แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2185 เธอรู้ได้ยังไงว่าเป็นฉัน / บทที่ 2186 เชอร์ล็อคหวันหวั่น

บท​ที่​ ​2185​ ​เธอ​รู้​ได้​ยังไง​ว่า​เป็น​ฉัน

หลังจาก​เห็น​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ ​ดวงตา​ของ​ซือ​เซี​่​ยก​็​หรี่​ลง​เล็กน้อย​ ​ดูเหมือน​ในที่สุด​ก็​เข้าใจ​อะไร​ขึ้น​มา​แล้ว

ไห่​ถัง​คน​นี้​ ​จะ​ต้อง​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ที่ตั้ง​ใจ​ส่ง​มา​หยั่งเชิง​ตัวเอง

“​ผู้นำ​กลุ่ม​สหพันธ์​วิทยา​ยุทธ์​ ​ไม่ได้​เจอกัน​นาน​เลย​นะ​”

หลังจาก​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​มองเห็น​รอยแผล​เป็น​น่า​หวาดผวา​ที่​หาง​ตาของ​ซือ​เซี​่ย​ ​ก็​พลัน​มีคำ​ตอบ​ผุด​ขึ้น​มา​ใน​ใจ​แล้ว

“​ผู้นำ​…​กลุ่ม​สหพันธ์​วิทยา​ยุทธ์​?​!​”

ไห่​ถัง​ที่อยู่​ด้าน​ข้าง​มอง​ไป​ที่​ซือ​เซี​่ย​ ​ใบหน้า​เต็มไปด้วย​ความ​ตกตะลึง​ ​ซือ​เซี​่ย​คน​นี้​ ​เป็น​ผู้นำ​ของ​กลุ่ม​สหพันธ์​วิทยา​ยุทธ์​ไป​ได้​ยังไง​?​!

ตอนแรก​ ​สำหรับ​ความผิดปกติ​แต่ละ​อย่าง​ของ​ซือ​เซี​่ย​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​แค่นึก​สงสัย​อยู่​ภายในใจ​ ​แต่​ไม่เคย​คาดคิด​เลย​ว่า​ ​ซือ​เซี​่ย​จะ​เป็น​ผู้นำ​กลุ่ม​สหพันธ์​วิทยา​ยุทธ์

รอยแผล​เป็น​นี้​ ​เธอ​คุ้นเคย​ดี​ ​เป็น​รอยแผล​ที่เกิด​จาก​การ​โดน​กรงเล็บ​หมาป่า​ข่วน

ซือ​เซี​่ย​จ้อง​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ ​ครุ่นคิด​อยู่นาน​ ​จากนั้น​มุม​ปาก​ก็​ยกขึ้น​นิดๆ​ ​เสียง​ที่​เปล่ง​ออกมา​แหบ​พร่า​เล็กน้อย​ ​“​ฮ่า​ๆ​…​เนี่ย​อู๋​โย​ว.​..​เธอ​ฉลาด​มาก​จริงๆ​ ​ถ้า​เธอ​มา​หยั่งเชิง​ฉัน​ด้วยตัวเอง​ ​ด้วย​สายตา​ของ​ฉัน​ ​ต้อง​จำ​รูปร่าง​ของ​เธอ​ได้​แน่นอน​ ​ดังนั้น​…​เธอ​เลย​ให้​ผู้หญิง​คน​นี้​มา​หยั่งเชิง​ฉัน​…​ไม่เลว​นี่​ ​มีพัฒ​นาการ​แล้ว​”

พอได้​ยิน​คำพูด​นี้​ของ​ซือ​เซี​่ย​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ก็​ส่าย​หัว​แล้ว​ตอบ​ว่า​ ​“​ฉัน​เคย​สืบมา​ก่อน​แล้ว​ ​ว่า​ผู้นำ​ของ​กลุ่ม​สหพันธ์​วิทยา​ยุทธ์​มีวิชา​ปลอมแปลง​รูปลักษณ์​เป็นหนึ่ง​ใน​ใต้​หล้า​ ​แผลเป็น​เล็ก​ๆ​ ​แค่นี้​ ​คิด​จะ​ปกปิด​ ​ง่ายดาย​มาก​จริงๆ​ ​แต่ว่า​ ​ซือ​เซี​่ย​ ​ฉัน​ไม่​คิด​เลย​ว่า​จะ​เป็น​นาย​ ​นาย​สร้าง​เซอร์ไพรซ์​ให้​ฉัน​จริงๆ​”

“​น่าสนใจ​นี่​ ​เนี่ย​อู๋​โยว​ ​น่าสนใจ​เกินไป​แล้ว​จริงๆ​…​เพียงแต่​ ​ฉัน​ก็​ยัง​สงสัย​มาก​อยู่ดี​ ​ฉัน​คิด​ว่า​ฉัน​ปกปิด​ได้​แนบเนียน​ไร้​ช่องโหว่​แล้ว​นะ​ ​ที่แท้​เธอ​มอง​ฉัน​ออก​ได้​ยังไง​”​ ​ซือ​เซี​่ย​จ้อง​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ ​“​บอก​ฉัน​มา​หน่อย​สิ​”

“​แนบเนียน​ไร้​ช่องโหว่​งั้น​เหรอ​ ​นาย​คิด​ว่าการ​ปกปิด​ของ​นาย​ ​แนบเนียน​ไร้​ช่องโหว่​งั้น​สินะ​?​!​”

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​มอง​ซือ​เซี​่ย​ ​และ​อด​ไม่ได้​ที่จะ​ยิ้มเยาะ

ใคร​กันที่​มอบ​ความมั่นใจ​ให้​เขา

มี​ช่องโหว่​สารพัด​ชัดๆ​ ​ยัง​นึก​ว่า​ตัวเอง​ถึงขั้น​แนบเนียน​ไร้​ช่องโหว่​อีก​เหรอ​…

“​ซือ​เซี​่ย​ ​ขอ​พูด​เลย​นะ​ ​การ​ปกปิด​ของ​นาย​ใน​ภาพรวม​น่ะ​เฉียบแหลม​มาก​…​รวมถึง​ตอนที่​เรา​อยู่​ด้วยกัน​ที่​จีน​ด้วย​…​แต่​น่าเสียดาย​ ​นาย​ให้ความสำคัญ​แค่​เพียง​ภาพรวม​ ​แต่กลับ​ละเลย​รายละเอียด​มากเกินไป​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​เอ่ย

“​รายละเอียด​เหรอ​”​ ​ซือ​เซี​่ย​ทำท่า​ครุ่นคิด

“​แน่นอน​ ​เมื่อ​อยู่​ต่อหน้า​ผู้หญิง​ ​จะ​ต้อง​พิจารณา​ใส่ใจ​ใน​ทุกราย​ละเอียด​…​ไม่อย่างนั้น​ ​ผู้หญิง​ทุกคน​ต่าง​ก็​สามารถ​กลายร่าง​เป็น​เชอร์​ล็อค​โฮม​ได้​ทั้งนั้น​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ตอบ

“​พูด​ให้​เข้าใจง่าย​กว่านี​้​หน่อย​”​ ​ซือ​เซี​่ย​ยิ้ม​เย็น​แวบ​หนึ่ง

“​บอก​นาย​ไป​ก็​ไม่มี​อะไร​เสียหาย​ ​ฉัน​จะ​ทำให้​นาย​ยอมรับ​ความพ่ายแพ้​ด้วยใจ​ซะ​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​พยักหน้า​นิดๆ​ ​“​ตอน​อยู่​ที่​จีน​ ​ฉัน​ยัง​จำได้​ไหม​ ​นาย​เคย​เรียก​ฉัน​ว่า​พี่สาว​…​นี่​เป็น​แค่​จุด​แรก​ ​จุด​ที่สอง​ ​มีอยู่​ครั้งหนึ่ง​ ​ฉัน​กับ​นาย​ ​มีคุณ​เก้า​ด้วย​ ​กินข้าว​ด้วยกัน​ใน​ร้านอาหาร​ ​นายกับ​ซือ​เยี​่ย​หาน​ต่าง​ก็​ทาย​ความชอบ​ของ​ฉัน​…​ตอนนั้น​ ​ซือ​เยี​่ย​หาน​ชนะ​ ​ซือ​เยี​่ย​หาน​ทาย​ถูก​หมด​ ​แต่​นาย​ ​ทาย​ไม่​ถูก​เลย​สัก​อย่าง​…​”

ไห่​ถัง​มีสี​หน้า​ฉงน​ ​ไม่เข้าใจ​ว่า​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​จะ​บอกอะ​ไร​กัน​แน่

“​ทาย​ไม่​ถูก​…​แล้ว​ผิดปกติ​ตรงไหน​”​ ​ซือ​เซี​่ย​ย้อนถาม

“​ตอนแรก​ก็​ไม่มี​อะไร​ผิดปกติ​หรอก​…​แต่​พอค​วาม​ทรง​จำ​ของ​ฉัน​กลับมา​บางส่วน​แล้ว​ ​ฉัน​กลับ​พบ​ว่า​…​อันที่จริง​ ​นาย​ต่างหาก​ที่​ทาย​ถูก​หมด​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​กล่าว

“​พูด​กันต​รง​ๆ​ ​คือ​ ​ทุกอย่าง​ที่​คุณ​เก้า​ทาย​ถูก​ ​เป็น​สิ่ง​ที่​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ชอบ​ ​แต่​ทุกอย่าง​ที่นาย​ทาย​…​เป็น​สิ่ง​ที่​เนี่ย​อู๋​โยว​ชอบ​!​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​จ้อง​ซือ​เซี​่ย​ ​ดวงตา​สาด​ประกาย​ยะเยือก​แวบ​หนึ่ง

ปีนั​้น​ ​ซือ​เยี​่ย​หาน​เดา​ถูก​จริงๆ​ ​แต่​ความชอบ​ทั้งหมด​นั้น​ ​ต่าง​ก็​เป็นความ​ชอบ​ของ​เธอ​หลังจาก​กลายเป็น​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​แล้ว

ส่วน​สิ่ง​ที่​ซือ​เซี​่ย​คาดเดา​กลับเป็น​ความชอบ​ของ​เนี่ย​อู๋​โยว

หลังจาก​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ฟื้นฟู​ความทรงจำ​แล้ว​หวนนึก​ถึง​เรื่อง​นี้​ขึ้น​มา​ ​ก็​รู้สึก​แปลกใจ​มาก

—————————————————————————–

บท​ที่​ ​2186​ ​เชอร์​ล็อค​หวัน​หวั่น

ถ้า​ซือ​เซี​่​ยสา​มารถ​ปกปิด​รายละเอียด​ทั้งหมด​ได้​ ​แบบ​นั้น​เขา​ถึง​จะเข้า​ขั้น​แนบเนียน​ไร้​ช่องโหว่​ได้​จริงๆ​ ​แต่​น่าเสียดาย​ ​ผู้ชาย​คน​นี้​ ​ดูเหมือน​จะ​ละเลย​รายละเอียด​เกินไป​ ​เป็นไปได้​ว่า​แม้แต่​ตัว​เขา​เอง​ก็​คง​ไม่รู้​ว่า​ ​เขา​โผล่​หาง​ออกมา​มากมาย​เกินไป​แล้ว

ในเวลานี้​ ​ซือ​เซี​่ย​จ้องมอง​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ ​พลาง​ยิ้ม​อย่าง​เยือกเย็น​ ​“​แบบ​นั้นแล​้ว​ยังไง​ล่ะ​…​ฉันทาย​ความชอบ​ของ​เนี่ย​อู๋​โยว​ถูก​ ​อาจจะ​เป็น​แค่​เรื่อง​บังเอิญ​อย่างหนึ่ง​ก็ได้​ ​แม้ว่า​จะ​ไม่​บังเอิญ​ ​ก็​เป็นไปไม่ได้​ที่​เธอ​จะ​ใช้​จุด​นี้​มาตัด​สิน​ว่า​ฉัน​คือ​ผู้นำ​ของ​กลุ่ม​สหพันธ์​วิทยา​ยุทธ์​”

“​ถูกต้อง​ ​นาย​พูด​ไม่ผิด​เลย​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​พยักหน้า

หากว่า​ ​มี​แค่​เรื่อง​พวก​นี้​ ​ย่อม​ไม่​อาจ​ยืนยัน​ได้​ว่า​ซือ​เซี​่​ยก​็​คือ​ผู้นำ​กลุ่ม​สหพันธ์​วิทยา​ยุทธ์

ใน​ตอนแรก​ ​หลังจาก​ความทรงจำ​ของ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​กลับคืน​มา​ ​ถึงแม้​ใน​ใจ​จะ​นึก​สงสัย​ว่า​ซือ​เซี​่ย​ทาย​ความชอบ​ของ​เนี่ย​อู๋​โยว​ถูก​ได้​ยังไง​ ​แต่​ก็​ไม่ได้​นำ​ซือ​เซี่ยมา​เชื่อมโยง​เข้ากับ​กลุ่ม​สหพันธ์​วิทยา​ยุทธ์​เลย

ช่องโหว่​ที่​ใหญ่​ที่สุด​ของ​ซือ​เซี​่ย​ ​กลับ​ปรากฏ​ขึ้น​บน​เกาะ​ใน​หน​นี้

“​ก็ตามที​่​พูด​ไป​ก่อนหน้านี้​ ​ถึงแม้นาย​จะ​ไม่ใช่​ผู้นำ​กลุ่ม​สหพันธ์​วิทยา​ยุทธ์​ ​ไม่มี​ความเกี่ยวข้อง​ใดๆ​ ​กับ​กลุ่ม​สหพันธ์​วิทยา​ยุทธ์​ ​งั้น​นายก​็​คงจะ​รู้ตัว​ตน​ของ​ฉัน​…​แต่​บน​เกาะ​ใน​หน​นี้​ ​การแสดง​ของ​นาย​ ​ห่วย​เกินไป​แล้ว​จริงๆ​”

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​จ้องมอง​ซือ​เซี​่ย​ ​“​อย่าง​แรก​ ​นาย​เพิ่ง​มาถึง​รัฐ​อิสระ​ก็​ถูกจับ​ตัว​มา​เลย​ ​แล้ว​นาย​จะ​เคย​ได้ยิน​เรื่อง​ของ​ฉัน​ได้​ยังไง​ ​ถึงแม้นาย​จะ​เคย​ได้ยิน​เรื่อง​ของ​ไป๋​เฟิง​ผู้นำ​พันธมิตร​อู๋​เว​่ย​ ​แต่​นาย​จะ​รู้​ได้​ยังไง​ล่ะ​ว่า​ไป๋​เฟิ​งค​นนี​้​ก็​คือ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ ​เหมือน​พวกเรา​จะ​ยัง​ไม่เคย​เจอกัน​มาก​่อน​เลย​นะ​”

พอได้​ยิน​คำพูด​นี้​ของ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ ​ซือ​เซี​่​ยก​็​ตก​อยู่​ใน​ห้วง​ความคิด​ ​จากนั้น​ถึง​เอ่ย​ขึ้น​ว่า​ ​“​ฮ่า​…​จริง​ด้วย​ ​เธอ​นี่​ใส่ใจ​รายละเอียด​มาก​จริงๆ​”

“​มี​หน​หนึ่ง​ ​นาย​บอกว่า​นาย​ถูก​ขัง​ไว้​บน​เกาะ​นี้​ ​เพราะ​ตระกูล​เก่าแก่​อย่าง​ตระกูล​ซือ​…​แต่​น่าเสียดาย​ ​คุณ​เก้า​ก็​ขึ้น​เกาะ​มาด​้วย​ ​ก่อนหน้านี้​ฉัน​ถาม​เรื่อง​ของ​นายกับ​คุณ​เก้า​ดูแล​้ว​ ​คุณ​เก้า​ปฏิเสธ​ ​บอกว่า​ช่วง​ที่ผ่านมา​นี้​ ​ตระกูล​ซือ​ที่​เป็น​ตระกูล​เก่าแก่​คลื่น​ลม​สงบ​ดี​ ​ไม่มี​คนที​่​ชื่อว่า​ซือ​เซี่ยมา​เยือน​เลย​ ​และ​ทาง​ตระกูล​ซือ​ก็​ไม่ได้​ส่งตัว​นาย​มาที​่​นี่​ด้วย​”

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​พูด​ต่อไป

พอ​ซือ​เซี​่ย​ได้ยิน​ก็​ยิ้มน้อย​ๆ​ ​แวบ​หนึ่ง​ ​“​ใช่​แล้ว​…​จู่ๆ​ ​ซือ​เยี​่ย​หาน​ก็​มาที​่​เกาะ​ ​เหนือ​ความคาดหมาย​ของ​ฉัน​จริงๆ​ ​ควบคุม​ไม่ได้​เลย​”

“​และ​เมื่อ​สรุป​จาก​ข้างต้น​ ​หลังจาก​นาย​เข้ามา​ที่​เกาะ​ ​ดัน​หา​คลัง​ทรัพยากร​เจอ​อีก​…​นี่​ช่าง​บังเอิญ​จริงๆ​ ​นาย​ว่า​ ​มี​คน​มากมาย​ขนาด​นี้​ ​อยู่​กัน​มานา​นข​นาด​นี้​กลับ​ไม่​เจอ​เลย​ ​แต่​ถูก​คน​มา​ใหม่​อย่าง​นาย​หา​เจอ​ ​มัน​เป็นเรื่อง​บังเอิญ​จริงๆ​ ​น่ะ​เหรอ​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​กล่าว

“​พอ​เธอ​พูด​มา​แบบนี้​ ​ฉัน​ก็​มี​ช่องโหว่​นับไม่ถ้วน​เลย​จริงๆ​”​ ​ซือ​เซี​่ย​ยิ้ม​นิดๆ

“​ถ้า​ฉัน​มา​หยั่งเชิง​นาย​ ​ก็​อย่างที่​นาย​พูด​ไป​ก่อนหน้านี้​ ​บางที​นาย​อาจจะ​จำ​รูปร่าง​ฉัน​ได้​ ​ดังนั้น​ ​ฉัน​เลย​ตั้งใจ​ให้​พี่​ไห่​ถัง​มา​หยั่งเชิง​ ​พอส​รุป​ความ​แล้ว​ ​ผลลัพธ์​กลับ​ไม่เลว​เลย​…​ฉัน​จำ​ไม่เห็น​ได้​เลย​ว่า​ ​ซือ​เซี​่ย​ใน​ความทรงจำ​ของ​ฉัน​ ​จะ​มีฝีมือ​น่ากลัว​แบบนี้​…​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​พูด​ต่อไป

และ​ด้วย​ความบังเอิญ​ ​ไห่​ถัง​ตะปบ​โดน​สิ่ง​อำพราง​บริเวณ​หาง​ตาของ​ซือ​เซี​่ย​เข้า​ ​ทำให้​รอยแผล​เป็น​ที่​ฝาก​ไว้​โดย​เจ้า​หมาป่า​ได้​ ​‘​เผยโฉม​ออกมา​’

“​จุ๊​ๆ​ ​น่าเสียดาย​ ​ดูเหมือน​ความทรงจำ​ของ​เธอ​จะ​ยัง​ไม่​กลับคืน​มา​อย่าง​สมบูรณ์​…​แบบนี้​ ​สำหรับ​ฉัน​มัน​จะ​ไป​มีความหมาย​อะไร​กัน​ล่ะ​…​เนี่ย​อู๋​โยว​”​ ​ซือ​เซี​่ย​จ้อง​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ ​ยิ้ม​แล้ว​เอ่ย​อย่าง​มี​ความนัย​ลุ่มลึก

“​พัก​เรื่องไร้สาระ​ไว้​ก่อน​ ​ฉัน​ก็​สงสัย​มาก​เหมือนกัน​ ​ตอนนั้น​นาย​ไล่​ล่า​ฉันทำ​ไม​…​และ​สิ่ง​ที่​ทำให้​ฉัน​สงสัย​ยิ่งกว่า​ก็​คือ​ ​หลังจาก​นาย​ไล่​ล่า​ฉัน​แล้ว​ ​ทำไม​ต้อง​แฝงตัว​เข้าไป​อยู่​ใน​ตระกูล​ซือ​ที่​จีน​ด้วย​ ​ถึงขั้น​ที่​แม้แต่​คุณ​เก้า​ก็​ไม่รู้​เลย​ว่านาย​คือ​ผู้นำ​ของ​กลุ่ม​สหพันธ์​วิทยา​ยุทธ์​ ​ซือ​เซี​่ย​ ​นาย​เก็บ​ซ่อน​ไว้​ได้​มิดชิด​มาก​จริงๆ​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​เอ่ย

————————————————————