แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2353 เขาเป็นลูกเขยของพ่อ / บทที่ 2354 ผมสามารถเป็นหลักประกันให้เธอได้ทั้งชีวิต
บทที่ 2353 เขาเป็นลูกเขยของพ่อ
การประชุมสมัชชาของสภาตุลาการในทุกๆ ปีจะดำเนินอยู่กว่าครึ่งเดือน หากมีวาระจำนวนมาก ถึงขั้นที่จะต้องขยายเวลาออกไปอีก
ในเวลาเดียวกันนี้ อีกด้านหนึ่ง การประชุมของสภาตุลาการกำลังดำเนินไปอย่างตึงเครียด
หัวข้อในตอนนี้คือจัดการงานที่ค่อนข้างซับซ้อนและตึงมือทั้งหมดของสภาตุลาการในปีนี้
อินเยวี่ยหรงกวาดสายตามองทุกคนในที่ประชุมแวบหนึ่ง จากนั้นสายตาก็เคลื่อนไปที่ร่างของซือเยี่ยหาน แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยียบเย็น “เกี่ยวกับเรื่องของเดธโรส เชื่อว่าทุกท่านคงทราบกันทั่วแล้ว
ลัทธิชั่วร้ายอย่างเดธโรส เป็นเป้าหมายหลักที่สภาตุลาการของเราให้ความสำคัญมาโดยตลอด และเนี่ยอู๋โยวผู้นำคนใหม่ของเดธโรส ก็มีชื่ออยู่ในใบสั่งสังหารให้สิ้นซากของสภาตุลาการมาโดยตลอด
เนี่ยอู๋โยวหลบหนีไปทั่วทุกสารทิศนานหลายปี หนีรอดจากการไล่ล่าของสภาตุลาการ ตอนนี้ปรากฏตัวขึ้นแล้ว แต่กลับเอาแต่ปฏิเสธอยู่ตลอดว่าไม่เกี่ยวข้องกับเดธโรส แต่ว่า ไม่มีหลักฐานอะไรที่สามารถนำมายืนยันในส่วนนี้ได้ หรือแค่คำพูดปากเปล่าของเธอ ก็ต้องปล่อยเนื้อร้ายก้อนโตไปแบบนี้งั้นเหรอ”
พอได้ยินคำพูดที่อุดมไปด้วยความอยากจะผดุงคุณธรรมของอินเยวี่ยหรง เหล่าตุลาการและสมาชิกระดับสูงต่างก็กระซิบกระซาบ และพากันพยักหน้าเห็นด้วย
“ใช่แล้ว ผู้นำเดธโรสทุกรุ่นต่างเป็นปฏิปักษ์กับพวกเราสภาตุลาการ ไม่เห็นว่ากฎระเบียบมีตัวตน เป็นเนื้อร้ายก้อนใหญ่ของสภาตุลาการ!”
“ขุดหญ้าก็ต้องถอนโคนด้วย! ไม่อย่างนั้นไฟป่าไม่มีทางมอดลง ลมโชยมาก็ถือกำเนิดใหม่! เรื่องนี้ฉันเห็นด้วยกับตุลาการอิน”
“ใช่แล้วๆ…”
….
ตอนนี้ เสียงทุ้มกระจ่างสายหนึ่ง ได้เอ่ยขัดเสียงวิจารณ์จากทุกคน…
ซือเยี่ยหานมองอินเยวี่ยหรงอย่างเฉยเมยแวบหนึ่ง “ตุลาการอิน ขออภัยด้วยที่ผมต้องเตือนว่า คุณเองก็ไม่มีหลักฐานมายืนยันเหมือนกันว่าเธอมีความเกี่ยวข้องกับเดธโรส”
อินเยวี่ยหรงหัวเราะหยันทันที “ไม่มีหลักฐานเหรอ ปีนั้นสภาตุลาการสืบพบว่าเธอครอบครองสิ่งแสดงตัวของเดธโรส ขอเพียงมีแหวนวงนั้น ก็เท่ากับเป็นผู้สืบทอดเดธโรสแล้ว”
ซือเยี่ยหานโต้กลับ “แต่ความจริงคือ ในหลายปีมานี้ เดธโรสเงียบหายไร้ร่องรอย ไม่มีสัญญาณว่าจะผงาดขึ้นมาอีกครั้งเลย”
อินเยวี่ยหรงสวนกลับทันที “ใครจะไปรู้ล่ะว่าเธอกำลังซ่องสุมกองกำลังไว้รึเปล่า ลับคมรอไว้ ให้พวกเราคลายความระแวงลงรึเปล่า”
ซือเยี่ยหานเอ่ยอย่างสุขุม “ก่อนจะตัดสินโทษคนอื่น ตุลาการอินโปรดนำหลักฐานออกมาแสดงด้วย ตั้งแต่ต้นจนจบต่างก็เป็นการคาดเดาที่เลื่อนลอย ผมคิดว่าสภาตุลาการไม่ใช่สถานที่สำหรับตัดสินโทษคนอื่นตามใจชอบนะครับ”
….
ในการประชุม สองแม่ลูกฟาดฟันกันอย่างไม่ลดราวาศอก บรรยากาศเต็มไปด้วยความกดดัน ทุกคนมองหน้ากันเหลอหลา แทบไม่กล้าสอดปากเลย
อี้หลิงจวินก็เงียบอยู่ตลอด มองทั้งสองคนฟาดฟันกันอย่างอารมณ์ดี
จนกระทั่ง…แจ้งเตือนมือถือเขาสั่นต่อเนื่องกันอยู่สามสี่ครั้ง
อี้หลิงจวินกดเปิดดู เป็นข้อความจากเยี่ยหวันหวั่น…
[พ่อ ตอนประชุมอย่าลืมช่วยลูกเขยพ่อด้วยนะ!]
[อินเยวี่ยหรงน่ากลัวเกินไป พลังรบแข็งแกร่งเกินไป คุณเก้าตัวคนเดียวหนูเป็นห่วงจริงๆ มีแค่พ่อเท่านั้นที่ปรามเธอได้ หนูต้องพึ่งพ่อแล้ว!]
[พ่อ ซือเยี่ยหานเป็นลูกเขยของพ่อนะคะ จุ๊บๆ!]
….
มุมปากของอี้หลิงจวินกระตุกยิกๆ และนึกหงุดหงิดขึ้นมา
ลูกสาวโตแล้วไม่อยู่บ้านจริงๆ สิน่า!
ขณะที่สองแม่ลูกกำลังปะทะฟาดฟันกันไปเรื่อยๆ ในเวลาเดียวกันนั้นอี้หลิงจวินก็ถูกเยี่ยหวันหวั่นโยนระเบิดมาให้เช่นกัน
สุดท้าย พออี้หลิงจวินถูกเยี่ยหวันหวั่นเรียกว่า ‘พ่อ’ แล้วก็ทำอะไรไม่ถูกเลยจริงๆ ทำได้เพียงกระแอมไอเบาๆ ทีหนึ่งแล้วเอ่ยขัดคนทั้งสอง “เอาละๆ ตุลาการอิน ตุลาการซือ ทั้งสองคนหยุดเถียงกันได้แล้ว ฟังฉันสักคำเถอะ”
พออี้หลิงจวินออกปาก อินเยวี่ยหรงและซือเยี่ยหานต่างก็หยุดลงในที่สุด เพียงแต่บรรยากาศกดดันในห้องประชุมยังคงดำเนินต่อไป
—————————————————————————————
บทที่ 2354 ผมสามารถเป็นหลักประกันให้เธอได้ทั้งชีวิต
“แค่กๆ ตุลาการอิน อันที่จริง คำพูดของตุลาการซือก็ใช่ว่าจะไม่มีเหตุผล ปีนั้นการที่สภาตุลาการลงใบสั่งเอาชีวิตเนี่ยอู๋โยว เป็นการด่วนสรุปไปบ้างจริงๆ” อี้หลิงจวินเอ่ย
สุ้มเสียงของอินเยวี่ยหรงอ่อนลงสองสามส่วน และกล่าวขึ้นว่า “ถึงแม้ปีนั้นสภาตุลาการจะลงใบสั่งเอาชีวิตเธอ แต่หลังจากจับกุมมา ก็ต้องสอบสวนก่อนแน่อยู่แล้ว แต่ว่า ผู้หญิงคนนั้นหนีไปอย่างเงียบๆ ตั้งหลายปี ถ้าไม่ใช่ร้อนตัวแล้วจะเป็นอะไร”
ซือเยี่ยหานเอ่ยอย่างไม่ร้อนใจ “ตุลาการอินคิดมากไปแล้ว เนี่ยอู๋โยวไปกับผม หลายปีที่เธอจากไป ก็อยู่กับผมตลอดเวลา อีกอย่าง ผมได้ใช้ตำแหน่งตุลาการของผมเป็นหลักประกันให้เธอแล้ว”
อินเยวี่ยหรงเห็นว่าในเวลานี้ลูกชายยังคงช่วยพูดให้ผู้หญิงคนนั้นอยู่ สีหน้าจึงเยียบเย็นลงกว่าเดิม “หลักประกันงั้นเหรอ ประกันอะไรได้ล่ะ! ตอนนี้คุณสามารถเป็นหลักประกันให้เธอ แล้วในอนาคตล่ะ คุณจะรับประกันให้เธอได้นานแค่ไหน”
ซือเยี่ยหานตอบโดยไม่ลังเลเลย “ทั้งชีวิต”
อินเยวี่ยหรงตะลึงไป
ขณะที่อินเยวี่ยหรงตกอยู่ในความตะลึง ซือเยี่ยหานก็กล่าวต่อไปด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ว่า “ผมสามารถเป็นหลักประกันให้เธอได้ทั้งชีวิต”
อินเยวี่ยหรงแทบพูดไม่ออกแล้ว “แก…”
อี้หลิงจวินได้ยินคำพูดของชายหนุ่มตรงหน้า ก็มองเห็นแววตาของเขาที่ตั้งแต่ต้นจนจบไร้ซึ่งความหวั่นไหว นัยน์ตาจึงพลันฉายแววชื่นชม “ฮ่าๆ ฉันได้ยินมาว่า ตุลาการซือหมั้นหมายกับเนี่ยอู๋โยวแล้ว ในเมื่อต่อไปทั้งสองคนจะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ดังนั้นคำพูดนี้ของตุลาการซือ ก็ไม่นับว่ามีปัญหาอะไร”
พอได้ยินอี้หลิงจวินออกปากพูด ตุลาการคนอื่นๆ ต่างก็เบี่ยงประเด็นออกไป
“แค่กๆ ในเมื่ออีกฝ่ายแต่งให้ตุลาการซือแล้ว ต่อให้มีใจคิดเป็นปฏิปักษ์ แบบนั้นก็เท่ากับถูกตุลาการซือของพวกเราสยบได้แล้ว!”
“หลักประกันแบบนี้ ฉันก็ว่าเชื่อถือได้นะ!”
….
อี้หลิงจวินกระแอมไอเบาๆ ส่งสัญญาณให้ทุกคนสงบลง จากนั้นก็เริ่มเอ่ยเรื่องสำคัญ “วันนี้ฉันยังมีเรื่องสำคัญอีกเรื่องที่จะแจ้งกับทุกคน อันที่จริงมันเกี่ยวข้องกับกฎหมายของสภาตุลาการของเรา ประชาชนมีความคับข้องและมีความเห็นที่สะสมต่อเนื่องกันมาเป็นเวลานาน ฉันคิดว่า ถึงเวลาที่ต้องปฏิรูปกันสักครั้งแล้ว”
อี้หลิงจวินมีอิทธิพลอย่างมาก เพิ่งเปิดปากพูด ก็มีคนไม่น้อยที่แสดงการสนับสนุนออกมา
“ประธานสภาพูดถูกต้องแล้วครับ!”
“ประธานสภาช่างมีวิสัยทัศน์กว้างไกล!”
อินเยวี่ยหรงไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่า อี้หลิงจวินจะเห็นด้วยกับการปรับแก้ร่างกฎหมาย จึงลุกขึ้นพูดทันที “ประธานสภาคะ กฎหมายสืบทอดกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษ บอกว่าจะเปลี่ยนก็เปลี่ยนเลยได้ยังไงกันล่ะคะ คุณก็เคยพูดไม่ใช่เหรอคะ บอกว่ากฎระเบียบจากบรรพบุรุษจะทำลายไม่ได้!”
“ตุลาการอิน โปรดนั่งลงด้วย ความคิดของผมไม่ใช่การทำลายทิ้งแน่นอน แค่จะปฏิรูปเท่านั้น ต้องทำความเข้าใจด้วยว่า ห้ามปากประชาชนยิ่งกว่าห้ามสายน้ำ น้ำสามารถหล่อเลี้ยงเรือได้แต่ก็ล่มเรือได้เช่นกัน พวกเราต้องให้ความสำคัญกับความเห็นของประชาชน ในจุดนี้สำคัญกว่ากฎระเบียบของบรรพบุรุษ
อีกอย่าง แน่นอนว่าไม่ใช่พูดว่าจะเปลี่ยนก็เปลี่ยนเลย เรื่องนี้ต้องรบกวนให้ทุกคนลำบากกันสักหน่อย หารือวางแผนกันให้ละเอียด ”
พออี้หลิงจวินพูดจบ ก็ส่งสัญญาณให้เมดูซ่า จากนั้นจึงกล่าวว่า “สำหรับเรื่องนี้ ตุลาการซือได้ทำงานอย่างหนักและทำการพิจารณามาแล้ว ส่วนข้อมูลและเอกสาร ฉันให้คนถ่ายเอกสารมาแล้ว เดี๋ยวจะแจกจ่ายให้กับทุกคนได้ดูกันสักหน่อย”
ไม่นาน เมดูซ่าก็แจกจ่ายสำเนาเอกสารที่ถ่ายมาให้ถึงมือบรรดาสมาชิกระดับสูง
อินเยวี่ยหรงรับเอกสารไป แล้วพลิกอ่านทีละหน้าทันที ยิ่งอ่านสีหน้ายิ่งย่ำแย่
พอเห็นหัวข้อหนึ่งในนั้น สีหน้าก็พลันแปรเปลี่ยนไป อะไรกัน จะเพิกถอนกฎที่ห้ามไม่ให้ชาวรัฐอิสระแต่งงานกับคนนอกด้วยงั้นเหรอ
ไม่มีทาง!
เธอไม่มีทางปล่อยให้ร่างกฎหมายแบบนี้ผ่านได้เด็ดขาด!
—————————————————————————————
YOU MAY ALSO LIKE
![ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸]](https://novel-lucky.com/wp-content/uploads/2022/08/novel_5526_cover-75x106.jpg)
