แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2305 เธอขวางทางอยู่ / บทที่ 2306 เก็บสายตาที่มองตุลาการซือหน่อย
บทที่ 2305 เธอขวางทางอยู่
“อวิ๋นโม่ ยังไม่ขึ้นมาอีก”
จากนั้น อี้หลิงจวินก็มองไปที่เด็กสาวที่ยืนอยู่กลางงาน พร้อมเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
“ค่ะพ่อ”
หญิงสาวเดินเข้าไปหาอี้หลิงจวินด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ราวกับรอบข้างไม่มีคนอื่นอยู่ด้วย
ในเวลานี้เอง สายตาของทุกคน มองไปยังร่างของหญิงสาวที่ดูสูงศักดิ์ หมิ่นหยามสรรพสิ่งคนนั้นทันที
ความเยือกเย็นและหมิ่นแคลนที่ฝังลึกอยู่ในกระดูก รัศมีห่างเหินไม่ชิดเชื้อ เมื่อรวมเข้ากับใบหน้าอันงดงามดึงดูดดวงนั้นของหญิงสาวแล้ว ดูศักดิ์สิทธิ์จนไม่อาจล่วงเกินได้ เงียบงันไร้สุ่มเสียง ทว่ากีดกันทุกสิ่งไว้รอบนอก
“เธอ…?!”
สายตาของฉินซีย่วนมองไปที่ร่างของหญิงสาว ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง ผู้หญิงคนนี้…เธอไม่ใช่เนี่ยอู๋โยวจากตระกูลเนี่ยแห่งเมืองอวิ๋นหรอกเหรอ ทำไมถึงกลายเป็นลูกสาวของประธานอี้ไปได้ล่ะ?!
ไม่ถูกสิ!
เมื่อกี้ประธานอี้เรียกเธอว่ายังไงนะ…
อวิ๋นโม่!
อีกอย่างคือถูกประธานอี้ส่งตัวไปอยู่ที่เมืองนอกตั้งแต่เด็ก จะเป็นเนี่ยอู๋โยวไปได้ยังไง
แต่ว่า หน้าตาแบบนั้น มันเรื่องอะไรกันแน่
สาวใช้ที่อยู่ด้านข้าง ทึ่มทื่ออยู่ที่เดิมไปนานแล้ว เมื่อเห็นหญิงสาวเดินไปทางเวทีหลักทีละก้าวๆ ใบหน้าก็พลันฉายแววหวาดหวั่น
ผู้หญิงคนนี้ ไม่ใช่เนี่ยอู๋โยว...แต่เป็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของประธานอี้ อี้อวิ๋นโม่!
“หลีก”
หญิงสาวเหลือบมองฉินซีย่วนที่ขวางทางอยู่แวบหนึ่ง ในดวงตาฉายแววรังเกียจอันเข้มข้น ใบหน้ายังคงเยียบเย็นเข้าไปถึงกระดูก พูดเพียงคำเดียว แต่ราวกับทำให้คนจมอยู่ในถังน้ำแข็ง
ฉินซีย่วนยังเรียกสติกลับมาไม่ได้ ตะลึงงันอย่างเห็นได้ชัด
“เธอ ขวางทางอยู่” หญิงสาวเอ่ยอย่างเย็นชา
ด้วยสุ้มเสียงที่ชัดเจนจนแทบไร้ข้อกังขาและรัศมีที่คนทั่วไปไม่อาจจะเข้าใจได้ ฉินซีย่วนจึงหลีกทางให้หญิงสาวตามสัญชาตญาณ
….
“เวรแล้ว เป็นไปไม่ได้น่า เธอไม่ใช่เนี่ยอู๋โยวเหรอ?!” หลินเชวียจ้องมองหญิงสาวที่เย็นชาราวกับขั้วโลกใต้ทั้งทวีป และอดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าตกตะลึง
“พี่เก้า มันเรื่องอะไรกันแน่ เธอไม่ใช่ซ้อเก้าหรอกเหรอ เป็นไปไม่ได้ หน้าเหมือนกันเกินไปแล้ว…ไม่ๆๆ ไม่ถูกสิ ซ้อเก้าจะมีออร่าน่าเกรงขามแบบนี้ได้ยังไง บุคลิกกิริยาแบบนี้ ถึงขั้นที่ว่าสายตาก็น่าขนลุกเกินไป แววตาเธอตอนที่มองฉินซีย่วนเมื่อกี้ ไม่ได้เห็นฉินซีย่วนเป็นมนุษย์คนหนึ่งเลยด้วยซ้ำ ไม่เหมือนซ้อเก้าเลยจริงๆ!” หลินเชวียพึมพำ
“ไม่ใช่แค่การมองฉินซีย่วนนะ ฉันยังรู้สึกว่า นอกจากประธานอี้แล้ว เธอไม่เห็นทุกคนในที่นี้เป็นคนเลย...นี่ก็เย่อหยิ่งจองหองเกินไปแล้ว!” อวี๋เซ่าขมวดคิ้วแน่น
เขาโตมาจนปานนี้แล้ว ยังไม่เคยเห็นหญิงสาวคนไหนไม่เห็นใครในสายตาแบบนี้มาก่อนเลย มองแวบเดียวก็รู้แล้วว่าไม่ใช่คนที่จะอยู่ด้วยได้ง่ายๆ แน่นอน
“เวรเอ้ย นั่นเป็นความรู้สึกเหนือชั้นกว่าอย่างหนึ่งที่แผ่ออกมาจากในกระดูกใช่ไหม อำนาจแบบนั้น คล้ายพี่เก้ามากเลย…ไม่ถูกสิ มากกว่าพี่เก้าเป็นร้อยเท่า ไม่ พันเท่าเลย!” หลินเชวียกล่าว
พี่เก้าเป็นประเภทคมในฝัก ส่วนผู้หญิงคนนั้นไม่ปกปิดไว้เลยสักนิด
ขณะที่พูด ซือเยี่ยหานก็เหลือบมองหลินเชวียอย่างเฉยเมยแวบหนึ่ง
“พี่เก้า ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น ฉันจะบอกว่าผู้หญิงคนนั้นน่ะเกินไปมากเลย…” หลินเชวียอธิบายทันที
เวลานี้ อินเยวี่ยหรงจ้องมองหญิงที่ค่อยๆ ก้าวไปอยู่ข้างกายอี้หลิงจวิน ดวงตาฉายแววคลางแคลงอยู่บ้าง
ตอนอยู่ที่เมืองอวิ๋น เธอเคยเจอกับเนี่ยอู๋โยวตัวเป็นๆ
เนี่ยอู๋โยวสวยมากจริงๆ แต่ไม่ได้แสดงความงดงามออกมาอย่างเต็มที่ แต่หญิงสาวคนนี้กลับต่างกันออกไป แสดงความงดงามของตัวเองออกมาอย่างท่วมท้น
อีกอย่าง เนี่ยอู๋โยวไม่มีรัศมีอำนาจใดๆ ให้พูดถึงเลย แต่อำนาจที่แผ่ออกมาจากเธอคนนี้ เป็นความเยือกเย็นที่แผ่ซ่านออกมาจากในกระดูก ราวกับมีมาตั้งแต่เกิด ถูกลิขิตแล้วว่าจะได้กลายเป็นผู้นำที่สูงส่ง โดยเฉพาะสายตาที่เธอใช้มองผู้คน นั่นเป็นความเย็นชาที่ซึมลึกเข้าไปถึงในกระดูก ไม่เหมือนกับเป็นการเสแสร้งเลย
—————————————————————————————
บทที่ 2306 เก็บสายตาที่มองตุลาการซือหน่อย
หน้าตาของหญิงสาวคนนี้งดงามเฉิดฉัน แต่นิสัยกลับดูเหมือนจะเย็นชาอย่างมาก นอกจากพ่อของตัวเองแล้ว ก็ไม่เห็นหัวใครเลย…
โชคดีที่ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้แสดงท่าทีวู่วามไป เพียงแต่ ในใจของอินเยวี่ยหรงยังคงนึกสงสัยอยู่ บนโลกใบนี้ จะมีคนที่หน้าตาเหมือนกันขนาดนี้ได้ยังไง
เรื่องนี้ค่อนข้างแปลกอยู่บ้าง ผู้หญิงคนนี้ สรุปแล้วเป็นลูกสาวของประธานอี้ หรือว่าเธอคือเนี่ยอู๋โยวกันแน่…
“พ่อคะ”
ไม่นาน หญิงสาวก็เดินขึ้นไปบนเวที คล้องแขนประธานเนี่ยไว้ ความเย็นชาในดวงตาถึงได้ลดทอนลงไปบ้าง ดูอ่อนโยนขึ้นมา
“ลูกรัก แนะนำตัวกับทุกคนหน่อยสิ” อี้หลิงจวินเอ่ยยิ้มๆ
หญิงสาวได้ยินก็กวาดสายตามองทุกคนแวบหนึ่ง จากนั้นเอ่ยขึ้นว่า “พ่อคะ หนูคิดว่าเรื่องนี้ดูเหมือนไม่จำเป็นเท่าไรนะคะ เมื่อก่อนถ้าจะแนะนำตัว นั่นคือมีคนที่หนูอยากทำความรู้จัก แต่พ่อคะ ขอโทษด้วยค่ะ ตอนนี้หนูยังไม่เจอคนแบบนั้น”
“อวิ๋นโม่ อย่าพูดจาเสียมารยาทแบบนั้น” อี้หลิงจวินปราม
หญิงสาวเอ่ยด้วยสีหน้าเย็นชา “พ่อคะ พ่อก็น่าจะรู้นะคะ ว่าตั้งแต่เล็กจนโต หนูไม่เคยมีมารยาทอยู่แล้ว”
“เฮ้อ ทุกคน ขอโทษด้วยจริงๆ ลูกสาวสุดที่รักคนนี้ของฉัน ถูกตามใจจนเสียนิสัย ไม่ค่อยเคยชินกับงานเลี้ยงแบบนี้สักเท่าไร หวังว่าทุกคนคงจะไม่ถือสา” อี้หลิงจวินเอ่ยด้วยสีหน้าจนปัญญา แต่ในดวงตากลับไม่มีเจตนาว่ากล่าวเลยสักนิด
พอเหล่าสมาชิกระดับสูงได้ยินก็พากันส่ายหน้า แล้วรีบเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ใช่ที่ไหนกันครับประธานอี้ คุณหนูอวิ๋นโม่บุคลิกไม่ธรรมดา อุปนิสัยกิริยาก็ต้องไม่ธรรมดา มีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง สมัยนี้เด็กสาวๆ ที่เป็นตัวของตัวเองและกล้าแสดงออกแบบนี้ พบเห็นได้น้อยมากจริงๆ ครับ!”
“ใช่ๆๆ ตุลาการเกาพูดถูกแล้ว ผมคิดว่าอุปนิสัยแบบนี้เป็นคนซื่อตรงไม่อ้อมค้อม เหมาะจะเข้ามารับตำแหน่งในสภาตุลาการของพวกเรามาก!”
….
เพียงพริบตาเดียว ตุลาการทั้งหลายก็พากันคล้อยตามและกล่าวเยินยอขึ้นมา
สายตาที่เดิมทีรวมกันอยู่ที่ร่างของฉินซีย่วนก็หันเหไปในทันที
ตุลาการคนหนึ่งที่อายุค่อนข้างมากแล้วคล้ายจะถามอย่างไม่เจตนาว่า “ประธานสภาครับ คุณหนูเป็นเลิศขนาดนี้ คาดว่าคงเป็นบุปผาที่มีเจ้าของแล้วใช่ไหมครับ”
คนที่อยู่ข้างๆ ก็พูดเสริมขึ้นมาเช่นกัน “เฮ้อ ไม่รู้ว่าใครกันที่มีวาสนาขนาดนั้น ได้รับความสนใจจากคุณหนูอี้ไป!”
อี้หลิงจวินมองลูกสาวที่อยู่ข้างๆ แวบหนึ่ง แล้วเอ่ยตอบไปว่า “ฮ่าๆ ฉันก็หวังว่าจะมีใครสักคนมาอยู่ข้างเธอคอยดูแลเธออยู่เหมือนกัน แต่น่าเสียดาย ยังไม่มีคนที่ชอบพอมาโดยตลอด”
ความหมายแฝงก็คือยังไม่มีแฟนหนุ่มสินะ
ลูกสาวของประธานอี้ ลูกสาวสุกที่รักเพียงคนเดียวของประธานอี้ ไม่น่าเชื่อว่าจะยังโสด!
พอได้ยินข้อมูลนี้ ดวงตาของคนไม่น้อยก็พลันเปล่งประกาย
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับความสนใจและกระตือรือร้นจากฝูงชน ตั้งแต่ต้นจนจบสีหน้าของเยี่ยหวันหวั่นก็ไม่เห็นสิ่งใดอยู่ในสายตาเลย
อย่างไรก็ตาม อี้หลิงจวินอยู่ใกล้เธอที่สุดไม่พลาดปฏิกิริยาเล็กๆ น้อยๆ ของเธอเลย
อี้หลิงจวินกระแอมไอเบาๆ สนทนาปราศรัยกับทุกคน พลางเอียงตัวเข้าใกล้ใบหูของเยี่ยหวันหวั่นอย่างเงียบเชียบ แล้วกระซิบเตือนเสียงแผ่วประโยคหนึ่ง “ลูกสาวคนดี เก็บอาการหน่อย!”
เยี่ยหวันหวั่นไม่เข้าใจ “เก็บอาการอะไร”
อี้หลิงจวินเตือน “สายตาที่ลูกมองซือเยี่ยหานไง”
เยี่ยหวันหวั่นฉุนนิดๆ “ฉันมองผู้ชายของตัวเองแล้วมันจะทำไม”
อี้หลิงจวินเตือนอีกครั้ง “ถ้ามองอีกแผนจะแตกนะ!”
เยี่ยหวันหวั่นไม่สะทกสะท้าน “วางใจเถอะ ไม่แตกหรอก จะยังไงฉันก็เป็นคนที่สวมบทบาทมามากมายนะ อย่าดูถูกกันสิ!”
อีกอย่างก็โทษเธอไม่ได้นะ ช่วยไม่ได้จริงๆ นี่นา เพราะคืนนี้ซือเยี่ยหานหล่อเกินไปแล้ว!
คงเป็นเพราะงานเลี้ยงวันนี้ค่อนข้างสำคัญ ซือเยี่ยหานจึงสวมชุดหรูหราอย่างที่ยากจะได้เห็น ความเหนื่อยล้าตรงหว่างคิ้วทำเอาเธอปวดใจแต่กลับไม่ได้ส่งผลกระทบต่อรูปลักษณ์ของเขาเลย กลับทำให้เขายิ่งดูมีเสน่ห์มากกว่าเดิม…
—————————————————————————————
YOU MAY ALSO LIKE
