แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2317 รับขวัญ / บทที่ 2318 ห่างกันราวฟ้ากับเหว - novel-lucky

บทที่ 2317 รับขวัญ

ณ บาร์แห่งหนึ่ง

อินเหิงรินเหล้าแก้วแล้วแก้วเล่า

ตอนแรกคืนนี้เขาควรได้เป็นตัวเด่น เป็นเวลาที่เขาจะได้บดขยี้ซือเยี่ยหาน แต่ไม่คิดเลยว่าทุกอย่างจะวุ่นวายไปเพราะการปรากฏตัวขึ้นของอี้อวิ๋นโม่

เพราะอี้อวิ๋นโม่เข้าไปพูดคุยกับซือเยี่ยหานด้วยท่าทางคลุมเครือ รวมถึงชวนเต้นรำ สายตาของทุกคนจึงหันเหไปที่ตัวของซือเยี่ยหาน

ถึงขั้นที่มีคนพูดลับหลังว่า เพราะซือเยี่ยหานไม่แลฉินซีย่วน ดังนั้นฉินซีย่วนถึงได้ถอยออกมาแล้วค่อยมาหาเขา!

ยังมีประโยคของอี้อวิ๋นโม่ในคืนนี้ที่พูดว่า ‘แล้วถ้าฉันมีล่ะ’

มีเหรอ มีอะไรล่ะ

หรือว่าอี้อวิ๋นโม่มีความคิดแบบนั้นต่อซือเยี่ยหานจริงๆ

มีสิทธิ์อะไรกัน!

เกิดเสียงดัง ‘ปึก’ อินเหิงกระแทกจอกเหล้าลงบนโต๊ะบาร์อย่างรุนแรง

คนสนิทเห็นสถานการณ์จึงรีบเอ่ยปลอบ “คุณชายอินครับ ผมรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้สูงที่คุณจะคิดมากไปนะครับ ถึงยังไงตอนนั้นคุณหนูอี้ก็ไม่ได้พูดชัดเจน…

ด้วยตำแหน่งฐานะของคุณหนูอี้ การกระทำคำพูดของเธอไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้น และไม่ได้เรียบง่ายขนาดนั้น จะถูกใจผู้ชายที่เพิ่งเจอหน้ากันครั้งเดียวในงานเลี้ยงได้ยังไง ผมคิดว่าพวกเราอย่าเพิ่งว้าวุ่นไปเลยจะดีกว่า!”

อินเหิงมองคนสนิทแวบหนึ่ง แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงใช้ความคิด “นายคิดว่า…อี้อวิ๋นโม่หมายความว่ายังไงกันแน่”

คนสนิทวิเคราะห์ออกมา “คุณชายครับ ผู้หญิงแบบอี้อวิ๋นโม่ผมรู้จักดี สายตาสูงลิ่ว ในใจไม่เห็นหัวใครทั้งนั้น ทั้งเย็นชาทั้งเย่อหยิ่ง คาดว่าคงจุกจิกและรังเกียจผู้ชาย มองจากท่าทางที่เธอมีต่อผู้ชายพวกนั้นในคืนนี้คุณก็น่าจะรู้นี่ครับ”

อินเหิงถามต่อ “แล้วท่าทางที่เธอมีต่อซือเยี่ยหานล่ะจะว่ายังไง”

แถมยังให้คนไปเปลี่ยนน้ำแกงโสมมา แล้วยังให้คนเอาผ้าคลุมมาให้อีก

เนื่องจากอี้อวิ๋นโม่เย่อหยิ่งเย็นชาเกินไป พอเธอปฏิบัติต่อซือเยี่ยหานเป็นพิเศษเลยทำให้คนคิดมากไปกว่าเดิม

คนสนิทเอ่ยตอบ “คุณชายครับ คุณเป็นหนึ่งในนั้น อยู่ในสถานการณ์ถึงอ่านเกมไม่ออก ผมว่าท่าทีที่คุณหนูอี้ปฏิบัติต่อซือเยี่ยหานในคืนนี้ ก็แค่สุภาพกว่านิดหน่อย ยืนยันอะไรไม่ได้ แปดสิบเปอร์เซ็นต์ก็เป็นเพราะเห็นแก่หน้าประธานอี้เท่านั้น เพราะคำชมที่ประธานอี้มีต่อซือเยี่ยหาน ดังนั้นถึงได้คิดจะคบหาทำความรู้จัก”

ถึงแม้คำอธิบายนี้จะทำให้อินเหิงพอใจไม่ได้เหมือนเดิม แต่ก็ดีกว่าอี้อวิ๋นโม่ถูกใจซือเยี่ยหาน

“ดังนั้นคุณชายครับ ตอนนี้คุณต้องจับคุณหนูฉินไว้แน่นๆ ถึงจะสำคัญที่สุดนะครับ ถ้าทำให้คุณหนูฉินโกรธ นั่นจะเป็นหายนะของจริงนะครับ!” คนสนิทเอ่ยกล่อม

ตอนนี้อินเหิงสงบลงบ้างแล้ว “นายพูดถูก!”

พอเป็นเรื่องซือเยี่ยหานเขาก็เสียการควบคุมได้ง่ายมาก พอคิดดูดีๆ แล้ว ปฏิกิริยาตอบสนองของเขาค่อนข้างเกินไปจริงๆ

ถึงยังไงเรื่องทางอี้อวิ๋นโม่ก็ยังไม่ส่งผลกระทบ ส่วนทางฉินซีย่วนก็เป็นคนของเขาแล้ว อีกทั้งให้ฉินจงช่วยจัดสรรตำแหน่งให้เขาในการประชุมครั้งนี้แล้ว ให้เข้าร่วมการประชุมได้

ตำแหน่งนี้ถึงแม้จะไม่มีอำนาจอย่างแท้จริง แต่ก็เป็นบันไดขั้นหนึ่ง หลังจากสิ้นสุดการประชุมสมัชชาครั้งนี้ ฉินจงจะช่วยจัดการให้เขาได้เข้าสภาตุลาการ

ตอนนั้นก็ไม่รู้เหมือนว่าซือเยี่ยหานไต่เต้าไปถึงตำแหน่งตุลาการที่สูงขนาดนี้ได้ยังไง ตำแหน่งอยู่ในระดับที่ทัดเทียมกับอินเยวี่ยหรง ทำให้ความพยายามอันยาวนานในบ้านตระกูลอินของเขาร่วงดิ่งลงมา แต่พอเปรียบเทียบกับซือเยี่ยหานแบบนี้แล้ว ก็ดูเป็นตัวตลกอยู่ดี

เขาต้องคว้าโอกาสครั้งนี้ไว้ให้ได้ ไม่สามารถปล่อยให้เกิดความผิดพลาดได้แม้แต่นิดเดียว

….

วันต่อมา

การประชุมสมัชชาของสภาตุลาการเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ การประชุมดำเนินไปอย่างตึงเครียดตลอดทั้งวัน ตุลาการและสมาชิกระดับสูงทั้งหมดต่างก็เข้าร่วม

ตกเย็นวันนั้น อี้หลิงจวินจัดงานปาร์ตี้ให้ลูกสาวสุดที่รัก เพื่อรับขวัญเธอ ขณะเดียวกันก็เพื่อให้เธอได้รู้จักคบหากับเพื่อนมากขึ้น

ปาร์ตี้ที่อี้หลิงจวินจัดให้ลูกสาวสุดที่รัก แน่นอนว่าเป็นสิ่งที่ผู้คนมากมายแย่งกันหัวร้างข้างแตกเพื่อให้ได้มา

—————————————————————————————

บทที่ 2318 ห่างกันราวฟ้ากับเหว

โชคดีที่อาจเป็นเพราะได้กลับมาอยู่กับลูกสาวอีกครั้ง อี้หลิงจวินจึงอารมณ์ดีมาก ถึงได้เชิญลูกศิษย์ลูกหาของตัวเอง สมาชิกระดับสูงบางส่วนของสภาตุลาการ และคนมีชื่อเสียงแทบทั้งหมดของเมืองเทียนสุ่ยมาเข้าร่วม

ฉินซีย่วนและอินเหิงย่อมมาด้วยเช่นกัน

คนดังหลายคนมารวมตัวกัน เมื่อเห็นบรรยากาศงานเลี้ยงที่หรูหราคึกคักและแขกผู้มีเกียรติที่มาร่วม ต่างก็รู้สึกอิจฉากันอย่างยิ่ง

“ว้าว! สเกลงานใหญ่โตจริงๆ!”

“ก็แน่สิ แค่งานปาร์ตี้ธรรมดาๆ เท่านั้น แต่ใหญ่โตยิ่งกว่างานฉลองบรรลุนิติภาวะของฉินซีย่วนซะอีก!”

“ถึงยังไงก็เป็นลูกสาวประธานสภาเชียวนะ! คนหนึ่งเป็นตำแหน่งหลักอีกคนเป็นตำแหน่งรอง ต่างกันคำเดียว แต่ก็ห่างกันเหมือนฟ้ากับเหวแล้ว!”

“ชู่ เบาหน่อย อย่าให้ฉินซีย่วนได้ยิน!”

….

คำวิจารณ์จำพวกนี้นับตั้งแต่เริ่มงานเลี้ยงจนถึงตอนนี้ยังไม่หยุดลงเลย ฉินซีย่วนจะไม่ได้ยินได้ยังไงกัน เพียงแต่ได้รับคำกำชับมาจากผู้เป็นพ่อ จึงข่มกลั้นเอาไว้ตลอดไม่ให้ระเบิดอารมณ์ออกมา

เธอแค่ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าทำไมลูกสาวของประธานอี้ที่จู่ๆ ก็โผล่มาถึงได้หน้าตาเหมือนเนี่ยอู๋โยวขนาดนั้น ที่บังเอิญไปกว่านั้นคือ อี้อวิ๋นโม่คนนี้ก็ดูเหมือนจะถูกใจซือเยี่ยหานเหมือนกัน!

เธอส่งคนไปตรวจสอบดูอย่างลับๆ แล้ว ตัวตนของอี้อวิ๋นโม่คนนี้ไม่มีช่องโหว่ใดๆ เลย เป็นลูกสาวของประธานอี้จริงๆ แต่เธอคิดดูยังไงก็รู้สึกว่าผิดปกติอยู่ดี

หรือว่าจะมีปัญหาอะไรซ่อนอยู่จริงๆ

วันนี้อินเหิงกลับมาปฏิบัติต่อฉินซีย่วนด้วยท่าทางสุภาพอ่อนโยนอีกครั้ง เอาใจใส่เธอเป็นอย่างมาก ดูแลรอบคอบเป็นพิเศษ

“ย่วนย่วน เรื่องที่จะให้ผมเข้าสภาตุลาการ รองฉินเขาว่ายังไงบ้าง”

“วางใจเถอะ ฉันคุยกับคุณพ่อไว้นานแล้ว ไม่มีทางเกิดปัญหาอะไรขึ้น ทางฝ่ายตุลาการตอนนี้มีว่างอยู่ตำแหน่งหนึ่งพอดี ต้องหาคนที่เหมาะมารับตำแหน่ง”

สีหน้าของอินเหิงดีอกดีใจขึ้นมาทันที “จริงเหรอ ดีเหลือเกิน แบบนี้ผมจะได้ทุ่มเทกำลังให้รองฉินอย่างเต็มที่ คอยช่วยเหลือข้างตัวเขา”

ส่วนทางเยี่ยหวันหวั่น เวลานี้เธอกำลังถูกอี้หลิงจวินเคี่ยวกรำ ไม่ง่ายเลยกว่าจะรอให้การประชุมในวันนี้สิ้นสุดลง เธอเตรียมจะทำตามแผนที่วางไว้ ไปหาซือเยี่ยหาน แต่ไม่คิดเลยว่าจู่ๆ อี้หลิงจวินจะจัดปาร์ตี้อะไรขึ้น เชิญคนโขยงใหญ่มา แล้วลากเธอไปแนะนำตัว

ท่าทางนั้นเหมือนอยากจะบอกชาวบ้านซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าเขามีลูกสาว…

เยี่ยหวันหวั่นเหนื่อยจนไม่อยากเดินสักก้าวแล้ว “อาจารย์ฉันว่า…”

อี้หลิงจวินชักสีหน้า “เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ”

เยี่ยหวันหวั่นได้แต่เปลี่ยนคำพูดซะ “คุณพ่อคะ…ทางหนูยังมีธุระสำคัญอยู่ หนูไปก่อนได้ไหม”

อี้หลิงจวินกลอกตาใส่เธอแวบหนึ่ง “ลูกเป็นตัวเอกของวันนี้ จะไปก่อนได้ยังไง อีกอย่างนะ ลูกมีธุระสำคัญอะไร”

“แน่นอนว่าเป็นการไปหาผู้ชายของหนู ตอนแรกหนูคิดจะไปเดทกับเขาคืนนี้ แต่ทุกอย่างถูกพ่อทำพังหมดแล้ว!” เยี่ยหวันหวั่นพูดจาอย่างมีเหตุผล

ใบหน้าของอี้หลิงจวินมืดลง “ไปหาอะไรกัน ลูกคิดจะไปหาชาวบ้าน ชาวบ้านเขาไม่ได้สนใจลูกเลย จะนัดเดทงั้นเหรอ ปาร์ตี้คืนนี้พ่อก็เชิญไอ้หนุ่มคนนั้นมาแล้ว เป็นเขาเองที่ไม่มา มองแวบเดียวก็รู้แล้วว่าไม่สนใจลูก พ่อว่าลูกไปเสนอตัวให้น้อยๆ หน่อยเถอะ ไม่อย่างนั้นถ้าลงเอยแบบฉินซีย่วน จะให้เสียหน้าพ่อไม่ได้หรอกนะ!”

เยี่ยหวันหวั่นปรายตามองอี้หลิงจวินแวบหนึ่ง “พ่อ พ่อล้อเล่นอยู่รึไง อย่าว่าแต่หนูสวมบทบาทอยู่เลย ต่อให้หนูแบกกระดองเต่าไว้ ถ้าหนูอยากจะจีบเขา ยังไงก็จีบติดแน่นอน!”

อี้หลิงจวินมีสีหน้าเหยียดหยาม ท่าทางนั้นเห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อเลย “พ่อว่าไม่แน่หรอก ขนาดพ่อไปชวนด้วยตัวเองยังไม่มาเลย แปดสิบเปอร์เซ็นคือไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับลูกไง!”

—————————————————————————————