แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2439 ความหมายในการมีอยู่ของฉัน / บทที่ 2440 เซอร์ไพรส์วันเกิด 1
บทที่ 2439 ความหมายในการมีอยู่ของฉัน
หลังจากได้รู้ความจริง เธอก็ดิ้นรนอยู่ในความเจ็บปวด เธอไม่สามารถยอมรับความจริงที่ว่าลูกสาวตายไปแล้วได้ แต่ว่า สิ่งที่รับไม่ได้ยิ่งกว่าคือลูกสาวคนนี้ที่อยู่ข้างกายตัวเองมาหลายปี เด็กสาวที่เธอมองเป็นลูกสาวแท้ๆ ไปแล้วกำลังจะไปจากเธอ หายไปจากชีวิตของเธอ
เยี่ยหวันหวั่นรีบจับมือเหลียงหวั่นจวินไว้ “แม่! หนูไม่ทำหรอกค่ะ! หนูกลัวก็แต่ว่าแม่จะไม่ให้อภัยที่หนูหลอกลวง! ถ้าแม่ยอมให้อภัย หนูก็จะเป็นลูกสาวของแม่ไปตลอดชีวิตค่ะ!”
“หวันหวั่น…” น้ำตาของเหลียงหวั่นจวินไหลดั่งสายฝน สะอึกสะอื้น จากนั้นสองแม่ลูกก็โอบกอดกันแน่น
เยี่ยมู่ฝานลูบไหล่เหลียงหวั่นจวินเพื่อปลอบโยน แล้วเอ่ยขึ้นว่า “ในช่วงหลังๆ มานี้ ถึงแม้พวกเราจะรู้ความจริงแล้ว แต่ยังแกล้งทำเป็นไม่รู้ ติดต่อกับเธอตามปกติ ทางหนึ่งคือไม่รู้ว่าควรจะเผชิญหน้ายังไง อีกทางคือกลัว ถ้าเกิดเปิดช่องขึ้นมาแล้วเธอจะจากไป ซึ่งถ้าเธอจะไป พวกเราก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะรั้งเธอไว้ ถึงยังไง ระหว่างเธอกับพวกเราก็ไม่มีความสัมพันธ์ใดๆ เลยจริงๆ…”
เยี่ยหวันหวั่นถลึงตาใส่เยี่ยมู่ฝานแวบหนึ่ง “จะดีร้ายยังไงก็เป็นน้องสาวพี่มานานขนาดนี้ เห็นฉันเป็นคนอกตัญญูแบบนั้นรึไง แม้แต่งานแต่งฉันก็วางแผนมาดีแล้ว เตรียมมาจัดที่จีน ด้วยฐานะของเยี่ยหวันหวั่น! แน่นอน ถ้าพวกพี่ยินยอมน่ะนะ…ถึงยังไง ตัวตนนี้ก็ไม่ใช่ของฉัน”
เยี่ยมู่ฟานฟังแล้วเบิกตากว้าง “เธอจะแต่งงานเหรอ เมื่อไหร่”
เยี่ยหวันหวั่นตอบ “ที่กลับมาก็ไม่ใช่เพราะจะมาหารือเรื่องวันเวลากับพ่อแม่รึไง!”
เหลียงหวั่นจวินสบตากับเยี่ยเส่าถิงแวบหนึ่ง แววตาเจือด้วยความเบิกบานยินดี “ลูกจะจัดงานแต่งที่นี่เหรอ แต่ว่า เรื่องสำคัญขนาดนี้ สมควรให้…พ่อแม่ของลูกจัดการสิถึงจะถูก!”
เยี่ยหวันหวั่นรีบเอ่ยตอบไป “พ่อแม่หนูเห็นด้วยแล้วค่ะ ยังมีคุณตาของหนูด้วย พวกเขาต่างก็เห็นด้วยที่หนูจะจัดงานขึ้นทางนี้ พอถึงเวลาพวกเขาจะมาร่วมงานที่จีน ทางพวกเพื่อนๆ ก็จะเชิญมาด้วยค่ะ!”
เหลียงหวั่นจวินกับเยี่ยเส่าถิงไม่คิดเลยว่าเยี่ยหวันหวั่นจะเลือกออกเรือนที่บ้านตระกูลเยี่ย ใบหน้าต่างก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
“ถ้าลูกต้องการ…ก็ได้แน่นอน!”
พวกเขาไม่อาจได้เห็นลูกสาวของตัวได้แต่งงานแล้ว ถือเป็นการเติมเต็มให้พวกเขาแล้วกัน…
….
ตกเย็น
เยี่ยหวันหวั่นไปส่งซือเยี่ยหานที่ประตูบ้าน
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยกับเขาว่า “ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนพ่อแม่ฉันก่อน แล้วพรุ่งนี้ฉันจะไปเยี่ยมคุณหญิงย่านะคะ”
ซือเยี่ยหานตอบรับ “ได้”
เยี่ยหวันหวั่นถอนหายใจ “อันที่จริงฉันสามารถจัดการเองได้นะ ไม่ใช่เด็กเล็กๆ แล้วด้วย จะดีร้ายยังไงเมื่อก่อนฉันก็เป็นผู้จัดการมือทองมาก่อนนะ เรื่องที่เชี่ยวชาญที่สุดก็คือสะสางปัญหาตึงมือ”
ซือเยี่ยหานเงียบขรึมและพูดไม่เก่งขนาดนี้ เธอยากจะจินตนาการได้ว่าเขาไปอธิบายกับบ้านเยี่ยยังไง
ดวงตาที่ลึกล้ำดั่งมหาสมุทรของชายหนุ่มจ้องมองใบหน้าของหญิงสาวอย่างจดจ่อ ฝ่ามือใหญ่ลูบศีรษะหญิงสาวอย่างอ่อนโยน แล้วเอ่ยชมด้วยน้ำเสียงเหมือนกำลังกล่อมเด็กน้อยคนหนึ่งอยู่ “อืม ร้ายกาจมาก ฉันรู้อยู่แล้ว”
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แค่ถูกอีกฝ่ายเอ่ยชมง่ายๆ ประโยคเดียวเท่านั้น หัวใจของเยี่ยหวันหวั่นก็เริ่มเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง
จากนั้น ไอน้ำแข็งในดวงตาของชายหนุ่มก็ราวกับถูกแสงตะวันเข้าปกคลุมทีละนิดๆ หลอมละลายกลายเป็นสายน้ำอันอบอุ่น พลางเปล่งเสียงออกมาเบาๆ “แต่ว่า ถ้าไม่ว่าเรื่องอะไรก็ต้องให้เธอจัดการด้วยตัวเองทั้งหมด การมีอยู่ของฉันจะมีความหมายอะไรล่ะ”
ทำไปมากมายขนาดนั้นแล้วชัดๆ แต่ไม่เคยบอกอะไรเลย เพียงเพราะคำขอร้องเอาแต่ใจประโยคเดียวของเธอ เลยยอมเฝ้ามองอยู่เงียบๆ มาโดยตลอด ต่อให้ถูกเข้าใจผิด ก็ไม่แก้ต่างเลย
เยี่ยหวันหวั่นมองผู้ชายที่ทั้งเย็นชาและอ่อนโยนตรงหน้า จากนั้นก็หัวเราะเบาๆ “ชาตินี้การค้าที่ฉันทำแล้วได้กำไรที่สุด คงจะเป็นการใช้เซ่าปิงชิ้นหนึ่งแลกตัวคุณมา”
—————————————————————————————
บทที่ 2440 เซอร์ไพรส์วันเกิด 1
หลังออกจากจินโตวปี้ไห่ ซือเยี่ยหานก็กลับไปที่บ้านตระกูลซือ ไปหาคุณหญิงย่าก่อน จากนั้นก็ขับรถไปที่จิ่นหยวน พอตกกลางคืนก็พักที่จิ่นหยวน
นั่งเครื่องบินมาทั้งวัน จึงเหนื่อยล้าอยู่บ้าง พอตกกลางคืนเยี่ยหวันหวั่นก็ขึ้นเตียงแล้ว
ขณะที่เตรียมเก็บมือถือจะเข้านอน ก็พลันเหลือบไปเห็นวันที่บนมือถือ ด้วยเหตุนี้จึงพลิกตัว กระเด้งขึ้นมาทันที
วันนี้คือวันที่ยี่สิบเอ็ดเดือนธันวาคม แสดงว่าพรุ่งนี้คือวันที่ยี่สิบสองเดือนธันวาคม เป็นวันเหมายัน หรือก็คือ…วันเกิดซือเยี่ยหาน!
ตั้งแต่เธอเริ่มรู้จักซือเยี่ยหานมาจนถึงตอนนี้ ซือเยี่ยหานไม่เคยพูดถึงวันเกิดของตัวเองเลย และไม่ชินกับการฉลองวันเกิด
เยี่ยหวันหวั่นรู้ดีว่าเขาไม่ชอบพูดถึงวันที่ตัวเองเกิดมา ดังนั้นเมื่อก่อนจึงจงใจหลบเลี่ยงไม่เอ่ยถึง
ต่อมา ถังถังไปพักอยู่กับอินเยวี่ยหรงมาระยะหนึ่ง ดูเหมือนพ่อหนูจะพูดคุยเรื่องราวมากมายกับอินเยวี่ยหรง ในบรรดาเรื่องเหล่านั้นเคยเอ่ยถึงเรื่องบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับคุณเก้าด้วย
หลังจากกลับมา เธอก็พูดคุยกับถังถัง ได้ยินถังถังบอกว่า คุณเก้าเกิดในคืนหนึ่งที่เหน็บหนาวที่สุดในฤดูหนาว
ตอนนั้นเธอติดใจอยู่บ้าง เลยให้ถังถังโทรไปหาอินเยวี่ยหรงเพื่อสอบถามเล็กน้อยว่าวันเกิดของซือเยี่ยหานคือวันไหน
หนูน้อยถังถังปฏิบัติภารกิจได้อย่างสำเร็จอย่างราบรื่น ล้วงเอาวันเกิดของซือเยี่ยหานมาได้…ก็คือวันที่ยี่สิบสองเดือนธันวาคมนี้
วันนี้บังเอิญกลับมาหาพ่อแม่ เพื่ออธิบายกับพวกเขา ไม่ได้นึกถึงอย่างอื่นเลย ดังนั้นเธอจึงเกือบลืมไปแล้ว
เยี่ยหวันหวั่นมองเวลาบนหน้าจอมือถืออย่างรวดเร็ว ตอนนี้สี่ทุ่มแล้ว มีเวลาอีกสองชั่วโมงก่อนถึงเที่ยงคืน
ค่อยยังชั่ว! ยังทันเวลา!
เยี่ยหวันหวั่นลุกขึ้นมา วิ่งซอยเท้าไปหาเยี่ยเส่าถิงกับเหลียงหวั่นจวิน ขอสำเนาทะเบียนบ้านจากพวกเขา จากนั้นก็ไปเคาะห้องเยี่ยมู่ฝาน
“พี่! เปิดประตูๆๆ!”
เยี่ยมู่ฝานสวมสลิปเปอร์เดินออกมา “อะไรกัน ฉันกำลังจะเข้านอน…”
“เอารถมาให้ฉันยืมใช้หน่อย ฉันรีบอยู่!” เยี่ยหวันหวั่นรีบเอ่ย
เยี่ยมู่ฝานขมวดคิ้ว “ดึกดื่นแล้ว แกไม่นอนจะออกไปไหน”
เยี่ยหวันหวั่นอธิบายอย่างรวดเร็ว “พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของที่รักฉัน อีกสองชั่วโมงก็จะเที่ยงคืนแล้ว ฉันต้องรีบไปทำเซอร์ไพรส์เขา จากนั้นจะไปรอที่หน้าเขตอำเภอกับเขาทั้งคืน กลายเป็นคู่บ่าวสาวคู่แรกที่ได้จดทะเบียนกันในเช้าวันพรุ่งนี้ โรแมนติกมากเลยใช่ไหมล่ะ”
เมื่อได้รับอาหารหมาโดยไม่ทันตั้งตัว ก็ทำเอาเยี่ยมู่ฝานแทบจะสำลักแล้ว ผ่านไปพักหนึ่งกว่าจะดึงสติกลับมาได้ “เป็นสาวเป็นนาง สำรวมบ้างไม่ได้รึไง”
ใบหน้าของเยี่ยหวันหวั่นเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ “พี่ พี่ล้อเล่นอยู่เหรอ ที่รักของฉันประเสริฐขนาดนี้ ถ้าฉันรักนวลสงวนตัว ฉันยังจะมีเรื่องอะไรได้อีก! เร็วเข้า เอากุญแจมาให้ฉัน!”
เยี่ยมู่ฝานพูดไม่ออกเลย
เวลานี้ เยี่ยเส่าถิงและเหลียงหวั่นจวินได้ยินเสียงดังเอะอะ เลยเดินออกมาจากห้อง
เยี่ยมู่ฝานฉวยโอกาสนี้เอ่ยฟ้อง “พ่อ แม่ พวกพ่อแม่รีบดูลูกสาวของพวกพ่อแม่สิ ดึกดื่นค่อนคืนยังจะถือทะเบียนบ้านแอบย่องไปแต่งงานกับผู้ชาย พวกพ่อแม่ไม่จัดการเธอสักหน่อยเหรอ”
เยี่ยเส่าถิงฟังแล้วถลึงตาใส่ลูกชายทีหนึ่ง “แอบย่องอะไรกัน ฉันเป็นคนให้ทะเบียนบ้านเอง”
เยี่ยมู่ฝานเหวอไปแล้ว
เหลียงหวั่นจวินเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “คนหนุ่มสาวมีรักร้อนแรงเป็นเรื่องดี! มู่ฝาน ตอนนี้ดึกเกินไปแล้ว หวันหวั่นไปคนเดียวจะไม่ปลอดภัย ลูกขับรถไปส่งน้องเถอะ!”
เยี่ยมู่ฝานเหวอหนักกว่าเดิม
“ขอบคุณค่ะพ่อ ขอบคุณค่ะแม่” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยเร่งด้วยสีหน้าได้ใจ “รีบไปเร็ว! ไม่งั้นจะไม่ทันเวลานะ ฉันอยากบอกสุขสันต์วันเกิดที่รักฉันตอนเที่ยงคืน! โอ้ใช่ ถ้าพี่เตรียมดอกไม้ไฟมาให้ฉันสักกล่องได้จะดีมากเลย!”
เยี่ยมู่ฝานอยากทุบเธอให้ตายซะเดี๋ยวนั้น “ดอกไม้ไฟกับปู่เธอสิ! เขตเมืองหลวงจินโตวปี้ไห่ห้ามจุดพลุ!”
—————————————————————————————
YOU MAY ALSO LIKE
![ราชันเทพสงคราม[唐寅在异界]](https://novel-lucky.com/wp-content/uploads/2022/08/novel_5525_cover-75x106.jpg)
