แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2259 หาที่พึ่งใหญ่ได้แล้ว / บทที่ 2260 หรือว่าหลานไม่คิดจะรับผิดชอบ
บทที่ 2259 หาที่พึ่งใหญ่ได้แล้ว
ถึงแม้จะไม่ค่อยชอบผู้ชายคนนี้เท่าไร แต่ว่า ครั้งนี้เป็นเขาปกป้องอู๋โยวเอาไว้จริงๆ แถมยังห้ามศึกใหญ่เอาไว้ได้
เพียงแต่ ไม่คิดเลยว่าอินเยวี่ยหรงจะเป็นแม่ของเขา…
อีกทั้งผู้หญิงคนนั้นยังมีท่าทางแบบนี้กับลูกสาวของตัวเองอีก!
ต่อให้ต้องการต่อต้านเรื่องการจับคู่นี้ แต่ด้วยชื่อเสียงสุดฉาวโฉ่ของอินเยวี่ยหรง ก็ควรที่จะเป็นพวกเขาที่เลือกไม่ใช่เหรอ
เวลานี้ รถครอบครัวคันหนึ่งขับใกล้เข้ามาแล้ว
หลินเชวียก้าวลงจากรถ จากนั้นก็เปิดประตูรถ มองเห็นภายในรถตกแต่งไว้อย่างสะดวกสบาย มีเครื่องดื่มน้ำชาของว่างครบครัน
ซือเยี่ยหานเอ่ยกับผู้อาวุโสสองและคุณตาว่า “อาการบาดเจ็บของคุณตารั้งรอไม่ได้ ทุกคนขึ้นรถกันก่อนเถอะครับ”
หัวหน้าตระกูลและนายหญิงตระกูลเนี่ยถึงได้สติกลับมา จากนั้นทั้งสองก็รีบเข้าไปช่วยประคอง
เนี่ยไฮว่หลี่มองซือเยี่ยหาน แล้วเอ่ยด้วยสุ้มเสียงที่สุภาพและมีมารยาท “ไม่รบกวนคุณชายซือหรอก”
จากนั้นก็มองไปที่พ่อตาของตัวเอง “คุณพ่อครับ เป็นพวกเราที่สะเพร่าเอง คุณพ่อรอเดี๋ยวนะครับ ผมจะส่งรถมาเดี๋ยวนี้!”
ชายชราผ่านความตายมาแล้ว ถึงแม้จะปลงตกในเรื่องราวมากมายแล้ว แต่สำหรับลูกเขยคนนี้ สุดท้ายก็ยังปล่อยวางไม่ได้อยู่บ้าง “ไม่ต้องหรอก”
เนี่ยไฮว่หลี่ได้ฟังก็ยืนกระอักกระอ่วนอยู่ตรงนั้น ส่วนนายหญิงเนี่ยก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไงดี
ชายชรามองซือเยี่ยหาน และพิจารณาเขาด้วยแววตาสงบนิ่งอยู่หลายครั้ง สีหน้าคล้ายจะดีขึ้นมาบ้าง จากนั้นก็เอ่ยขึ้นว่า “ไปเถอะ”
เมื่อเนี่ยไฮว่หลี่เห็นพ่อตาปฏิบัติกับซือเยี่ยหานแบบนี้ ในใจก็ค่อนข้างอึดอัดอย่างประหลาด แต่ก็พูดอะไรไม่ได้
ซือเยี่ยหานรีบเดินเข้าไปประคองชายชราอย่างระมัดระวัง “คุณตาครับ คุณตาระวังเท้าด้วย”
เยี่ยหวันหวั่นก็รีบเข้าไปช่วยประคองอยู่อีกด้านของชายชรา “คุณตาช้าๆ หน่อยค่ะ”
เมื่อเห็นรถครอบครัวคันนั้น เยี่ยหวันหวั่นก็แปลกใจมาก ซือเยี่ยหานเล่นลูกไม้แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
ถ้าได้รับการยอมรับและคำอนุมัติจากคุณตาแล้ว…ก็ถือว่าหาที่พึ่งใหญ่ได้แล้วสินะ…
….
เยี่ยหวันหวั่นให้เนี่ยอู๋หมิงตามอวี๋เซ่าไปดูหลิงเหมี่ยวก่อน ส่วนตัวเองก็คอยอยู่ดูแลทางคุณตา
ถึงแม้คุณตาจะพูดแบบสบายๆ แต่วิธีการพิเศษนั้นต้องอันตรายมากแน่นอน เกรงว่าจะส่งผลร้ายต่อร่างกายมาก
เยี่ยหวันหวั่นไม่วางใจ จึงซักไซ้หนุ่มภูเขาน้ำแข็งอยู่เนิ่นนาน แต่น่าเสียดาย ที่เจ้าหมอนั่นได้แค่พยักหน้ากับส่ายหน้า ถามอะไรก็ไม่ตอบสักอย่าง เยี่ยหวันหวั่นร้อนใจจนทนไม่ไหวแทบจะง้างปากเขาอยู่แล้ว
“คุณตา เขาเป็นใบ้เหรอคะ” เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้ว
คุณตาถลึงตาใส่เด็กสาวแวบหนึ่ง “จิ่งมู่แค่ไม่ชอบพูด หลานอย่าไปซักไซ้เขานักเลย วิธีนั้นถึงแม้จะอันตรายอยู่บ้าง แต่โชคดีที่ไม่มีอันตราย ตาไม่เป็นไร”
เยี่ยหวันหวั่นมองใบหน้าที่คุ้นเคยของชายชรา นั่งอยู่ตรงหน้าตัวเองแบบตัวเป็นๆ พูดคุยกับเธอได้ และน้ำตาก็ไหลลงมาอย่างไม่อาจควบคุมได้
เยี่ยหวันหวั่นคุกเข่าลงตรงหน้าคุณตา “คุณตา ขอโทษค่ะ…”
ชายชราประคองหญิงสาวขึ้นมา ด้วยสีหน้าห่วงใย “ไม่โทษหลานหรอก ตอนนั้นตาก็วู่วามมุทะลุเกินไปเหมือนกัน”
เขาเอาความคาดหวังทั้งหมดไปวางไว้ที่ตัวลูกสาว แต่ลูกสาวกลับไปแต่งกับลูกชายของศัตรูตัวฉกาจ หลายปีมานี้ เขาหดหู่และผิดหวังมาตลอด อันที่จริงจิตใจก็มีปัญหามาตั้งนานแล้ว
เขารู้ดีว่า เรื่องของอู๋โยวในตอนนั้น เป็นแค่ชนวนระเบิดเท่านั้น
ชายชรามองซือเยี่ยหานที่อยู่ด้านข้าง “เธอชื่ออะไร”
ซือเยี่ยหานรีบเอ่ยตอบ “ซือเยี่ยหานครับ คุณตาเรียกผมว่าเจ้าเก้าก็ได้ครับ”
ชายชราเอ่ยเสียงขรึม “คนที่อู๋โยวแอบไปมาหาสู่ลับหลังฉันในตอนนั้น ก็คือเธอใช่ไหม”
สีหน้าของซือเยี่ยหานประหม่าอยู่บ้าง “ใช่ครับ”
สีหน้าของชายชราก็เคร่งขรึมขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย “เธอมีลูกกับอู๋โยวหนึ่งคนแล้วสินะ”
ตอนนี้แม้แต่สีหน้าของเยี่ยหวันหวั่นก็เปลี่ยนไปแล้ว สำลักน้ำลายด้วยความตื่นตระหนก “แค่ก คุณตาคะ ไม่ใช่ความผิดของเขา…”
ในขณะที่เยี่ยหวันหวั่นและซือเยี่ยหานกำลังเผชิญหน้ากับคำถามของคุณตาด้วยความประหม่ากังวล ประตูห้องก็ถูกผลักเปิดเสียงดัง ‘แอ๊ด’ จากนั้นเงาร่างน้อยๆ ร่างหนึ่งก็เดินเข้ามา
หนูน้อยถังถังยืนอยู่ตรงประตู พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนิ่ม “แม่ครับ”
—————————————————————————————
บทที่ 2260 หรือว่าหลานไม่คิดจะรับผิดชอบ
ตรงประตู หลินเชวียที่พาถังถังมาส่งกวาดสายตามองบรรยากาศอันหนักอึ้งภายในห้อง จากนั้นก็พอจะเข้าใจสถานการณ์อะไรบ้างแล้ว
มิน่าล่ะถึงให้เขาพาถังถังมาส่งให้เป็นอันดับแรก ที่แท้จะใช้ลูกชายมาสกัดทางชายชราไว้นี่เอง
หลินเชวียทำมือเป็นสัญลักษณ์โอเคให้ซือเยี่ยหาน จากนั้นก็ถอยออกไปอย่างเงียบเชียบ
พอเยี่ยหวันหวั่นมองลูกน้อยของตัวเอง ก็รีบทำท่าทางน่าสงสาร ทำปากขมุบขมิบขอความช่วยเหลือ ‘ลูกรัก ช่วยที!’
ถังถังรีบโผเข้าหาอ้อมแขนของเยี่ยหวันหวั่นทันที ใช้มือน้อยๆ ตบหลังผู้เป็นแม่อย่างใกล้ชิด
จากนั้น ดวงตากลมโตของพ่อหนูน้อยก็มองไปทางชายชราที่อยู่บนเตียงผู้ป่วย “แม่ครับ…นี่ก็คือคุณตาทวดเหรอครับ”
เยี่ยหวันหวั่นรีบพยักหน้า “ใช่จ๊ะ! มาเถอะลูกรัก รีบไปทักทายตาทวดสิ!”
ถังถังเอ่ยทักทายอย่างว่าง่าย “สวัสดีครับตาทวด”
หนูน้อยตรงหน้ามีดวงตากลมโตสีดำสุกใสไร้เดียงราวกับผลองุ่นดำ หน้าตาเหมือนหลุดจากภาพวาดอวยพรปีใหม่ ดูแล้วน่ารักมาก
ทันทีที่ชายชราบนเตียงผู้ป่วยมองเห็นพ่อหนูน้อย ก็คล้ายจะเหม่อลอยไปเล็กน้อย จ้องมองก้อนแป้งน้อยนุ่มนิ่มที่อยู่ตรงหน้าอย่างทึ่มทื่อ “นี่…นี่ก็คือเด็กคนนั้นเหรอ ชื่อว่าอะไร”
เยี่ยหวันหวั่นที่อยู่ด้านข้างรีบเอ่ยตอบ “เขาชื่อเนี่ยถังเซียวค่ะ ถังที่แปลว่ายิ่งใหญ่ เซียวที่มาจากหลุดพ้นเหนือธุลี”
หนูน้อยถังถังที่อยู่ด้านข้างเม้มปาก ท่าทางคล้ายจะไม่มีความสุขเท่าไร “แม่ครับ ไม่ใช่ถังเซียวจากซี่โครงผัดเปรี้ยวหวานหรอกเหรอ”
เขาชอบซี่โครงผัดเปรี้ยวหวานมาก…
ชายชรามีสีหน้าฉงน “อะไรคือซี่โครงผัดเปรี้ยวหวาน”
เยี่ยหวันหวั่นจะกล้าให้คุณตารู้ว่าตั้งชื่อให้ลูกน้อยส่งเดชแบบนี้ได้ยังไง จึงรีบหัวเราะฮ่าๆ แล้วเอ่ยว่า “ไม่มีอะไรค่ะไม่มีอะไร เหลนถามว่าคุณตาอยากกินซี่โครงผัดเปรี้ยวหวานไหมน่ะค่ะ คืนนี้หนูจะทำให้คุณตานะคะ!”
โชคดีที่ชายชราไม่ได้คิดมาก หันไปกวักมือเรียกพ่อหนูน้อย “ถังถังใช่ไหม มานี่สิ มาหาตาทวดตรงนี้”
พ่อหนูเดินไปหยุดตรงหน้าผู้เป็นตาทวด ดวงตาส่องประกายวาววับ ราวกับมองเห็นไอดอล “คุณคือตาทวดจริงๆ ใช่ไหมครับ”
“แน่นอนอยู่แล้ว!” ชายชราเอ่ยอย่างไม่ลังเลเลย
“แม่ผมบอกว่า ตาทวดร้ายกาจมาก ต่อไปผมจะได้เรียนรู้วิทยายุทธ์จากตาทวดใช่ไหมครับ”
“ตาทวดจะสอนให้เหลนด้วยตัวเองแน่นอน”
….
หนึ่งผู้เฒ่าหนึ่งเด็กน้อยพูดคุยโต้ตอบกันไปมา น่าจะเป็นสายสัมพันธ์ของคนต่างรุ่นอย่างแท้จริง เมื่ออยู่ต่อหน้าถังถังคุณตาใจดีและมีความอดทนเป็นพิเศษ ในที่สุดบรรยากาศก็ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นแล้ว
ผ่านไปสักพัก ชายชราก็ถอนหายใจ แล้วมองเยี่ยหวันหวั่นและซือเยี่ยหานที่รอคอยอยู่ด้านข้างด้วยความประหม่าอย่างจนปัญญาแวบหนึ่ง จากนั้นก็เปิดปากเอ่ยขึ้นว่า “เอาละ พวกเธอสองคนไม่ต้องกังวลหรอก ฉันเคยบอกแล้ว เรื่องของคนหนุ่มคนสาวอย่างพวกเธอ ฉันไม่คิดจะยุ่งอีกต่อไป พวกเธออยู่กันดีก็ดีแล้ว ถึงยังไงลูกก็โตขนาดนี้แล้ว”
พอพูดจบ ชายชราก็มองคนทั้งสองด้วยสายตาคมปลาบ “ถังถังโตขนาดนี้แล้ว พวกเธอสองคนยังจะใช้ชีวิตแบบนี้อยู่เหรอ ไม่วางแผนแต่งงานกันรึไง”
เยี่ยหวันหวั่นถูกคำถามของคุณตาทำให้ตะลึงงันแล้ว “หา แต่งงานเหรอคะ”
ชายชราได้ยินคำพูดนี้ของเยี่ยหวันหวั่น ใบหน้าก็พลันมืดครึ้มลงทันที “ทำไม หรือว่าหลานไม่คิดจะแต่งงาน เมื่อก่อนหลานเอาแต่เล่นสนุกอยู่ข้างนอกทุกวันก็แล้วไปเถอะ ตอนนี้ถือว่าทำเพื่อถังถังได้ไหม จะเล่นสนุกแบบนี้ต่อไม่ได้แล้ว! อีกอย่างตาเห็นว่าเจ้าเก้าคนนี้ก็ไม่เลวเลยจริงๆ หรือว่าหลานไม่คิดจะรับผิดชอบ”
พอพูดจบ สายตาของซือเยี่ยหานก็จ้องมองไปที่เยี่ยหวันหวั่นเช่นกัน
เยี่ยหวันหวั่นถูกคำพูดชุดใหญ่จากปากของคุณตาทำให้ตาค้างไปแล้ว “โถ่เอ้ย…คุณตาคะ ทำไมคุณตาพูดแบบนี้ล่ะคะ อะไรที่บอกว่าหนูไม่รับผิดชอบ บทพูดของคุณตาผิดพลาดไปตรงไหนรึเปล่าคะ”
—————————————————————————————
YOU MAY ALSO LIKE
