แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2409 งั้นก็หาเรื่องให้เธอ / บทที่ 2410 นี่เกรงว่าจะยากอยู่บ้าง
บทที่ 2409 งั้นก็หาเรื่องให้เธอ
“คุณชายอินเหิง ตอนนี้จะทำยังไงดีครับ ตอนนี้ไอ้เด็กเหลือขอคนนั้นยังอยู่ที่บ้านหมื่นเหมย นายหญิงเองก็ตามใจเขาขึ้นเรื่อยๆ ถึงขั้นที่ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยสนใจเรื่องผู้หญิงคนนั้นเท่าไรแล้ว เพราะเห็นแก่เขา
ต้องรู้ก่อนว่า ข้อขัดแย้งใหญ่โตที่สุดระหว่างนายหญิงและคุณชายใหญ่ก็คือผู้หญิงคนนั้น ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป นายหญิงกับคุณชายใหญ่อาจกลับมาคืนดีกัน งั้นตำแหน่งหัวหน้าตระกูลอิน…” อาจงเอ่ยขึ้น…
“สมควรตาย…”
ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ซือเยี่ยหานกับอินเยวี่ยหรงคงกลับมาดีกัน กลับเข้าบ้านตระกูลอิน และรับช่วงต่อเป็นหัวหน้าตระกูล แบบนั้นเขาจะกลายเป็นตัวเบี้ยที่ถูกทิ้งอย่างสมบูรณ์
อินเยวี่ยหรงไม่เพียงแต่ไม่สนใจความเป็นความตาย ไม่แน่ว่าอาจจะนึกเกลียดเขาเพราะรักหลานชายด้วย
“คุณชายอินเหิง คุณต้องรีบคิดหาทางแล้วนะครับ!”
“คิดหาทางเหรอ ตอนนี้ฉันเป็นแบบนี้ ยังจะคิดวิธีอะไรได้อีก!” สีหน้าของอินเหิงมืดครึ้ม คำรามเหมือนสัตว์ร้ายถูกจองจำ
จากนั้น แววตาดั่งอสรพิษของอินเหิงก็มองไปที่อาจง “อาจง...มองจากตอนนี้มีความเป็นไปได้สูงที่ซือเยี่ยหานจะได้กลายเป็นหัวหน้าตระกูลอิน…หรือว่า…นายคิดจะละทิ้งความมืดหันกลับสู่แสงสว่างงั้นเหรอ”
น้ำเสียงอำมหิตของอินเหิงทำให้อาจงหนาวสันหลังวาบ “ไม่..ไม่กล้าครับ! ผมจะคิดแบบนี้ได้ยังไง! ผมจงรักภักดีต่อคุณชายอินเหิง ไม่แปรพักตร์แน่นอน ข้อนี้คุณเองก็รู้นี่ครับ!”
อินเหิงร้องเฮอะทีหนึ่ง
ภักดีงั้นเหรอ
ก็แค่ในมือเขากุมจุดอ่อนน่าละอายบางอย่างของอาจงเอาไว้ หากเขากล้าทรยศตัวเอง แบบนั้นเขาก็อย่าหวังที่จะรอดเลย
“คุณชายอินเหิง เรื่องเร่งด่วนตอนนี้ คือต้องรีบคิดหาทางรับมือนะครับ!” อาจงเอ่ยด้วยความร้อนใจ
เวลานี้ หลังจากอินเหิงไต่ตรองเรื่องนี้ดูแล้ว จึงค่อยๆ สงบลง
ถูกขังไว้นานหลายวันแบบนี้ อินเยวี่ยหรงไม่มีท่าทีอะไรเลย อีกทั้งจิตใจของเขาก็แทบจะพังทลายแล้ว ดังนั้นเมื่อครู่ถึงได้โวยวายเกินไป
อาจงไม่กล้ารบกวน จึงรออยู่ด้านข้างอย่างระมัดระวัง
ผ่านไปครู่หนึ่ง จู่ๆ ดวงตาของอินเหิงก็ฉายแววยิ้มกระหายเลือดแวบหนึ่ง “น้ำแข็งหนาสามฟุต ไม่ได้เกิดจากความหนาวเพียงวันเดียว ต่อให้เป็นความสัมพันธ์ของซือเยี่ยหานกับอินเยวี่ยหรง ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะเกิดขึ้นในวันสองวัน…นายว่า ถ้าอินเยวี่ยหรงจบเห่ สุดท้ายแล้วคนที่มีความเป็นไปได้สูงสุดว่าจะได้ตำแหน่งหัวหน้าตระกูลอิน จะเป็นใครกัน”
ดวงตาของอาจงกลอกกลิ้ง “แบบนั้นจะต้องเป็นคุณแน่นอนครับ คุณชายอินเหิง! ถึงยังไงตอนนี้คุณก็ยังเป็นว่าที่หัวหน้าตระกูลอินที่นายหญิงรับรองด้วยปากของตัวเอง!”
อาจงพูดๆ อยู่ สีหน้าก็พลันซีดขาวลง “แต่ว่า นายหญิง…จบ…เห่เหรอครับ นายหญิงยังอยู่ดี จะเป็นไปได้ยังไง…”
“เธอยังอยู่ดี แน่นอนว่าไม่มีเรื่องอะไรอยู่แล้ว แต่ถ้า…ฉันหาเรื่องให้เธอล่ะ” แววตาของอินเหิงเยียบเย็นเข้าไปถึงในกระดูก
อาจงสะดุ้งโหยง หรือว่าอินเหิงคิดจะฆ่าอินเยวี่ยหรง
ตอนนี้เขาถูกขังอยู่ในคุกที่นี่ จะทำได้ยังไงกัน
อินเยวี่ยหรงเป็นคนแบบไหนกัน ไม่ว่าจะฆ่าตรงๆ ลอบสังหาร หรือว่าใช้พิษ ต่อให้ตอนนี้อินเหิงไม่ได้ถูกขังอยู่ ก็ไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้ได้
ดูเหมือนอินเหิงจะดูออกว่าอาจงกำลังคิดอะไร จึงแค่นเสียงทีหนึ่ง “ต่อให้เป็นซือเยี่ยหาน ถ้าคิดจะเล่นงานอินเยวี่ยหรง ก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อยู่ดี ถ้าอยากกำจัดอินเยวี่ยหรง มีแค่วิธีเดียว ก็คือยืมมือของสภาตุลาการ บังเอิญว่าทางฉันมีของแบบนั้นอยู่ สามารถทำให้อินเยวี่ยหรงฟื้นตัวกลับมาไม่ได้อีก!”
“เป็น…เป็นของแบบไหนกันครับ” อาจงกลืนน้ำลาย
“ที่อยู่ของสิ่งนั้น นายไปที่พันธมิตรหยกขจี ไปหาคนที่ชื่อหวังฮู่ เขาจะเอาให้นายเอง หลังจากได้ของมาแล้ว ให้นายหาทางเอามันไปไว้ในห้องทำงานของอินเยวี่ยหรง ส่วนเรื่องที่เหลือ ไม่ต้องให้ฉันพูด นายก็คงรู้ดีนะว่าควรทำยังไง!”
—————————————————————————————
บทที่ 2410 นี่เกรงว่าจะยากอยู่บ้าง
อินเหิงพูดจาคลุมเครือ ทว่าอาจงฟังแล้วกลับอกสั่นขวัญแขวน จึงรีบเอ่ยขึ้นว่า “เอาของไปวางในห้องหนังสือนายหญิง แค่เรื่องนี้ก็ทำไม่ได้แล้วครับ! คุณก็รู้นี่ครับว่าห้องหนังสือของนายหญิงไม่ให้ใครเข้าไป!”
อินเหิงปรายตามองเขาอย่างเฉยเมยแวบหนึ่ง “นายลืมไอ้เด็กเหลือขอคนนั้นไปแล้วเหรอ”
“เด็กคนนั้น…” อาจงไม่เข้าใจ
“ในเมื่อเด็กคนนั้นเข้าออกห้องหนังสือได้อย่างอิสระ นายก็หลอกให้ไอ้เด็กนั่นเอาของเข้าไปสิ ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว” อินเหิงเอ่ย
“หลอกไอ้เด็กเหลือขอคนนั้น นี่…นี่เกรงว่าจะยากอยู่บ้าง…” อาจงเอ่ยอย่างลังเล
“ถ้าแค่เด็กอายุไม่กี่ขวบคนเดียวยังจัดการไม่ได้ ฉันจะเอานายไว้ทำไม เลี้ยงสวะสักคนยังมีประโยชน์กว่านายเลย!” อินเหิงก่นด่าเสียงต่ำ จากนั้นก็ปรับน้ำเสียง แล้วเอ่ยอย่างดึงดูด “อาจง หลายปีมานี้ฉันปฏิบัติกับนายยังไง นายน่าจะเข้าใจดี ทุกคนต่างก็รู้ว่านายเป็นคนของฉัน มีแค่ฉันได้เป็นหัวหน้าตระกูลอิน นายถึงจะมีข้าวกิน ไม่อย่างนั้น ถ้าปล่อยให้ซือเยี่ยหานคนนั้นได้เป็นหัวหน้าตระกูล นายคิดว่าต่อไปนายจะยังมีชีวิตที่ดีอีกเหรอ”
คำพูดของอินเหิงเต็มไปด้วยแรงดึงดูด ในใจอาจงนั้นรู้ดี ว่าอินเหิงพูดไม่ผิดเลย ถ้าตำแหน่งหัวหน้าตระกูลเปลี่ยนคน จุดจบของเขาต้องอนาถแน่ แต่ถ้าทำสำเร็จ เขาจะได้ดีตามผู้เป็นนาย อยู่ใต้คนคนเดียวแต่อยู่เหนือคนนับหมื่น!
สุดท้าย ในที่สุดอาจงก็กัดฟันเอ่ย “คุณชายอินเหิง คุณยกให้เป็นหน้าที่ของผมเถอะครับ ผมจะไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอน!”
อินเหิงพอใจแล้ว “ดีมาก”
….
ช่วงดึกดื่น อาจงรีบออกมาแล้วมุ่งหน้าไปที่พันธมิตรหยกขจีตามที่อินเหิงมอบหมาย
หวางฮู่มีความสัมพันธ์อันดีกับอินเหิงเสมอมา ดังนั้นอินเหิงจึงให้หวังฮู่เป็นตัวแทนเก็บรักษาของสำคัญบางอย่างไว้
หลังจากไปถึงที่หมาย พออาจงก็แจ้งชื่อของตัวเอง ก็มีลูกน้องพาเขาไปไนต์คลับแห่งหนึ่งทันที
ภายในห้องรับรองระดับวีไอพีห้องหนึ่ง
หวังฮู่โยนถุงกระดาษคราฟท์ใบหนึ่งให้อาจง “เอ้า ของที่นายต้องการ”
อาจงรับไว้ทันที
ก่อนหน้านี้ตอนอยู่ในคุกใต้ดิน เขาก็สงสัยมาตลอด ว่าคุณชายอินเหิงบอกว่าของชิ้นนี้สามารถทำให้อินเยวี่ยหรงตกจากบัลลังก์ได้ แถมยังทำให้สภาตุลาการลงมือด้วยตัวเองอีก คืออะไรกันแน่
อาจงคิดพลางเปิดถุงกระดาษคราฟท์ใบนั้นอย่างระมัดระวัง ผลคือ เพิ่งมองแวบเดียว หน้าก็เปลี่ยนสีทันที
สิ่งที่อยู่ในถุงกระดาษใบนี้คือบัญชีลับเล่มหนึ่ง ด้านในเต็มไปด้วยสิ่งของจำพวกรายละเอียดบัญชีและจดหมายบางส่วนที่ไม่โปร่งใสของฉินจง
ไม่คิดเลยว่าคุณชายอินเหิงจะได้รับของสำคัญแบบนี้มา
หลังจากฉินจงหมดอำนาจ ก็มีสมาชิกระดับสูงของสภาตุลาการที่มีส่วนเกี่ยวข้องไม่น้อยเลย แต่อินเยวี่ยหรงเป็นคนระมัดระวังรอบคอบ อีกทั้งไม่เคยทำเรื่องที่ละเมิดกฎของสภาตุลาการเลย ดังนั้นถึงแม้จะมีความสัมพันธ์อันดีกับฉินจง แต่หลังจากฉินจงเกิดเรื่องก็ไม่ได้รับผลกระทบเลยแม้แต่น้อย
ทันทีที่บัญชีเล่มนี้ไปโผล่ในห้องหนังสือของอินเยวี่ยหรง แบบนั้นต่อให้เธอกระโดดลงแม่น้ำเหลืองก็แก้ตัวได้ไม่กระจ่างแล้ว
พอถึงเวลานั้นสภาตุลาการต้องลงมือแน่ เมื่อถึงเวลาเกรงว่าเธอคงต้องอยู่ในคุกไปชั่วชีวิตแล้ว
“ดูพอรึยัง ดูพอแล้วก็ไสหัวไปซะ!” หวังฮู่เอ่ยอย่างรำคาญใจ และไม่ถามอาจงเลยว่าจะเอาสิ่งนั้นไปทำอะไร ของสิ่งนี้อยู่กับเขาก็เหมือนเผือกร้อนลวกมือ อาจงจะเอาไป ก็เป็นสิ่งที่เขาเฝ้ารออยู่แล้ว
“ได้…ได้ครับ…” อาจงพยักหน้ารัวๆ
….
หลังจากได้ของมา อาจงก็กลับไปที่บ้านหมื่นเหมยทันที
ฟ้ายังไม่สว่าง อาจงจึงไปด้อมๆ มองๆ แถวห้องหนังสืออย่างระมัดระวัง คิดหาทางว่าจะมีโอกาสแทรกซึมเข้าไปได้ไหม
แต่ว่า อาจงอยู่กับตระกูลอินมานานขนาดนี้แล้ว รู้จักบ้านหมื่นเหมยเป็นอย่างดี รู้ดีว่าถ้าคิดจะแทรกซึมเข้าไปในห้องหนังสือนั้นเป็นไปไม่ได้แน่นอน
ดังนั้น คิดไปคิดมา ก็ยังมีแค่ต้องทำตามวิธีของคุณชายอินเหิง ให้ไอ้เด็กเหลือขอคนนั้นเอาของสิ่งนี้ไปวาง เทพไม่รู้ผีไม่เห็น อินเยวี่ยหรงไม่มีทางรู้แน่นอน
—————————————————————————————
YOU MAY ALSO LIKE
