แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2325 ทำลายเรื่องดีของฉัน / บทที่ 2326 แอบเลื่อยขาเก้าอี้
บทที่ 2325 ทำลายเรื่องดีของฉัน
ชั้นล่างของโรงแรม หลินเชวียและอวี๋เซ่ายังไม่ไปไหน ได้แต่รออยู่ที่ชั้นล่างด้วยความกระวนกระวาย
ใครจะรู้ว่ารออยู่แค่ไม่กี่นาที จู่ๆ ก็เห็นซือเยี่ยหานออกมาจากลิฟต์คนเดียว
บนร่างซือเยี่ยหานสวมเพียงเชิ้ตตัวใน กระดุมคอเสื้อแกะออกหนึ่งเม็ด สีหน้าอึมครึม ฉากนี้ช่วยให้คนคิดไปไกลได้ง่ายๆ จริงๆ
“เวรแล้ว…คงไม่ใช่ว่าถูกทำแบบนั้นแล้วใช่ไหม…” หลินเชวียหน้าถอดสี สับเท้าวิ่งเข้าไปหา “พี่…พี่เก้า ไม่เป็นไรใช่ไหม แล้วเสื้อพี่ล่ะ คุณหนูอี้ทำอะไรพี่รึเปล่า”
ไม่ใช่ว่าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าหรอกเหรอ แต่ทำไมเสื้อนอกหายไปแล้วล่ะ ใส่แค่เสื้อเชิ้ตเดินออกมา
ซือเยี่ยหานส่งสายตาเยียบเย็นสุดขีดกลับมาให้ หลินเชวียจึงหุบปากลงทันที ไม่ถามซักไซ้ต่อเลยสักคำ
อวี๋เซ่าสบตากับหลินเชวีย อารมณ์ของทั้งสองซับซ้อนไปหมด
รอจนถึงตอนที่เยี่ยหวันหวั่นตามออกมา ก็มองเห็นแค่ไฟท้ายรถเท่านั้น ซือเยี่ยหานนั่งรถออกไปแล้ว
เมดูซ่าเดินผ่านมาเห็นเยี่ยหวันหวั่นพอดี จึงรีบเดินเข้าไปหา แล้วเอ่ยถามเสียงเบา “ศิษย์น้อง…ทำไมเธอมายืนอยู่ที่นี่ล่ะ”
เยี่ยหวันหวั่นถอนหายใจด้วยความตึงเครียด “เล่าไปแล้วยาว เร็วเถอะ รถของศิษย์พี่ล่ะ รีบพาฉันไล่ตามรถคันนั้นของซือเยี่ยหานไปทีสิ ขึ้นรถแล้วฉันจะเล่าให้พี่ฟัง!”
“ได้!”
ทั้งสองจึงรีบขึ้นรถ เมดูซ่าขับทะยานออกไป เยี่ยหวันหวั่นนั่งอยู่เบาะหน้า
“เกิดเรื่องอะไรขึ้น ไม่ใช่ว่าเธอขึ้นไปเป็นเพื่อนตุลาการซือ…เปลี่ยนเสื้อผ้าเหรอ” เมดูซ่าไม่เข้าใจ
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยด้วยสีหน้ามืดมน “อย่าพูดถึงเลย ไม่ง่ายเลยกว่าฉันจะหลอกล่อเขาขึ้นไปได้ แต่ยังไม่ทันได้เข้าปาก ผลลัพธ์กลับดีนัก เพิ่งเข้าไปก็เจอของขวัญชิ้นใหญ่รอฉันอยู่เลย!”
เมดูซ่าสงสัย“ของขวัญชิ้นใหญ่เหรอ”
เยี่ยหวันหวั่นเล่าไปตามจริง “ผู้ชายตัวเปลือยคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียงฉัน…ซือเยี่ยหานเป็นคนเจอเข้าพอดี! พี่ว่าฉันซวยไหมล่ะ”
เมดูซ่าสำลักแล้ว “แค่กๆๆ…เป็นแบบนี้ได้ยังไง ใครเป็นคนทำ”
เยี่ยหวันหวั่นมองไปข้างหน้า พลางบ่นไปด้วย “ก็ตุลาการแซ่สวี่คนนั้นไง!”
“ตุลาการสวี่เหรอ มิน่าล่ะ เรื่องแบบนี้ดูเหมือนเขาจะทำได้จริงๆ นั่นแหละ เฮ้อ เรื่องนี้ก็ช่าง…บังเอิญเกินไปแล้วจริงๆ!” เมดูซ่าหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก
เยี่ยหวันหวั่นยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห “นั่นน่ะสิ! ทำลายเรื่องดีๆ ของฉันหมดแล้ว!”
เมดูซ่าพูดขึ้นมาว่า “ตุลาการสวี่หมกมุ่นอยู่กับผลประโยชน์ ทำได้ทุกวิถีทาง เท่าที่ฉันรู้ลูกชายคนนั้นของตุลาการสวี่นิสัยไม่เลวเลย น่าจะถูกพ่อเขาบังคับมาเหมือนกัน ลำบากใจมากเหมือนกัน เธอตะเพิดเขาออกไปรอบนี้ ฉันเดาว่ากลับไปเขาต้องถูกด่าแน่ๆ…”
แววตาของเยี่ยหวันหวั่นวาวโรจน์ “ฉันเห็นใจกับชะตากรรมของเขามากนะ แต่ขอโทษที ฉันไม่ใช่แม่พระ ไม่อาจช่วยเหลือทุกชีวิตได้ เรื่องนี่อยู่ในขอบเขตอำนาจของฉัน”
ถ้าลองมองกลับกัน หากว่าเรื่องในวันนี้เกิดขึ้นกับซือเยี่ยหาน ใครบางคนส่งสาวงามที่มีภูมิหลังรันทดคนหนึ่งมาให้ซือเยี่ยหาน ต่อให้ซือเยี่ยหานช่วยเหลือผู้หญิงคนนั้นด้วยความเห็นใจ แต่ในใจของเธอก็คงอึดอัดมากเหมือนกัน
ตอนนี้ทำให้ซือเยี่ยหานเข้าใจผิดไปแล้ว เธอจะไปยุ่งกับเรื่องนี้ได้ยังไง แบบนั้นเธอจะกลายเป็นคนแบบไหนไปล่ะ
จะว่าเธอเห็นแก่ตัวก็ดี ไม่มีน้ำใจก็ได้ เรื่องของคนอื่นไม่เกี่ยวข้องกับเธอ
เมดูซ่าเห็นเยี่ยหวันหวั่นมีสีหน้าตึงเครียด ก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจอยู่บ้างจริงๆ เป็นครั้งแรกที่เห็นศิษย์น้องใส่ใจใครสักคนขนาดนี้
เมดูซ่าเปิดปากพูดไปว่า “วิธีของเธอไม่ผิดหรอก ไม่งั้นถ้าเกิดเปิดช่องไว้ ใครๆ ก็มาทำแบบนี้กันหมด น่ากลัวว่าเธอคงต้านไม่ไหว อีกอย่างเธอก็ไม่สะดวกออกหน้าด้วย ถ้าถูกซือเยี่ยหานเข้าใจผิดก็ซวยแล้ว ทำใจให้สบายเถอะ เรื่องนี้ฉันจัดการให้เอง”
—————————————————————————————
บทที่ 2326 แอบเลื่อยขาเก้าอี้
เยี่ยหวันหวั่นหันไปมองด้วยความซาบซึ้งทันที “ขอบคุณศิษย์พี่ พี่ดีเหลือเกิน!”
เมื่อได้ยินเมดูซ่าก็ตอบกลับไปว่า “กับฉันยังต้องเกรงใจอะไรอีก!”
ระหว่างที่คุยกัน ทั้งสองก็มาถึงประตูทางเข้าวิลล่าของซือเยี่ยหานแล้ว
ขณะที่เตรียมจะลงจากรถ จู่ๆ เยี่ยหวันหวั่นก็เรียกเมดูซ่าไว้ “ศิษย์พี่ เดี๋ยวก่อน!”
ทั้งสองจอดรถไว้ไกลออกไป จากนั้นก็มองไปที่ประตูทางเข้า มองเห็นผู้หญิงอายุราวห้าสิบหกสิบปีสวมชุดเครื่องแบบแม่บ้านเดินออกมา
มีเด็กสาวที่แต่งตัวอย่าประณีตงดงามสองคนเดินตามหลังแม่บ้านคนนั้นมาด้วย
เด็กสาวทั้งสองคนหนึ่งงามเหมือนบัวพ้นน้ำ คนหนึ่งสวยเย้ายวน มีสไตล์ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง แต่หน้าตากลับสวยโดดเด่นทั้งคู่
พอเด็กสาวสองคนนั้นมองเห็นซือเยี่ยหาน ดวงตาก็ลุกวาว จ้องเขาโดยไม่ละสายตาไปเลย
เยี่ยหวันหวั่นหรี่สองตาลง กวาดสายตามองแวบเดียวก็รู้แล้วว่าสถานการณ์ไม่ค่อยดี
“คุณชายใหญ่ คุณกลับมาแล้วเหรอคะ” พอแม่บ้านเห็นว่าซือเยี่ยหานกลับมาแล้ว ก็ทำความเคารพเขาอย่างนอบน้อม
ซือเยี่ยหานปรายตามองสองคนนั้นที่อยู่ด้านหลังแม่บ้าน ตอนแรกอารมณ์ก็ไม่ดีอยู่แล้ว สีหน้าจึงพลันมืดครึ้มขึ้นไปอีก “ดูเหมือนคำพูดของฉันในงานเลี้ยงครั้งก่อน ตุลาการอินจะไม่จำเลยสินะ”
แม่บ้านก้มหน้าลงเอ่ยอย่างไม่จองหองไม่ถ่อมตัว “คุณชายใหญ่คะ ดิฉันแค่ทำตามคำสั่ง นายหญิงสั่งให้ดิฉันพาคนมาส่งให้คุณชาย ถ้าคุณชายไม่รับ ดิฉันก็ทำได้แค่ส่งมาอีกเรื่อยๆ”
หลินเชวียเห็นสีหน้าพี่เก้าของตัวเองน่ากลัวยิ่งกว่าเดิมเป็นสองเท่าแล้ว
ผีซ้ำด้ำพลอยจริงๆ ทำไมถึงสลัดดอกท้อทิ้งไม่ได้ แถมยังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ด้วยล่ะ
“แม่นมเฉียว พวกคุณทำแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน พี่เก้าบอกไปแล้วว่าไม่ต้องการ คุณยังจะส่งมาให้อีก!” หลินเชวียเอ่ยด้วยความโกรธ
“บ่าวเฒ่าแค่ทำตามคำสั่ง เด็กสาวสองคนนี้ถ้าคุณชายใหญ่ไม่ชอบ พรุ่งนี้บ่าวเฒ่าจะส่งคนอื่นมาให้อีกที” แม่บ้านมีท่าทางยืนกรานไม่โอนอ่อน
หลินเชวียพูดไม่ออกแล้ว…
เสียงพูดคุยของกลุ่มคนเพียงพอจะให้เยี่ยหวันหวั่นที่อยู่ไม่ไกลได้ยินอย่างชัดเจน คล้ายจะเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น
จริงๆ เลยสิน่า! เรื่องราวไม่ได้ต่างไปจากที่เธอคาดการณ์ไว้ในตอนแรกเลย!
อินเยวี่ยหรงคนนั้นแอบเลื่อยขาเก้าอี้เธอมาตั้งแต่แรก!
ส่งมาให้ทุกวันงั้นเหรอ!?
เยี่ยหวันหวั่นเปิดประตูรถแล้วก้าวลงไป เมดูซ่ากลัวเธอจะก่อเรื่อง จึงรีบตามไป
“แม่บ้านเฉียว!”
น้ำเสียงกระจ่างของสตรีที่แว่วมาจากด้านหลังทำให้สีหน้าของแม่บ้านชะงักไปแวบหนึ่ง จากนั้นก็หันมองไปตามเสียงนั้นด้วยสัญชาตญาณ
“คุณคือ…” แม่บ้านไม่เคยเจอเยี่ยหวันหวั่นตัวจริงมาก่อน แต่เคยเห็นหน้าตาของเธอจากในรูป จึงจดจำใบหน้าของเธอได้ทันที “คุณหนูเนี่ย…”
เมดูซ่าที่อยู่ด้านข้างเอ่ยขึ้นว่า “ท่านนี้คือลูกสาวของประธานอี้ คุณหนูอี้อวิ๋นโม่”
สีหน้าของแม่บ้านทึ่มทื่อไปแวบหนึ่ง แล้วรีบเอ่ยอย่างให้เกียรติ “ที่แท้ก็เป็นคุณหนูอี้ บ่าวเฒ่าเสียมารยาทแล้ว”
ที่แท้…เธอก็คืออี้อวิ๋นโม่ ผู้หญิงที่นายหญิงสงสัยในประวัติฐานะคนนั้น
หลินเชวียเห็นอี้อวิ๋นโม่โผล่มากะทันหัน ก็ยิ่งมึนงงเข้าไปใหญ่ “เวรเอ๊ย…ทำไมผู้หญิงคนนี้ตามมาถึงที่นี่เลยล่ะ เธอคิดจะทำอะไรกันแน่”
อวี๋เซ่ามองอี้อวิ๋นโม่ จากนั้นก็มองไปที่แม่บ้านและสาวงามทั้งสองที่อยู่ด้านหลังเธอ ก็พลันรู้สึกปวดหัวอย่างมากเช่นกัน
นี่มันสถานการณ์พิลึกพิลั่นอะไร…
เยี่ยหวันหวั่นเผยสีหน้าเย็นชา ปรายตามองสาวงามทั้งสองที่อยู่ด้านหลังแม่บ้านด้วยสายตาเยียบเย็น “แม่บ้านเฉียว ดูเหมือนว่าท่าทีในช่วงนี้ของฉันจะยังไม่ชัดเจนพอสินะ”
แม่บ้านเฉียวก้มหน้าลง “บ่าวเฒ่าไม่เข้าใจความหมายของคุณหนูอี้ค่ะ”
——————————————————————–
YOU MAY ALSO LIKE
