แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2415 ดูแลถังถังให้ดี / บทที่ 2416 ไม่มีความคิดจะดิ้นรนต่อสู้เลย
บทที่ 2415 ดูแลถังถังให้ดี
อินเยวี่ยหรงเอ่ยอย่างสงบ “แน่นอนค่ะ เชิญคุณตามสบายเลย”
อินเยวี่ยหรงกลับสู่ความสุขุมอย่างรวดเร็ว ปกติเธอเป็นคนนิสัยแข็งกร้าว เคร่งครัดกับการรักษากฎระเบียบเป็นพิเศษ สร้างศัตรูเอาไว้ไม่น้อยเลย ก่อนหน้านี้ก็เคยมีคนรายงานเธอเพราะไม่พอใจเหมือนกัน
เพียงแต่เธอรอบคอบระมัดระวังมาโดยตลอด ไม่มีอะไรให้คนอื่นจับผิดได้ คนพวกนั้นส่วนใหญ่ก็แค่หาเรื่องรายงานเธอเพื่อความสะใจเล็กน้อยเท่านั้น
ยิ่งไปกว่านั้นคือไม่ว่าจะเป็นที่บ้านเก่าตระกูลอินหรือว่าที่บ้านพักตากอากาศหมื่นเหมยก็มีการป้องกันอย่างแน่นหนาเหมือนกัน ไม่มีทางเกิดปัญหาอะไรขึ้นได้
พอหัวหน้าหลิวได้ฟัง ก็โบกมือทันที ให้คนเข้าไปตรวจค้นอย่างรวดเร็ว
อินเยวี่ยหรงเรียกแม่นมเฉียวเข้ามา “นมเฉียว!”
ในใจของแม่นมเฉียวกำลังกระสับกระส่ายอยู่ พอได้ยินจึงรีบเข้าไปทันที “ค่ะ นายหญิง คุณมีอะไรจะสั่งการคะ”
“ให้คนดูแลถังถังให้ดี อย่าให้เขามาที่โถงหน้า”
แม่นมเฉียวฟังแล้วเข้าใจทันทีว่าอินเยวี่ยหรงกลัวว่าถังถังจะถูกเรื่องนี้ทำให้ตกใจ จึงรีบตอบรับ “ค่ะ นายหญิง…”
เธออยู่เคียงข้างนายหญิงมาโดยตลอด รู้จักนายหญิงดีที่สุด รู้ดีว่านายหญิงไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับเรื่องสกปรกพวกนั้นของฉินจงเลย เป็นไปได้ยังไงที่จะมีของสำคัญอย่างสมุดบัญชีของฉินจงเก็บซ่อนไว้
แต่ว่า วันนี้หัวหน้าหลิวมาอย่างแข็งกร้าว พร้อมกับพูดอย่างมั่นใจ จึงทำให้เธออดกังวลไม่ได้จริง…
เวลาผ่านไปไม่ถึงห้านาที ก็มีชายหนุ่มในชุดเครื่องแบบคนหนึ่งถือบางสิ่งกลับมาด้วยความรีบร้อน “หัวหน้าครับ หาเจอแล้ว!”
อินเยวี่ยหรงเห็นเพียงว่าชายหนุ่มคนนั้นถือกล่องไม้แกะสลักสีแดงแปลกตาใบหนึ่งเดินออกมาจากห้องหนังสือของเธอ ดวงตาก็ฉายแววเยียบเย็นแวบหนึ่ง
กล่องใบนี้ เธอไม่เคยเห็นมาก่อน โผล่มาในห้องหนังสือของเธอได้ยังไง
หัวหน้าหลิวเดินไปรับกล่องใบนั้นมาแล้วเปิดออก มองเห็นแค่ว่าด้านในมีเครื่องเคลือบสีครามชิ้นหนึ่งวางอยู่
หัวหน้าหลิวสั่งไปอีก “งัดกล่องซะ”
ลูกน้องรับคำสั่ง แล้วชักกริชเล่มหนึ่งออกมาทันที แงะกล่องไม้งามประณีตใบนั้นออกด้วยความระมัดระวัง
ผ่านไปครู่หนึ่ง เกิดเสียงดัก ‘แกรก’ ส่วนก้นกล่องที่ค่อนข้างหนาถูกลูกน้องงัดเปิดจากตรงกลาง ไม่น่าเชื่อเลยว่ากล่องใบนั้นจะมีชั้นลอยคั้นไว้ และด้านในก็มีสิ่งหนึ่งที่หุ้มด้วยกระดาษคราฟท์วางไว้
ลูกน้องอุทานแล้วยื่นของส่งให้ทันที “หัวหน้าครับ!”
หัวหน้าหลิวแกะห่อของออกทีละนิด เป็นสมุดบัญชีของฉินจงจริงๆ…
“ตุลาการอิน ตอนนี้คุณยังมีอะไรจะพูดอีกไหม” ใบหน้าของหัวหน้าหลิวเต็มไปด้วยความเย็นชา
อินเยวี่ยหรงจ้องสมุดบัญชีเล่มนั้น ใบหน้าเต็มไปด้วยเมฆหมอกทะมึน “ฮึ…”
พูดอะไรงั้นเหรอ สถานการณ์แบบนี้ ไม่มีอะไรให้พูดแล้วจริงๆ…
เธอมั่นใจในตัวเองเกินไป ไม่คิดเลยว่าจะมีคนสามารถเอาของไปวางไว้ในห้องหนังสือเธอโดยที่เทพไม่รู้ผีไม่เห็นได้
แม่นมเฉียวกลับมาเห็นฉากนี้เข้า ก็ตกตะลึงจนหน้าถอดสี “หัวหน้าหลิว! เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ! ต้องมีอะไรเข้าใจผิดไปแน่ๆ นายหญิงของพวกเราทำทุกอย่างด้วยความโปร่งใส่มาโดยตลอดจะทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง บัญชีเล่มนี้ต้องมีคนจงใจใส่ร้ายแน่ๆ!”
หัวหน้าหลิวมองเธออย่างเยียบเย็นแวบหนึ่ง แล้วเอ่ยขึ้นมา “ใส่ร้ายงั้นเหรอ ที่นี่คือบ้านหมื่นเหมย ขอถามทีเถอะ ใครกันที่มีความสามารถขนาดนี้ เอาของแบบนี้ไปไปวางไว้ในห้องหนังสือของตุลาการอินได้น่ะ”
แม่นมเฉียวเอ่ยด้วยความตระหนก “ห้องหนังสือของนายหญิงได้รับการป้องกันอย่างแน่นหนา ถ้าไม่ได้รับอนุญาตก็ไม่มีทางปล่อยให้ใครเข้าไปได้ แต่…”
ไม่รอให้แม่นมเฉียวพูดจบ หัวหน้าหลิวก็เอ่ยขัดเธอ “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ไม่มีทางเข้าใจผิดแล้ว!”
แม่นมเฉียวมองไปทางอินเยวี่ยหรงตามสัญชาตญาณแวบหนึ่ง คำพูดส่วนหลังเธอไม่ได้พูดออกมาให้จบคือ…แต่ว่า อันที่จริงแล้วคุณชายน้อยสามารถเข้าออกได้อย่างอิสระ…
—————————————————————————————
บทที่ 2416 ไม่มีความคิดจะดิ้นรนต่อสู้เลย
และในช่วงที่ผ่านมานี้ ก็มีแค่คุณชายน้อยคนเดียวที่เข้านอกออกในห้องหนังสือของนายหญิงได้
หรือว่า…
ไม่มีทาง! จะเป็นไปได้ยังไง!
อย่าว่าแต่เป็นไปไม่ได้เลย ต่อให้พูดออกมา ก็ไม่มีใครเชื่อหรอกว่าเด็กคนหนึ่งจะทำเรื่องพรรค์นี้ได้
ตอนนี้มีหลักฐานมัดตัวอย่างแน่นหนา ต่อให้อินเยวี่ยหรงพูดจนปากฉีกก็แก้ตัวไม่ได้แล้ว
แม่นมเฉียวทำเพียงสบตากับอินเยวี่ยหรงแวบหนึ่ง อินเยวี่ยหรงก็รู้แล้วว่าแม่นมเฉียวกำลังคิดอะไร
ห้องหนังสือของเธอเธอรู้จักดีที่สุด มีแค่ถังถังคนเดียวที่เข้าออกได้ และมีแค่ถังถังที่เอาของเข้าไปวางในห้องหนังสือของเธอได้อย่างเทพไม่รู้ผีไม่เห็นและไม่มีใครสังเกตเห็น
และเป็นถังถัง ที่ทำให้เธอคลายความระแวงลง…
หัวใจของอินเยวี่ยหรงค่อยๆ มีความคิดที่น่ากลัวอย่างหนึ่งผุดขึ้นมา ความคิดนี้ราวกับหนองน้ำที่ค่อยๆ กลืนกินเธอเข้าไป…
เป็นถังถังงั้นเหรอ
เพราะอะไรกัน…
ด้านมืดที่อินเยวี่ยหรงพยายามสะกดเอาไว้ในก้นบึ้งหัวใจพลันเอ่อท้นขึ้นมาเหมือนน้ำหลาก
ฮ่า ไม่แปลกหรอก
เธอทำกับพ่อแม่เขาแบบนั้น เธอทำให้ผู้คนรังเกียจนาดนั้น เขาจะชอบตัวเองได้ยังไงกัน
หลังจากที่เขารู้ฐานะของเธอแล้วจะยังห่วงใยและสนิทชิดเชื้อกับตัวเองได้ยังไง จะเห็นเธอเป็นย่า เป็นญาติได้ยังไง
จะเป็นไปได้ยังไงล่ะ…จะมีคนชอบตัวเธอเองได้ยังไง
เด็กคนนั้นเข้าใกล้เธอ ก็เพียงเพื่อเวลานี้ เพียงเพื่อให้เธอได้ลิ้มรสการถูกเอาคืน…
สุดท้ายก็ยังคงเป็นตัวเธอที่คาดหวังเกินไป…
แม่นมเฉียวมองสีหน้าที่แปรเปลี่ยนยากจะคาดเดาได้ของอินเยวี่ยหรง ก็พลันปวดใจอย่างมาก นึกอยากจะปลอบโยน แต่ก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไง
เธอทำได้แค่ภาวนา หวังว่าเรื่องราวจะไม่เป็นอย่างที่เธอคิด ไม่อย่างนั้น…ครั้งนี้นายหญิงจะได้รับความสะเทือนใจอย่างใหญ่หลวงมาก…
เธอชอบเด็กคนนั้นขนาดนั้น รักและทะนุถนอมขนาดนั้น ไว้วางใจขนาดนั้น…
“ขออภัยด้วย ตุลาการอิน ขอเชิญคุณไปกับพวกเราด้วย!” หัวหน้าหลิวเอ่ยขึ้น
เวลานี้ ในมุมมืดด้านข้าง แววตาลิงโลดปรีดาของอาจงไม่อาจซ่อนเร้นไว้ได้แล้ว
ในที่สุด! ในที่สุดอินเยวี่ยหรงก็จบสิ้นแล้ว!
วิธีการของคุณชายอินเหิงปราดเปรื่องเกินไปแล้วจริงๆ!
ไม่เพียงแต่จะจัดการอินเยวี่ยหรงได้ แถมยังทำให้ตัวเองขาวสะอาด อีกทั้งต่อให้ถึงเวลาไอ้เด็กพันทางคนนั้นพูดอะไรออกมา คำพูดของเขาที่เป็นแค่เด็กคนหนึ่ง ก็ไม่มีใครเชื่อแน่ๆ
จะว่าไปแล้วครั้งนี้ต้องขอบคุณไอ้เด็กพันทางคนนั้นมากจริงๆ ทำงานได้ราบรื่นมาก ช่วยเอาของไปวางไว้ในตำแหน่งที่กำหนด เรื่องราวถึงเป็นไปได้อย่างราบรื่นแบบนี้
แม่นมเฉียวยังคิดจะพูดอะไรอยู่ แต่อินเยวี่ยหรงกลับส่งสายตาให้เธออย่าพูดมากอีก จากนั้นจึงมองไปที่หัวหน้าหลิว “ไปเถอะ”
ถึงแม้อีกฝ่ายจะเป็นสมาชิกระดับสูงของสภาตุลาการ แต่ว่า ขั้นตอนที่ควรทำก็ต้องดำเนินไปตามนั้น หัวหน้าหลิวให้คนเอากุญแจมือและโซ่ตรวนที่สั่งทำขึ้นเพื่อจับกุมยอดฝีมือวรยุทธ์สูงโดยเฉพาะเข้ามา “งั้นต้องขออนุญาตด้วย”
อินเยวี่ยหรงมองโซ่ตรวนเหล่านั้นด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ นิ่งเงียบอยู่นาน แววตามืดมนลงทีละนิด ราวกับวังน้ำวนขนาดใหญ่ที่กลืนกินประกายแสงทั้งหมดไป
สุดท้าย เธอเอ่ยสั่งแม่นมเฉียวเพียงประโยคเดียว “นมเฉียว หลังจากฉันไปแล้ว พาถังถังไปส่งให้เจ้าเก้าซะ”
เธอน่าจะรู้แต่แรกแล้ว ของที่ไม่ใช่ของเธอ ไม่ควรฝืนบังคับร้องขอมา
น่าขำ เธอพลาดไปครั้งหนึ่งแล้ว ยังจะพลาดซ้ำสองอีก…
แม่นมเฉียวได้ยินอินเยวี่ยหรงสังการแบบนี้ น้ำตาไหลก็หยดลงมาทันที “นายหญิง! คุณต้องไม่เป็นไรแน่ค่ะนายหญิง! คุณต้องไม่เป็นไรแน่นอน!”
แต่สถานการณ์ในตอนนี้ มีหลักฐานคาหนังคาเขา ต่อให้เป็นนายหญิง ก็หมดหนทางเหมือนกัน
กล่าวอีกนัยคือ ดูเหมือนว่านายหญิง…จะไม่คิดดิ้นรนต่อสู้เลย…
แม่นมเฉียวมองออกว่า ครั้งนี้นายหญิงได้รับความสะเทือนทางจิตใจมากเกินไปแล้ว
—————————————————————————————
YOU MAY ALSO LIKE
