แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2077 เนี่ยถังเซียวคือลูกชายแท้ๆ ของคุณ / บทที่ 2078 ก่อเรื่องใหญ่แล้ว - novel-lucky

บทที่ 2077 เนี่ยถังเซียวคือลูกชายแท้ๆ ของคุณ

“ตลกน่ะ!” เยี่ยหวันหวั่นโมโหขึ้นมาทันที “ถังถังเป็นลูกชายของคุณ ถ้าเขาไม่ใช่ลูกคุณ หรือเขาเป็นลูกฉันกันล่ะ?”

ทันทีที่เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยประโยคนี้ออกไป ทุกคนในที่นั้นต่างก็มีสีหน้าประหลาดใจ อะไรกัน หรือว่าถังถังคนนี้จะไม่ใช่ลูกชายของเนี่ยอู๋โยว

“แม่ครับ…”

ถังถังมองเยี่ยหวันหวั่น

เยี่ยหวันหวั่นตบหน้าผากทีหนึ่ง รีบเอ่ยว่า “พูดผิดไปน่ะ…ถูกพ่อของลูกยั่วโมโหจ้ะ”

“เนี่ยอู๋โยว ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย เขาไม่ใช่ลูกฉัน อย่าท้าทายฉัน…”

ซือเยี่ยหานยังพูดไม่ทันจบ เยี่ยหวันหวั่นก็ก้าวออกมาอย่างรวดเร็ว หยิบผลตรวจความเป็นพ่อลูกออกมาจากกระเป๋า แล้วโยนใส่ร่างของซือเยี่ยหาน ภายใต้สายตาจับจ้องของฝูงชน “อ่านเองสิ!”

ผลตรวจดีเอ็นเอค่อยๆ ร่วงลงบนพื้น และซือเยี่ยหานก็ไม่มีท่าทีว่าจะเก็บขึ้นมาเลย แต่กลับให้เจียงเหยียนที่อยู่ข้างๆ ไปหยิบแทน

“อย่าคิดจะใช้ลูกไม้อะไรมาหลอกลวงนายแห่งอาชูร่า!” เจียงเหยียนมองเยี่ยหวันหวั่น ตะคอกเสียงเย็นใส่

“ดูเหมือนเธอจะไม่ยอมไปกับฉันสินะ”

น้ำเสียงซือเยี่ยหานเย็นเฉียบ จากนั้นก็โบกมือขวานิดๆ “ลงมือ”

ทันทีที่ออกคำสั่ง เจียงเหยียนที่อยู่ด้านข้างก็จ้องมองผลตรวจดีเอ็นเอในมือฉบับนั้นด้วยสีหน้ามึนงง

เจียงเหยียนรั้งซือเยี่ยหานเอาไว้ตามจิตใต้สำนึก “นายครับ…อย่าครับอย่า…หยุดก่อนครับ…”

ชิบหายแล้ว หยาดเหงื่อซึมหน้าผากเจียงเหยียน จบแล้ว…ตอนนี้จบเห่แล้ว นายท่านจบเห่แล้ว…เข้าใจผิดอย่างใหญ่หลวงเลย!

เจียงเหยียนไม่คาดคิดเลยว่า นายท่านของตัวเองจะมีลูกกับเนี่ยอู๋โยว ก็คือคุณชายน้อยถังของตระกูลเนี่ยคนนี้

อีกอย่างผลรับรองการตรวจดีเอ็นเอฉบับนี้ ไม่มีทางเป็นของปลอม…เป็นใบรับรองที่ผ่านการตรวจสอบของหน่วยงาน IMN แล้ว!

จากนั้น สายตาเยียบเย็นของซือเยี่ยหานก็มองไปที่ร่างของเจียงเหยียน

เมื่อเห็นสายตาน่าสะพรึงของซือเยี่ยหาน เจียงเหยียนก็ตัวสั่น แต่กลับไม่กล้าคลายมือ รีบเอ่ยว่า “นายท่านครับ คุณใจเย็นๆ ก่อนนะครับ ผมคิดว่านายท่าน…ดูนี่ก่อนจะปลอดภัยกว่านะครับ”

ทว่า ซือเยี่ยหานไม่ได้รับผลตรวจดีเอ็นเอฉบับนั้นมาจากมือของเจียงเหยียน แต่กลับพูดออกมาคำเดียวว่า “อ่าน”

“นี่…ดูเหมือนจะไม่สะดวกนะครับ ยังไง…” เจียงเหยียนมองดูรอบข้าง

“อย่าให้ฉันต้องพูดเป็นครั้งที่สอง” ซือเยี่ยหานเอ่ย

ด้วยความอับจนหนทาง เจียงเหยียนจึงได้แต่ถอนหายใจ และอ่านออกมา “จากการตรวจสอบ DNA ของคุณและเนี่ยถังเซียว มีความคล้ายคลึงกันถึงร้อยละเก้าสิบเก้าจุดสาม ตามหลักชีววิทยาแล้ว…เนี่ยถังเซียว…คือลูกชายแท้ๆ ของคุณครับ”

พอสิ้นเสียงของเจียงเหยียน ทุกคนในที่นั้นต่างก็บื้อใบ้กันไปหมดแล้ว

สี่อสูรแห่งอาชูร่าต่างก็มีสีหน้ามึนงง พวกเขาไม่ได้โง่ ย่อมเข้าใจว่าคำพูดของเจียงเหยียนหมายถึงอะไร

คนทางฝั่งตระกูลเนี่ยยิ่งแปลกใจว่าเป็นหมื่นเท่า ถังถังคือลูกชายของนายแห่งอาชูร่างั้นเหรอ?

นายแห่งอาชูร่า…ผู้ชายป่าเถื่อนคนนั้นน่ะเหรอ?!

นายหญิงเนี่ยและหัวหน้าตระกูลเนี่ยสบสายตากันแวบหนึ่ง มองเห็นความตกตะลึงและเหลือจะเชื่อในดวงตาของกันและกัน

สีหน้าของซือเยี่ยหานแปรเปลี่ยนไปทันที ดึงผลตรวจดีเอ็นเอฉบับนั้นมาในทันใด

ผ่านไปครู่หนึ่ง ซือเยี่ยหานก็เก็บผลดีเอ็นเอไว้ในอกเสื้อ ตัวคนยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เริ่มจากมองเนี่ยอู๋หมิงก่อนสองสามแวบ จากนั้นก็มองนายหญิงและหัวหน้าตระกูลเนี่ยอีกสองสามแวบ สุดท้ายสายตาก็เคลื่อนไปที่ร่างของเยี่ยหวันหวั่นและถังถัง

บนใบหน้าของซือเยี่ยหานไม่มีความเปลี่ยนแปลงเลยสักนิด แต่ในดวงตาคู่นั้นเปี่ยมด้วยระลอกอารมณ์นานแล้ว

“เธอ…มีเซลล์พันธุกรรมของฉันได้ยังไง”

ซือเยี่ยหานเอ่ยถามเยี่ยหวันหวั่น

“คุณคิดว่าที่ฉันขอเส้นผมจากคุณ แถมยังขอมาสองเส้น อีกเส้นหนึ่งจะเอาไปทำอะไรได้ล่ะ” เยี่ยหวันหวั่นจ้องมองซือเยี่ยหาน เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก

ซือเยี่ยหานเงียบไปแล้ว…

———————————————————————

บทที่ 2078 ก่อเรื่องใหญ่แล้ว

ซือเยี่ยหานมองประเมินเยี่ยหวันหวั่นอยู่หลายรอบ จากนั้นก็ตกอยู่ในห้วงความคิด

มิน่าล่ะก่อนหน้านี้เธอถึงขอเส้นผมของเขา แต่เขาคิดมาโดยตลอดว่าที่เอาเส้นผมไปก็เพราะภารกิจของโรงเรียนชื่อเยียน ไม่เคยคิดมากไปกว่านั้นเลย

สายตาของซือเยี่ยหาน ค่อยๆ เคลื่อนไปที่ร่างของถังถัง ด้วยสีหน้าที่ซับซ้อนยิ่งกว่าเดิม ถังถัง…เป็นลูกชายแท้ๆ ของเขา

ซือเยี่ยหานไม่ได้เตรียมใจใดๆ ไว้เลย และไม่ได้เตรียมใจเอาไว้เลยว่า จู่ๆ ตัวเองจะได้กลายเป็นพ่อคนอย่างกะทันหัน อีกทั้ง…ลูกชายแท้ๆ ของตัวเองยังไม่ได้เรียนรู้การพูด แต่กลับโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว

ยิ่งซือเยี่ยหานเพ่งพินิจดู ก็ยิ่งรู้สึกว่าถังถังหน้าตาเหมือนตัวเองเหลือเกิน…ดูเหมือนว่าแม้แต่อุปนิสัย ก็เหมือนกับตัวเขาในตอนเด็ก ราวกับโขกกันออกมา

ไม่ผิดแน่ หน้าตาของถังถัง รวมถึงนิสัยใจคอ ไม่มีส่วนที่คล้ายกับจี้ซิวหร่านเลยสักอย่าง

แต่…เพราะอะไรในตอนที่เขาได้ยินว่าเยี่ยหวันหวั่นกลายเป็นเนี่ยอู๋โยว ถึงเอาแต่คิดว่าถังถังเป็นลูกชายแท้ๆ ของจี้ซิวหร่านกันล่ะ?

ในเวลานี้ ซือเยี่ยหานรู้สึกยิ่งขึ้นเรื่อยๆ แล้วว่า ความคิดของตัวเองไร้สาระเกินไปแล้ว

ตอนนี้ ในดวงตาของซือเยี่ยหานปรากฏคลื่นอารมณ์แปลกๆ อย่างหนึ่ง และเริ่มพิจารณาดูคนตระกูลเนี่ยแล้ว

“พี่เก้า…ตอนนี้จะทำยังไงดี พวกเรา…ทำเกินไปใช่ไหม”

ขณะนี้ หลินเชวียที่อยู่ด้านหลังของซือเยี่ยหาน ก็กระซิบกับซือเยี่ยหานเบาๆ

ซือเยี่ยหานได้ยินก็เหลือบมองหลินเชวียแวบหนึ่ง “นายว่าไงนะ”

“จะทำยังไงกันดี ดูเหมือน…จะทำขายหน้าเกินไปหน่อยแล้ว!” หลินเชวียยิ้มอย่างขมขื่น

ซือเยี่ยหานก็ผงะไปแล้วเช่นกัน

“พี่เก้า พี่ดูเอาเถอะ ผมบอกพี่แล้วว่าอย่าวู่วามขนาดนั้น ผมก็พูดแต่แรกแล้ว ว่าถังถังเหมือนจี้ซิวหร่านซะที่ไหน เห็นกันอยู่ชัดๆ ว่าเหมือนพี่เปี๊ยบ พี่ก็ไม่ยอมฟัง ตอนนี้ดีละ พวกเราก่อปัญหาใหญ่แล้ว!”

หลินเชวียอยากจะมุดรูหนีใจแทบขาดแล้ว ถึงแม้ว่าตัวเองจะไม่ใช่ซือเยี่ยหาน แต่…ก็ยังคงขายหน้ามากเหมือนกัน!

กลุ่มอำนาจน้อยใหญ่ทั่วทั้งรัฐอิสระที่อยู่ในละแวกนี้ต่างก็ตะลึงงันอยู่ที่เดิม

ใครจะคาดคิดกันล่ะว่าไป๋เฟิงคือเนี่ยอู๋โยว แถมยังมีลูกชายกับนายแห่งอาชูร่าอีก!

และที่ไร้เหตุผลที่สุดก็คือนายแห่งอาชูร่าไม่รู้เรื่องลูกชายคนนี้เลย แถมยังพาคนมาบุกบ้านตระกูลเนี่ยอีก นี่มันซวยเกินไปแล้ว!

“ไม่นะ เพราะอะไรกัน!”

ใบหน้าของคุณชายใหญ่เสิ่นเต็มไปความผิดหวัง “หัวใจของฉัน แตกสลายแล้ว…เทพธิดาของฉัน นางฟ้าของฉัน แบดเจอร์ของฉัน ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ!”

สมาชิกระดับสูงทั้งหลายของตระกูลเสิ่นที่อยู่ข้างๆ มองไปที่คุณชายใหญ่เสิ่น พลางกล่าวอย่างจนปัญญาว่า “พอเถอะครับ เรื่องนี้ใช้เงินจัดการไม่ได้แล้ว ทางที่ง่ายที่สุดคือเปลี่ยนหวานใจนะครับ”

“พวกนายจะไปเข้าใจอะไรล่ะ ฉันแน่วแน่ไม่แปรผัน ถึงตายก็มั่นคง!” คุณชายใหญ่เสิ่นเอ่ยด้วยใบหน้าเปื้อนน้ำตา

….

“แม่ครับ…ผู้ชายคนนี้…คือพ่อแท้ๆ ของผมเหรอ?”

ถังถังมองเยี่ยหวันหวั่นอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“ใช่จ๊ะ แต่ว่านั่นเป็นเรื่องในอดีตไปแล้ว ตอนนี้ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่พ่อของลูกแล้ว เขาพาคนมาชิงตัวแม่ แถมยังโจมตีตระกูลเนี่ย ลูกไม่มีพ่อแบบนี้หรอก” เยี่ยหวันหวั่นพูดกับถังถัง

พอได้ยินคำพูดนี้ของเยี่ยหวันหวั่น ซือเยี่ยหานยืนนิ่งอยู่ที่เดิม สีหน้าไม่มีความเปลี่ยนแปลงใดๆ เพียงแต่ดวงตาปรากฏอารมณ์ที่ไม่อาจอธิบายได้ขึ้นมานิดๆ

“เข้าใจผิดแล้ว นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิดน่ะ!”

ทันใดนั้น อสูรฟ้าที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ซือเยี่ยหานก็เดินออกมาทันที และรีบเอ่ยว่า “เข้าใจผิดแล้ว พวกเราไม่ได้มาโจมตีตระกูลเนี่ยนะ ใครบอกว่าพวกเรามาโจมตีตระกูลเนี่ยกัน จะเป็นไปได้ยังไง!”

“หยุดพูดเถอะ เมื่อกี้ยังบอกให้ตระกูลเนี่ยมอบคนให้อยู่เลย ถ้าไม่ได้มาโจมตีตระกูลเนี่ย งั้นพวกนายมาทำอะไร?”

คุณชายใหญ่เสิ่นรีบกล่าว

“ความจริงแล้ว พวกเรา…ฝึกซ้อมกันน่ะ!”

…………………………………………..