แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2441 เซอร์ไพรส์วันเกิด 2 / บทที่ 2442 เซอร์ไพรส์วันเกิด 3
บทที่ 2441 เซอร์ไพรส์วันเกิด 2
สุดท้าย ด้วยแรงกดดันจากพ่อแม่ เยี่ยมู่ฝานก็ยังคงต้องยอมรับชะตากรรมใส่เสื้อผ้าให้ดีแล้วขับรถไปส่งเยี่ยหวันหวั่น
เอาเถอะ เธอไปคนเดียวไม่ปลอดภัย ผู้คนที่สัญจรบนถนนก็ไม่ปลอดภัย…
เยี่ยมู่ฝานไปส่งเยี่ยหวันหวั่นที่บ้านเก่าตระกูลซือก่อน เพื่อให้เยี่ยหวันหวั่นไปเอาเล่มทะเบียนบ้านจากคุณหญิงย่า
“ใครเขาจะชอบหลานสะใภ้ที่ออกตัวแรงแบบเธอกัน! ถูกเธอทำให้ตกใจจนเตลิดหมดแน่! เธอคอยดูเถอะ คุณหญิงย่าของบ้านนั้นจะต้องไล่ตะเพิดเธอออกมาแน่!” เยี่ยมู่ฝานพึมพำด้วยความรังเกียจ
แต่ผลคือ ผ่านไปสิบนาที เยี่ยหวันหวั่นกลับเดินออกมา โดยที่ในมือถือทะเบียนบ้านสีแดงเข้มไว้ พร้อมกับมีหญิงชราท่าทางใจดีคนหนึ่งเดินอยู่ข้างๆ
หญิงชราจับมือน้อยๆ ของหญิงสาวไว้ด้วยใบหน้าที่เปี่ยมรอยยิ้ม “รีบไปเถอะ เดินทางช้าหน่อยละ! ให้ย่าหาคนขับรถไปส่งหนูดีไหม”
“ไม่ต้องหรอกค่ะคุณหญิงย่า พี่ชายหนูมากับหนูด้วย เขาจะไปส่งหนูได้ค่ะ!”
“ได้จ๊ะได้…”
เยี่ยมู่ฝานมองฉากตรงหน้าที่ดูสมานฉันท์ดีมาก…
ทำไมบทถึงพลิกโผไปหมดเลยล่ะ เขาก้าวตามยุคสมัยนี้ไม่ทันแล้วงั้นเหรอ
….
เยี่ยหวันหวั่นมองเวลาบนหน้าจอมือถือ กะดูแล้วว่ายังพอมีเวลาเหลืออยู่บ้าง
“เร็วเข้าๆ รีบไปซื้อดอกไม้ไฟให้ฉัน! ที่เขตชานเมืองจุดได้!” เยี่ยหวันหวั่นรบเร้า
ยังไม่ลืมเรื่องนี้อีกเหรอ!
เยี่ยมู่ฝานกัดฟัน “ประเด็นไม่ได้อยู่ที่จุดได้หรือไม่ได้ แต่นี่ดึกแล้ว ฉันจะไปซื้อดอกไม้ไฟที่ไหนมาให้เธอได้! เธอไม่คิดบ้างเหรอว่าเธอทำกับหมาโสดอย่างฉันเกินไปหน่อยแล้ว”
เขาทำกรรมอะไรไว้ถึงต้องมากับเธอ ถูกยัดอาหารหมาใส่ตลอดทาง
“เฮอะ ใครใช้ให้พี่เป็นพี่ชายฉันล่ะ!” เยี่ยหวันหวั่นยิ้มตาหยี “พี่ ฉันรู้ว่าพี่น่ะดีกับฉันที่สุด ดียิ่งกว่าพี่ชายแท้ๆ ของฉันซะอีก! ไม่ถูกสิ พี่ก็คือพี่ชายแท้ๆ ของฉันนี่นา!”
เยี่ยมู่ฝานปรายตามองเธอแวบหนึ่ง พลางเก็บซ่อนความสุขในดวงตาไว้ “จริงเหรอ”
“แน่นอนว่าจริงอยู่แล้ว!”
“ฉันจำได้ว่าละแวกนี้ดูเหมือนจะมีร้านเล็กๆ ที่มีขายอยู่ร้านหนึ่ง ไปเสี่ยงดวงดูแล้วกัน!”
….
เยี่ยมสุดๆ ดวงของพวกเขาไม่เลวเลย ไม่น่าเชื่อว่าเยี่ยมู่ฝานจะหาซื้อดอกไม้ไฟลังหนึ่งได้จริงๆ
ทั้งสองคนยัดดอกไม้ไฟใส่รถจนเต็ม จากนั้นก็ขับมุ่งหน้าไปที่จิ่นหยวน
“พี่ รบกวนพี่ทีนะ! ไปอยู่หลังทะเลสาบเล็กๆ นั่นก็ได้ ตรงนั้นเหมาะสมที่สุด รอจนถึงเวลาแล้ว พี่ก็เริ่มจุดได้เลย!” เยี่ยหวันหวั่นกำชับ
“โอเค! ยกให้เป็นหน้าที่ฉันเถอะ!”
เมื่อเยี่ยหวันหวั่นส่งมอบภารกิจแล้ว ก็ไม่ได้เดินเข้าประตูหลัก เพื่อสร้างเซอร์ไพรส์ให้ซือเยี่ยหาน แต่กลับปีนเข้าไปจากทางด้านหลังบ้าน
จิ่นหยวนเคยถูกเธอปรับพลิกโฉมใหม่ไปแล้วรอบหนึ่ง ปลูกพืชผักผลไม้ไว้เต็มไปหมด
ตอนนี้ ถึงแม้จะเป็นช่วงฤดูหนาว เยี่ยหวันหวั่นกลับยังมองเห็นผลไม้ของฤดูกาลนี้อยู่ไม่น้อย ถึงขั้นที่มองเห็นเรือนกระจกปลูกผักที่อยู่ไม่ไกลออกไปด้วย
บรรยากาศติดดินใช้ได้เลย!
ดูเหมือนในช่วงที่เธอไม่อยู่ พ่อบ้านสวี่จะดูแลเอาใจใส่เป็นพิเศษ สวนที่กว้างใหญ่จึงคึกคักมีชีวิตชีวา บรรยากาศสดใส
“ใครน่ะ…”
ขณะที่เยี่ยหวันหวั่นกำลังเดินเตร่ไปทั่ว หูก็พลันได้ยินเสียงเรียกแว่วดังเข้ามา จากนั้นก็เป็นเสียงโจมตีแหวกอากาศ
เยี่ยหวันหวั่นยื่นมือออกไป สกัดการโจมตีของผู้ที่มา
“ค...คุณหนูหวันหวั่น!” หลังจากมองเห็นผู้มาเยือนชัดๆ ใบหน้าของสวี่อี้ก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นยินดี
“คุณหนูหวันหวั่น คุณมาได้ยังไงครับ!”
“ฉันมาไม่ได้เหรอไง” เยี่ยหวันหวั่นเลิกคิ้ว
“ได้ ได้แน่นอนครับ แต่ว่า ทำไมคุณ…ทำไมถึงปีนรั้วเข้ามาล่ะครับ”
“พอถึงเที่ยงคืนจะเป็นวันเกิดท่านเก้าของนายแล้ว ฉันมาทำเซอร์ไพรส์เขา!”
ซือเยี่ยหานไม่เคยฉลองวัดเกิดเลยจริงๆ ดังนั้นสวี่อี้จึงไม่รู้เช่นกันว่าวันเกิดของซือเยี่ยหานคือเมื่อไหร่
—————————————————————————————
บทที่ 2442 เซอร์ไพรส์วันเกิด 3
“พ่อบ้านสวี่ ไม่คุยกับนายแล้ว เดี๋ยวจะไม่ทันเวลา ฉันเข้าไปก่อนนะ!” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย
“ได้ครับคุณหนูหวันหวั่น แต่รอเดี๋ยวครับ เวลานี้ท่านเก้าน่าจะไม่อยู่ที่ห้องนอน คงอยู่ที่ห้องใต้หลังคาชั้นบนสุด คุณไปหาที่นั่นเถอะครับ!” สวี่อี้บอก
เยี่ยหวันหวั่นชะงักเท้า “ห้องใต้หลังคาเหรอ”
สวี่อี้พยักหน้า “ใช่ครับ หลังจากท่านเก้ากลับมาที่จิ่นหยวน ก็ไปที่ห้องใต้หลังคาคนเดียว จะว่าไป วันนี้ของทุกปีดูเหมือนอารมณ์ของท่านเก้าจะแย่มาก…”
เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้วนิดๆ “โอเค! ฉันเข้าใจแล้ว!”
เยี่ยหวันหวั่นมองเวลาบนหน้าจอมือถือ พลางวิ่งฉิวไปที่ห้องใต้หลังคา
ยังเหลือเวลาอีกสิบนาที
เยี่ยหวันหวั่นวิ่งมาถึงชั้นบนสุดในหนึ่งชั่วลมหายใจ จากนั้นก็ออกแรงเปิดประตูห้องใต้หลังคา
“คุณเก้า!”
เยี่ยหวันหวั่นร้องเรียกเบาๆ แต่ผลคือ ภายในห้องใต้หลังคากลับเงียบกริบ ไม่มีเสียงคนเลยสักนิด
“คุณเก้า…”
เกิดอะไรขึ้น ดูเหมือนคนจะไม่ได้อยู่ที่นี่นะ…
หรือว่าจะออกไปแล้ว
เยี่ยหวันหวั่นเรียกอยู่หลายครั้งก็ไม่มีคนขานรับ จึงได้แต่ถอยหลับไปหาดูที่อื่นอีกครั้ง
เพราะอยากเซอร์ไพรส์ให้เขา เยี่ยหวันหวั่นจึงระมัดระวังไม่กระโตกกระตาก ได้แต่ตามหาไปทีละห้องอย่างเงียบเชียบ
แต่ผลคือ ทุกที่ต่างก็ไม่มีคนอยู่เลย จะห้องใต้หลังคา ห้องหนังสือ หรือห้องนอนก็ไม่อยู่ทั้งนั้น
มองเห็นว่าเหลือไม่ถึงสามนาทีก็จะเที่ยงคืนแล้ว เยี่ยหวันหวั่นจึงร้อนใจจนเดินวนไปวนมา
เธอวางแผนเซอร์ไพรส์ไว้ใหญ่โตเชียวนะ! ต้องล่มไปแบบนี้งั้นเหรอ
สามนาที…
สองนาที…
เยี่ยหวันหวั่นยืนอยู่ที่ประตูห้องนอน ขณะที่เตรียมจะไปหาดูที่อื่น แต่ผลคือ ใบหูกลับกระดิกนิดๆ จู่ๆ ก็คล้ายจะได้ยินเสียงเคลื่อนไหวจากด้านในห้องนอน
เอ๋
ดังนั้น เยี่ยหวันหวั่นจึงเปิดประตูห้องนอนทันที จากนั้น เธอก็ได้ยินเสียงแว่วดังออกมาจากด้านในห้องน้ำ
เวรเอ้ย! เมื่อกี้รีบร้อนหาเกินไป เธอเลยดูแค่ข้างนอก ไม่เคยคิดเลยว่าเขาอาจจะอยู่ในห้องน้ำ
จบแล้ว เหลือเวลาอีกนาทีเดียว!
เยี่ยหวันหวั่นไม่สนใจสิ่งอื่นใดอีก พุ่งออกไปราวกับลูกกระสุน ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไร แล้วเงื้อเท้าถีบเปิดประตูห้องน้ำทันที
ปัง…
ประตูห้องน้ำกระแทกเข้ากับผนัง จนสั่นไหวโคลงเคลง
จากนั้น ภายใต้สายตาตกตะลึงของอีกฝ่าย เยี่ยหวันหวั่นรักษาความเร็วที่เหมือนลูกกระสุนเอาไว้โผเข้าไปอยู่ตรงหน้าเขา
ดูเหมือนซือเยี่ยหานเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ เส้นผมจึงเปียกชื้น ถึงขั้นที่ยังไม่ทันสวมเสื้อผ้าเลย มีแค่ผ้าขนหนูสีขาวผืนหนึ่งพันเอวอยู่!
“หวันหวั่น” ซือเยี่ยหานถือผ้าขนหนูผืนหนึ่งไว้ และค้างอยู่ในท่าเช็ดผม ไม่คาดคิดเลยว่าจู่ๆ เยี่ยหวันหวั่นจะโผล่มา หลังจากถูกหญิงสาวพุ่งเข้าใส่ก็เซถอยหลังไปก้าวหนึ่ง
ซือเยี่ยหานรีบยื่นมือออกไป ยึดร่างของหญิงสาวไว้ให้มั่น เพื่อกันไม่ให้เธอหกล้ม พร้อมกับทำสีหน้าจริงจัง “เธอมาได้ยังไง เกิดเรื่องอะไรขึ้น”
เยี่ยหวันหวั่นไม่สนใจคำถามของซือเยี่ยหาน รีบส่งเสียง ‘ชู่ว’ สื่อให้เขาเงียบไว้ จากนั้นก็หลุบตามองมือถือ แล้วนับถอยหลังไปเรื่อยๆ “เก้า แปด เจ็ด หก…”
ห้า…
สี่…
สาม…
เยี่ยหวันหวั่นนับถอยหลังพลางหยิบไฟเย็นเรียวยาวดอกหนึ่งออกมาจากอกเสื้ออย่างมือเป็นระวิง ใช้ไฟแช็คจุด จากนั้นก็ยื่นมือปิดสวิตช์ไฟห้องน้ำเสียงดัง ‘แป๊ก’
เต๊ง.…
นาฬิกาชั้นล่างตีบอกเวลาเที่ยงคืน
ในเวลาเดียวกันนั้น ฟู่ๆๆ….
ไฟเย็นถูกจุดขึ้นมา สะเก็ดไฟอันน้อยนิดส่องสลัวเปล่งแสงอยู่ในห้องน้ำ และส่องสะท้อนดวงหน้าที่แดงเรื่อเพราะหอบหายใจของหญิงสาว รวมไปถึงดวงตาที่เย้ายวนคนคู่นั้นด้วย
“ซือเยี่ยหาน…”
หญิงสาวถือไฟเย็นดอกนั้นไว้ แล้วเขย่งปลายเท้า จุมพิตริมฝีปากของชายหนุ่ม จากนั้นน้ำเสียงนุ่มนวลอ่อนหวานก็แว่วคลอเสียงลุกไหม้ ดังอยู่ข้างหูชายหนุ่ม “สุขสันต์วันเกิดค่ะ…”
————————————————————————————–
YOU MAY ALSO LIKE
