แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2159 บ้าไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว / บทที่ 2160 พี่คือฮีโร่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในใจฉัน
บทที่ 2159 บ้าไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว
“ฮ่า…ดูเหมือนฉันจะเดาถูกนะ พี่ชายสวะคนนั้นของแก ตายแล้วจริงๆ…เป็นไงล่ะ ได้เห็นพี่ชายตัวเองตายต่อหน้าด้วยตาตัวเอง รู้สึกยังไงบ้าง…อยากแบ่งปันประสบการณ์กับฉันหน่อยไหม” เนี่ยหลิงหลงเย้ยหยัน
“ฉันรู้ว่าแกเป็นคนของสายหลัก ฉันมีคำถาม จะถามแค่รอบเดียวเท่านั้น” เยี่ยหวันหวั่นมองเนี่ยหลิงหลงด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “คนลึกลับที่นัดเจอกับแกครั้งก่อนคือใคร ยังมีอีก เป้าหมายของสายหลักคืออะไร”
“อยากรู้เหรอ ไปสืบเอาเองก็ได้นี่” เนี่ยหลิงหลงเอ่ยยิ้มๆ
“คำถามสุดท้าย พ่อแม่ฉันอยู่ไหน เป็นฝีมือของพวกแกใช่ไหม ฉันให้โอกาสแกแค่ครั้งเดียวเท่านั้น” เยี่ยหวันหวั่นพูดด้วยความเย็นชา
“แกพูดถึงพวกแก่ตายยากสองคนนั้นเหรอ…เป็นฝีมือของฉันแน่นอน ฉันบอกแกได้นะ พวกมันยังมีชีวิตอยู่…แต่ก็คงจะใกล้ตายแล้ว อยากรู้ไหมว่าพวกมันอยู่ไหน คุกเข่าอ้อนวอนฉันสิ ถ้าฉันพอใจแล้วอาจจะยอมบอกแกก็ได้” เนี่ยหลิงหลงเอ่ย
“ดีมาก” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า “ฉันให้โอกาสแกไปแล้ว…เป็นแกเอง…ที่ไม่รับไว้ นับจากนาทีนี้ไป คือจุดจบ”
ขณะที่พูด เยี่ยหวันหวั่นก็หยิบกริชมาจากด้านข้าง
“น่าขำ แกกล้าแตะฉันเหรอ?!” เนี่ยหลิงหลงไม่เกรงกลัวเลยสักนิด “ถ้าฉันตาย แกจะไม่มีทางรู้เบาะแสของนายหญิงเนี่ยกับหัวหน้าตระกูลเนี่ยไปตลอดกาล อีกอย่าง สายหลักจะเปิดศึกกับรัฐอิสระในไม่ช้านี้แล้ว แก กล้ารึไง”
ถึงถูกจับแล้วยังไงล่ะ เนี่ยหลิงหลงไม่เชื่อเด็ดขาดว่าจะมีใครกล้าเอาชีวิตเธอ เพราะเธอมีความสำคัญเกินไป
‘ฉึก!’
เนี่ยหลิงหลงเพิ่งพูดจบ กริชที่ส่องประกายเยียบเย็นอยู่ในมือเยี่ยหวันหวั่น ก็พลันแทงเข้าที่แขนซ้ายของเนี่ยหลิงหลง
สิ่งที่ตามมาก็คือเสียงกรีดร้องของเนี่ยหลิงหลง
จากนั้น เยี่ยหวันหวั่นก็ดึงกริชออกด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ไม่รอให้เนี่ยหลิงหลงได้อ้าปากพูด กริชก็แทงเข้าที่แขนขวาของเนี่ยหลิงหลงทันที
“แก…แกบ้าไปแล้ว…”
เวลานี้ ใบหน้าของเนี่ยหลิงหลงขาวซีด เจ็บปวดอย่างรุนแรง ทำให้ใบหน้าของเธอบิดเบี้ยวแหยเก
ผู้หญิงคนนี้ หล่อนบ้าไปแล้ว…หล่อนไม่สนใจความเป็นความตายของรัฐอิสระไม่สนใจความเป็นความตายของผัวเมียแซ่เนี่ยแล้วจริงๆ น่ะเหรอ! หล่อนถึงได้ลงมือกับตัวเองแบบนี้!
เยี่ยหวันหวั่นจ้องมองเนี่ยหลิงหลง โดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ จิกผมเนี่ยหลิงหลง แล้ใช้กริชที่เย็นเฉียบ ทาบลงบนลำคอของเนี่ยหลิงหลงอย่างแผ่วเบา
“พี่…”
ในดวงตาของเยี่ยหวันหวั่นมีไอน้ำเอ่อคลออยู่ “ฉันจะล้างแค้นให้พี่นะ…!”
จากนั้น เยี่ยหวันหวั่นก็ส่งแรงไปยังมือที่ถือกริชไว้ เฉือนเข้าไปในผิวบริเวณลำคอของเนี่ยหลิงหลงทีละนิดๆ
“เนี่ย…เนี่ยอู๋โยว...แก…แกมันบ้า…”
เวลานี้ ในที่สุดเนี่ยหลิงหลงก็รู้สึกหวาดกลัวอย่างที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน เนี่ยอู๋โยวในความทรงจำ เป็นคนบ้าคนหนึ่งจริงๆ…เธอไม่คำนึงถึงผลลัพธ์ใดๆ ที่จะตามมา ทำเรื่องบ้าคลั่งทุกอย่างที่คนคาดไม่ถึง!
“พี่…พี่คะ…ฉันพูดแล้ว ฉันจะบอก…ทุกอย่าง…”
เนี่ยหลิงหลงยังพูดไม่ทันจบ กลับถูกเยี่ยหวันหวั่นอุดปากไว้
“อื้อ…อื้อๆ…”
เนี่ยหลิงหลงมองเยี่ยหวันหวั่นด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความตื่นกลัว ปากไม่อาจเปล่งคำพูดออกมาได้เลยสักคำ
“ชู่…”
เยี่ยหวันหวั่นทำมือให้เนี่ยหลิงหลงหยุดส่งเสียง “ไม่ต้องพูด…”
“เมื่อกี้ ฉันให้โอกาสแกพูดแล้ว…เป็นตัวแกเองที่ทิ้งมันไป ใช่ไหมล่ะ…”
“อื้อ!”
เนี่ยหลิงหลงส่ายหน้าอย่างบ้าคลั่ง เธอกลัวแล้ว ความตายเข้าครอบงำ ทำให้เธอสั่นสะท้านไปทั้งตัว
“แกทำให้พี่ชายฉันตาย…ไม่ใช่แค่แกหรอก…คนทั้งหมดที่อยู่เบื้องหลังแก…จะต้อง…ลงหลุมไปพร้อมกับพี่ฉันทั้งหมด!”
พอเยี่ยหวันหวั่นพูดจบ กริชในมือก็ปาดเข้าที่คอของเนี่ยหลิงหลงอย่างไม่ลังเลเลยสักนิด
——————————————————–
บทที่ 2160 พี่คือฮีโร่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในใจฉัน
เมื่อเห็นเนี่ยหลิงหลงตายไปแล้ว ใบหน้าของเยี่ยหวันหวั่นก็เย็นชายิ่งกว่าเดิม โยนกริชเปื้อนเลือดทิ้งด้านข้าง
เวลานี้ ซือเยี่ยหานได้ยินเสียงแปลกๆ จากในคุก จึงเปิดประตูคุกออก เดินเข้าไปข้างในห้องขัง
เมื่อเห็นเนี่ยหลิงหลงสิ้นลมไปแล้ว สายตาของซือเยี่ยหานก็เคลื่อนไปที่ร่างของเยี่ยหวันหวั่น
เยี่ยหวันหวั่นในเวลานี้ ราวกับปีศาจกระหายเลือดที่คลานขึ้นมาจากขุมนรก สายตาอันเยียบเย็นเข้าไปถึงในกระดูก ทำให้ซือเยี่ยหานปวดใจมาก
จากนั้น ซือเยี่ยหานเดินเข้าไปหาเยี่ยหวันหวั่น รั้งตัวเยี่ยหวันหวั่นเข้าสู่อ้อมแขนอย่างแผ่วเบา
“คุณเก้า…”
เยี่ยหวันหวั่นซุกศีรษะในอ้อมอกของซือเยี่ยหานอย่างแนบแน่น ซือเยี่ยหานสัมผัสได้ว่า น้ำตาของเยี่ยหวันหวั่น เปียกซึมเสื้อที่เขาสวม
“อืม” ซือเยี่ยหานตอบรับเสียงแผ่วเบา
“คุณเก้า…ฉัน…ฉันคิดถึงพี่แล้ว…ฉันคิดถึงเขา…”
จากนั้น สองมือของเยี่ยหวันหวั่นก็กอดซือเยี่ยหานไว้แน่น ร่างของหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนของซือเยี่ยหานสั่นไหวเล็กน้อย
“เขา…คือฮีโร่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเธอ”
ซือเยี่ยหานเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
….
ถังถังและซือเยี่ยหานคอยอยู่เป็นเพื่อนเยี่ยหวันหวั่นที่อาชูร่าไม่ยอมห่างไปไหนเลย หลายวันผ่านไป ในที่สุดสภาพจิตใจของเยี่ยหวันหวั่นก็ดีขึ้นแล้ว
ในวันเดียวกัน เยี่ยหวันหวั่นย้อนกลับไปที่บ้านตระกูลเนี่ย
ตอนนี้ตระกูลเนี่ย เปลี่ยนโฉมไปอย่างสมบูรณ์แล้ว พวกระดับสูงที่เคยเข้าร่วมการปิดล้อมสังหารเยี่ยหวันหวั่นและเนี่ยอู๋หมิง ได้ส่งมอบอำนาจทั้งหมดให้ผู้อาวุโสใหญ่แล้ว
เยี่ยหวันหวั่นก็คิดไม่ถึงเลยว่า ปู่รองจะจัดการได้รวดเร็วขนาดนี้ ภายในระยะเวลาสั้นๆ แค่ไม่กี่วันก็จัดการหนอนบ่อนไส้ทั้งหมดในตระกูลเนี่ยจนเกลี้ยงแล้ว
“อู๋โยว ความจริงแล้ว…เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับปู่เลย”
ปู่รองมองเยี่ยหวันหวั่น แล้วถอนหายใจออกมา
พอได้ยินคำพูดของปู่รอง เยี่ยหวันหวั่นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่เข้าใจความหมายของปู่รองสักเท่าไร
“ปู่เพิ่งรู้เมื่อสองวันก่อนว่า…ความจริงแล้ว วันที่พี่ชายหลานกลับมา ได้ลงมืออย่างเด็ดขาด จัดการกับพวกระดับสูงพวกนั้นไปหมดแล้ว…และอำนาจทั้งหมดในมือของพวกเขาก็ถูกริบกลับมา” ปู่รองเล่า
“เป็นพี่งั้นเหรอ…”
มุมปากของเยี่ยหวันหวั่นหยักขึ้นเป็นรอยยิ้มขมขื่นแวบหนึ่ง
ใช่แล้ว เป็นพี่ชายคนนั้นของเธออีกแล้ว…
วันนั้นที่ออกจากโรงพยาบาล บอกว่ารับภารกิจใหญ่อะไรเอาไว้ แล้วรีบร้อนออกไป
พี่ชายคนนั้นของเธอ…เป็นคนโกหก เป็นจอมโกหก…เสมอมา…
….
ณ หลุมศพหลุมหนึ่ง บนภูเขาด้านหลังตระกูลเนี่ย
อาทิตย์อัสดงร่อนลงทางทิศตะวันตก แสงสว่างสีเหลืองทองสาดส่องลงมายังสถานที่นี้ รอบข้างเต็มด้วยความอบอุ่น
ในมือของเยี่ยหวันหวั่นถือเหล้าไว้สองกา นั่งอยู่หน้าหลุมศพ
“พี่ นี่คือเหล้าที่พี่ชอบดื่มที่สุดไง…”
มุมปากของเยี่ยหวันหวั่นฉาบรอยยิ้มประหลาดสายหนึ่งไว้ ดื่มเหล้ารวดเดียวจนหมดกา แล้วเทเหล้าในกาอีกใบลงบนดิน
“พี่ อร่อยไหม”
เยี่ยหวันหวั่นพึมพำเสียงแผ่ว
“พี่ ยังมีของที่พี่ชอบที่สุดอยู่อีกนะ…”
ระหว่างที่พูดอยู่ เยี่ยหวันหวั่นก็หยิบทองก้อนมาจากด้านข้าง แล้วฝังไว้ใต้ดิน
ไม่นานความมึนเมาก็เข้าครอบงำ เยี่ยหวันหวั่นนั่งอยู่ด้านข้าง พลางยิ้มอย่างทึ่มทื่อ
โดยไม่รู้ตัว ในสมองพลันปรากฏฉากตอนที่อยู่ที่จีน การพบกันครั้งแรกของตัวเองและเนี่ยอู๋หมิงผุดขึ้นมาทีละฉากๆ นึกย้อนไปทีละน้อยๆ
ให้เธอรับบทเป็นแม่ของถังถังชั่วคราว ส่งถังถังมาให้ตัวเองดูแล ส่วนเนี่ยอู๋หมิงก็ไปเข้าร่วมรายการเกมโชว์รายการหนึ่ง ส่งเครื่องใช้ไฟฟ้าในครัวเรือนอย่างทีวี…ตู้เย็นที่ชนะได้เป็นรางวัลมาให้เป็นค่าเลี้ยงดูถังถัง จนกระทั่งถูกรายการเกมโชว์ต่างๆ สั่งแบน…
ในขณะที่กรึ่มๆ อยู่นี้ หยาดน้ำตาสองสายก็พลันไหลรินลงมา “พี่…ถ้าชาติหน้ามีจริง ฉันอยากเป็นน้องสาวพี่…ให้พี่เป็นพี่ชายฉันอีก…แต่ว่า ชาติหน้า…เปลี่ยนให้ฉันเป็นคนดูแลพี่บ้างนะ ถ้าใครรังแกพี่…ฉันจะออกหน้าแทนพี่เอง จะตีหัวพวกเขาให้เลือดอาบเลย”
“พี่…ในใจของฉัน…พี่คือซูเปอร์ฮีโร่…ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด…”
————————————————————————-
YOU MAY ALSO LIKE
![เกิดใหม่เป็นสามีภรรยาชาวสวนผู้มั่งคั่งยุค 70 [宠婚蜜恋在八零]](https://novel-lucky.com/wp-content/uploads/2022/08/novel_5523_cover-75x106.jpg)
