แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2421 ครอบครัวสุขสันต์ / บทที่ 2422 ลูกไม้นี้ปั่นประสาทเกินไปแล้ว
บทที่ 2421 ครอบครัวสุขสันต์
“แต่น่าเสียดาย…ที่ลูกชายบุญธรรมคนนั้น…”
หัวหน้าหลิวเอ่ย “ตุลาการอิน อภัยด้วยที่ผมต้องพูดตรงๆ คนใช้คนนี้ไม่มีทางวางแผนเรื่องสำคัญขนาดนี้ได้ด้วยตัวเอง และไม่มีทางมีสมุดบัญชีสำคัญขนาดนี้ได้ ยืนยันได้ว่าต้องมีผู้บงการคนอื่นอยู่เบื้องหลังแน่”
อินเยวี่ยหรงตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ฉันเข้าใจแล้ว”
มีแค่อินเหิงเท่านั้น
เวลานี้ คล้ายว่าในที่สุดอาจงจะรับรู้ถึงสถานการณ์ของตัวเอง จึงตะโกนอ้อนวอนเสียงดังขึ้นมา “นายหญิง! ผมผิดไปแล้วครับนายหญิง! ไม่ใช่ผม! ผมไม่ได้อยากทำแบบนี้เลย! เป็นเพราะคุณชายอินเหิง!
เป็นเขาที่สั่งให้ผมใส่ร้ายคุณ เป็นเขาที่คิดวิธีให้ผมหลอกยืมมือคุณชายน้อยเอาของไปวางที่ห้องหนังสือของคุณ สมุดบัญชีก็เป็นเขาที่ให้ผมมา! ผมจะสารภาพทุกอย่างแล้วครับ!”
มาถึงเวลานี้ อาจงก็รู้ว่าตัวเองจบเห่แล้ว ดังนั้นจึงเปิดโปงอินเหิงทันที
อินเยวี่ยหรงมองอาจงที่ขอร้องอ้อนวอนไม่หยุด ด้วยแววตาที่ไร้ซึ่งความอบอุ่น ถึงขั้นไม่ถามเลยว่าทำไมเขาถึงได้ทรยศหักหลังกัน
อินเยวี่ยหรงพูดออกไปตรงๆ “หัวหน้าหลิว คุณเอาตัวเขาไปเถอะค่ะ”
หัวหน้าหลิวพยักหน้า “ได้ ผมจะพาตัวคนคนนี้ไป ส่วนเรื่องที่เหลือ รวมถึงคนที่เกี่ยวข้องอยู่เบื้องหลังบัญชีเล่มนี้ ผมจะตามสืบต่อให้กระจ่าง ก่อนหน้านี้ล่วงเกินไปมาก โปรดอภัยให้ด้วย”
อินเยวี่ยหรงเอ่ยเสียงเรียบๆ “คุณเกรงใจเกินไปแล้ว”
หัวหน้าหลิวกล่าวลา “ขอตัวก่อน”
อินเยวี่ยหรงสั่งการ “นมเฉียว ไปส่งหัวหน้าหลิว”
“นายหญิง! นายหญิงขอร้องคุณช่วยผมด้วย! ขอร้องคุณละเว้นผมเถอะ! ครั้งนี้อภัยให้ผมด้วย! ทั้งหมดเป็นคุณชายอินเหิงที่สั่งการผมจริงๆ…”
….
เสียงโวยวายของอาจงถูกบานประตูใหญ่ปิดกั้นไว้ ในที่สุดก็เลือนหายไปจากบ้านหมื่นเหมยอย่างสิ้นเชิง
มองเห็นสีหน้าอินเยวี่ยหรงซีดเผือดเหมือนกระดาษ ใจลอยอยู่บ้าง ถังถังจึงรีบพยุงเธอไปนั่งลงบนเก้าอี้ “คุณย่าครับ คุณย่าไม่เป็นไรใช่ไหมฮะ”
“ย่าไม่เป็นไรจ๊ะ” อินเยวี่ยหรงตอบด้วยสีหน้าอ่อนโยน
“คุณย่า คุณย่าอย่าเสียใจไปเลยนะครับ แม่ผมเคยสอนผมเอาไว้ ทุกคนที่ใจดำทำร้ายคุณย่า ไม่คู่ควรได้รับความเสียใจจากคุณย่านะครับ” ถังถังเอ่ยปลอบ
อินเยวี่ยหรงมองพ่อหนูที่อยู่ตรงหน้า และอดไม่ได้ที่จะนึกถึงลูกเก้าของเธอ
อันที่จริงในฐานะแม่คนหนึ่ง ผู้หญิงที่ชื่อเนี่ยอู๋โยวคนนั้น เอาแค่การที่เธอเลี้ยงดูถังถังได้ดีขนาดนี้ ก็เหนือกว่าเธอเป็นร้อยเท่าแล้ว…
อินเยวี่ยหรงเอ่ยขอบคุณ “ขอบใจนะจ๊ะ ถังถัง”
ถังถังยิ้มน้อยๆ แล้วเปิดปากพูด “คุณย่า พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกันทั้งนั้นครับ!”
พออินเยวี่ยหรงได้ยินประโยคนี้ที่ว่าครอบครัวเดียวกัน หัวใจกลับเต็มไปด้วยความขมขื่น “ถังถัง ถ้าหากย่าเป็นอย่างที่คนข้างนอกพวกนั้นว่าจริงๆ หลานจะทำยังไง”
ถังถังเอ่ยทวน “แบบที่คนข้างนอกพวกนั้นว่าเหรอครับ”
สุดท้ายอินเยวี่ยหรงยังคงตัดสินใจบอกความจริง “ย่ากับพ่อแม่ของหลาน เข้ากันไม่ได้เลย เพราะเรื่องบางอย่าง ระหว่างพวกเรามีความเห็นต่างและแตกแยกมากมาย…”
เธอไม่อยากโกหกถังถังอีก…
ถังถังคิดดูอย่างจริงจัง และสุดท้ายจึงพูดขึ้นว่า “คุณย่าครับ ผมไม่รู้ว่าเรื่องราวเป็นเพราะอะไร พวกย่ากับพ่อแม่ถึงได้ขัดแย้งกัน แต่ว่า ผมคิดว่าพวกย่ากับพ่อแม่ต้องมีเหตุผลเป็นของตัวเองแน่นอนครับ ถังถังเข้าใจ เพียงแต่ ถังถังน่าจะยังเสียใจอยู่ดี…”
พ่อหนูพูดไปตามความจริง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้น เอ่ยเสียงแผ่ว “คุณย่า พวกเราจะเป็นครอบครัวสุขสันต์ไม่ได้เหรอครับ”
อินเยวี่ยหรงเงียบลง…
ครอบครัวสุขสันต์งั้นเหรอ
เรื่องนี้สำหรับเธอมันห่างเหินและแปลกหน้ามานานแค่ไหนแล้ว…
เธอรู้จักนิสัยของตัวเองดี เรื่องบางอย่าง ฝังลึกเข้าไปในกระดูกนานแล้ว เป็นสิ่งที่ชั่วชีวิตนี้เธอไม่สามารถเปลี่ยนแปลงและปรับปรุงได้
เอาแค่เรื่องการปรับแก้ร่างกฎหมาย ขอแค่เธอกับเจ้าเก้าเห็นไม่ตรงกัน ก็ทำให้ต้องอยู่ในสถานะศัตรูกันไปชั่วชีวิตแล้ว
—————————————————————————————
บทที่ 2422 ลูกไม้นี้ปั่นประสาทเกินไปแล้ว
และในเวลาเดียวกันนี้ ทางด้านซือเยี่ยหานและเยี่ยหวันหวั่น จู่ๆ ทั้งสองก็ถูกอี้หลิงจวินเรียกตัวไปเป็นการด่วน
หลังจากไปถึงแล้ว อี้หลิงจวินก็ได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับทางอินเยวี่ยหรงให้ทั้งสองฟังเล็กน้อย
“พอฉันได้รับรายงาน หัวหน้าหลิวก็อยู่ที่บ้านหมื่นเหมยแล้ว ฉันเตรียมตัวจะเข้าไป แต่ใครจะรู้ว่าหัวหน้าหลิวกลับแจ้งฉันว่าไม่ต้องแล้ว เรื่องราวได้รับการคลี่คลายโดยหลานรักถังถังของฉันแล้ว…ตอนนั้น…”
หลังจากซือเยี่ยหานและเยี่ยหวันหวั่นฟังอี้หลิงจวินเล่ารายละเอียดจบ ต่างก็มีสีหน้าตกตะลึง
อี้หลิงจวินพูดอย่างภูมิใจมาก “สมกับที่เป็นหลานของฉันอี้หลิงจวิน ฉลาดเกินไปแล้วจริงๆ! พวกเธอไม่รู้หรอก พอหัวหน้าหลิวกลับมาก็ยกยอฉันไปแปดร้อยรอบแล้ว อิจฉาฉันแทบแย่!”
มุมปากของเยี่ยหวันหวั่นกระตุกนิดๆ หลานคุณงั้นเหรอ อย่างอินกับบทมากนักจะได้ไหม
“มีอะไรน่าตื่นเต้นกัน เรื่องนี้สำหรับถังถังลูกรักของฉันแล้ว เป็นแค่เรื่องที่ปกติธรรมดามาก” เยี่ยหวันหวั่นกอดแขนซือเยี่ยหานที่อยู่ข้างๆ อย่างภูมิใจ “ถึงยังไงลูกรักของฉันก็ได้รับสืบทอดสติปัญญามาจากพ่อของเขา!”
ดวงตาของซือเยี่ยหานฉายแววยิ้มแวบหนึ่ง
อี้หลิงจวินก็พูดไม่ออกแล้ว ชมลูกชายก็ชมไปสิ ยังไม่ลืมวกกลับมาชมผู้ชายของตัวเองอีก
“ใช่แล้ว มาๆๆ ฉันมีเรื่องน่าสนุกอย่างหนึ่งให้พวกนายฟัง!” อี้หลิงจวินพูด พลางล้วงปากกาอัดเสียงด้ามหนึ่งออกมาจากลิ้นชักด้วยท่าทางลึกลับ
“อะไรเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นขยับเข้าไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“เธอฟังดูเดี๋ยวก็รู้! ก็แค่เสียงบันทึกจากหลานรักของฉันที่บ้านหมื่นเหมยน่ะ!” อี้หลิงจวินเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
เสียงบันทึกจากถังถังงั้นเหรอ
เยี่ยหวันหวั่นมองเขาแวบหนึ่ง แล้วรับปากกาอัดเสียงมากดเปิด
จากนั้น ซือเยี่ยหานและเยี่ยหวันหวั่นก็เริ่มฟังเนื้อหาภายในปากกาอัดเสียง…
แรกเริ่มเนื้อหายังคงปกติธรรมดามาก ขณะที่เยี่ยหวันหวั่นกำลังโกรธเรื่องที่อาจงมาหลอกล่อถังถังอยู่ ต่อจากนั้นก็ได้ฟังถังถังยื่นข้อแลกเปลี่ยน…
“ที่รัก คุณคิดว่าถังถังของเราจะยื่นข้อแลกเปลี่ยนอะไรงั้นเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นพึมพำด้วยความอยากรู้
ซือเยี่ยหานมองเธอแวบหนึ่ง แล้วตอบไปตามจริง “เดาไม่ออกหรอก เพียงแต่ น่าจะไม่ปล่อยให้คนใช้คนนี้ทำสำเร็จได้ง่ายดายขนาดนั้น”
เยี่ยหวันหวั่นรีบเงี่ยหูฟังต่อไป จากนั้น…โครงเรื่องหลังจากนั้นก็พังถล่มลงมาอย่างสิ้นเชิง…
พูดว่าคุณย่าฉันเป็นนางฟ้าแสนสวยใจดีร้อยรอบงั้นเหรอ
หลังจากซือเยี่ยหานและเยี่ยหวันหวั่นฟังอาจงพูดว่า ‘นายหญิงเป็นนางฟ้าแสนสวยใจดี’ ซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบจนจบ อารมณ์ของทั้งต่างคู่ก็ยากจะบรรยายได้…
ไม่ธรรมดา! ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ!
เยี่ยหวันหวั่นขบขันนัก “ฮ่าๆๆๆ! ลูกไม้นี้ของลูกรักฉันปั่นประสาทเกินไปแล้ว! ไม่เลวๆ สมกับที่เป็นลูกชายของฉัน! สายเลือดแท้ๆ ไม่ผิดแน่! ได้รับการสืบทอดจากฉันไปจริงๆ! ไม่ถูกสิ เป็นสีน้ำเงินกำเนิดจากต้นครามแต่เข้มข้นกว่าต่างหาก!”
อี้หลิงจวินพยักหน้าเห็นด้วย “ในที่สุดฉันก็เข้าใจแล้วว่าทำไมตุลาการอินถึงชอบเจ้าหนูคนนี้ขนาดนี้ ดูอีคิวของเขาสิ!”
หลังคุยเรื่องพวกนี้จบ อี้หลิงจวินก็คุยเรื่องงานต่อ “ตุลาการซือ รบกวนเธอส่งตัวอินเหิงให้สภาตุลาการของพวกเราด้วย เขาเกี่ยวข้องกับฉินจงอย่างลึกซึ้ง พวกเราทางนี้ต้องการไต่สวน”
ซือเยี่ยหานตอบรับ “ครับ ผมจะให้คนนำตัวเขามาส่ง”
ขณะที่คุยกันอยู่ ในเวลานี้ มือถือของซือเยี่ยหานก็ดังขึ้น เป็นสายเรียกเข้าจากหลินเชวีย
พอซือเยี่ยหานรับสายเสร็จ ก็ได้มองไปที่เยี่ยหวันหวั่น “หลินเชวียบอกว่า ตุลาการอินพาถังถังมาส่งแล้ว”
เยี่ยหวันหวั่นทั้งตกใจและยินดี “อะไรนะ งั้นพวกเรารีบกลับกันเถอะ!”
ซือเยี่ยหานตอบรับ “ได้”
อี้หลิงจวินคิดๆ ดู แล้วจึงเอ่ยขึ้นว่า “ฉันจะไปด้วย ถ้าเกิดความขัดแย้งอะไรขึ้นมา ฉันจะได้ช่วยไกล่เกลี่ย!”
—————————————————————————————
YOU MAY ALSO LIKE
