แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2443 เซอร์ไพรส์วันเกิด 4 / บทที่ 2444 ประกาศต่อใต้หล้า

บท​ที่​ ​2443​ ​เซอร์​ไพรส์​วันเกิด​ ​4

​“​ซือ​เยี​่ย​หาน​…​”

​“​สุขสันต์วันเกิด​ค่ะ​…​”

​ซือ​เยี​่ย​หาน​รับรู้​ได้​แค่​ว่า​ราวกับ​มีบา​งอย​่าง​ที่​ร้อนแรง​ ​พุ่ง​ออกมา​จาก​หญิงสาว​เข้าสู่​ตัว​เขา​ ​กระแทก​เข้าสู่​หัวใจ​ของ​เขา​อย่าง​จัง

​ปัง​…

​ท่ามกลาง​ม่าน​รัตติกาล​นอก​หน้าต่าง​มีลูก​กลม​สีขาว​นวล​พุ่ง​ขึ้น​สู่​ท้องฟ้า​ ​จากนั้น​ก็​ระเบิด​ตัว​เป็น​ดอกไม้​ที่​ส่องสว่าง​ทอ​ประกาย​ ​สว่างไสว​อยู่​บน​ท้องฟ้า

​พอ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​มองเห็น​ดอกไม้ไฟ​ผ่านหน้า​ต่าง​ห้องน้ำ​ได้​รางๆ​ ​ก็​พลัน​มีสี​หน้า​ดีใจ​ ​ในที่สุด​เยี่ยมู​่​ฟาน​ก็​ปล่อย​มา​แล้ว​!

​“​ที่รัก​!​ ​มาตรง​นี้​สิต​รง​นี้​เลย​!​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ฉุด​มือ​ซือ​เยี​่ย​หาย​มาที​่​ระเบียง​ด้านนอก​ห้องนอน

​ทันทีที่​เปิด​ประตู​ระเบียง​ออก​ ​ดอกไม้ไฟ​เต็ม​ฟากฟ้า​ก็​ปรากฏ​อยู่​ใน​ครรลอง​สายตา​ทันที

​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​มอง​ดอกไม้ไฟ​บน​ท้องฟ้า​ ​พลาง​โบก​ไฟ​เย็น​ใน​มือ​ ​แล้ว​เอ่ย​ด้วย​ความเสียดาย​ ​“​เฮ้อ​ ​ฉัน​รู้​ว่าการ​ฉลอง​วันเกิด​ให้​แบบนี้​มัน​พื้นๆ​ ​ไป​หน่อย​ ​แต่​เวลา​มีจำกัด​ ​ได้​แต่​เอา​แบบนี้​ไป​ก่อน​!​”

​ซือ​เยี​่ย​หาน​มอง​หญิงสาว​ตรงหน้า​ ​พร้อมกับ​อารมณ์​ที่​นับไม่ถ้วน​ปั่นป่วน​อยู่​ใน​ทรวงอก​ ​น้ำเสียง​ทุ้ม​ต่ำ​แหบ​พร่า​จน​แทบจะ​แหบแห้ง​ ​“​เธอ​รู้​ได้​ยังไง​…​”

​“​ฉัน​ให้​ถัง​ถัง​ไป​ถาม​มาจาก​ตุลาการ​อิน​ไง​ล่ะ​!​ ​ใช่​แล้ว​ ​ฉัน​ได้ยิน​สวี​่​อี้​บอกว่า​คุณ​อยู่​ที่​ห้องใต้หลังคา​ชัดๆ​ ​สวี​่​อี้​ยัง​บอก​ด้วยว่า​ดูเหมือน​วันนี้​ของ​ทุกปี​คุณ​จะ​ดูท่าทาง​อารมณ์ไม่ดี​เท่าไร​ ​แล้ว​ทำไม​วันนี้​…​”

​ตอนที่​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​พุ่ง​เข้าไป​ใน​ห้องน้ำ​ ​ซือ​เยี​่ย​หาน​กำลัง​อาบน้ำ​อยู่​ ​ดู​จาก​สีหน้า​แล้ว​ไม่มี​ร่องรอย​ความเศร้า​โศก​เสียใจ​เลย​ ​ดังนั้น​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​จึง​อด​ไม่ได้​ที่จะ​แปลกใจ​อยู่​บ้าง

​ซือ​เยี​่ย​หาน​มอง​หญิงสาว​ตรงหน้า​ด้วย​ความสงบ​ ​“​สวี​่​อี้​พูด​ไม่ผิด​หรอก​ ​ใน​ช่วงเวลา​นี้​ของ​ทุกปี​ ​อารมณ์​ของ​ฉัน​จะ​ไม่​นับว่า​ดี​เท่าไร​จริงๆ​ ​แต่ว่า​ ​ปีนี​้​กลับ​ไม่​เหมือนเดิม​”

​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ไม่เข้าใจ​ ​“​ปีนี​้​ไม่​เหมือนเดิม​เหรอ​”

​ซือ​เยี​่ย​หาน​ตอบ​สั้น​ๆ​ ​“​อืม​ ​ปีนี​้​อารมณ์ดี​มาก​”

​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ยิ้ม​ตาหยี​ ​“​เพราะ​พวกเรา​กำลังจะ​แต่งงาน​กัน​ใช่ไหม​”

​ซือ​เยี​่ย​หาน​ไม่ได้​ปฏิเสธ​ ​แต่กลับ​โน้มตัว​ลง​ไป​จุมพิต​ริมฝีปาก​ของ​หญิงสาว​ ​“​ใช่​ ​เพราะ​พวกเรา​จะ​แต่งงาน​กัน​แล้ว​”

​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​หยิบ​ทะเบียนบ้าน​เล่ม​เล็ก​ทั้งสอง​เล่ม​ออกมา​จาก​อก​เสื้อ​อย่าง​มี​ลับ​ลม​คม​นัย​ ​“​ถ้า​งั้น​คุณ​จะ​ต้อง​ชอบ​ของขวัญ​วันเกิด​ชิ้น​นี้​จาก​ฉัน​แน่นอน​!​”

​ซือ​เยี​่ย​หาน​มอง​ทะเบียนบ้าน​สอง​เล่ม​ใน​มือ​ของ​หญิงสาว​ ​ใน​ดวงตา​อัน​ลุ่มลึก​มีแสง​สว่าง​พร่างพราว​บน​ขอบฟ้า​ส่อง​สะท้อน​อยู่​ ​ทั้ง​เจิดจ้า​และ​สดใส​ ​“​นี่​คือ​…​”

​“​ทะเบียนบ้าน​ไง​ ​พรุ่งนี้​เช้า​พวกเรา​ไป​จดทะเบียน​กัน​เถอะ​!​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​พูด​ ​แล้ว​เอ่ย​ต่อไป​อีกว่า​ ​“​ใช่​แล้ว​ ​ทะเบียนสมรส​ของ​ทาง​ฝั่ง​รัฐ​อิสระ​ฉัน​ก็​จัดการ​ไว้​แล้ว​ ​ตอนแรก​พวกเรา​สอง​คง​ต้อง​ไป​จด​ด้วยตัวเอง​ ​แต่​ฉัน​ให้​อาจารย์​ของ​ฉัน​ใช้​เส้น​ให้​ ​ช่วย​จัดการ​ให้​พวกเรา​แล้ว​ล่ะ​!​”

​เวลานี้​ ​อี้​หลิงจ​วิน​ที่อยู่​ห่าง​ออก​ไป​ใน​รัฐ​อิสระ​ ​:​ ​เหอๆ​ ​ประธาน​สภา​ตุลาการ​อย่าง​เขา​ทำงาน​โปร่งใส​สุจริต​และ​ยึดมั่น​ตาม​หลัก​จรรยาบรรณ​มาโดยตลอด​ ​การ​ใช้​เส้นสาย​ครั้งแรก​ไม่น่าเชื่อ​เลย​ว่า​จะ​ทำ​เพื่อ​ช่วย​จดทะเบียนสมรส​ให้​ลูกศิษย์​ตัว​น้อย​!

​นี่​มัน​ขี่ช้างจับตั๊กแตน​เกินไป​แล้ว​!

​ด้วย​ภูมิหลัง​ของ​เขา​ ​จะ​ดีร้าย​ยังไง​ก็​ควร​ได้​จัดการ​เรื่องใหญ่​กว่านี​้​หน่อย​สิ​!

​แต่​เขา​จะ​ทำ​ยังไง​ได้​ล่ะ​ ​แค่​ศิษย์​น้อง​เรียกว่า​ ​‘​พ่อ​’​ ​อะไร​เขา​ก็​จัดการ​ให้​ได้​ทั้งนั้น​!

​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​เอ่ย​พลาง​เปิด​คลัง​ภาพ​ใน​มือถือ​ ​ใน​นั้น​มี​ภาพ​ทะเบียนสมรส​ที่​อี้​หลิงจ​วิน​ถ่าย​ส่ง​มา​ให้​เธอ​ ​“​คุณ​ดู​สิ​”

​ทะเบียนสมรส​ของ​รัฐ​อิสระ​ก็​เป็น​รูป​เล่ม​สีแดง​เข้ม​เหมือนกัน​ ​ด้านใน​เป็นตัว​อักษร​ยาท​อง​สีทอง​อร่าม​ ​รูป​ที่​ติด​เป็น​รูป​คู่​ของ​เธอ​กับ​ซือ​เยี​่ย​หาน​ที่​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​เลือก​มารูป​หนึ่ง

​“​ฮิ​ฮิ​ ​ชอบ​วันเกิด​ครั้งนี้​ไหม​ ​ฉัน​รู้​ว่า​คุณ​ไม่เคย​ฉลอง​วันเกิด​เลย​ ​แต่ว่า​ ​ยัง​ฝืน​เป็นเจ้าภาพ​ฉลอง​วันเกิด​ให้​คุณ​สักครั้ง​ ​โกรธ​รึเปล่า​คะ​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​เอ่ย​ถาม​อย่าง​เป็นกังวล​อยู่​บ้าง

​“​ชอบ​สิ​…​”​ ​ชายหนุ่ม​โน้มตัว​ลงมา​อีกครั้ง​ ​แล้ว​จูบ​หญิงสาว​แรง​ๆ​ ​ที​หนึ่ง

​จะ​ไม่​ชอบ​ได้​ยังไง

​วันที่​เขา​เกิด​ ​ถูก​เขามอง​ว่า​เป็น​วัน​อัปมงคล​และ​หายนะ​มาโดยตลอด

​แต่ว่า​ ​ตอนนี้​ ​เขา​ไม่เคย​รู้สึก​โชคดี​เท่านี้​มาก​่อน​เลย​ที่​เขา​ได้​เกิดขึ้น​ใน​โลก​ใบ​นี้​ ​และ​ได้​พบ​กับ​เธอ

​—————————————————————————————

บท​ที่​ ​2444​ ​ประกาศ​ต่อ​ใต้​หล้า

​วัน​ต่อมา​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​และ​ซือ​เยี​่ย​หาน​ไป​จดทะเบียนสมรส​ที่​สำนักงานเขต​ตั้งแต่​เช้าตรู่

​หลัง​จดทะเบียน​แล้ว​ ​เรื่อง​แรก​ที่​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ทำ​คือ​…​ประกาศ​ให้​ทั่วโลก​ได้รับ​รู้

​“​ที่รัก​ ​รีบ​มา​เร็ว​!​ ​ถ่ายรูป​คู่​กับ​ฉัน​หน่อย​!​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ดึง​ซือ​เยี​่ย​หาน​เข้ามา​ใกล้​ ​และ​ยืม​ใช้​ฉาก​สีแดง​เข้ม​ของ​สำนักงานเขต​ ​ถ่ายรูป​คู่​หนึ่ง​รูป

​จากนั้น​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ก็​กด​เข้า​โมเมนต​์​ ​ถ่ายภาพ​ทะเบียนสมรส​ของ​ทั้งคู่​ ​บวก​กับ​รูป​คู่​ของ​คน​ทั้งสอง​ ​โพสต์​ลง​ไป​พร้อมกัน​ ​จากนั้น​ก็​เพิ่ม​คำบรรยาย​เข้าไป​ประโยค​หนึ่ง​…

​ฉัน​เคย​ไป​ที่​ต่างๆ​ ​มามาก​มาย​ ​เคย​เห็น​ทิวทัศน์​งดงาม​มา​หลากหลาย​ ​ทว่า​ขุนเขา​สายธาร​ที่​กว้างไกล​ ​ดอกไม้งาม​ดั่ง​กำมะหยี่​ ​ล้วน​ยัง​ดูดี​ไม่​เท่า​คุณ

​….

​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ใช้​บัญชี​หลัก​ ​ใน​นั้น​มี​ผู้ติดตาม​มากมาย​ ​ทั้ง​ผู้คน​ใน​จีน​และ​รัฐ​อิสระ​ต่าง​ก็​อยู่​ใน​นั้น

​ทันทีที่​โพสต์​นี้​ถูก​โพสต์​ออก​ไป​ ​ไม่ว่า​จะ​เป็น​ทาง​ฝั่ง​รัฐ​อิสระ​หรือ​ใน​จีน​ ​บรรดา​เพื่อนฝูง​ต่าง​ก็​แทบจะ​ระเบิด​เสียง​ฮือฮา​แล้ว

​กงซ​วี่​ช่าง​สม​กับ​เป็น​เจ้าชาย​แห่ง​วงการ​ซุบซิบ​ ​คอม​เมนต์​เป็น​คน​แรก​ได้​สำเร็จ

​เพราะ​ตื่นเต้น​เกิน​กว่า​จะ​บรรยาย​ออกมา​เป็น​คำพูด​ได้​ ​ดังนั้น​ก็​เลย​รัว​เครื่องหมาย​อัศเจรีย์​เรียง​กัน​เป็น​พรืด​มา

​จากนั้น​ ​กงซ​วี่​ก็​แชร์​โพสต์​ใน​โมเมนต​์​ของ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​เข้าไป​ใน​กลุ่ม​วี​แชท​ของ​บริษัท​เป็นอัน​ดับ​แรก

​[​กงซ​วี่​ ​:​ ​เวร​เอ้ย​!​ ​ใครก็ได้​บอก​ฉันที​!​ ​นี่​มัน​เกิด​อะไร​ขึ้น​!​ ​พี่​เยี​่ย​ของ​ฉัน​แต่งงาน​แล้ว​!​!​!​!​!​!​!​!​]

​ประโยค​นี้​ของ​กงซ​วี่​และ​โพสต์​โมเมนต​์​ที่​แชร์​มาทำ​ให้​พวก​ชอบ​ซุ่ม​ทั้งหมด​ใน​กลุ่ม​แตกตื่น​ได้​สำเร็จ

​[ลั​่ว​เฉิน​ ​:​ ​….]

​[​เฟ่ย​หยาง​ ​:​ ​เชี​่ย​เอ้ย​ ​ผีหลอก​แล้ว​ ​กงซ​วี่​นาย​ไป​เอา​รูป​มาจาก​ไหน​ ​นี่​ภาพตัดต่อ​รึเปล่า​]

​[​กงซ​วี่​:​ ​ตัดต่อ​กับ​ตูด​สิ​!​ ​พี่​เยี​่ย​เพิ่ง​โพสต์​ใน​โมเมนต​์​ ​นาย​ไปดู​เอง​สิ​]

​[​เฟ่ย​หยาง​ ​:​ ​ฉัน​กลับมา​แล้ว​!​ ​เป็นความ​จริง​!​!​!​]

​[​เจียง​เหยี​ยน​หราน​ ​:​ ​ว้าว​ ​หวัน​หวั่น​กับ​ประธาน​ซือ​จดทะเบียน​กัน​แล้ว​!​ ​น่ายินดี​ๆ​!​]

​[​หาน​เซี​่​ยน​อวี​่​ ​:​ ​โล​เค​ชั่น​ของ​เยี​่ย​ไป๋​คือ​นครหลวง​ ​เธอ​กลับมา​ตั้งแต่​เมื่อไหร่​กัน​]

​[​กงซ​วี่​ ​:​ ​ฉัน​!​ ​จะ​!​ ​ซึม​!​ ​แล้ว​!​ ​นะ​!​!​!​!​ ​พี่​เยี​่​ยก​ลับ​มาตอน​ไหน​ฉัน​ก็​ยัง​ไม่รู้​เลย​!​ ​แม้แต่​พี่​เยี​่ย​แต่งงาน​ก็ได้​รู้​จาก​โมเมนต​์​ ​ฉัน​ไม่ใช่​ลูก​รัก​ที่สุด​ของ​พี่​เยี​่ย​แล้ว​จริงๆ​!​]

​[ลั​่ว​เฉิน​ ​:​ ​นาย​เคย​ได้​เป็น​ตอน​ไหน​กัน​]

​[​กงซ​วี่​ ​:​ ​อ้าว​เฮ้ย​!​ ลั​่ว​เฉิน​นาย​อยาก​มีเรื่อง​ใช่ไหม​!​ ​นี่​มัน​เวลา​ไหน​แล้ว​ ​นาย​ยัง​จะ​มา​แซะ​ฉัน​อีก​ ​พี่​เยี​่ย​ถูก​แย่ง​ไป​แล้ว​นะว​้อย​!​]

​พอ​เห็น​ใน​กลุ่ม​แตกตื่น​ฮือฮา​กัน​ ​ในที่สุด​เยี่ยมู​่​ฝาน​ถึง​ได้​ปรากฏตัว​ขึ้น​ทีหลัง

​[​เยี่ยมู​่​ฝาน​ ​:​ ​พวก​นาย​ใจเย็น​หน่อย​…]

​[​กงซ​วี่​ ​:​ ​จะ​ให้​ผม​ใจเย็น​ได้​ยังไง​!​ ​ผู้จัดการ​เยี​่ย​ ​ผม​ว่า​คุณ​ก็​ทำเกินไป​แล้ว​ ​คุณ​ต้อง​รู้​แต่แรก​แล้ว​แน่ๆ​ ​แล้ว​ทำไม​ถึง​ไม่​บอก​พวกเรา​ก่อน​ล่ะ​]

​[​เฟ่ย​หยาง​สมทบ​ด้วย​ ​:​ ​ใช่​แล้ว​!​ ​ผู้จัดการ​เยี​่ย​ ​นี่​คุณ​ทำไม​่​ถูก​นะ​!​ ​ทำให้​พวกเรา​ต้อง​โดน​ยัด​อาหาร​หมา​เข้า​เต็มปาก​โดย​ไม่ทัน​ตั้งตัว​ ​ไม่มีเวลา​เตรียมตัว​เลย​สักนิด​!​]

​[​เยี่ยมู​่​ฝาน​ ​:​ ​(​อิ​โมติ​คอน​เยาะเย้ย​)​ ​เฮอะ​ๆ​ ​พวก​นาย​ได้​กิน​อาหาร​หมา​แค่นี้​ ​เป็นเรื่อง​ใหญ่​นัก​เหรอ​ ​เพราะ​วันนี้​เป็น​วันเกิด​ของ​ซือ​เยี​่ย​หาน​ ​ตอนเที่ยง​คืน​เมื่อวาน​ ยั​ยนั​่​นอยาก​ทำ​เซอร์​ไพรส์​วันเกิด​ให้​แฟน​เธอ​ ​ใช้​ฉัน​ขับรถ​ตะลอน​ไป​ส่ง​เธอ​ครึ่ง​ค่อน​เมือง​ ​แถม​ยัง​ไป​ขโมย​ทะเบียนบ้าน​ ​ตามหา​ดอกไม้ไฟ​ไป​ทั่วเมือง​ ​เสร็จ​แล้วยัง​ให้​ฉัน​นั่ง​ตากลม​หนาว​อยู่​ริมทะเล​สาบ​ตอนดึก​ๆ​ ​เพื่อ​ช่วย​จุด​ดอกไม้ไฟ​สร้าง​ความ​โรแมนติก​ให้​เธอ​อีก​ ​ทำไม​ ​พวก​นายก​็​แค่​เห็น​โพสต์​ใน​โมเมนต​์​ ​คับข้องใจ​มาก​รึ​ไง​ ห​๊า​]

​[​กงซ​วี่​ ​:​ ​แค่ก​ๆ​…​ด้าน​ความ​น่าเวทนา​ดูเหมือน​คุณ​จะ​น่าเวทนา​มากกว่า​นะ​ผู้จัดการ​เยี​่​ย.​..]

​[​เฟ่ย​หยาง​ ​:​ ​+10086​ ​ผู้จัดการ​เยี​่​ยน​่า​เวทนา​กว่า​…]

​[​เจียง​เยียน​หราน​ ​:​ ​พี่​มู่​ฝาน​ลำบาก​คุณ​แล้ว​…]

​ถ้า​พวกเขา​แค่​ถูก​โปรย​อาหาร​หมา​ ​งั้น​เยี่ยมู​่​ฝาน​ก็​คง​นั่ง​อยู่​บน​กอง​อาหาร​หมา​แล้ว​…

​—————————————————————————————