แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2293 ฮัลโหล พ่อ! / บทที่ 2294 พ่อลูกผูกพัน
บทที่ 2293 ฮัลโหล พ่อ!
ผู้อาวุโสใหญ่ดื่มน้ำ รีบเปิดปากเล่า “บ้านเก่าตระกูลอินมีการป้องกันหนาแน่นเหมือนหุ้มถังเหล็กลมลอดผ่านไม่ได้เลย แต่พวกเราก็ใช้วิธีการอื่นสืบข่าวมาได้ไม่น้อยเลยครับ!”
ผู้อาวุโสสามรับช่วงเล่าต่อ “ตอนค่ำพวกเราเห็นอินเหิงออกจากบ้านไปแบบปุบปับ เลยตามไป ผู้นำลองเดาดูสิครับว่าผลลัพธ์ที่พวกเราได้พบคืออะไร”
เยี่ยหวันหวั่นไม่มีความอดทนพอ “อะไรล่ะ รีบพูดมา อย่ามัวลีลา!”
ผู้อาวุโสสามจึงยอมเล่าแต่โดยดี “พวกเราพบว่าอินเหิงนัดเจอกับฉินซีย่วนครับ!”
เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้ว “รู้ไหมว่าพวกเขาคุยอะไรกัน”
ผู้อาวุโสใหญ่ดันผู้อาวุโสสามออกไป “ตอนนั้นพวกเราหาจุดที่อยู่ใกล้เป็นพิเศษได้ และหูของผมก็ดีมาก พอได้ยินมาบ้าง ชายหญิงชาติสุนัขคู่นี้น่าจะจับคู่กันแล้วครับ ฉินซีย่วนยังชวนอินเหิงไปเป็นคู่ควงของเธอในงานเลี้ยงคืนมะรืนด้วยครับ!”
ผู้อาวุโสสามเล่าต่อว่า “จุ๊ๆ ผู้หญิงคนนั้นไร้ยางอายจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะด่านายแห่งอาชูร่าเป็นหมาที่ไม่เชื่อฟัง เป็นเธอเอาตัวเองไปตามเกาะติดเองชัดๆ แต่นายแห่งอาชูร่าไม่ไยดีเธอเลย!”
“งั้นเหรอ…” เยี่ยหวันหวั่นหรี่ตาลงนิดๆ
สำหรับผลลัพธ์นี้ เฮ่อเหลียนเจวี๋ยคาดการณ์ไว้ล่วงหน้าแล้ว ไม่คิดเลยว่าจะเป็นแบบที่เขาเดาไว้ทุกอย่าง แถมยังเร็วขนาดนี้อีก
ฉินซีย่วนบ่ายหน้าไปหาอินเหิงแล้ว เห็นได้ชัดว่าคิดจะเอาคืนซือเยี่ยหาน
แต่น่าเสียดาย ฉินซีย่วนคิดว่าจะสามารถกดดันเขา ข่มขวัญเขาได้ แต่ในความเป็นจริงแล้ว คุณเก้าไม่ใส่ใจเรื่องพวกนี้เลย
แต่ว่า…เธอใส่ใจ!
“ยังมีอีกเรื่องครับ…” ผู้อาวุโสใหญ่เอ่ยด้วยท่าทีลังเล
เยี่ยหวันหวั่นอยากรู้แล้ว “เรื่องอะไร”
ผู้อาวุโสหลักกระแอมไอทีหนึ่ง “ให้ผู้อาวุโสสามเล่าเถอะครับ”
ผู้อาวุโสสามถอยหลังไปก้าวหนึ่ง “ข่าวนี้เป็นผู้อาวุโสใหญ่ไปสืบทราบมา ผู้อาวุโสใหญ่เล่าเถอะ!”
เห็นทั้งสองคนเริ่มเกี่ยงกันไปเกี่ยงกันมาอีกครั้ง เยี่ยหวันหวั่นจึงชักดาบที่เอวออกมา วางลงบนโต๊ะเสียงดัง ‘ปึง’ “ให้เวลาพวกนายสิบวินาที! เล่าให้ฉันฟังทั้งคู่นั่นแหละ!”
ผู้อาวุโสใหญ่และผู้อาวุโสสามเปิดปากขึ้นพร้อมกัน “พวกเราสืบพบว่าอินเยวี่ยหรงส่งสามงามสามคนไปให้นายแห่งอาชูร่าครับ!”
เยี่ยหวันหวั่นเงียบลงทันที…
ผู้อาวุโสใหญ่และผู้อาวุโสสามเอ่ยต่อไป “อีกอย่าง อินเยวี่ยหรงยังส่งคนไปเฟ้นหามาอีก ท่าทางคล้ายว่าถ้าไม่รับก็จะส่งมาให้อีกเรื่อยๆ ครับ!”
หลังจากเล่าจบแล้ว บรรยากาศพลันนิ่งสนิท รอบตัวเยี่ยหวันหวั่นเสมือนมีบรรยากาศมาคุบางอย่างพลิกผันปั่นป่วนอยู่
ผู้อาวุโสหลักและผู้อาวุโสสามสบตากันแวบหนึ่ง และตัวสั่นงันงกอย่างไม่อาจควบคุมได้
เป่ยโต่วที่อยู่ด้านข้างเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ “ไอ๊หยา ก็แค่อินเยวี่ยหรงส่งสาวงามสามคนไปให้นายแห่งอาชูร่าเท่านั้น! พี่เฟิงของพวกเรามรสุมใหญ่อะไรบ้างล่ะที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน ยังมีอะไรน่าตื่นตกใจอีก! เรื่องเล็กน่าเรื่องเล็ก!”
ฟู่หมิงซีที่ก็รีบเอ่ยสมทบ “ใช่แล้วๆ ผู้นำไม่มีทางใส่ใจเรื่องเล็กๆ แบบนี้…”
พูดยังไม่จบ จู่ๆ เสียง ‘เพล้ง’ ที่ทำให้คนอกสั่นขวัญแขวนก็ดังแหวกอากาศขึ้นมา
เป่ยโต่ว ฟู่หมิงซี ผู้อาวุโสใหญ่ ผู้อาวุโสสามเบิกตามองแก้วใสในมือเยี่ยหวันหวั่นปริร้าวลุกลามดั่งลายใยแมงมุม และสุดท้ายก็แตกกระจาย…
ฟู่หมิงซีเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ “เรื่อง…เล็ก…”
ชั่วพริบตาเดียว ทุกคนก็ไปหดตัวลงแล้วไปซุกอยู่ตรงซอกมุมแล้ว สีหน้าหวาดผวา
เดิมที เธอไม่อยากใช้วิธีที่ไร้ยางอายจนเกินไป แต่มองจากตอนนี้แล้ว ความคิดก่อนหน้านี้ของเธออ้อมค้อมเกินไปแล้ว สมควรจะเดินไปตามวิถีทางของตัวเองจริงๆ กล้าที่จะเป็นตัวเอง
เยี่ยหวันหวั่นไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรควักมือถือขึ้นมา กดเบอร์โทรศัพท์ที่เฮ่อเหลียนเจวี๋ยทิ้งไว้ให้เธอ
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยรับสายแล้ว “ฮัลโหล เสี่ยวอู๋โยว...”
เยี่ยหวันหวั่นตอบกลับอย่างไม่ลังเล “ฮัลโหล พ่อ!”
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยตกตะลึง!
—————————————————————————————
บทที่ 2294 พ่อลูกผูกพัน
เยี่ยหวันหวั่นเพิ่งเรียก ‘พ่อ’ คำเดียว จู่ๆ ปลายเสียงก็มีเสียงตัดสายดัง ‘ตู๊ดๆๆ’ แว่วมาแล้ว
เยี่ยหวันหวั่นมองมือถือด้วยความสงสัยแวบหนึ่ง
เกิดอะไรกันเนี่ย
ไม่ถึงสามวินาที จู่ๆ มือถือเธอก็ดังขึ้นมา เป็นสายจากศิษย์พี่
เยี่ยหวันหวั่นรับสายด้วยความสงสัย “ฮัลโหล ศิษย์พี่”
เมดูซ่าเอ่ยด้วยน้ำเสียงร้อนรนอยู่บ้าง “ศิษย์น้อง ตอนเธอโทรมาเมื่อกี้คุยอะไรกับอาจารย์”
“ไม่ได้พูดอะไรนี่ เขาเป็นอะไรเหรอ” ใบหน้าของเยี่ยหวันหวั่นเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ
เมดูซ่ารีบเอ่ยว่า “เมื่อกี้อาจารย์กำลังคุยกับฉันอยู่ที่ระเบียงชั้นสอง พอรับสายจากเธอ จู่ๆ ก็เผลอทำมือถือร่วงลงไป จากนั้นก็ยืนทื่ออยู่ตรงนั้นตลอด ฉันเรียกยังไงเขาก็ไม่ตอบสนองเลย…”
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออกแล้ว…
เอ่อ ขนาดนี้เลยเหรอ
เมดูซ่าถามต่อไปว่า “ศิษย์น้อง สรุปเธอพูดอะไรกันแน่”
เยี่ยหวันหวั่นตอบไปตามตรง “ฉันพูดแค่คำเดียว”
เมดูซ่าสงสัยแล้ว “คำเดียวเหรอ เป็นไปไม่ได้! ทำไมอาจารย์ถึงตื่นเต้นขนาดนี้ล่ะ”
เยี่ยหวันหวั่นยืนยัน “พ่อ คำเดียวเลย”
เมดูซ่าเงียบไปเลย…
หลังจากเงียบอยู่หลายวินาที ก็มีเสียงกุกกักแว่วมาจากปลายสาย ดูเหมือนว่ามือถือของศิษย์พี่จะถูกแย่งไปแล้ว
จากนั้นน้ำเสียงตื่นเต้นจนแทบจะร้องไห้ของเฮ่อเหลียนเจวี๋ยก็ลอดออกมาจากปลายสาย “เสี่ยวอู๋โยว! เธอๆๆ…เมื่อกี้เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ! เธอเรียกฉันว่าพ่อเหรอ ซ่าซ่า! ซ่าซ่า! เธอได้ยินไหม ลูกสาวฉันเรียกฉันว่าพ่อแล้ว!”
เมดูซ่ากระแอมไอเบาๆ ทีหนึ่ง แล้วรีบเอ่ยปะเหลาะ “ใช่ค่ะอาจารย์ ฉันได้ยินแล้ว ฉันบอกแล้วไงคะว่าอู๋โยวเคารพคุณมาก รักคุณจะตาย จะปฏิเสธความหวังดีของคุณได้ยังไง”
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยกล่าวอย่างลิงโลด “นี่ เสี่ยวอู๋โยว! เร็วเข้า! รีบเรียกฉันว่าพ่อให้ฉันฟังอีกทีสิ!”
เยี่ยหวันหวั่นถอนหายใจด้วยความจนปัญญา “ได้ๆๆ พ่อ พ่อเลิกร้องได้แล้ว ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณ”
พอได้ยินคำว่า ‘พ่อ’ อีกสองครั้ง เฮ่อเหลียนเจวี๋ยก็พอใจแล้ว และเข้าสู่บทบาทอย่างรวดเร็ว “ว่ามาเลยลูกสาวคนดี!”
เยี่ยหวันหวั่นกระแอมไอเบาๆ “ถึงแม้ฉันจะไม่ถือสาที่จะมีตัวตนเพิ่มเข้ามาอีกฐานะ…แต่ว่า คุณแน่ใจเหรอว่าเรื่องปาหี่แบบนี้จะมีคนเชื่อ
ถึงแม้ทางเมืองเทียนสุ่ยจะไม่มีใครรู้จักฉัน แต่ว่า อย่างน้อยๆ อินเยวี่ยหรงก็รู้จักหน้าตาฉันแล้วนี่ เธอเคยเห็นฉันมาก่อน
ยังมีฉินซีย่วนอีกแปดสิบเปอร์เซ็นต์คงสืบเรื่องฉันมาแล้ว รู้จักหน้าตาฉันแล้ว! แต่อยู่ดีๆ ฉันก็กลายเป็นลูกสาวคุณ แบบนี้ยังไงก็โกหกไม่ขึ้นนะ!”
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยเอ่ยอย่างมั่นอกมั่นใจทันที “ต่อให้เคยเห็นหน้าตาเธอมาก่อนแล้วยังไง บนโลกนี้มีคนที่หน้าตาเหมือนกันอยู่มากมาย ไม่มีอะไรน่าแปลกใจหรอก!
อีกอย่างนะ ลูกสาวคนดี ดูเหมือนเธอจะยังไม่กระจ่างในชื่อเสียงทั่วทั้งสิบสองเขตรัฐอิสระของพ่อเธอนะ ก่อนหน้านี้พ่อเคยบอกแล้ว ว่าขอแค่พ่อพูด ก็ไม่มีทางที่ใครหน้าไหนจะสงสัย!”
เมื่อฟังมาถึงตรงนี้ เยี่ยหวันหวั่นก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงสุภาษิตหนึ่งที่ว่า ‘ชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้’ ขึ้นมา
สุภาษิตนี้ไม่ใช่คำอุปโลกน์ แต่เป็นเรื่องราวจริงในประวัติศาสตร์
สำหรับผู้มีอำนาจแล้ว ไม่ว่าคำพูดของคุณจะเหลวไหลแค่ไหนก็จะกลายเป็นมีเหตุผลจริงๆ
นอกจากนี้ด้วยชื่อเสียงเช่นนี้ของอี้หลิงจวิน ไม่มีใครเชื่อหรอกว่า…อี้หลิงจวินจะลักพาตัวลูกสาวชาวบ้านมาเพียงเพราะตัวเองไม่มีลูกสาว…
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยเอ่ยต่อไปว่า “ส่วนเรื่องอื่นๆ พ่อได้เตรียมการไว้ล่วงหน้าเรียบร้อยแล้ว ไม่ว่าพวกเขาจะไปตรวจสอบยังไง ผลลัพธ์ที่พบก็จะมีแค่อย่างเดียวเท่านั้น พ่อมีลูกสาวคนหนึ่งที่พลัดพรากกันไปหลายปี และลูกก็คือลูกสาวของพ่อ!”
เยี่ยหวันหวั่นไม่รู้ว่าจะพูดอะไรแล้ว
เตรียมการไว้ล่วงหน้าแล้วงั้นเหรอ
แสดงว่าเขาวางแผนไว้นานแล้วสินะ
—————————————————————————————
YOU MAY ALSO LIKE
![เกิดใหม่เป็นสามีภรรยาชาวสวนผู้มั่งคั่งยุค 70 [宠婚蜜恋在八零]](https://novel-lucky.com/wp-content/uploads/2022/08/novel_5523_cover-75x106.jpg)
