แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2453 เรื่องชุลมุนในงานแต่ง 7 / บทที่ 2454 เรื่องชุลมุนในงานแต่ง 8 [จบบริบูรณ์]

บท​ที่​ ​2453​ ​เรื่อง​ชุลมุน​ใน​งานแต่ง​ ​7

​“​แม่​คะ​ ​หนู​กลัว​ ​หมี​ใหญ่​ถูก​โดนั​ลด​์ดั​๊ก​ทุบ​หัว​…​”

​จากนั้น​ ​‘​ปิกา​จู​’​ ​ฉบับ​มินิ​ตัว​หนึ่ง​ก็​คว้า​หาง​ของ​ ​‘​ปิกา​จู​’​ ​ไว้​ ​แล้ว​เอ่ย​อย่าง​หวาดๆ

​พอ​ปิกา​จู​เห็น​ปิกา​จูน​้อ​ยก​็​ตกใจ​ ​พลัน​โมโห​ขึ้น​มา​แล้ว

​มองเห็น​ ​‘​ปิกา​จู​’​ ​ลูบ​หัว​ ​‘​ปิกา​จูน​้อย​’​ ​จากนั้น​ตะคอก​ใส่​ ​‘​การ์​ฟิลด์​’​ ​ด้วย​ความโกรธ​เกรี้ยว​จาก​ทรวง​ใน​ ​“​เลิก​ตี​กัน​ซะ​ ​ถ้า​ตี​กัน​อีก​นายก​็​ไม่ต้อง​แต่งงาน​แล้ว​!​”

​พอ​ ​‘​ปิกา​จู​’​ ​พูด​จบ​ ​‘​การ์​ฟิลด์​’​ ​ก็​ผงะ​ไป​แวบ​หนึ่ง​ ​และ​ด้วย​การ​ผงะ​ไป​แวบ​นี้​ ​จึง​ถูก​ ​‘​สพันจ​์บ​็​อบ​’​ ​ดึง​หู​ ​และ​ถูก​ ​‘​แพท​ริค​’​ ​หยิก​จมูก

​“​แม่ง​…​วันนี้​ฉัน​แต่งงาน​ ​ไม่​อยาก​จะ​มีเรื่อง​…​พวก​แกมา​ทำไม​กัน​”​ ​‘​การ์​ฟิลด์​’​ ​เอ่ย

​“​น้องสาว​ฉัน​จะ​แต่งงาน​!​”​ ​‘​แพท​ริค​’​ ​เนี่ย​อู๋​หมิง​พูด

​“​แม่​ของ​ลูกศิษย์​ฉัน​จะ​แต่งงาน​”​ ​‘​สพันจ​์บ​็​อบ​’​ ​อี้​สุ่ย​หาน​บอก

​คนที​่​แต่งตัว​ด้วย​ชุด​มาสคอต​ผักกาด​ขาว​คน​หนึ่ง​เดิน​เข้าไป​หา​ปิกา​จู​สอง​ตัว​ที่หนึ่ง​เล็ก​หนึ่ง​ใหญ่​ ​และ​เอ่ย​กับ​ทุกคน​ ​“​เข้าใจผิด​กัน​หมด​แล้ว​ ​ทุกท่าน​โปรด​ยั้ง​มือ​!​”

​“​หยุด​ให้​หมด​ ​เลิก​สู้​กันได​้​แล้ว​!​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ก็​ตะโกน​ขึ้น​อย่าง​หมด​คำพูด​แล้ว​เช่นกัน

​ทุกคน​เลย​ทำได้​แค่​หยุด​มือ​ลง

​“​นาย​มัน​ไอ้​หมี​น่า​ตาย​”​ ​‘​โดนั​ลด​์ดั​๊ก​’​ ​จ้อง​ ​‘​หมี​แบ​รม​เบิล​’​ ​พลาง​ร้อง​ด่า​ออกมา

​“​นาย​มัน​ไอ้​เป็ด​ตายซาก​!​”​ ​‘​หมี​แบ​รม​เบิล​’​ ​เป่ย​โต​่​วก​็​ไม่ยอม​อ่อน​ให้

​โดนั​ลด​์ดั​๊ก​เงียบ​ลง

​เป็ด​เหรอ​ ​ฟัง​ดู​แปลก​ๆ​ ​นะ​…

​ทำไม​รู้สึก​เหมือน​เขา​เสียเปรียบ​เลย​ล่ะ

​หลังจาก​ทุกคน​ยอม​หยุมด​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ถึง​ได้​ชี้แจง​ถึง​ต้นสายปลายเหตุ​ของ​เรื่องราว

​ที่แท้​อี้​สุ่ย​หาน​มางาน​ผิด​ที่​ ​นึก​ว่า​เจ้าสาว​ใน​ชุด​เจ้าหญิง​เป็นตัว​เธอ​ ​และ​ ​‘​การ์​ฟิลด์​’​ ​เป็น​ซือ​เยี​่ย​หาน

​แต่​ผล​คือ​…​มากิ​นมา​ดื่ม​อยู่​ที่นี่​น่ะ​ไม่ว่า​หรอก​ ​ยัง​ก่อความวุ่นวาย​ใน​งานแต่ง​ที่​ใกล้​จะ​จบ​ลง​แล้ว​ของ​ชาวบ้าน​เขา​อีก​ ​ปั่นป่วน​ไป​หมด​ ​จึง​ทำได้​แค่​เริ่ม​กัน​ใหม่​หมด​อีกครั้ง

​“​ขอโทษ​ด้วย​ค่ะ​…​ขอโทษ​มาก​ๆ​ ​เลย​ ​ตอนแรก​พวกเรา​เหมา​เอาไว้​แล้ว​…​สพันจ​์บ​็​อบ​นึก​ว่าที่​นี่​มี​แต่​ครอบครัว​เรา​”

​ไห่​ถัง​เอ่ย​กับ​ ​‘​ปิกา​จู​’

​“​ไม่เป็นไร​ค่ะ​ ​เข้าใจผิด​กัน​ทั้งนั้น​ ​พวกเรา​ก็​ทำไม​่​ถูก​เหมือนกัน​ ​พวกคุณ​รีบ​ไป​เถอะ​ค่ะ​ ​อย่า​เสียเวลา​เลย​”​ ​‘​ปิกา​จู​’​ ​เอ่ย

​“​แม่ง​ ​ไอ้​ตัว​ไม่มี​มือ​ ​ไอ้​ตัว​ตาบอด​ ​อย่า​ให้​ฉัน​เจอ​พวก​นาย​อีก​นะ​”​ ​การ์​ฟิลด์​พูด

​เนี่ย​อู๋​หมิง​ผู้​ไร้​มือ​ตอกกลับ​ ​“​ไอ้​อ้วน​ ​อย่าง​ให้​ฉัน​เจอ​แก​อีกแล้ว​กัน​ ​เจอ​นาย​หนึ่ง​ครั้ง​ก็​จะ​ทุบ​แก​หนึ่ง​ที​”

​อี้​สุ่ย​หาน​ผู้​ตาบอด​ ​“​อืม​”

​….

​หลังจาก​ศึก​ใหญ่​อัน​แสน​วุ่นวาย​ของ​เหล่ามาส​คอต​จบ​ลง​ ​ทุกคน​ต่าง​ก็​กลับ​ไป​ยัง​ปราสาท​ใน​ธีม​งาน​ของ​ตัวเอง

​พอ​เข้า​ปราสาท​ไป​ ​เสียงเพลง​อัน​เร้าใจ​ก็​ดัง​ขึ้น​ทันที

​“​ฉัน​เดิน​อยู่​บน​ถนน​สาย​เล็ก​ใน​แถบ​ชานเมือง​เพียงลำพัง​ ​ฉัน​จะ​เอา​เค้ก​ไป​ให้​คุณยาย​ชิม​ ​บ้าน​ของ​คุณยาย​ทั้ง​ไกล​ทั้ง​เปลี่ยว​ ​ฉัน​กังวล​ว่า​จะ​มี​หมาป่า​ตัว​โต​อยู่​แถว​นี้​รึเปล่า​ ​พอ​พระอาทิตย์ตกดิน​ ​ฉัน​ต้อง​รีบ​กลับบ้าน​ ​เข้านอน​ฝันหวาน​พร้อมกับ​คุณแม่

​ฉัน​เดิน​อยู่​บน​ถนน​สาย​เล็ก​ใน​แถบ​ชานเมือง​เพียงลำพัง​ ​ฉัน​จะ​เอา​เค้ก​ไป​ให้​คุณยาย​ชิม​ ​บ้าน​ของ​คุณยาย​ทั้ง​ไกล​ทั้ง​เปลี่ยว​ ​ฉัน​กังวล​ว่า​จะ​มี​หมาป่า​ตัว​โต​อยู่​แถว​นี้​รึเปล่า​…​”

​“​เวร​เอ้ย​…​หนูน้อย​หมวก​แดง​เวอร์ชั่น​ร็อค​งั้น​เหรอ​?​!​”​ ​ใบหน้า​ของ​หลิน​เช​วี​ยสั​บสน​ ​“​ทำไม​ฟัง​แล้ว​พิลึก​ขนาด​นี้​ ​แปลก​!​”

​“​ยอด​ไป​เลย​…​”​ ​เป่ย​โต​่ว​ยกนิ้วให้​ ​“​หนูน้อย​หมวก​แดง​ฉบับ​พี่​เฟิง​ ​จะ​ไม่​พิลึก​ ​ไม่​แปลก​ได้​เหรอ​ ​เป็น​หนูน้อย​หมวก​แดง​ที่​ถือ​มีด​สปาต้า​ขี่​บิ๊ก​ไบค์​กระดก​ขวด​เหล้า​ไง​ละ​!​”

​หลุดโลก​ได้​ถึงขนาด​นี้​เลย​จริงๆ​!

​“​เอ่อ​ ​อันที่จริง​ก็​ไม่เท่าไร​หรอก​ ​เพลง​ธีม​ใน​งานแต่ง​ของ​การ์​ฟิลด์​ตัว​นั้น​ใช้​เพลง​เคเอฟซี​ด้วยซ้ำ​…​พวก​นาย​ไม่ได้​ฟัง​รึ​ไง​”

​ทุกคน​ใน​งาน​ต่าง​ก็​พูดไม่ออก​แล้ว​…

​“​พ่อ​ครับ​ ​แม่​ครับ​ ​ขอให้​บ่าวสาว​มีความสุข​ ​ครองรัก​กัน​ร้อย​ปี​”​ ​มาสคอต​หมาป่า​น้อย​ตัว​หนึ่ง​ ​ค่อยๆ​ ​เดิน​เข้ามา​หา​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​กับ​ซือ​เยี​่ย​หาน​ ​แล้ว​เอ่ย​ด้วย​เสียง​อ้อแอ้

​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ลูบ​หัว​หมาป่า​น้อย​ ​จากนั้น​ก็​อุ้ม​หมาป่า​น้อย​เข้าสู่​อ้อมแขน​ ​“​ขอบใจ​จ๊ะ​ลูก​รัก​ ​แม่​รัก​ลูก​ที่สุด​เลย​!​”

​….

​—————————————————————————————

บท​ที่​ ​2454​ ​เรื่อง​ชุลมุน​ใน​งานแต่ง​ ​8​ ​[​จบบริบูรณ์​]

​“​ต่อไป​ ​ถัง​ถัง​ก็​สามารถ​ยืด​อก​พูด​อย่าง​ภาคภูมิใจ​ได้​แล้ว​ว่าว​่า​เขา​เคย​ไป​งานแต่ง​ของ​พ่อ​กับ​แม่​เขา​มา​แล้ว​”​ ​เยี่ยมู​่​ฝาน​หัวเราะ​แหะๆ

​หลังจาก​หัวเราะ​เสร็จ​ ​เยี่ยมู​่​ฝาน​ก็​อยาก​ร้องไห้​อยู่​บ้าง​ ​ถ้า​เกิด​เขา​กล้า​ท้อง​ก่อน​แต่ง​ ​พ่อแม่​คง​หัก​ขา​เขา​ไป​นาน​แล้ว​ ​แต่​พอ​รู้​ว่า​ลูก​ของ​หวัน​หวั่น​โต​ขนาด​นี้​แล้ว​ ​พ่อแม่​ไม่ใช่​แค่​ไม่​ด่า​เลย​สัก​คำ​เท่านั้น​ ​แต่​ยังดี​อก​ดีใจ​จน​หลั่ง​น้ำตา​ ​เฉลิมฉลอง​ทั้งวันทั้งคืน​อีก​!

​ไม่นาน​ ​หนูน้อย​หมวก​แดง​เวอร์ชั่น​ร็อค​ก็​จบ​ลง​ ​และ​เพลง​งานแต่ง​อย่างเป็นทางการ​ก็​ดัง​ขึ้น​มา​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ที่​เปลี่ยนไป​สวม​ชุดเจ้าสาว​และ​เสื้อคลุม​จับมือ​กับ​ซือ​เยี​่ย​หาน​เดิน​ขึ้น​สู่​เวที​ ​รับคำ​อวยพร​จาก​ทุกคน

​พิธีการ​เสร็จสิ้น​แล้ว

​หลังจาก​งานแต่ง​ใกล้​จะ​สิ้นสุดลง​ ​ไห่​ถัง​ก็​เดิน​เข้าไป​หา​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ ​“​อู๋​โย​ว.​..​มี​ของ​บางอย่าง​ ​ถึง​เวลา​ต้อง​ส่งมอบ​ให้​เธอ​แล้ว​”

​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ฟัง​แล้ว​ผงะ​ไป​เล็กน้อย​ ​“​ของ​อะไร​เหรอ​”

​ไห่​ถัง​หยิบ​แฟลช​ไดรฟ์​อัน​หนึ่ง​ออกมา​ ​แล้ว​ยื่น​ให้​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ ​“​ยัง​มีคำ​อวยพร​สำหรับ​งานแต่ง​ของ​เธอ​จาก​ใคร​บางคน​ด้วย​”

​“​ใคร​กัน​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ถาม

​“​จี้​ซิว​หร่าน​”​ ​ไห่​ถัง​ตอบ

​“​จี้​ซิว​หร่าน​…​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​พึมพำ

​ผู้ชาย​คน​นั้น​ ​จนถึง​ปัจจุบันนี้​ ​ก็​ยัง​ไม่​ปรากฏตัว​ขึ้น​อีก​เลย

​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​สบตา​กับ​ซือ​เยี​่ย​หาน​ ​จากนั้น​ซือ​เยี​่ย​หาน​ก็​ลูบไล้​เรือน​ผม​ของ​หญิงสาว​ ​แล้ว​เสียบ​แฟลช​ไดร์ฟ​เข้าที่​พอร์ต

​ท่ามกลาง​สายตา​ของ​ทุกคน​ ​จอภาพ​ขนาดใหญ่​ด้านหลัง​ค่อยๆ​ ​สว่าง​ขึ้น

​ผู้ชาย​คน​หนึ่ง​คล้าย​จะ​อยู่​ใน​โกดัง​ที่ไหน​สัก​แห่ง​ ​สวม​เสื้อเชิ้ต​สีขาว​ ​ใบหน้า​ด้วย​ประดับ​รอยยิ้ม​ดั่ง​สายลม​ฤดูใบไม้ผลิ​ที่​ทำให้​ผู้คน​คุ้นเคย​มาก

​มอง​แค่​แวบเดียว​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ก็​จำได้​แล้ว​ ​นี่​คือ​เกาะ​ที่​ใช้​กักขัง​ผู้คน​ไว้​ก่อนหน้านี้

​“​สวัสดี​ ​น้อง​หวัน​หวั่น​”

​พอได้​ยิน​คำ​ที่​จี้​ซิว​หร่าน​ใช้​เรียกตัว​เอง​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ก็​แปลกใจ​อยู่​บ้าง

​จี้​ซิว​หร่าน​เรียกตัว​เอง​ว่า​อู๋​โยว​มาต​ลอด​ ​แล้ว​ทำไม​ถึง​เรียก​เธอ​ว่า​หวัน​หวั่น​ล่ะ

​เขา​น่าจะ​คาดการณ์​ได้​ว่า​ตัวเอง​จะ​จัดงาน​แต่ง​ที่​จีน​สินะ

​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ฟัง​ต่อไป

​มุม​ปากของ​จี้​ซิว​หร่าน​ยก​โค้ง​ขึ้น​นิดๆ​ ​“​ถ้า​ฉัน​เดา​ไม่ผิด​ละ​ก็​ ​วันนี้​เธอ​คงจะ​แต่งงาน​แล้ว​…​”

​พอ​พูด​ประโยค​นี้​จบ​ ​ชายหนุ่ม​ก็​จ้องมอง​กล้อง​ ​ทว่า​เงียบงัน​อยู่​เนิ่นนาน

​“​ยินดี​กับ​เธอ​ด้วย​ที่​หา​แหล่ง​พักพิง​อย่างแท้จริง​ของ​ตัวเอง​เจอ​แล้ว​ ​และ​ฉัน​เชื่อ​ว่า​อีก​ครึ่งหนึ่ง​ของ​เธอ​ ​จะ​อยู่​กับ​เธอ​ไป​ชั่วชีวิต​ ​ปกป้อง​เธอ​ไป​ทั้งชาติ​ได้​”​ ​ผ่าน​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​ชายหนุ่ม​จึง​เอ่ย​ต่อไป​ด้วย​รอยยิ้ม

​“​ขอโทษ​ด้วย​มาก​ๆ​ ​และ​เสียดาย​มาก​ๆ​ ​ที่​ฉัน​ไม่​สามารถ​ไปร​่ว​มงาน​แต่ง​ของ​พวก​เธอ​ด้วยตัวเอง​ได้​ ​แต่​ยัง​โชคดี​ที่ทาง​นี้​มี​อุปกรณ์​บางส่วน​อยู่​บ้าง​ ​ทำให้​ฉันทิ​้ง​ของ​บางอย่าง​ไว้​ได้​ ​ทำให้​ฉัน​มอบ​คำ​อวยพร​ให้​พวก​เธอ​ได้​”

​“​ส่วน​ทาง​ฉัน​ ​ไม่จำเป็น​ต้อง​กังวล​หรอก​ ​อันที่จริง​ ​เมื่อนานมาแล้ว​ฉัน​มี​คนที​่​ตัวเอง​ชอบพอ​อยู่​ ​ตอนแรก​ฉัน​อยาก​ทำให้​เธอ​ไร้กังวล​ไป​ชั่วชีวิต​ ​แต่​น่าเสียดาย​สิ่ง​ที่​ฉัน​แบกรับ​ไว้​มีมาก​มาย​เกินไป​ ​ใน​ช่วง​ครึ่ง​แรก​ของ​ชีวิต​เลย​ไม่​สามารถ​ทำตาม​คำสัญญา​ของ​ตัวเอง​ได้​…​เพียงแต่​ฉัน​คิด​มาดี​แล้ว​ ​ครึ่ง​ชีวิต​ที่​เหลือ​ ​ฉัน​จะ​กลับ​ไป​อยู่​ข้างๆ​ ​เธอ​ ​ไม่​ทอดทิ้ง​ไม่​แยกจาก​ ​แม้​ความตาย​ก็​พราก​ไป​ไม่ได้​”

​“​ตัว​ฉัน​ใน​ตอนนี้​ ​น่าจะ​ออก​จารัฐ​อิสระ​ไป​อยู่​กับ​เธอ​แล้ว​ ​เธอ​ชอบ​ความสงบ​เรียบง่าย​ ​ไม่​ฝักใฝ่​ทางโลก​ ​นี่​ก็​เป็น​ชีวิต​ที่​ฉัน​ปรารถนา​เหมือนกัน​”

​“​ซือ​เยี​่ย​หาน​ ​ของ​บางอย่าง​ไม่​ง่าย​เลย​กว่า​จะ​ได้มา​ ​หวัง​ว่านาย​จะ​ถนอม​เอาไว้​ให้​ดี​ ​ถ้า​มี​วัน​ไหน​นายก​ล้า​รังแก​น้องสาว​ฉัน​ ​ฉัน​จะ​เผา​นาย​ให้​กลายเป็น​เถ้า​แน่​”

​“​หวัน​หวั่น​ ​จำไว้​นะ​ ​ไม่ว่า​อนาคต​จะ​เป็น​ยังไง​ ​ก็​ต้อง​ยิ้ม​เอาไว้​นะ​”

​“​ลาก่อน​”

​….

​ไห่​ถัง​ที่​ดู​อยู่​ด้านล่าง​เวที​ทอดถอนใจ

​ท้ายที่สุด​แล้ว​จี้​ซิว​หร่าน​ก็​ยังคง​ไม่​อาจ​ละวาง​ห้วง​สุดท้าย​นั้น​ได้

​ไม่อย่างนั้น​แล้ว​ ​ทำไม​ใน​วิดีโอ​อวยพร​นี้​ถึง​เรียก​เธอ​ว่า​หวัน​หวั่น​ ​ไม่ใช่​อู๋​โย​วกัน​เล่า

​ท้ายที่สุด​แล้ว​เขา​ก็​ยัง​ทน​เรียก​เจ้าสาว​ของ​คนอื่น​ว่า​…​อู๋​โยว​ไม่ได้​…

​[​จบบริบูรณ์​]

​—————————————————————————————