แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2351 น่ากลัวว่าอีคิวจะมีปัญหา / บทที่ 2352 ถังถังเหมือนแม่
บทที่ 2351 น่ากลัวว่าอีคิวจะมีปัญหา
เยี่ยหวันหวั่นฟังมาถึงตรงนี้ ท่าทางก็ยากจะบรรยายได้อยู่บ้าง “นี่…อีคิวของอินเยวี่ยหรง...มีปัญหานิดหน่อยรึเปล่า นี่ไม่ใช่การผลักไสซือไหวจางเข้าสู่อ้อมอกของผู้หญิงคนนั้นหรอกเหรอ”
หลินเชวียเอ่ยชมทันที “ซ้อเก้าเธอฉลาดเกินไปแล้วจริงๆ! ก็ใช่อยู่แล้วสิ! หลังจากล้มละลายผู้หญิงคนนั้นก็หย่ากับสามีเลย ซือไหวจางปวดใจมาก ถึงขั้นเลี้ยงดูผู้หญิงคนนั้นไว้ข้างนอกด้วยซ้ำ!”
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออกเลย เธอว่าแล้วเชียว
หลินเชวียเปิดปากเล่าต่อไป “เรื่องต่อจากนั้นน้ำเน่ากว่าเดิมอีก…ผู้หญิงคนนั้นตายในอุบัติเหตุทางรถยนต์!”
เยี่ยหวันหวั่นผงะไปเล็กน้อย “เอ่อ…ตายเหรอ แบบนั้นอินเยวี่ยหรงต้องซวยแน่…ไม่ว่าอุบัติเหตุของผู้หญิงคนนั้นจะเป็นอุบัติเหตุหรือฝีมือคน ซือไหวจางก็จะยัดเยียดข้อหานี้ใส่หัวอินเยวี่ยหรง!”
หลินเชวียตบต้นขาหนึ่งที “ซ้อเก้าเธอฉลาดอีกแล้ว! ซือไหวจางทะเลาะกับอินเยวี่ยหรงใหญ่โต นับจากนั้นก็ไม่กลับบ้านอีกเลย ก่อเรื่องวุ่นวายอยู่ข้างนอก นิสัยของอินเยวี่ยหรงก็ฉุนเฉียวขึ้นเรื่อยๆ…”
เยี่ยหวันหวั่นทอดถอนใจอย่างมาก ไม่คิดเลยว่าจะได้รับฟังละครน้ำเน่าขนาดนี้ “น้ำเน่าสุดๆ ไปเลย…”
หลินเชวียถอนหายใจ “ถ้าจะให้ฉันพูดละก็ อินเยวี่ยหรงก็หมกมุ่นเกินไปแล้วจริงๆ เป็นแบบนี้แล้วยังไม่ยอมปล่อย ยังมีความหวังในตัวซือไหวจาง เลยไม่ยอมหย่า ถึงขั้นที่คิดหาทางตั้งท้องพี่เก้า คิดจะใช้ลูกดึงซือไหวจางกลับมา…แต่ผลสุดท้าย เธอก็คงจะเดาออกใช่ไหม…
ต่อมาอินเยวี่ยหรงคงจะท้อแท้สิ้นหวังแล้ว เลยเอาความหวังทั้งหมดไปฝากไว้ที่ตัวพี่เก้า ถ้าคุณสมบัติของพี่เก้าเข้าเกณฑ์ เธอก็จะได้กลับไปยังรัฐอิสระ…”
พอฟังมาถึงตรงนี้แล้ว เยี่ยหวันหวั่นก็เข้าใจแล้วว่าเพราะอะไรความสัมพันธ์ระหว่างซือเยี่ยหานกับแม่ของเขาถึงกลายเป็นแบบนี้
สำหรับอินเยวี่ยหรง ซือเยี่ยหานเป็นตัวแทนความรักที่ผิดพลาดของเธอ เป็นตัวแทนของความสิ้นหวังและการหักหลัง คาดว่าเธอคงไม่มีความรู้สึกต่อซือเยี่ยหานเลย ไม่ใช่แค่นี้เท่านั้น คิดว่าคงพาลโกรธที่เขาดึงซือไหวจางกลับมาไม่ได้ด้วย
เธอมองซือเยี่ยหานเป็นเพียงเครื่องมือสำหรับหวนคืนสู่รัฐอิสระและแย่งชิงอำนาจเท่านั้น หลังจากพบว่าเขาเริ่มหลุดออกจากการควบคุม ถึงได้ไปหาตัวแทนอย่างอินเหิงมาทันที…
ตอนแรกเยี่ยหวันหวั่นยังคิดอยู่ว่าจะหาทางปรับความสัมพันธ์ของพวกเขาสองแม่ลูก แต่ตอนนี้เห็นทีว่าจะไม่สามารถคลี่คลายได้ในระยะเวลาสั้นๆ ต่อให้ราชาสวรรค์มาด้วยตัวเอง ก็ไม่อาจทำให้ทั้งสองคืนดีกันได้ และไม่สามารถเปลี่ยนอินเยวี่ยหรงได้
ว่ากันอย่างเป็นธรรมแล้ว ถ้าเป็นเธอที่ต้องเผชิญกับเรื่องราวแบบนี้ ก็ไม่มีทางให้อภัยหรือปล่อยวางได้อย่างเด็ดขาด
แต่ว่า ถึงยังไงก็ไม่ควรนำความทุกข์ทนขมขื่นทั้งหมดมาระบายลงที่ตัวลูกไม่ใช่เหรอ
ยังไงก็ตาม..แน่นอนว่า เธอไม่มีทางเป็นแบบอินเยวี่ยหรงได้
เยี่ยหวันหวั่นบ่นออกมาอย่างอดไม่ได้ “นายจะให้ฉันว่ายังไงดีล่ะ ด้วยฐานะของอินเยวี่ยหรงคนนั้น หน้าตาแบบนั้น ตอนยังสาวต้องสวยเช้งงามสง่าแน่เลยใช่ไหม”
หลินเชวียตอบ “ก็ใช่น่ะสิ ตอนนั้นแม้แต่พ่อฉันก็ยังแอบชอบน้าหรงเลย! ส่วนผู้หญิงจีนคนนั้นฉันเคยเห็นในรูป ดูดีไม่ถึงหนึ่งในร้อยส่วนของน้าหรงเลยด้วยซ้ำ!”
เยี่ยหวันหวั่นได้ฟังก็เอ่ยขึ้นทันควัน “อินเยวี่ยหรงหน้าตาสะสวยแถมยังมีชาติตระกูล คุณสมบัติเพียบพร้อมขนาดนี้ เธอไปทำอีท่าไหนกันแน่ถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้
ถ้าเปลี่ยนเป็นฉันนะ จะจับซือไหวจางกินให้เรียบร้อยตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอซือไหวจางแน่นอน จะดูสิว่ายังจะมีเรื่องผู้หญิงจีนคนนั้นตามมาอีกไหม”
หลินเชวียอึ้งอยู่บ้าง “ซ้อเก้าจุดโฟกัสของเธอ…” ทำไมเจ้าเล่ห์ขนาดนี้กัน
เยี่ยหวันหวั่นไม่สนใจ “แล้วฉันพูดไม่ถูกรึไง”
หลินเชวียคิดอยู่ในใจ ดูเหมือนจะไม่มีตรงไหนที่ผิดไปเลย…
ขณะที่ทั้งสองคุยกันอยู่ เวลานี้ ริงโทนมือถือของเยี่ยหวันหวั่นก็พลันดังขึ้นมาเป็นสายเรียกเขาจากหนูน้อยถังถัง
—————————————————————————————
บทที่ 2352 ถังถังเหมือนแม่
ดวงตาของเยี่ยหวันหวั่นเปล่งประกายทันที “ถังถังลูกรักของฉันโทรหาฉันแล้ว เอาละเจ้าสองเชวียนายกลับไปเถอะ!”
หลินเชวียรู้สึกเซ็งๆ “ฉันคุยกับเธอนานขนาดนี้ แม้แต่น้ำชาเธอยังไม่ให้ฉันได้ดื่มสักอึก ก็จะไล่ฉันไปแบบนี้เลยเหรอ ใช้เสร็จก็เขี่ยทิ้ง ไร้เยื่อใยเกินไปแล้ว!”
เยี่ยหวันหวั่นปรายตามองเขาแวบหนึ่ง “แล้วไง ฉันก็เห็นนายคุยซุบซิบสนุกสุดๆ ไปเลยนี่! เรื่องซุบซิบใหญ่ขนาดนี้เอาไปเล่าให้ใครฟังไม่ได้ อัดอั้นมานานแล้วล่ะสิ”
หลินเชวียหุบปากทันที มองออกขนาดนี้เลยเหรอ ถือว่าเธอร้ายกาจไม่เบาเลยนะ!
….
หลังจากไล่หลินเชวียไปแล้ว เยี่ยหวันหวั่นก็รับสายถังถังทันที
เสียงเยี่ยหวันหวั่นอ่อนละมุนเหมือนกับสายน้ำ “ฮัลโหล ลูกรัก”
ถังถังเอ่ยเรียก “แม่ครับ…”
สัมผัสอันเฉียบไวจับสังเกตได้ว่าน้ำเสียงของเจ้าตัวน้อยที่อยู่ปลายสายแผ่วหวิวอยู่บ้าง เยี่ยหวันหวั่นจึงรีบถามด้วยความกระวนกระวาย “เป็นอะไรจ๊ะถังถัง ไม่มีความสุขเหรอ เกิดอะไรขึ้น”
พ่อหนูดูจะลังเลอยู่บ้าง และเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล “ไม่ครับ ถังถังแค่เป็นห่วงแม่…แม่ครับ มีใครรังแกแม่ใช่ไหม”
เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้วนิดๆ “หา รังแกแม่เหรอ จะเป็นไปได้ยังไง! ใครจะมารังแกแม่ได้จ๊ะ!”
ถังถังเงียบไปพักหนึ่งถึงได้ยอมพูด “คุณย่ารังแกคุณแม่…”
เยี่ยหวันหวั่นมีสีหน้าตะลึงไปเล็กน้อย “ย่าเหรอจ๊ะ”
เอ่อ ถังถังพูดถึงอินเยวี่ยหรงงั้นเหรอ
ถังถังตอบทันที “ครับ คุณย่าใจร้ายมาก น่ากลัวมาก ไม่ยอมให้แม่อยู่กับพ่อ แถมยังรังแกแม่ด้วย”
เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้วแน่น “หืม เรื่องพวกนี้เป็นใครที่มาพูดเหลวไหลกับลูก”
ถังถังยังคงมีคุณธรรมมาก “ผมรู้เอง”
เยี่ยหวันหวั่นถามจี้ “พูดความจริงมา ใครบอกกันแน่”
ถังถังตอบอ้อมแอ้ม “คุณลุงบอก”
เยี่ยหวันหวั่นเงียบไป
ถังถังพูดต่อไปอีกว่า “แล้วก็ได้ยินที่คุณตากับคุณยายคุยกันด้วย…”
แม่พูดประโยคเดียว ถังถังก็ขายคุณลุง คุณตา คุณยายออกมาหมดเลย
เยี่ยหวันหวั่นกุมหน้าผากด้วยความจนปัญญา และรีบอธิบาย “อย่าไปฟังพวกเขาพูดเหลวไหลนะจ๊ะ ไม่มีเรื่องอะไรทั้งนั้น แม่ไม่ได้ถูกรังแก คุณย่าก็ไม่ได้น่ากลัวแบบนั้น คุณย่าเป็นคนดีมาก ดีกับแม่มากด้วย”
เรื่องตอนซือเยี่ยหานยังเด็กพวกนั้นที่หลินเชวียเล่าให้เธอฟัง ทำให้เธอสะเทือนใจ
ซือเยี่ยหานเกือบจะถูกกีดกันออกจากความดีงามทั้งหมดของโลกใบนี้แล้ว เธอจะไม่ยอมให้ถังถังต้องสืบทอดอารมณ์ด้านลบพวกนี้ต่อ ใช้ชีวิตอยู่ด้วยความเกลียดแค้นและหวาดหวั่น
ถังถังยังไม่ค่อยเชื่อ “จริงเหรอครับ”
เยี่ยหวันหวั่นตอบทันที “แน่นอนสิจ๊ะ แม่จะหลอกลูกได้ยังไง”
พ่อหนูโล่งใจขึ้นมาทันที “อื้อ ผมเชื่อแม่ครับ”
เยี่ยหวันหวั่นพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ต้องแบบนี้สิจ๊ะ! อันที่จริง เป็นพวกลุงของลูกที่เข้าใจผิดไปน่ะ คุณย่าของลูกก็แค่…อืม มีปัญหาด้านอารมณ์นิดหน่อย ดูเข้ากับคนอื่นไม่ค่อยได้เท่านั้น แต่ความจริงแล้วเป็นคนดีนะจ๊ะ!”
เยี่ยหวันหวั่นพยายามทำให้ตัวเองลืมใบหน้าเย็นชาขออินเยวี่ยหรงไป และเอ่ยถ้อยคำพวกนี้ออกมาอย่างยากลำบาก
ยังดีที่หนูน้อยถังถังเกลี้ยกล่อมง่าย ขอแค่เธอพูดก็เชื่อฟังทุกอย่าง และรับปากอย่างว่าง่าย “อื้อ แม่ครับ ถังถังเข้าใจแล้ว ถังถังจะไม่ฟังคนอื่นพูดเหลวไหลอีก”
“แบบนี้สิจ๊ะเด็กดี…” เยี่ยหวันหวั่นชม ไม่รู้ว่านึกอะไรขึ้นได้ จู่ๆ ก็กลุ้มขึ้นมาเล็กน้อย จึงถอนหายใจแล้วพูดออกมา “เฮ้อ ลูกรัก แม่กังวลกับสภาพอารมณ์ของลูกในวันข้างหน้าจริงๆ…ถ้าเกิดลูกได้รับการถ่ายทอดมาจากย่ากับพ่อของลูกจะทำยังไงดี...”
พอหนูน้อยถังถังได้ยิน ก็เอ่ยปลอบใจทันที “แม่ไม่ต้องห่วงนะครับ ถังถังเหมือนแม่!”
เยี่ยหวันหวั่นตาเป็นประกายทันที รู้สึกมีความสุขมาก “ฮ่าๆ ลูกรักพูดถูกแล้ว สภาวะอารมณ์ของลูกชายแม่ เหมือนแม่ชัดๆ!”
—————————————————————————————
YOU MAY ALSO LIKE
