แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2121 สะกดรอยตามน้องเขยจนเจอ / บทที่ 2122 นอกในร่วมมือกัน
บทที่ 2121 สะกดรอยตามน้องเขยจนเจอ
ซือเยี่ยหานยืนยันไม่ได้ว่า คนที่หายตัวไปก่อนหน้านี้ ตอนนี้จะเป็นหรือตายกันแน่ เขารับประกันไม่ได้
พอได้ยินคำพูดนี้ เยี่ยหวันหวั่นก็ตกอยู่ในความเงียบงัน
ความจริงแล้ว จี้ซิวหร่านเคยสะกดจิตเธอมาก่อน ทำลายความทรงจำทุกอย่างของเธอที่เกี่ยวข้องกับจี้ซิวหร่านด้วยตัวเอง
ถึงแม้ว่าเยี่ยหวันหวั่นจะไม่เข้าใจว่าจี้ซิวหร่านทำแบบนี้ทำไม แต่อย่างน้อยก็มีอย่างหนึ่งที่หัวใจของเยี่ยหวันหวั่นรับรู้ได้
ตั้งแต่อดีตจนถึงตอนนี้ จี้ซิวหร่านไม่เคยทำร้ายเธอเลย ตั้งแต่เธอมาที่รัฐอิสระ จี้ซิวหร่านก็คอยให้ความช่วยเหลือเธอมาโดยตลอด มากมายเหลือเกินจริงๆ
ถ้าไม่มีจี้ซิวหร่าน บางทีเธอคงต้องใช้ชีวิตอย่างยากลำบากในรัฐอิสระ
ลึกลงไปในหัวใจ เยี่ยหวันหวั่นไม่ยอมรับความเป็นไปได้ที่ว่าจี้ซิวหร่านถูกฆ่าตายไปแล้ว สำหรับเยี่ยหวันหวั่นแล้ว จี้ซิวหร่านนั้นลึกลับเหลือเกิน ตัวเขาราวกับถูกปกคลุมด้วยม่านหมอกกลุ่มหนึ่ง ทำให้คนอื่นมองเห็นไม่ชัดเจน คาดเดาไม่ออก คนแบบนี้ จะเกิดเรื่องขึ้นได้ยังไง
เยี่ยหวันหวั่นไม่ทันได้พูดอะไรกับซือเยี่ยหาน ก็มีคนของพันธมิตรอู๋เว่ยมารายงานด้านนอกประตูว่า “ผู้นำครับ…ผมไม่มีเจตนามารบกวนนะครับ…แต่ว่า คุณท่านเนี่ยอู๋หมิงมาครับ…”
“คุณท่าน…เนี่ยอู๋หมิงเหรอ”
เยี่ยหวันหวั่นอึ้งไปเล็กน้อย เนี่ยอู๋หมิงกลายเป็นคุณท่านไปตั้งแต่เมื่อไหร่…
“ผู้นำครับ เนี่ยอู๋หมิงพี่ชายของผู้นำให้พวกเราเรียกเขาว่าคุณท่าน…พวกเราก็จนปัญญาเหมือนกันครับ”
เสียงของสมาชิกพันธมิตรอู๋เว่ยที่อยู่นอกประตูฟังดูจนปัญญาอยู่บ้าง
….
“น้องสาว ฉันเข้าไปเลยนะ!”
ทันใดนั้น เสียงของเนี่ยอู๋หมิงก็ดังมาจากด้านนอกประตู จากนั้น ประตูก็ถูกเปิดออก
“น้องเขย ยุ่งอยู่เหรอ”
เนี่ยอู๋หมิงก้าวเข้ามาในห้อง มองเยี่ยหวันหวั่นแวบหนึ่งก่อน จากนั้นก็มองไปที่ซือเยี่ยหาน
คำถามประโยคนี้ มีความนัยอยู่บ้าง…
“พวกเธอคุยธุระกันก่อนเถอะ ฉันยังมีเรื่องบางอย่างต้องไปจัดการต่อ”
เมื่อเห็นเนี่ยอู๋หมิงมา ซือเยี่ยหานก็ค่อยๆ ลุกขึ้น แล้วเอ่ยกับเยี่ยหวันหวั่น
“ได้”
เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้ารับ
เมื่อเห็นซือเยี่ยหานหันหลังเตรียมจากไป เนี่ยอู๋หมิงก็รีบร้องเรียก “น้องเขย ทำไมพอเห็นพี่เขยก็กลับไปเร็วขนาดนี้เลยล่ะ…กินข้าวเย็นด้วยกันไหม”
เยี่ยหวันหวั่นสบถอยู่ในใจ พี่เขยบ้าอะไรล่ะ!
ขณะที่เนี่ยอู๋หมิงพูดอยู่ ซือเยี่ยหานก็เดินไปไกลแล้ว
“พูดมา!”
เยี่ยหวันหวั่นจ้องมองเนี่ยอู๋หมิงอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย ทุกครั้งที่ไอ้หมอนี่มาไม่เคยมีเรื่องอะไรดีๆ เลย
“น้องสาว แกยังจำได้ไหม ที่ก่อนหน้านี้แกบอกว่า แกจะตามหาคนที่หายตัวไปพวกนั้น” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยขึ้นมา
“แล้วไงล่ะ”
เยี่ยหวันหวั่นปรายตามองเนี่ยอู๋หมิงแวบหนึ่ง จำได้แล้วยังไง เนี่ยอู๋หมิงจะออกแรงช่วยเหลือเธองั้นเหรอ เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้เกินไปแล้ว
“ฉันจะบอกเธอว่า…”
เนี่ยอู๋หมิงมองไปรอบๆ ด้วยท่าทางระมัดระวังอยู่หลายครั้ง แล้วกดเสียงให้ต่ำลง “ฉันหาที่นั่นเจอแล้ว!”
“พี่หาที่ที่ขังตัวคนพวกนั้นเจอแล้วเหรอ”
พอได้ยินเนี่ยอู๋หมิงพูดแบบนี้ เยี่ยหวันหวั่นก็เผยสีหน้าประหลาดใจ เป็นไปไม่ได้น่า
“ไร้สาระ แน่นอนว่าเจอแล้ว! ไม่งั้นฉันจะรีบร้อนมาหาจนรบกวนเวลาของแกกับน้องเขยได้ยังไง…แหะๆ” เนี่ยอู๋หมิงจ้องเยี่ยหวันหวั่น พลางออกท่าทางโอเวอร์
ไอ้แหะแหะนี่จะมีสักกี่ความหมายกัน
“สรุปแล้วอยู่ที่ไหน” เยี่ยหวันหวั่นรีบถาม
“บนเกาะเล็กๆ ที่อยู่ไม่ไกลจากรัฐอิสระ ฉันได้พิกัดมาแล้ว แต่ว่า มีคนเฝ้าอยู่รอบเกาะเลย!”
เนี่ยอู๋หมิงเล่า
เยี่ยหวันหวั่นใช้ความคิดแล้ว ที่เนี่ยอู๋หมิงพูดมา น่าจะเป็นเกาะเดียวกับที่คุณเก้าบอก
“พี่หาเจอได้ยังไง”
เยี่ยหวันหวั่นมองเนี่ยอู๋หมิง ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัย
“ฉันไม่ได้หาเจอหรอก” เนี่ยอู๋หมิงยิ้มนิดๆ “น้องเขยเป็นคนเจอ ส่วนฉันก็แอบสะกดรอยตามไปน่ะ”
———————————————————————–
บทที่ 2122 นอกในร่วมมือกัน
เยี่ยหวันหวั่นปรายตามองเนี่ยอู๋หมิงแวบหนึ่ง คล้ายจะหมดคำพูดไปชั่วขณะ ตัวเองยังต้องการให้เขาสะกดรอยตามไปอีกเหรอ
“น้องสาว ฉันไม่ได้โม้นะ คนพวกนั้นของอาชูร่า ต้องการเข้าไปในเกาะแบบเงียบๆ ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก” เนี่ยอู๋หมิงเห็นเยี่ยหวันหวั่นไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง จึงพูดต่อไป
“งั้นพี่สามารถแอบเข้าไปในเกาะแบบเงียบๆ ได้ไหม” เยี่ยหวันหวั่นเหลือบมองเนี่ยอู๋หมิงแวบหนึ่ง
พอได้ยินคำพูดของเยี่ยหวันหวั่น เนี่ยอู๋หมิงก็ส่ายหน้าทันที พลางตอบว่า “เรื่องนั้นเป็นไปไม่ได้หรอก รอบเกาะมีการคุ้มกันแน่นหนา มีคนเฝ้าเยอะเกินไป ต่อให้เป็นเทพสวรรค์มาเอง ก็เป็นไปไม่ได้ นอกจากจะมีวิชาล่องหน”
“งั้น…พี่มาบอกเรื่องพวกนี้กับฉัน มันจะมีประโยชน์อะไรงั้นเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นหงุดหงิดแล้ว ปีนั้นที่พ่อแม่ให้กำเนิดเธอกับพี่ชายออกมา น่าจะแบ่งไอคิวไปให้เขาบ้าง พ่อแม่ลำเอียงเกินไปแล้วจริงๆ…
“วิธีน่ะมี” เนี่ยอู๋หมิงเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยกับเยี่ยหวันหวั่น “ถ้าคิดโจมตีเกาะตรงๆ น่ะ เป็นไปไม่ได้หรอก แต่ยังมีอีกวิธีหนึ่งที่เป็นไปได้นะ!”
“รีบพูดมา” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยเร่งเร้า
“รีบร้อนอะไร พี่กำลังช่วยแก้ปัญหาให้อยู่นี่ไง ใจร้อนไปก็ไม่ได้กินน้ำเต้าหู้ร้อนๆ หรอกนะ” เนี่ยอู๋หมิงกลอกตาใส่เยี่ยหวันหวั่นแวบหนึ่ง จากนั้นก็เอ่ยอย่างมีลับลมคมนัย “ถ้าอยากจะขึ้นไปบนเกาะ อันที่จริงก็ง่ายมากเลย แค่ใช้สมองกันสักหน่อย คนต้องหัวไว…ความจริงแล้ว ถ้าจงใจปล่อยให้พวกเขาจับไป ก็เข้าเกาะได้แล้วไม่ใช่เหรอ”
พอเนี่ยอู๋หมิงพูดจบ เยี่ยหวันหวั่นก็แทบกระอักเลือดแล้ว นี่คือสิ่งที่พี่ชายแท้ๆ ของตัวเองเรียกว่าใช้สมองกันสักหน่อยเหรอ จงใจปล่อยให้ถูกจับ เขาก็ช่างคิดจริงๆ!
ตอนแรกเยี่ยหวันหวั่นอยากจะพูดอะไร แต่พอคิดดูแล้ว คำพูดของเนี่ยอู๋หมิง พอไตร่ตรองอย่างละเอียดแล้ว ดูเหมือนจะมีบางอย่างซ่อนอยู่ในนั้นจริงๆ…
ถ้าหารือกับข้างนอกไว้ก่อน ให้ฝ่ายนอกฝ่ายในทำงานประสานกัน อาจจะโจมตีให้สำเร็จได้ในคราวเดียว!
“น้องสาว แกว่าสมองของพี่ชายคนนี้ หัวไวไหมล่ะ” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยพลางจ้องมองเยี่ยหวันหวั่น
“อืม…ใช้ได้เลย” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า
“เอาแบบนี้เถอะ พี่คิดว่า ด้วยชื่อเสียงของพี่ในรัฐอิสระ คนพวกนั้นต้องลงมือกับพี่แน่…พอถึงเวลา พี่จะระดมพลทหารรับจ้างชั้นยอดมา แกล้งทำเป็นยอมแพ้ จากนั้นก็ปล่อยให้จับเข้าเกาะไป…เรื่องนี้อันตรายเกินไป แกไม่เหมาะสมแน่นอน ให้เป็นหน้าที่ของพี่เถอะ ว่ายังไงล่ะ” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยเสียงเบา
พอเนี่ยอู๋หมิงพูดจบ เยี่ยหวันหวั่นก็อึ้งไปเล็กน้อย
ไม่คิดเลยว่า ในเวลาแบบนี้ พี่ชายคนนี้ของตัวเอง…กลับยังคงอบอุ่นมาก
อันที่จริง ในความทรงจำเนี่ยอู๋หมิงนั้นดีกับเธอมากจริงๆ ดูแลเอาใจใส่มาก ถึงแม้ตัวเองจะติดตามคุณตาไปตั้งแต่เล็ก ไม่ได้อยู่กับเนี่ยอู๋หมิงมากเท่าไร แต่ในความทรงจำส่วนเล็กๆ นั้น เนี่ยอู๋หมิงให้ความรู้สึกมั่นคงปลอดภัยมาก ไม่เหมือนตอนนี้เลย
งานที่เสี่ยงอันตรายแบบนี้ เยี่ยหวันหวั่นไม่คาดคิดเลยว่า เนี่ยอู๋หมิงจะรับอาสาแทนเธอ ความจริงแล้ว เนี่ยอู๋หมิงจะไม่สนใจเรื่องนี้เลยก็ได้ เพราะไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลยจริงๆ
“อันตรายเกินไป”
เยี่ยหวันหวั่นเงียบไปนาน และสุดท้ายก็ส่ายหน้า
เนี่ยอู๋หมิงไม่อยากให้เธอไปเสี่ยงอันตราย แต่ตัวเองก็ไม่อยากให้เนี่ยอู๋หมิงไปเสี่ยงอันตรายเหมือนกัน พวกเธอสองคนเป็นพี่น้องกัน เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ
“ไม่เป็นไร แกกับกองกำลังของอาชูร่าเตรียมการอยู่ข้างนอก ส่วนฉันจะรับหน้าที่แฝงตัวเข้าไป ถ้าหากฉันรู้สึกว่าได้โอกาสเหมาะแล้ว ก็จะจุดไฟบนเกาะ ถ้าพวกแกเห็นควันไฟ ก็ลงมือได้เลย พวกเราข้างนอกข้างในร่วมมือกัน ไปบุกถล่มเกาะนั้นกันเถอะ” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ย
………………………………………….
YOU MAY ALSO LIKE
