แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2345 แผนการขั้นต่อไป / บทที่ 2346 ทำให้ฟ้าหลั่งฝน
บทที่ 2345 แผนการขั้นต่อไป
เมื่ออินเยวี่ยหรงได้ฟัง ใบหน้าอันงดงามก็เผยรอยยิ้มไม่อนาทรร้อนใจ “ฉันไม่ถือสาท่าทีของเธอหรอก”
“นายหญิงคะ คุณคิดว่า ตัวตนของอี้อวิ๋นโม่ชัดเจนรึยังคะ” แม่นมเฉียวถาม
“ถึงไม่เต็มร้อยก็ประมาณแปดสิบเก้าสิบแล้ว” อินเยวี่ยหรงคิดอยู่ครู่หนึ่งถึงได้พยักหน้ารับ
อี้อวิ๋นโม่คนนี้ ถ้าเป็นเยี่ยหวันหวั่นปลอมตัวมา วันนี้ไม่มีทางสงบได้ถึงขนาดนี้ ไม่เผยอารมณ์ออกมาเลยสักนิดเดียว
“นายหญิงคะ…งั้นภารกิจของฉัน เสร็จสิ้นแล้วใช่ไหมคะ”
เด็กสาวผู้สวมรอยเป็นนักเรียนจากสถาบัน Mdff ที่อยู่ด้านข้าง มองไปทางอินเยวี่ยหรง
“อืม ไปได้แล้ว” อินเยวี่ยหรงโบกมือ “ทำให้เธอหายไปตลอดกาลซะ”
“หา?!”
พอได้ยินคำนี้จากอินเยวี่ยหรง เด็กสาวก็หน้าเปลี่ยนสีทันที
แม่นมเฉียวปรบมือ เรียกบอดี้การ์ดคนหนึ่งเข้ามา ลากตัวเด็กสาวที่หน้าซีดเผือดออกไป
….
“นายหญิงคะ ขั้นต่อไปวางแผนไว้ยังไงคะ” แม่นมเฉียวมองอินเยวี่ยหรงพลางเอ่ยถาม
“ฮ่า…”
มุมปากของอินเยวี่ยหรงผุดรอยยิ้มมั่นใจแวบหนึ่ง “ฟ้าของสภาตุลาการ กลัวว่าคงต้องเปลี่ยนแล้ว”
“ความหมายของนายหญิงคือ…” แม่นมเฉียวแปลกใจเล็กน้อย
“รองประธานสภาฉิน” อินเยวี่ยหรงตอบ
“ความหมายของนายหญิงคือ รองประธานสภาฉิน จะลงมือเหรอคะ” แม่นมเฉียวใช้ความคิด
อินเยวี่ยหรงนั่งบนโซฟาอย่างสงบนิ่ง ราวกับสุภาพสตรีชั้นสูงที่งามสง่าคนหนึ่ง
“ตอนแรกทุกคนรู้กันทั่วว่า ประธานสภาตุลาการรุ่นต่อไปคือรองฉินแน่นอน แต่น่าเสียดาย พอมองจากตอนนี้ ก็ว่ากันยากแล้ว” อินเยวี่ยหรงเอ่ยยิ้มๆ
แม่นมเฉียวพยักหน้า อันที่จริงถึงอินเยวี่ยหรงไม่พูด แม่นมเฉียวก็พอจะเข้าใจสถานการณ์ของสภาตุลาการอยู่บ้าง
หลายปีมานี้ รองประธานสภาฉิน ทำเรื่องที่เกินกว่าอำนาจของตัวเองอยู่บ้าง ถ้าถูกเปิดโปงขึ้นมา ผลลัพธ์คงไม่น่าชมอย่างยิ่ง
ว่ากันตามเหตุผลแล้ว ความกล้าของรองประธานสภาฉินไม่ควรจะมากขนาดนี้ ถึงยังไงข้างบนก็ยังมีประธานอี้อยู่
เพียงแต่ รองประธานสภาฉินก็รู้ว่าหลังจากประธานสภาอี้หลิงจวินสิ้นสุดวาระแล้ว ตัวเองจะได้เป็นประธานสภาตุลาการรุ่นต่อไป ด้วยจุดนี้ จึงทำให้เขาเหิมเกริม
แต่ตอนนี้ มีอี้อวิ๋นโม่โผล่ออกมากลางคัน ให้รองประธานสภาฉินว้าวุ่นแล้ว
ตั้งแต่วันที่อี้อวิ๋นโม่ปรากฏตัวขึ้นในงานเลี้ยง ไปจนถึงการที่อี้หลิงจวินเปิดตัวลูกสาวของตัวเอง กล่าวอ้างว่าจะให้ลูกสาวตัวเองเข้าไปทำงานในสภาตุลาการ คนที่ฉลาดต่างก็ทราบดีว่า อี้หลิงจวินต้องการให้อี้อวิ๋นโม่ลูกสาวของตัวเองกลายเป็นผู้รับช่วงต่อจากเขา
แม้ตำแหน่งประธานสภานี้ จะมาจากการลงคะแนนเสียงของทุกคน แต่ด้วยชื่อเสียงของตระกูลอี้และตัวของอี้หลิงจวินเองก็โด่งดังไปทั่วทั้งสิบสองเขตรัฐอิสระ หากว่าอี้หลิงจวินต้องการ คะแนนเสียงจากสมาชิกสภาตุลาการเหล่านั้น ไม่มีทางเทไปที่รองประธานสภาฉินแน่นอน แต่จะเทไปหาอี้อวิ๋นโม่
เมื่อเป็นแบบนี้ รองประธานสภาฉินไม่เพียงแต่จะพลาดหวังจากความฝันอันงดงามของตัวเอง ที่จะได้กลายเป็นประธานสภาตุลาการเท่านั้น หลังจากอี้อวิ๋นโม่เข้ามารับตำแหน่ง เป็นไปได้สูงที่จะทำการตรวจสอบเรื่องราวไม่โปร่งใสที่เขาทำด้วยเรื่องส่วนตัวพวกนั้นด้วย
“นายหญิงคะ คุณคิดว่า รองฉินวางแผนไว้ยังไงคะ” แม่นมเฉียวถามด้วยความอยากรู้
“รองฉินคิดอะไร ฉันจะไปรู้ได้ยังไง” อินเยวี่ยหรงยิ้มนิดๆ และเอ่ยต่อไปว่า “แต่ว่า ถ้าฉันเป็นรองฉินละก็ จะกำจัดทุกอย่างที่อาจกลายเป็นภัยไว้แต่เนิ่นๆ กำจัดอี้อวิ๋นโม่ซะ”
“ถ้างั้น…” แม่นมเฉียวลังเลอยู่บ้าง “นายหญิงคะ แบบนั้นจุดยืนของพวกเราในตอนนี้…”
“พวกเรากับรองฉิน ไม่มีความเกี่ยวข้องกันเลยแม้แต่นิดเดียว ทางฝั่งอินเหิง ไม่จำเป็นต้องใส่ใจแล้ว” อินเยวี่ยหรงกล่าว
“นายหญิง ถ้าอย่างนั้นพวกเราต้องเตือนอี้อวิ๋นโม่ หรือให้ความช่วยเหลือเธอไหมคะ” แม่นมเฉียวคิดดูเล็กน้อย แล้วค่อยพูดขึ้นมา
—————————————————————————————
บทที่ 2346 ทำให้ฟ้าหลั่งฝน
“ไม่ต้อง” อินเยวี่ยหรงกล่าวอย่างเด็ดเดี่ยว “ฉันจะดูสิว่า อี้อวิ๋นโม่คนนี้ จะมีฝีมือแค่ไหนกันแน่ ถ้าเกิดว่าแม้แต่รองฉินก็ยังผ่านไปไม่ได้ ต่อไปถ้าปล่อยให้เธอได้เป็นประธานสภาตุลาการ ต่อให้อยู่กับเจ้าเก้า ไม่แน่ว่าอาจจะก่อเรื่องใหญ่ขึ้นมากมาย พอถึงเวลานั้น ตระกูลอินของฉันจะถูกลากไปเกี่ยวด้วย”
“นายหญิงช่างหลักแหลมจริงๆ ค่ะ” แม่นมเฉียวเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
….
หลังออกจากบ้านตระกูลอิน กลับไปที่วิลล่า เยี่ยหวันหวั่นก็ยังคงตื่นตะลึงอยู่
แม้กระทั่งตัวเยี่ยหวันหวั่นเองก็คิดไม่ถึงว่า อินเยวี่ยหรงจะมีกลอุบายมากมายขนาดนี้ เกือบจะทำให้เธอหลุดเผยตัวออกไปแล้ว เธอประเมินอินเยวี่ยหรงต่ำไป ถึงยังไงก็เป็นแม่แท้ๆ ของคุณเก้า จะเป็นคนธรรมดาไปได้ยังไง
สำหรับอินเยวี่ยหรง เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้รู้จักดีขนาดนั้น ถึงแม้จะให้ผู้อาวุโสใหญ่ไปสืบข้อมูลมาบ้างแล้ว แต่ก็ไม่ครบถ้วนอยู่ดี
ตัวเองต้องหาทางทำความเข้าใจอินเยวี่ยหรงให้มากขึ้นอีกสักหน่อย ไม่งั้นตัวเองคงจะติดกับอินเยวี่ยหรงเข้าวันไหนก็ไม่อาจรู้ได้
คืนนั้น หลังจากเยี่ยหวันหวั่นกินมื้อเย็นกับอี้หลิงจวินเสร็จ ด้วยความช่วยเหลือจากอี้หลิงจวิน ตัวเองจึงกลับไปยังเมืองอวิ๋นได้โดยไร้คนพบเห็น กลับสู่ตัวตนของเนี่ยอู๋โยว จงใจเดินส่ายอาดๆ ไปปรากฏตัวที่พันธมิตรอู๋เว่ย กลับไปที่ตระกูลเนี่ยอยู่หลายครั้ง และถือโอกาสไปเยี่ยมพ่อแม่ด้วยเลย
หากว่าหูตาของอินเยวี่ยหรงได้เห็นเนี่ยอู๋โยวปรากฏตัวขึ้นด้วยตาตัวเอง น่าจะสิ้นความสงสัยในตัวอี้อวิ๋นโม่ในเมืองเทียนสุ่ยที่อยู่ไกลออกไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว
ถึงยังไงอี้หลิงจวินก็ให้ความช่วยเหลือถึงขนาดนี้ ก็ไม่อาจปล่อยให้ตัวเองถูกเปิดโปงได้ง่ายๆ เพราะจะส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของอี้หลิงจวิน
โดยเฉพาะในระยะนี้ รองประธานสภาฉินคนนั้น ฉากหน้าไม่มีอะไร แต่ความจริงจ้องตาเป็นมันอยู่นานแล้ว
การกลับเมืองอวิ๋นในครั้งนี้ เรื่องเดียวที่น่าเสียดายคือ ถังถังไปอยู่กับทางอี้สุ่ยหาน จึงไม่ได้พบหน้ากัน อีกทั้งช่วงเวลาที่เธออยู่ในเมืองอวิ๋นก็ค่อนข้างสั้น ไม่ได้อยู่นานนัก
….
หลายวันผ่านไป ณ ตระกูลฉิน เมืองเทียนสุ่ย
อินเหิงเห็นฉินซีย่วนที่อยู่ข้างๆ มีสีหน้าอึมครึมสุดขีด จึงเอ่ยถาม “ย่วนย่วน ช่วงนี้มีเรื่องไม่สบายใจเหรอ”
พอได้ยินคำถามนี้ของอินเหิง ดวงตาของฉินซีย่วนสาดประกายยะเยือกแวบหนึ่ง “นายคิดว่าไงล่ะ”
“ถ้าให้ฉันเดา น่าจะเรื่องอี้อวิ๋นโม่ใช่ไหม” อินเหิงตอบ
“รู้แล้วยังจะถามอีก” ฉินซีย่วนหัวเราะเยาะทีหนึ่ง “อี้อวิ๋นโม่คนนั้น อาศัยว่าตัวเองมีฐานะเป็นลูกสาวประธานสภา ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา ไม่เห็นฉันกับพ่อฉันอยู่ในสายตาเลยด้วย ได้ยินว่า แม้แต่ตุลาการอินก็ถูกยัยนั่นตำหนิต่อหน้าผู้คนไปยกหนึ่งเหมือนกัน”
อินเหิงส่ายหน้า ถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “นั่นก็ช่วยไม่ได้นี่ อี้อวิ๋นโม่เป็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของประธานอี้ เกิดมาก็สูงส่งมีอำนาจแล้ว!”
ฉินซีย่วนเอ่ยเสียงเย็น “ต่อให้เป็นแบบนี้จริงๆ ฉันก็จะทำให้ยัยนั่นร่วงจากฟ้าลงเหวเอง ไม่ให้ได้ผุดได้เกิดไปตลอดกาล!”
นับตั้งแต่อี้อวิ๋นโม่ปรากฏตัว ความโดดเด่นและประกายแสงทั้งหมดของเธอก็ถูกผู้หญิงคนนั้นแย่งไป
แม้แต่ซือเยี่ยหานที่ตัวเองแอบหลงรัก ก็ถูกนังแพศยาคนนั้นหมายตาเหมือนกัน…
ยัยนั่นทำได้ยังไงกัน?! ของที่ตัวเองไม่ได้มา แต่กลับถูกยัยนั่นคว้าไปได้ง่ายๆ!
เธอไม่มีทางทนปล่อยให้คนแบบนี้มีตัวตนอยู่ต่อไปได้!
“ย่วนย่วน เธออย่าวู่วามเด็ดขาดนะ” อินเหิงมองฉินซีย่วน พลางคิ้วขมวดแน่น “เธอก็รู้นี่ ว่าอี้อวิ๋นโม่เป็นลูกสาวประธานอี้ ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา ฟ้าของเมืองเทียนสุ่ยทั้งเมืองจะพลิกผันไปนะ”
“ฮ่า…พลิกฟ้างั้นเหรอ” ฉินซีย่วนหัวเราะหยันทีหนึ่ง “ฉันจะทำให้ฟ้าหลั่งฝนเอง”
อินเหิงอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดออกไป
….
ตกดึก ฉินซีย่วนมาที่ห้องหนังสือของรองฉิน
“พ่อคะ เรื่องที่หนูพูด สรุปแล้วพ่อเห็นด้วยไหมคะ” ฉินซีย่วนมองรองฉิน พลางเอ่ยถามขึ้นมา
—————————————————————————————