แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2375 ส่งตัวเขามา / บทที่ 2376 ฉันคือเนี่ยอู๋โยวย่าแกไง
บทที่ 2375 ส่งตัวเขามา
อี้อวิ๋นโม่เห็นข้อความแล้วแน่นอน…ถ้าเธอเป็นเนี่ยอู๋โยวสวมรอยมาจริงๆ แบบนั้น ตอนนี้เธอก็น่าจะมาถึงแล้ว…
งานเลี้ยงในคืนนี้ ไม่ได้จัดขึ้นเพื่อสานสัมพันธ์กับเหล่าสมาชิกระดับสูงของสภาตุลาการเท่านั้น แน่นอนว่าเป็นกับดักที่จัดไว้เพื่อเนี่ยอู๋โยวด้วย
ในงานเลี้ยงมีการสังสรรค์เฮฮา
ในเวลานี้เอง พลันมีเสียงจอแจแว่วดังมาจากบริเวณทางเข้า
“คุณหนูอี้ คุณหนูอี้มีธุระเหรอครับ”
“คุณหนูอี้ ด้านในมีงานเลี้ยงอยู่ ให้ผมช่วยไปแจ้งให้คุณหนูสักหน่อยไหมครับ”
“คุณหนูอี้…”
“ไสหัวไป!”
….
มองเห็นหญิงสาวในชุดเดรสสีแดงเข้ารูปคนหนึ่ง ช่วงเอวห้อยดาบยาวเอาไว้ มุ่งหน้าตรงมายังห้องจัดเลี้ยงเสมือนลูกไฟลูกหนึ่ง
วินาทีนั้น คนที่ร่วมงานเลี้ยงอยู่ในห้องจัดเลี้ยงต่างก็มองไปทางประตูตามสัญชาตญาณ
“เอ๊ะ นั่น…นั่นใช่คุณหนูอี้ไหม”
“ทำไมคุณหนูอี้ก็มาด้วยล่ะ”
ทุกคนต่างก็ทราบกันดีว่าคุณหนูอี้ไม่เคยเข้าร่วมงานเลี้ยงประเภทนี้ ดังนั้นพอเธอปรากฏตัวขึ้นจึงตกใจกันถ้วนหน้า
ส่วนอินเหิงพอเห็นคนที่มา สีหน้าก็ตะลึงงันไปทันที จากนั้นคลื่นความยินดีก็ถาโถมอยู่ในใจอย่างบ้าคลั่ง
อี้อวิ๋นโม่มา! เธอมาจริงๆ!
ในใจของอินเหิงดีใจจนแทบคลั่งแล้ว แต่สีหน้ากลับสงบนิ่ง ลุกขึ้นอย่าไม่รีบไม่ร้อน แล้วเอ่ยกับหญิงสาวอย่างสุภาพมีมารยาท “ยินดีต้อนรับแขกผู้ทรงเกียรติ ทราบว่าคุณหนูอี้รักความสงบ ผมเลยไม่ได้ส่งบัตรเชิญให้ ไม่ทราบว่าที่คุณหนูอี้มาเยือนดึกดื่นค่ำคืนแบบนี้ มาด้วยธุระอะไรเหรอครับ”
อินเหิงจงใจเน้นเป็นพิเศษว่า เขาไม่ได้เชิญเธอมา เป็นเธอที่มาเอง
พอเห็นเยี่ยหวันหวั่นไม่พูดไม่จา อินเหิงเลยจงใจถามอีกครั้ง “วันนี้คุณหนูอี้มาหาผมมีธุระอะไรเหรอครับ”
เยี่ยหวันหวั่นยังคงไม่ปริปาก เดินตรงไปหยุดอยู่ตรงหน้าอินเหิง
อินเหิงกำลังจะพูดอีกครั้ง “คุณ…”
อินเหิงเพิ่งเปล่งเสียงได้คำเดียว วินาทีต่อมา ก็เกิดเสียง ‘พลั่ก’ ดังสนั่นขึ้น ร่างของอินเหิงถูกเยี่ยหวันหวั่นซัดปลิวออกไป
เก้าอี้ที่อยู่ด้านหลังของอินเหิงถูกชนจนแตกหักกองอยู่บนพื้น ส่วนร่างของอินเหิงก็ลอยฉิวเหมือนว่าวสายป่านขาดกระแทกเข้ากับแจกันดอกใหม่ใบใหญ่ที่สูงเท่าตัวคนอันหนึ่ง
‘แค่กๆๆๆ…’
ไม่รอให้อินเหิงได้ตั้งสติทัน เขาเพิ่งยกแขนยันร่างขึ้นมาเล็กน้อย ก็เกิดเสียงดัง ‘พลั่ก’ อีกครั้ง
เท้าของเยี่ยหวันหวั่นเหยียบลงที่อกเขา เสียงกระดูกหักร้าวชวนผวาแว่วดังขึ้น
‘พรูด...’ สุดท้ายอินเหิงก็ทนรับไม่ไหว ศีรษะเอียงพับ แล้วกระอักเลือดคำโตออกมา
ฉากตรงหน้าที่จู่ๆ ก็เกิดขึ้น ทำให้ทุกคนตาค้างอ้าปากหวอ เงียบสงัดไปทั้งงาน ทุกคนต่างก็ได้รับความตื่นตะลึงจนเกินไปจึงทึ่มทื่ออยู่ตรงนั้น ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองเลย
ในช่วงเวลานี้ เยี่ยหวันหวั่นเสมือนปีศาจจากขุมนรกที่มาเยือนโลกมนุษย์ ทั่วห้องจัดเลี้ยงที่ก่อนหน้ายังเฮฮาสนุกสนาน แต่ตอนนี้ราวกับกลายเป็นแดนชำระบาปไปแล้ว มีไอสังหารแผ่อบอวล
หญิงสาวเหยียบบนหน้าอกของอินเหิงเอาไว้แบบนั้น โน้มตัวเข้าไปหา แล้วเอ่ยออกมาทีละคำ “ฮ่าๆ ไม่รู้ว่าฉันมาเพราะอะไรงั้นเหรอ ถ้างั้นตอนนี้…รู้รึยังล่ะ”
“เธอ…เธอ…” อินเหิงเพิ่งจะอ้าปาก ก็กระอักเลือดออกมาอีก
เขาคิดไว้สารพัด แต่ไม่ได้คิดไว้เลยว่าเยี่ยหวันหวั่นจะกล้าลงมือกับเขาท่ามกลางสายตาของผู้คน แถมยังลงมืออย่างโหดเหี้ยมแบบนี้อีก
อีกอย่าง พลังยุทธ์ของผู้หญิงคนนี้มันระดับไหนกัน
จากข้อมูลที่เขาได้มา พลังยุทธ์ของเนี่ยอู๋โยวถึงจะสูงส่งมาก แต่ก็ไม่ได้ร้ายกาจถึงขั้นนี้แน่นอน เขาไม่มีช่องว่างให้เอาคืนได้เลย…
มีแวบหนึ่งที่เขาเกือบนึกไปว่าเธอต้องฆ่าตัวเองแน่…
ใบหน้าของเยี่ยหวันหวั่นไร้ซึ่งความอ่อนโยน “ให้เวลานายสามวินาที ส่งตัวเขามา”
—————————————————————————————
บทที่ 2376 ฉันคือเนี่ยอู๋โยวย่าแกไง
อินเหิงทำให้ตัวเองสงบลงอย่างรวดเร็ว จ้องหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าด้วยความมั่นใจ แล้วยกยิ้มหยันพลางเอ่ยเสียดสี “คุณหนูอี้ ฉันจับคนมาจริงๆ นั่นแหละ คนที่ผมจับตัวมาคือลูกชายของพี่ใหญ่ผมกับเนี่ยอู๋โยว เนี่ยถังเซียว!
เพียงแต่เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย ต่อให้ร้อนใจ คนที่ควรร้อนใจสมควรที่จะเป็นเนี่ยอู๋โยวต่างหาก!
คุณแค่หน้าตาเหมือนเนี่ยอู๋โยวเองนะ คุณไม่ใช่แม่ของเด็กคนนั้นสักหน่อย คุณจะร้อนใจขนาดนี้ไปทำไม หรือว่า คุณคือเนี่ยอู๋โยวจริงๆ”
อินเหิงต้อนถามไปทีละประโยค “คุณหนูอี้อวิ๋นโม่ หรือว่า คุณคือเนี่ยอู๋โยวที่สวมรอยมาตั้งแต่แรก เธอสวมรอยเป็นลูกสาวประธานสภา!”
เนี่ยอู๋โยวคนนี้ เคี้ยวง่ายเกินไปแล้ว!
ตอนแรกเขานึกว่าเธอจะรับมือยากกว่านี้ นึกว่ายังไงเธอก็ต้องมาเล่นแง่กับตัวเองสักยก ไม่คิดเลยว่าแค่จับตัวเนี่ยถังเซียวมา ก็ทำให้เธอกระวนกระวาย จนเผยตัวตนออกมา
พอฟังมาถึงตรงนี้ ฝูงชนที่ตกตะลึงอยู่ จะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นได้ยังไง
เนี่ยอู๋โยวสวมรอยเป็นอี้อวิ๋นโม่ลูกสาวของประธานอี้ ส่วนอินเหิงก็จับตัวลูกชายของเนี่ยอู๋โยวมา ทำให้เนี่ยอู๋โยวร้อนใจจนต้องเปิดเผยตัว!
ฉินซีย่วนแสร้งยกมือปิดปากอย่างเกินจริง แล้วแสดงท่าทางไม่อยากจะเชื่อ “พระเจ้าช่วย! จริงเหรอเนี่ย คุณหนูอี้อวิ๋นโม่ลูกสาวของท่านประธานอี้เป็นเนี่ยอู๋โยวสวมรอยมางั้นเหรอ”
พอฉินซีย่วนอุทานออกมา คนอื่นก็แสดงปฏิกิริยาออกมาเช่นกัน
“ฉันก็ว่าแล้วว่าทำไมคนสองคนที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิงถึงหน้าตาเหมือนกันได้ขนาดนี้ ไม่น่าเชื่อเลยว่าแม้แต่ลูกสาวประธานอี้ก็ยังกล้ามาสวมรอยได้! ช่างใจกล้าซะจริงๆ!”
“ผู้หญิงคนนี้ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วสินะ! เธอรู้ไหมว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่”
ฉินซีย่วนเหลือบมองเยี่ยหวันหวั่นแวบหนึ่ง แสร้งพึมพำด้วยความสงสัย “แต่ว่า เธอทำแบบนี้มีเป้าหมายอะไรกันล่ะ”
มีบางคนที่อยู่ด้านข้างเอ่ยขึ้นทันที “สายลับ! เธอต้องเป็นสายลับที่ลัทธิชั่วร้ายส่งมาแน่! ก่อนหน้านี้ผู้หญิงคนนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเดธโรส แล้วตอนนี้ยังแทรกซึมเข้ามาในสภาตุลาการต้องมีเจตนาร้ายแน่!”
ฉินซีย่วนพยักหน้าอย่างเข้าอกเข้าใจทันที “ใช่แล้ว ปลอมเป็นลูกสาวท่านประธานแฝงตัวเข้ามายังจะมีอะไรได้อีก ต้องมีแผนไม่ซื่อแน่นอน! โชคดีที่อินเหิงจับได้ก่อน ไม่อย่างนั้นผลลัพธ์คงเกินจะจินตนาการได้!”
พอได้ยินข้อครหาจากเหล่าสมาชิกระดับสูงที่อยู่รอบๆ อินเหิงก็เผยรอยยิ้มชื่นมื่นออกมา
ในที่สุด…ในที่สุดทุกอย่างก็ปิดฉากได้แล้ว!
ช่วยเปิดโปงเรื่องที่เนี่ยอู๋โยวปลอมตัวเป็นลูกสาวประธานสภาแล้ว วิกฤตของเขาก็คลี่คลายลงแล้ว
เนี่ยอู๋โยวจบสิ้นแล้ว ในเวลาเดียวกัน ซือเยี่ยหานที่เป็นหลักประกันให้เธอก็จบเห่ไปด้วย!
แค่จับตัวไอ้พันทางคนหนึ่งมา ก็สามารถคลี่คลายอุปสรรคทั้งหมดของเขาได้ในครั้งเดียว แถมยังทำให้เขามีผลงานใหญ่ด้วย!
อินเหิงเงยหน้ามองเยี่ยหวันหวั่นอย่างไร้ซึ่งความหวาดกลัว “ว่าไงล่ะ คุณหนูอี้ ฉันพูดถูกไหม โอ้ ฉันอาจต้องเปลี่ยนคำเรียกสินะ หรือจะเรียกเธอว่าคุณหนูเนี่ยดีล่ะ”
“ฮ่า ผิดแล้ว…” เยี่ยหวันหวั่นหัวเราะเบาๆ รอยยิ้มนี้ชวนให้คนหนาวสันหลังอย่างน่าประหลาด
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เยี่ยหวันหวั่นก็เอ่ยเน้นทีละคำ “ฉันคือ! เนี่ย! อู๋! โยว! ย่า! แก! ไง!”
“เธอ…” สีหน้าของอินเหิงครึ้มลง จากนั้นก็เอ่ยด้วยความตื่นเต้น “เธอยอมรับแล้ว! ตอนนี้ในที่สุดเธอก็ยอมรับแล้วว่าเธอสวมรอยเป็นอี้อวิ๋นโม่ สวมรอยเป็นลูกสาวประธานอี้!
เนี่ยอู๋โยว เธอใจกล้ามากจริงๆ ปลอมเป็นลูกสาวของประธานสภาตุลาการ วางแผนมาล้วงข้อมูลลับ พัวพันกับลัทธิชั่วร้าย แต่ละข้อหาของเธอ เพียงพอจะทำให้เธอโดนประหารได้แล้ว!”
เยี่ยหวันหวั่นแคะหูอย่างไม่มีน้ำอดน้ำทน ส่งแรงไปที่เท้าข้างหนึ่ง ขยี้ลงที่กระดูกซี่โครงท่อนหนึ่งอย่างแม่นยำ“ให้เวลาสามวินาที ส่งตัวลูกรักของฉันมาให้ฉันซะ ไม่อย่างนั้น แกจะลองดูก็ได้นะว่าสุดท้ายแล้วแกจะตายก่อน หรือฉันจะตายก่อน”
—————————————————————————————
YOU MAY ALSO LIKE
