แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2181 เธอมีเสน่ห์ไม่พอแล้วเหรอ / บทที่ 2182 ที่รักพวกเขาล้วนแต่รังแกฉัน

บท​ที่​ ​2181​ ​เธอ​มีเสน่ห์​ไม่พอ​แล้ว​เหรอ

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ลาก​ซือ​เยี​่ย​หาน​มานั​่ง​ลง​บน​ตี​ยง​เหล็ก​แคบ​ๆ​ ​หลัง​หนึ่ง​ ​“​ที่รัก​ ​รีบ​เข้ามา​เถอะ​ ​คุณ​นั่ง​พัก​ตรงนี้​ก่อน​นะ​ ​ห้อง​เดี่ยว​นี่​ฉัน​หลอก​เอา​มา​…​”

“​เอ่อ​ ​เป็น​บอส​ใหญ่​ใจ​เมตตา​คน​หนึ่ง​ที่​ให้​ฉัน​มา​!​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ยิ้มละไม​แล้ว​พูด​ออกมา

ซือ​เยี​่ย​หาน​มอง​ไปร​อบ​ๆ​ ​จากนั้น​ก็​เอ่ย​ถาม​ประโยค​หนึ่ง​ ​“​บน​เกาะ​…​เธอ​เจอ​เขา​ไหม​”

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​หยิบ​เสื้อผ้า​ออกมา​จาก​กระเป๋า​ที่อยู่​ด้าน​ข้าง​พลาง​เอ่ย​ถาม​ ​“​หือ​ ​ใคร​ล่ะ​”

ซือ​เยี​่ย​หาน​นิ่ง​ไป​แวบ​หนึ่ง​ ​แล้ว​ตอบ​ว่า​ ​“​จี้​หวง​”

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​สำลัก​เล็กน้อย​ ​จากนั้น​ก็​ส่าย​หัว​แล้ว​พูด​ขึ้น​ว่า​ ​“​ไม่​นี่​ ​ไม่ได้​เจอ​เขา​ ​แต่​เจอ​เพื่อน​คน​หนึ่ง​ของ​ฉัน​ ​ไห่​ถัง​บอส​ของ​เทียน​เซียว​ ​เธอ​บอก​ฉัน​ว่า​ไม่รู้​ว่า​จี้​หวง​คิด​หาทาง​อะไร​ขึ้น​มา​ได้​ ​ออก​ทะเล​ไป​นาน​แล้ว​ ​ก่อน​ไป​ยัง​ฝาก​จดหมาย​แปลก​ๆ​ ​ฉบับ​หนึ่ง​ไว้​ให้​ฉัน​ด้วย​ ​ฉันทำ​ความเข้าใจ​อยู่​ตั้ง​ครึ่ง​ค่อนวัน​ ​ก็​ไม่รู้​ว่า​สรุป​แล้ว​เขา​จะ​สื่อ​ถึง​อะไร​กัน​แน่​…​”

ซือ​เยี​่ย​หาน​ขมวดคิ้ว​นิดๆ​ ​“​จี้​หวง​ไม่อยู่​บน​เกาะ​งั้น​เหรอ​”

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​พยักหน้า

ไม่รู้​ว่า​ซือ​เยี​่ย​หาน​คิด​อะไร​ได้​ ​สีหน้า​ดูเหมือน​จะ​เคร่งขรึม​ลง

เกาะ​แห่ง​นี้​ ​ถ้า​คิด​จะ​ออก​ไป​ด้วย​กำลัง​ของ​ตัวเอง​ ​แทบจะ​เป็นเรื่อง​ที่​เป็นไปไม่ได้​เลย

แค่​จะ​ตามหา​พิกัด​ที่​แน่ชัด​ของ​เกาะ​แห่ง​นี้​เขา​ก็​สิ้นเปลือง​พลัง​ไปมาก​แล้ว​ ​ยิ่งไปกว่านั้น​คือ​สภาพ​ภูมิประเทศ​รอบ​ๆ​ ​เกาะ​ก็​ซับซ้อน​มาก​ ​มี​กระแสน้ำ​วน​และ​แนว​หินโสโครก​มาก​เป็นพิเศษ​ ​เขา​สามารถ​ล่องเรือ​มาถึง​ได้​สำเร็จ​ก็​เพราะ​เชิญ​ต้นหน​ที่​มีประสบการณ์​เดินเรือ​ใน​กองทัพเรือ​หลาย​ปี​มาช​่วย​วางแผน​ที่​รัดกุม​ ​ถึงแม้​จะ​เป็น​แบบนี้​ ​ก็​มี​ความเสี่ยง​ใน​การเดินเรือ​สูง​มาก​อยู่ดี

อย่างไรก็ตาม​ ​ในเมื่อ​จี้​ซิว​หร่าน​กล้า​ออก​ทะเล​ ​ด้วย​นิสัย​ของ​เขา​ ​คาด​ว่า​คงมี​ความมั่นใจ​เต็มที่

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​เห็น​ซือ​เยี​่ย​หาน​คล้าย​จะ​ครุ่นคิด​อะไร​อยู่​ ​กลัว​ว่า​เขา​จะ​เริ่ม​คิด​ว้าวุ่น​ไป​เรื่อย​อีกแล้ว​ ​จึง​รีบ​เบี่ยง​หัวข้อ​สนทนา​ไป​ ​“​อ้อ​ ​ใช่​แล้ว​ ​ที่รัก​ ​คุณ​รู้​ไหม​ว่า​ฉัน​เจอ​ใคร​บน​เกาะ​นี้​ ​คุณ​ต้อง​คิดไม่ถึง​เลย​แน่ๆ​!​”

ถึง​จะ​รู้​ว่า​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​จงใจ​เปลี่ยน​เรื่อง​ ​แต่​ซือ​เยี​่ย​หาน​ก็​ไม่ได้​เปิดโปง​ ​เพียง​ถาม​สั้น​ๆ​ ​“​ใคร​”

“​หลานชาย​คนโต​ของ​คุณ​ ​ซือ​ชุน​…​ถุย​ ​ฉัน​ถูก​คน​พวก​นั้น​ชักจูง​เข้า​ซะ​แล้ว​ ​เป็น​ซือ​เซี​่ย​ ​ซือ​เซี​่ย​!​”

พอ​ซือ​เยี​่ย​หาน​ได้ยิน​ก็​แปลกใจ​อยู่​บ้าง​จริงๆ​ ​“​ซือ​เซี่ยงั​้น​เหรอ​”

“​ใช่​แล้ว​ ​ฉัน​ตกใจ​มาก​ที่​ได้​เจอ​เขา​ ​ตอนนั้น​เห็น​เขา​ถือ​จอบ​วิ่ง​เข้ามา​ทาง​ฉัน​ ​หลง​นึก​ว่า​เขา​จะ​มา​ล้างแค้น​ให้​พ่อ​เขา​!​ ​แต่​โชคดี​ที่​เด็ก​คน​นั้น​ก็​รู้​ว่า​พ่อ​เขา​ทำตัว​เอง​ ​และ​ไม่ได้​มาหา​เรื่อง​ฉัน​ ​ไม่งั้น​ฉัน​ก็​คง​ต้อง​ยอมให้​เขา​แล้ว​ ​ดีร้าย​ยังไง​ถ้า​นับ​ตามลำดับ​อาวุโส​แล้ว​ ​ฉัน​ก็​เป็น​อาสะใภ้​ของ​เขา​เลย​นะ​…​”

ซือ​เยี​่ย​หาน​ฟัง​แล้ว​เอ่ย​ด้วย​สีหน้า​ไร้อารมณ์​ว่า​ ​“​ไม่ต้อง​ยอม​”

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​คิดในใจ​ ​เป็น​อา​แท้ๆ​ ​อยู่​รึเปล่า​เนี่ย

“​เด็ก​คน​นั้น​ ​ระยะนี้​วางแผน​จะ​ไป​ขุด​อุโมงค์​อีกแล้ว​ ​เอาไว้​จะ​พา​คุณ​ไปหา​เขา​ทีหลัง​นะ​ ​ฉัน​จะ​ไป​อาบน้ำ​เปลี่ยนเสื้อ​ผ้า​ก่อน​!​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​รีบ​หยิบ​เสื้อผ้า​ใน​ถุง​ออกมา

ซือ​เยี​่ย​หาน​ใส่ใจ​เกินไป​แล้ว​จริงๆ​ ​แม้แต่​ชุดชั้นใน​ที่​สะอาดสะอ้าน​ก็​เตรียม​มาทั​้ง​หมด

ที่นี่​ถึงแม้​จะ​หาน​้ำ​จืด​ไว้​อาบน้ำ​ได้​ ​แต่​ด้วย​ความขาดแคลน​ด้าน​ทรัพยากร​ ​จึง​ไม่มี​เสื้อผ้า​สำหรับ​ผลัดเปลี่ยน

“​ไป​ๆ​ๆ​ ​ไป​ส่ง​ฉัน​อาบน้ำ​ก่อน​!​”

“​ก่อนหน้านี้​เธอ​อาบน้ำ​ที่ไหน​”​ ​ซือ​เยี​่ย​หาน​เอ่ย​ถาม​ประโยค​หนึ่ง

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ตอบ​สั้น​ๆ​ ​“​กลาง​เกาะ​มีทะ​เลสาบ​เล็ก​ๆ​ ​อยู่​”

หัว​คิ้ว​ของ​ซือ​เยี​่ย​หาน​ขมวด​เข้าหา​กัน​นิดๆ​ ​แล้ว​ ​“​กลางแจ้ง​เหรอ​”

“​อื้อ​ ​ทำ​ยังไง​ได้​ ​ใน​สถานที่​ผุพัง​นี่​ ​มีที​่​ให้​อาบน้ำ​ก็​ไม่เลว​แล้ว​ ​วางใจ​เถอะ​ ​ไม่มี​ไอ้​คน​ไม่​รัก​ชีวิต​หน้า​ไหน​กล้า​แอบดู​หรอก​…​แค่ก​ ​ความหมาย​ที่​ฉัน​จะ​บอก​คือ​ ​ฉัน​กับ​ไห่​ถัง​ไป​ด้วยกัน​ ​ผลัดกัน​เฝ้า​ ​ปลอดภัย​มาก​”

ซือ​เยี​่ย​หาน​ฟัง​แล้ว​ถึง​ได้​ไม่​พูด​อะไร​ต่อ

ในไม่ช้า​ทั้งสอง​คน​ก็​มาถึง​สถานที่​อาบน้ำ​ ​ครั้งนี้​ตำแหน่ง​คน​คอย​เฝ้า​เปลี่ยน​จาก​ไห่​ถัง​มา​เป็น​ซือ​เยี​่ย​หาน

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ถอดเสื้อผ้า​ออก​แล้ว​ลง​แช่​ใน​น้ำ​ ​เกาะ​อยู่​บน​โขดหิน​ริมฝั่ง​ ​จากนั้น​ก็​มองเห็น​ซือ​เยี​่ย​หาน​ที่​ช่วย​ถือ​เสื้อผ้า​ให้​เธอ​ ​ยืน​อยู่​ใน​จุด​ที่​ไม่​ใกล้​และ​ไม่​ไกล​นัก​ ​คอย​ดูต้นทาง​ให้​เธอ​โดย​ไม่​หันเห​สายตา​เลย

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​เกาะ​อยู่​ตรงนั้น​แล้ว​เดาะ​ลิ้น​ดัง​จิ​๊​ๆ​ ​เฮ้อ​ ​เธอ​มีเสน่ห์​ไม่พอ​แล้ว​เหรอ

ไม่น่าเชื่อ​ว่า​สายตา​จะ​ไม่​วอกแวก​มา​เลย​…

จะ​ดีร้าย​ยังไง​ก็​แอบมอง​กัน​สัก​แวบ​สิ​…

—————————————————————————————

บท​ที่​ ​2182​ ​ที่รัก​พวกเขา​ล้วนแต่​รังแก​ฉัน

“​ที่รัก​ ​คุณ​รู้สึก​ไหม​ว่า​เกาะ​นี้​ ​ถ้า​ไม่มี​คนอื่นๆ​ ​อยู่​ ​จะ​ยอดเยี่ยม​ที่สุด​…​”

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​เกย​อยู่​ริมทะเล​สาบ​ ​เผย​สีหน้า​ย้อน​ระลึก​ความทรงจำ​ ​“​คุณ​จำได้​ไหม​ ​ปีนั​้​นพ​วก​เรา​อยาก​เสาะหา​สถานที่​ที่จะ​ไม่มีใคร​ตามหา​พวกเรา​เจอ​ ​หา​ที่​สัก​แห่ง​ที่​มี​แต่​พวกเรา​สอง​คน​อยู่​ด้วยกัน​…​”

ซือ​เยี​่ย​หาน​ตอบ​สั้น​ๆ​ ​“​จำได้​”

จะ​ลืม​ได้​ยังไง

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ถอนหายใจ​ ​“​แต่​น่าเสียดาย​ ​ตอนนี้​ฉัน​ไม่ได้​คิด​แบบนี้​แล้ว​ ​ฉัน​ไม่​สามารถ​ใช้ชีวิต​อยู่​กับ​คุณ​แค่​สอง​คนใน​สถานที่​แบบนี้​ได้​แล้ว​”

แผ่น​หลัง​ของ​ซือ​เยี​่ย​หาน​พลัน​แข็ง​เกร็ง​ขึ้น​มา​ ​“​เพราะอะไร​”

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ตอบ​ไป​ทันที​ ​“​เพราะ​พวกเรา​มี​ถัง​ถัง​ลูก​รัก​แล้ว​!​ ​สมควร​เป็น​สาม​คน​สิ​ถึง​จะ​ถูก​!​”

ซือ​เยี​่ย​หาน​ที่​เพิ่ง​ได้รับ​ความ​ตระหนก​จึง​ตอบ​เพียง​สั้น​ๆ​ ​ว่า​ ​“​…​อืม​”

เมื่อ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ได้​เห็น​ซือ​เยี​่ย​หาน​อยู่​ใน​สายตา​ตัวเอง​ ​ตัว​คน​ก็​ผ่อนคลาย​ลง

หลาย​วัน​มานี​้​เธอ​ยุ่ง​ง่วน​เป็น​ระวิง​ ​แต่​ความจริง​ก็​แค่​ไม่กล้า​ปล่อย​ให้​ตัวเอง​ได้​หยุดพัก​ ​เพาะ​ถ้าว่าง​สักนิด​ ​ก็​จะ​นึกถึง​เรื่องราว​ที่​กด​ทับ​อยู่​ใน​หัวใจ​พวก​นั้น​ขึ้น​มา

การตาย​ของ​พี่ชาย​ ​พ่อแม่​ที่​จนถึง​ตอนนี้​ก็​ยัง​ไม่มี​เบาะแส​ ​คนที​่​บงการ​อยู่​เบื้องหลัง​เนี่ย​หลิง​หลง​ ​รวมถึง​เกาะ​ที่​ใช้​คุมขัง​คน​แห่ง​นี้​…

เธอ​ต้อง​เร่ง​ตรวจ​ตอบ​ทุก​เรื่อง​อย่าง​เร่งด่วน

“​คุณ​เก้า​ ​พวกเรา​จะ​ออก​ไป​ได้​เมื่อไหร่​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ถาม

ซือ​เยี​่ย​หาน​ตอบ​ไป​ตามตรง​ ​“​ดู​จาก​ทิศทาง​ลม​แล้ว​ ​อีก​สาม​วัน​ให้​หลัง​จะ​เหมาะสม​ที่สุด​”

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​พยักหน้า​ ​“​โอเค​”

….

หลัง​อาบน้ำ​เสร็จ​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ก็​สวม​ชุด​เดรส​ที่​ซือ​เยี​่ย​หาน​พก​มา​ให้​เธอ

ชุด​ที่​ซือ​เยี​่ย​หาน​เตรียม​มา​ให้​เธอ​คือ​เดรส​ยาว​สีชมพู​ราก​บัว​ที่​ดู​เป็น​ผู้หญิง​มาก​ ​ให้​กลิ่นอาย​เหมือน​นางฟ้า​ ​เปลี่ยน​เธอ​จาก​นาง​มาร​ร้าย​ให้​กลายเป็น​นางฟ้า​ตัว​น้อย​ได้​ใน​ชั่วพริบตา

หลังจาก​เปลี่ยน​ชุด​แล้ว​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ก็​กลับ​ไป​ที่​ห้องขัง​พร้อมกับ​ซือ​เยี​่ย​หาน

ภายใน​ห้องขัง​ที่​เดิมที​มีเสียง​ดัง​เอะอะ​ไป​ทั่ว​ ​แต่​ทันทีที่​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ปรากฏตัว​ขึ้น​ตรง​ประตู​ ​ก็​เงียบกริบ​ไป​ในทันที​ ​ราวกับ​ป่าช้า

ทุกคน​ต่าง​เงยหน้า​จ้องมอง​ไป​ทาง​หญิงสาว​ตรง​ประตู​ ​มองเห็น​ผิวพรรณ​ของ​หญิงสาว​ขาว​ดั่ง​หิมะ​ ​ผม​ยาว​เคลีย​ไหล่​ ​สวม​เดรส​ยาว​ ​ยืน​สง่า​อยู่​ตรง​ประตู​ราวกับ​บัว​พ้น​น้ำ

นี่​…​หน้าตา​แบบนี้​…

นี่​มัน​นาง​มาร​ร้าย​ไม่ใช่​เหรอ

“​ชะ​…​เชี​่ย​เอ๊ย​!​!​!​”

ไม่รู้​ว่า​ทั้ง​ห้องขัง​เงียบ​วังเวง​อยู่นาน​แค่ไหน​ ​ถึง​ได้​มีเสียง​อุทาน​สะท้าน​สะเทือน​ฟ้า​ดิน​ของ​ขา​ใหญ่​คน​หนึ่ง​ดัง​ขึ้น​มา​ ​จากนั้น​ก็​มี​คน​หนึ่ง​ที่นั่ง​ไม่มั่นคง​จึง​ลื่น​ตกลง​มาจาก​เก้าอี้

ในเวลาเดียวกัน​นี้​ ​พี่น้อง​ที่อยู่​ข้างๆ​ ​เขา​ก็​เนื้อตัว​สั่นเทิ้ม​จน​ตะเกียบ​ใน​มือ​ร่วง​ลงมา​ ​อีก​ด้าน​หนึ่ง​ ​ไม่รู้​เหมือนกัน​ว่า​ใคร​ไป​ชน​เข้ากับ​ชั้นวางของ​ ​จน​เกิด​เสียงดัง​โครมคราม​ ​ละออง​ฝุ่น​ฟุ้ง​ไป​ทั่ว

ภายใน​ห้องขัง​เละเทะ​วุ่นวาย​ ​เต็มไปด้วย​เสียง​กระทบกระแทก​และ​สูด​หายใจ

ทุกคน​ต่าง​ก็​มอง​หญิงสาว​ที่อยู่​ตรงหน้า​ราวกับ​เห็น​ผีก​็​ไม่​ปาน​…

ตอนที่​ถูก​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ปอกลอก​จน​เหลือ​แค่​กางเกง​ก็​ไม่เคย​หวาดกลัว​ขนาด​นี้​มาก​่อน​เลย

“​เวร​เอ้ย​!​ ​นี่​…​นี่​ไป๋​เฟิง​เหรอ​”

“​ฉัน​เห็นภาพ​หลอน​ไปรึ​ไง​ ​แต่​นี่​คือ​ใบหน้า​ของ​ไป๋​เฟิง​ไม่ผิด​แน่​…​”

“​มี​อะไร​น่า​ตกอกตกใจ​กัน​นัก​ ​ก็​แค่​เปลี่ยน​ชุด​เท่านั้น​”

“​เรื่อง​นี้​ ​ปัญหา​ไม่ได้​อยู่​ที่​ความตกใจ​ ​ประเด็น​คือ​ ​เธอ​ไป​เอา​ชุด​ใหม่​ชุด​นี้​มาจาก​ไหน​”

“​ใช่​แล้ว​ ​ฉัน​ไม่เคย​เห็น​เลย​ว่า​ใน​คลัง​ทรัพยากร​จะ​มี​ชุด​แบบนี้​ด้วย​”

“​หรือว่า​จะ​เอา​มาจาก​ข้างนอก​…​”

ในเวลานี้​ ​ทุกคน​ต่าง​ก็​มอง​ไป​ที่​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ ​และ​พากัน​ซุบซิบ​วิพากษ์วิจารณ์

“​ผู้นำ​ไป๋​ ​เรื่อง​เรือ​…​พวกเรา​ก็​จ่าย​เงิน​ไป​หมด​แล้ว​นะ​”

ขา​ใหญ่​คน​หนึ่ง​จ้องมอง​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ ​แล้ว​รีบ​เอ่ย​ขึ้น​มา

“​ไป๋​เฟิง​ ​เงิน​เธอ​ก็​เอา​ไป​แล้ว​ ​ถ้า​ถึง​เวลา​แล้ว​ไม่มี​เรือ​ ​พา​พวกเรา​ไป​ไม่ได้​ ​พวกเรา​จะ​คิดบัญชี​เป็น​ร้อย​เท่า​”

พอ​ซือ​เยี​่ย​หาน​ได้ยิน​ก็​มอง​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​แวบ​หนึ่ง

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​โมโห​แทบตาย​แล้ว

“​แค่ก​ๆ​ ​รีบร้อน​อะไร​กัน​ ​ถ้า​ใคร​ยัง​เซ้าซี้​อีก​ ​จะ​ตัดสิทธิ์​ซะ​!​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ตะคอก​เสียงเย็น

พอ​พูด​จบ​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ก็​มอง​ชายหนุ่ม​ข้าง​กาย​แวบ​หนึ่ง​ ​“​คุณ​เก้า​…​คุณ​ดู​สิ​ ​พวกเขา​รวมหัว​กัน​รังแก​ฉัน​…​”

ซือ​เยี​่ย​หาน​ได้​แต่​ยืน​เงียบ​…

———————————————-