แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2251 ความจริง / บทที่ 2252 หมกมุ่นงมงาย
บทที่ 2251 ความจริง
“คุณตา ความจริงแล้วมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นครับ…คุณตา…คุณตาไม่ได้ถูกเนี่ยอู๋โยวฆ่าตายงั้นเหรอ?!”
ซือเซี่ยมองชายชราที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
“ถูกอู๋โยวฆ่าเหรอ…”
พอสิ้นเสียงของซือเซี่ย สีหน้าของหัวหน้าตระกูลและนายหญิงตระกูลเนี่ยก็เปลี่ยนไปทันที เรื่องนี้จะเป็นไปได้ยังไง คุณพ่อหายตัวไปตั้งหลายปีชัดๆ แต่ทำไมพอออกจากปากคนอื่น กลับกลายเป็นถูกอู๋โยวฆ่าล่ะ…
“พ่อคะ นี่มันเรื่องอะไรกันแน่!” ใบหน้าของนายหญิงเนี่ยเต็มไปด้วยความร้อนรน
พอได้ยินคำถามนี้ ชายชราจึงเหลือบมองหนุ่มน้ำแข็งที่อยู่ด้านหลังแวบหนึ่ง แล้วเอ่ยขึ้นว่า “จิ่งมู่ นายเล่าสิ”
หนุ่มภูเขาน้ำแข็ง “…”
พอเห็นแบบนี้ ชายชราค่อนข้างละอายอยู่บ้าง “ช่างเถอะ ฉันเล่าเองแล้วกัน”
“ตอนนั้น ฉันกับอู๋โยวทะเลาะกันนิดหน่อย ดังนั้นจึงประลองตัดสิน ถ้าอู๋โยวชนะ ฉันจะฟังเธอ ถ้าเธอแพ้ ก็ต้องฟังฉัน” ชายชราเรียบเรียงความคิด แล้วเล่าต่อไปว่า “เพียงแต่ ระหว่างที่ฉันกับอู๋โยวประลองกันอยู่ เพราะเหตุผลหลายอย่าง อู๋โยวเลยพลั้งมือทำร้ายฉันเข้า”
พอเล่ามาถึงตรงนี้ สายตาของชายชราก็เคลื่อนไปที่เนี่ยอู๋หมิงโดยไม่ได้ตั้งใจ
“หลังจากฉันบาดเจ็บ ชายชุดดำคนหนึ่งก็บุกเข้ามา คิดจะเอาชีวิตฉัน เพียงแต่ สุดท้ายกลับหยุดมือไว้ แค่ทำร้ายฉันจนบาดเจ็บสาหัส” ชายชราถอนหายใจ
“พ่อ เป็นฝีมือใครกันคะ!” นายหญิงเนี่ยรีบถาม
เวลานี้ เยี่ยหวันหวั่นมองเนี่ยอู๋หมิงที่อยู่ด้านข้างอย่างเงียบงัน ชายชุดดำคนนั้น…น่าจะเป็นพี่ชายคนนี้ของตัวเองสินะ…
แต่ว่า สุดท้ายแล้ว ยังคงหักใจไม่ลงอยู่ดี
“ผมเอง”
ชายชรายังไม่ทันได้พูด เนี่ยอู๋หมิงกลับเอ่ยขึ้นมาแล้ว “เป็นผม”
“อะไรนะ?!”
หัวหน้าตระกูลและนายหญิงตระกูลเนี่ยต่างก็ผงะไปพร้อมกัน จากนั้นก็มองเนี่ยอู๋หมิงด้วยสีหน้าตื่นตะลึง
“ไม่ใช่เนี่ยอู๋โยว เป็นเนี่ยอู๋หมิง…เป็นไปได้ยังไง…”
ซือเซี่ยขมวดคิ้วแน่น ยากที่จะเชื่อได้
ปีนั้น คุณตาหายตัวไป ในที่เกิดเหตุเหลือแค่รอยเลือดมากมายกับร่องรอยการต่อสู้ หลังจากตรวจสอบกล้องวงจรปิด จึงพบว่าคุณตาถูกเนี่ยอู๋โยวใช้กริชแทงเข้าที่ร่าง…
หลังจากนั้น ซือเซี่ยสืบพบเบาะแสของเยี่ยหวันหวั่น จึงย้อนกลับไปที่จีน ได้พบว่าเยี่ยหวันหวั่นทนรับความทรงจำบางอย่างไม่ได้ เลือกที่จะสะกดความทรงจำลงไป
ด้วยเหตุนี้ ซือเซี่ยจึงคิดมาตลอดว่า เยี่ยหวันหวั่นเป็นคนฆ่าคุณตา ไม่เคยคิดเลยว่า คนร้ายจะเป็นเนี่ยอู๋หมิง!
“ลูกทำได้ยังไง…ลงมือกับคุณตาอย่างโหดเหี้ยมได้ยังไง!” นายหญิงเนี่ยมองเนี่ยอู๋หมิง พลางเอ่ยด้วยความปวดใจ
“เพราะเขาฆ่าหลิงเหมี่ยว” เนี่ยอู๋หมิงเงียบอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถึงเอ่ยออกมา
ต่อให้เป็นแบบนี้ เนี่ยอู๋หมิงก็ยังหักใจฆ่าคุณตาไม่ลง แค่ทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัสแล้วหนีไป
“อู๋หมิง ตาก็ไม่มีทางเลือกเหมือนกัน” ชายชรามองไปที่เนี่ยอู๋หมิง หลับตาลง แล้วกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “สภาตุลาการลงใบสั่งตาย ถ้าตาไม่ฆ่า ผลที่ตามาจะร้ายแรงมาก อีกอย่าง ตาไม่ได้ฆ่าหลิงเหมี่ยว แต่พาเธอกลับไปที่สหพันธ์ และทำการรักษามาโดยตลอด”
ย้อนกลับไปในปีนั้น คุณตายังไม่มีความกล้าพอจะต่อต้านสภาตุลาการ จนกระทั่งเยี่ยหวันหวั่นได้รับช่วงต่อแหวนวงนั้นจากหลิงเหมี่ยว เมื่อสภาตุลาการคิดจะลงมือกับเยี่ยหวันหวั่น คุณตาถึงได้ตัดสินใจอย่างเด็ดขาด ต้องการต่อต้านสภาตุลาการ ปิดผลึกสิบสองเขตรัฐอิสระ และตั้งตนเป็นราชา
….
“ผมรู้ ตาช่วยหลิงเหมี่ยวเอาไว้” เนี่ยอู๋หมิงพูด
เมื่อครู่นี้เขาได้ฟังจากที่ซือเซี่ยเล่าแล้ว
“ถ้างั้น คุณตาครับ คุณตาหายตัวไปได้ยังไง ยังมีอีก…ในเมื่อคุณตายังไม่ตาย ทำไมถึงไม่ปรากฏตัวออกมาเลยล่ะครับ?!” ซือเซี่ยมองชายชรา พลางเอ่ยถามอย่างร้อนรน
—————————————————————————————
บทที่ 2252 หมกมุ่นงมงาย
ชายชราได้ฟังแล้วก็มองไปทางหนุ่มภูเขาน้ำแข็งที่อยู่ด้านหลัง จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “ต้องขอบคุณจิ่งมู่มากเลย”
“เขาเหรอครับ” ซือเซี่ยมองประเมินหนุ่มภูเขาน้ำแข็ง
“อืม” ชายชราพยักหน้า “ตอนนั้นฉันบาดเจ็บสาหัส เป็นเขาที่ช่วยฉันไว้ หลายปีมานี้ฉันสลบอยู่บนเตียงมาตลอด ร่างกายของฉันยังฟื้นฟูกลับมาไม่สมบูรณ์ แต่ครั้งนี้เพราะมีเรื่องเร่งด่วน จิ่งมู่เลยจำเป็นต้องใช้วิธีการพิเศษฟื้นฟูกำลังวังชาบางส่วนให้ฉัน ฉันถึงได้มาปรากฏตัวต่อหน้าพวกเธอได้”
“วิธีพิเศษอะไรกันคะ…มีผลข้างเคียงไหม” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยถามเป็นอย่างแรก
หนุ่มภูเขาน้ำแข็งที่อยู่ด้านข้างพยักหน้ารับ
“มีผลข้างเคียงอยู่บ้าง เพียงแต่ เทียบกับเรื่องในตอนนี้แล้ว ไม่นับว่าเป็นอะไรเลย” ชายชราเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ
เยี่ยหวันหวั่นพิจารณาดูหนุ่มภูเขาน้ำแข็ง เขามีความเกี่ยวข้องกับคุณตายังไงกันแน่…
คล้ายว่าจะอ่านความฉงนของเยี่ยหวันหวั่นออก ชายชราจึงกล่าวว่า “ข้างกายพี่ชายหลาน อีกทั้งข้างกายหลาน ต่างก็มีคนที่ตาส่งไปคอยช่วยเหลือพวกหลานอยู่”
“หา?!” เยี่ยหวันหวั่นผงะไป
“ข้างกายพี่ชายหลานคือจิ่งมู่ ส่วนข้างกายหลานก็คือเวินจื่อหราน” ชายชราเอ่ย “เรื่องนี้ แม้แต่ซือเซี่ยก็ยังไม่รู้”
“อาจารย์ ไม่ได้พบกันนานเลยนะครับ…” เวินจื่อหรานก้าวออกมา แล้วค้อมตัวเอ่ยกับชายชรา “ผมเชื่อมั่นมาโดยตลอดว่า เสี่ยวเฟิงไม่เกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของอาจารย์ และเชื่อว่าอาจารย์ยังมีชีวิตอยู่”
เยี่ยหวันหวั่นมองเวินจื่อหรานด้วยสีหน้ามึนงง นี่มันอะไรกัน…ปกปิดได้แนบเนียนเกินไปแล้ว!
คนที่คุณตาส่งไปคอยช่วยเหลือพี่ชายคือเจ้าคนตาย ส่วนข้างเธอมีเวินจื่อหราน...ถ้าคุณตาไม่บอก ชาตินี้เธอก็คงไม่มีทางรู้
“อู๋หมิง ความจริงเขาเคยบอกตาแล้ว บอกว่าหลานน่าจะรู้แล้วว่าเขาคือคนที่ตาส่งไป” ชายชรามองเนี่ยอู๋หมิง “ดังนั้น หลานก็น่าจะรู้ว่าเขาช่วยตาไหว ใช้กู่ช่วยรักษาและฟื้นฟูตา”
“รู้ครับ” เนี่ยอู๋หมิงตอบ
คุณตาคนนี้ของตัวเอง ถึงแม้จะออกจากตระกูลเนี่ยไปตั้งแต่เขายังเด็ก เจอหน้ากันไม่บ่อยนัก และไม่ได้ผูกพันกันสักเท่าไร แต่ยังคงห่วงใยเขากับน้องสาวอยู่ตลอด ถึงขั้นที่แอบจัดวางคนสองคนเข้ามาอยู่ข้างกายเขากับเนี่ยอู๋โยว คอยให้ความช่วยเหลือพวกเขา
และเป็นเพราะเยื่อใยเสี้ยวสุดท้ายนี้ ในปีนั้นเนี่ยอู๋หมิงถึงไม่ได้เอาชีวิตของคุณตา เหลือลมหายใจของเขาไว้
“แต่น่าเสียดาย ตอนนั้นหลานไม่ให้โอกาสตาได้อธิบายเลย ในใจหลานมีความเคียดแค้นชิงชังตามากเกินไป แม้แต่โอกาสที่ตาจะได้บอกหลานว่าหลิงเหมี่ยวยังมีชีวิตอยู่ก็ไม่มีเลย” ชายชราถอนหายใจเบาๆ
เนี่ยอู๋หมิงมองชายชรา คล้ายอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็เอ่ยไม่ออกสักคำ
“คุณตา คุณตายังมีชีวิตอยู่…ดีเหลือเกิน…คุณตาครับ คุณตารู้ไหม ความปรารถนาในตอนนั้นของคุณตา อีกไม่นานผมจะทำให้สำเร็จแล้ว คุณตา พวกเราลงมือด้วยกันเถอะครับ!”
ซือเซี่ยจ้องมองชายชรา พลางเอ่ยด้วยสีหน้าตื่นเต้น
“ซือเซี่ย ตอนนี้นายยังจะหมกมุ่นงมงายอยู่อีกเหรอ!!” เยี่ยหวันหวั่นตวาดใส่ซือเซี่ยดัวยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว
“หมกมุ่นงมงายเหรอ?!” ซือเซี่ยได้ยินก็มองไปที่เยี่ยหวันหวั่น “พี่ครับ…ผมเข้าใจพี่ผิดไป…ผมขอโทษพี่ด้วย แต่ว่า ตอนนี้คุณตายังอยู่ หรือว่า พี่คิดจะทรยศพวกเราอีกครั้งงั้นเหรอ พี่ดูเอาเองเถอะ ขอแค่พวกเราร่วมมือกัน ก็มีความหวังที่จะเข้าแทนที่สภาตุลาการได้แน่”
เยี่ยหวันหวั่นส่ายหน้า
สภาตุลาการ เป็นแค่คำนามคำหนึ่งเท่านั้น สิ่งที่พวกเขาต้องเปลี่ยนแปลง ไม่ใช่สภาตุลาการ แต่เป็นกฎเกณฑ์และข้อบังคับที่สืบทอดกันมานับร้อยนับพันปีของรัฐอิสระต่างหาก
อีกอย่าง คนที่ต้องการฆ่าตัวเอง หรือคนที่ลงคำสั่งฆ่าหลิงเหมี่ยว ล้วนแต่เป็นคำสั่งจากสภาตุลาการรุ่นก่อน ผ่านมานานหลายปีขนาดนี้ ประธานสภาและคณะตุลาการไม่รู้ว่าเปลี่ยนตัวไปกี่คนต่อกี่คนแล้ว
—————————————————————————————
YOU MAY ALSO LIKE
