แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2401 แต่ร้อนนิดหน่อย / บทที่ 2402 เพราะอากาศหนาว คุณย่าผมเลยกลัวผมจะหนาว
บทที่ 2401 แต่ร้อนนิดหน่อย
“อีกฝ่ายมีคนเยอะมาก แถมยังเป็นยอดฝีมือกันหมด เกรงว่าคนของพวกเราจะต้านได้อีกไม่นานแล้วครับ!” บอดี้การ์ดรายงาน
สีหน้าของแม่นมเฉียวเยียบเย็นลงเล็กน้อย ก้าวออกไปทันที “ฉันจะไปดูหน่อยว่าเป็นใครกันที่ไม่รักชีวิตแล้ว!”
บอดี้การ์ดกลืนน้ำลาย เอ่ยอย่างระมัดระวัง “แม่นมเฉียว ผมเห็นคนที่เป็นผู้นำครับ ดูเหมือน…ดูเหมือนจะเป็นคุณชายใหญ่”
แม่นมเฉียวตะลึงงันไป “นายว่าใครนะ”
บอดี้การ์ดรายงานอีกครั้ง “เป็นคุณชายใหญ่ครับ ข้างๆ ยังมีผู้หญิงหน้าตาสะสวยคนหนึ่งด้วย…”
คุณชายใหญ่กับคุณหนูรองเนี่ยงั้นเหรอ
จะอย่างไรแม่นมเฉียวก็คิดไม่ถึงเลยว่าคนสุขุมอย่างคุณชายใหญ่ จะใช้วิธีบุกมาตรงๆ
เพียงแต่ ก็ไม่แปลกหรอก เธออยู่ที่เรือนหมื่นเหมยมาตลอด เพราะงั้นจึงรู้ว่าความจริงแล้วอินเยวี่ยหรงปฏิบัติต่อคุณชายน้อยเป็นอย่างดี แต่คนนอกกลับไม่ได้คิดแบบนี้
โดยเฉพาะคุณชายใหญ่ ที่ไม่รู้ว่านายหญิงคิดอะไรอยู่ จะต้องร้อนใจเหมือนไฟลน คุณชายใหญ่รู้จักนายหญิงดี รู้ว่าต่อรองกับนายหญิงไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร เหลือแค่วิธีบุกเข้ามาตรงๆ แบบนี้แล้ว
ช่วงที่แม่นมเฉียวและบอดี้การ์ดคุยกันอยู่ ซือเยี่ยหานกับเยี่ยหวันหวั่น รวมถึงหลินเชวียและอวี๋เซ่าก็แอบบุกเข้ามาจากทางด้านหลังก่อนแล้ว
หลินเชวียเอ่ยเสนอ “พี่เก้า ซ้อเก้า พวกเราแยกกันหาเถอะ!”
เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า “ได้”
พอพูดจบ ขณะที่ทั้งสี่กำลังจะแยกกันไป เวลานี้ จู่ๆ ก็พลันมีเสียงแว่วดังมาจากทางห้องรับแขก…
“แม่ครับ!”
ถังถังเหรอ
เยี่ยหวันหวั่นหันกลับไปอย่างไม่อยากจะเชื่อ จากนั้นก็มองเห็นเด็กน้อยในชุดเสื้อโค้ทผ้ากำมะหยี่บุนวมคนหนึ่ง วิ่งฉิวเข้ามาหาเธออย่างว่องไวราวกับลูกบอลหิมะขาวผ่องลูกหนึ่ง
“ถังถัง!”
เยี่ยหวันหวั่นพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว รับตัวพ่อหนูมากอดไว้ในอ้อมแขนแน่นๆ
“ขอโทษ…ขอโทษนะจ๊ะ…แม่เพิ่งจะมาเอาตอนนี้…”
ซือเยี่ยหานก็รีบก้าวเข้ามา เมื่อเห็นเด็กน้อยยังอยู่ดี ไอทะมึนตรงหว่างคิ้วก็นับว่าเลือนหายไปหลายส่วน
หลินเชวียกับอวี๋เซ่าก็รีบวิ่งเข้ามาด้วย ทั้งสองต่างก็แปลกใจมากเช่นกัน พวกเขาแอบวางแผนกันอยู่ครึ่งค่อนวัน ตอยแรกคิดว่าถังถังต้องถูกขังไว้ในคุกใต้ดินสุดลึกลับของเรือนหมื่นเหมยแน่นอน
ดังนั้นพวกเขาจึงศึกษาวิเคราะห์หาวิธีทะลายคุกใต้ดินอยู่หลายวัน ในที่สุดก็แน่ใจแล้ว แต่ใครจะรู้ล่ะว่า หลังจากบุกมาแล้ว เพิ่งเข้าคฤหาสน์มาก็เจอเด็กน้อยเลย
“ลูกรัก ลูกเป็นยังไงบ้าง” เยี่ยหวันหวั่นมองสำรวจลูกน้อยขึ้นๆ ลงๆ อย่างละเอียด เพื่อให้แน่ใจว่าบนตัวเขาไม่มีบาดแผลใดๆ
และเมื่อดูจากสีหน้าและท่าทางของถังถัง ก็ไม่พบทีท่าว่าจะได้รับความตระหนกตกใจเลย ดูเหมือนจะอยากพูดอะไรสักอย่างด้วย…
เหมือนจะใส่เสื้อผ้าหลายชั้นไปหน่อยรึเปล่า
จนถึงตอนนี้หลินเชวียยังคงไม่อยากจะเชื่ออยู่บ้าง “เวรเอ้ย นี่มันไม่ง่ายเกินไปหน่อยเหรอ คงไม่ใช่ว่ามีกับดักใช่ไหม”
จะโทษหลินเชวียไม่ได้ที่คิดแบบนี้ สีหน้าของซือเยี่ยหานกับเยี่ยหวันหวั่นก็เต็มไปด้วยความระแวงเช่นกัน
“ระวังไว้ก่อนดีกว่า” เยี่ยหวันหวั่นจับมือเจ้าตัวน้อยไว้ ปกป้องถังถังไว้ในอ้อมอก
อวี๋เซ่าเผยสีหน้าเคร่งขรึม “เกรงว่าตุลาการอินคิดจะกวาดตะพาบเข้าไห พวกเราเข้ามาได้ง่ายๆ เกรงว่าถ้าจะออกไปคงยากแล้ว!”
เยี่ยหวันหวั่นยังคงซักถามถังถังด้วยความเป็นห่วง “ลูกจ๋า ลูกไม่สบายตรงไหนบ้างรึเปล่า!”
หนูน้อยถังถังส่ายหน้า “ไม่มีครับ ถังถังสบายดีมาก เพียงแต่…”
เยี่ยหวันหวั่นมีสีหน้าตึงเครียดขึ้นมาทันที “แต่อะไรจ๊ะ”
ถังถังตอบง่ายๆ “แต่ร้อนนิดหน่อย”
มองเห็นพวงแก้มของพ่อหนูแดงปลั่ง คงเป็นเพราะวิ่งมาเมื่อกี้ บนหน้าผากจึงมีเหงื่อผุดซึมออกมาชั้นหนึ่ง
—————————————————————————————
บทที่ 2402 เพราะอากาศหนาว คุณย่าผมเลยกลัวผมจะหนาว
เยี่ยหวันหวั่นที่มีสีหน้าตึงเครียด มองดูพ่อหนูน้อยที่ตัวกลมดิกไปหมด จู่ๆ ก็พบสาเหตุแล้ว คิดว่าคงเป็นแบบนี้ “เอ่อ ลูกจ๋า ลูกใส่เสื้อเยอะไปหน่อยรึเปล่า”
ห่อจนกลายเป็นลูกบอลลูกหนึ่งแล้ว จะไม่ร้อนได้ไง
ถึงแม้ลูกรักที่เป็นแบบนี้จะน่ารักมากก็เถอะ…
ถังถังถอนหายใจ แล้วเอ่ยอย่างจนปัญญา “ความจริงผมไม่หนาวเลย แต่เป็นพวกเขาที่จะให้ผมใส่ให้ได้ เพราะอากาศหนาว คุณย่าผมเลยกลัวว่าผมจะหนาวน่ะฮะ”
เยี่ยหวันหวั่นและซือเยี่ยหานต่างก็เงียบไปทั้งคู่
อวี๋เซ่ากับหลินเชวียก็ตะลึงไปเช่นกัน
สถานการณ์นี้ ทำไมรู้สึกว่ามีตรงไหนที่ผิดปกติไปนะ
แม้แต่ซือเยี่ยหานก็ขมวดคิ้วแล้ว “ใครให้ลูกใส่เสื้อนะ”
ถังถังเอ่ยตอบ “คุณย่าครับ! คุณย่ากลัวผมหนาว เลยให้ผมสวมเยอะๆ หน่อย”
ซือเยี่ยหานเงียบไปอีกครั้ง
เยี่ยหวันหวั่นแปลกใจแล้ว “…หืม”
หลินเชวียแคะหูซ้ำๆ “ฉันไม่ได้ฟังอะไรผิดไปใช่ไหม คงไม่ใช่ว่าถังถังได้รับความกระทบกระเทือนมากเกินไป จนประสาทหลอนไปแล้วหรอกนะ”
อวี๋เซ่าที่อยู่ข้างๆ เอ่ยขึ้น “นายน้อยครับคุณหนีออกมาจากคุกใต้ดินได้ยังไงครับ ก่อนหน้านี้มีคนจงใจปล่อยคุณออกมาใช่ไหมครับ”
ถังถังกะพริบตาปริบๆ พร้อมกับเผยสีหน้าฉงน “คุกใต้ดินอะไรกัน”
หลินเชวียถามไปอีก “หลายวันมานี้หนูไม่ได้ถูกขังอยู่ในคุกใต้ดินตลอดหรอกเหรอ”
ถังถังปฏิเสธ “เปล่านี่ครับ ผมนอนอยู่ที่ห้องข้างๆ ห้องคุณย่าต่างหาก”
หลินเชวียและอวี๋เซ่าสติหลุดไปแล้ว
เยี่ยหวันหวั่นและซือเยี่ยหานประหลาดใจยิ่งกว่าเดิม
เยี่ยหวันหวั่นยิ่งฟังก็ยิ่งงง มองไปที่ซือเยี่ยหานด้วยสีหน้าสับสน “คุณเก้า นี่มันอะไรกัน”
เป็นครั้งแรกที่ซือเยี่ยหานจับต้นชนปลายไม่ถูก สถานการณ์ในตอนนี้ เขาไม่เข้าใจอย่างสิ้นเชิงว่าเรื่องราวเป็นยังไง
มองจากคำบอกเล่าของถังถัง หลายวันมานี้ไม่ใช่แค่เขาไม่ได้ถูกขัง แต่ยังใช้ชีวิตอยู่ในคฤหาสน์เป็นอย่างดี ถึงขั้นที่อินเยวี่ยหรงใส่ใจความเป็นอยู่ของเขา ให้เขาสวมเสื้อมากๆ อีกด้วยงั้นเหรอ
“อะแฮ่ม ถังถัง ลูกรู้ไหมว่าตอนนี้คุณย่าอยู่ที่ไหน” เยี่ยหวันหวั่นถาม
ถังถังตอบทันที “คุณย่ากำลังทำกับข้าวให้ผมอยู่ในครัวครับ!”
เยี่ยหวันหวั่นตะโกนอยู่ในใจ What???
หลินเชวียโอดครวญ “จบเห่แล้ว น่ากลัวว่าเด็กคนนี้จะได้รับความกระทบกระเทือนทางสมองจนเลอะเลือนไปแล้ว…”
ขณะที่คนทั้งสี่ยังไม่เข้าใจสถานการณ์อย่างสิ้นเชิง จู่ๆ ก็มีเสียงฝีเท้าแว่วดังมาจากนอกห้องรับแขก
ทั้งสี่เปิดโหมดระวังภัยทันที รีบหันกลับไป แต่หลังจากหันกลับไปแล้ว ทั้งสี่ก็ได้เห็น…
อินเยวี่ยหรงที่สวมชุดอยู่บ้านสีฟ้าอ่อน แถมยังสวมผ้ากันเปื้อนสีชมพูผืนหนึ่งด้วย ในมือถือซี่โครงผัดเปรี้ยวหวานจานหนึ่ง…
ในขณะเดียวกัน อินเยวี่ยหรงก็มองเห็นทั้งสี่คนที่อยู่ในห้องรับแขกเช่นกัน
ทันใดนั้น คนที่อยู่ในห้องต่างก็สบตากัน และทึ่มทื่อกันไปหมดทั้งสองฝ่าย
หลินเชวียอุทาน “ตาฉัน…บอดไปแล้วเหรอ”
เยี่ยหวันหวั่นตะลึงงัน “นายไม่ได้บอดไปคนเดียวหรอก!”
วินาทีที่อินเยวี่ยหรงมองเห็นคนทั้งสี่ สีหน้าของเยียบเย็นลงแทบจะทันที
เธอประเมินความใจกล้าของคนพวกนี้ต่ำไปจริงๆ ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะกล้าบุกมาที่เรือนหมื่นเหมยตรงๆ!
เวลานี้เอง ถังถังก็วิ่งเตาะแตะเข้าไปหาอินเยวี่ยหรง “คุณย่า! ซี่โครงผัดเปรี้ยวหวานของผมเสร็จแล้วเหรอครับ”
สีหน้าของอินเยวี่ยหรงอ่อนโยนลงเล็กน้อย “อืม”
ซี่โครงผัดเปรี้ยวหวานของอินเยวี่ยหรงมีสีสันเย้ายวน กลิ่นหอมเตะจมูก แม้แต่เยี่ยหวันหวั่นก็ยังอดไม่ได้ที่จะจ้องมองเข้าไป
ถังถังร้องชม “ว้าว คุณย่าสุดยอดเลยครับ!”
อินเยวี่ยหรงทำเหมือนแขกที่บุกเข้ามาโดยไม่ได้รับเชิญพวกนั้นไม่มีตัวตน มองไปที่เด็กชายตรงหน้า “ยังอยากกินอะไรอีกไหม”
ถังถังคิดเล็กน้อย “อืม…คุณย่าทำถังหูลู่เป็นไหมครับ”
อินเยวี่ยหรงตอบง่ายๆ “ลองดูได้”
ถังถังเผยสีหน้าเบิกบานทันที “เยี่ยมไปเลยครับ พ่อชอบกินถังหูลู่!”
อินเยวี่ยหรงชะงักไป…
ซือเยี่ยหานก็นิ่งงันไปเช่นกัน…
—————————————————————————————
YOU MAY ALSO LIKE
![ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸]](https://novel-lucky.com/wp-content/uploads/2022/08/novel_5526_cover-75x106.jpg)
