แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2459 ตอนพิเศษ : จี้ซิวหร่าน 5 / บทที่ 2460 ตอนพิเศษ : จี้ซิวหร่าน 6 - novel-lucky

บทที่ 2459 ตอนพิเศษ : จี้ซิวหร่าน 5

ขากลับจากครัวไปที่สวนหลังเขา แสงตะวันสดใส สายลมแผ่วพัดโชย บรรยากาศปลอดโปร่งมาก

จี้ซิวหร่านนั่งอยู่ในบ้านสวนพร้อมกับถือตำราปราชญ์ ค่อยๆ พลิกอ่าน เนี่ยอู๋โยวที่นั่งอยู่ข้างๆ จี้ซิวหร่าน เหลือบมองชายหนุ่มข้างกายเป็นระยะ

“หนังสือน่าดูขนาดนั้นเลยเหรอ” เนี่ยอู๋โยวถาม

“ไม่ได้หนึ่งในหมื่นของเธอหรอก” จี้ซิวหร่านเอ่ยตอบไปทันควัน

ไม่รอให้หญิงสาวได้พูดอะไรต่อ จี้ซิวหร่านก็ลดตำราในมือลง “เรื่องในพันธมิตรอู๋เว่ย ดูเหมือนจะไม่สู้ดีนักนะ”

พอได้ยินคำพูดนี้ หญิงสาวก็นิ่งเงียบไปชั่วขณะ

ก็จริง อุปสรรคที่พันธมิตรอู๋เว่ยต้องเผชิญใหญ่หลวงเกินไปจริงๆ ทั้งยังกระทบต่อผลประโยชน์ของกลุ่มอำนาจขาใหญ่บางพวกด้วย เรียกได้ว่าเอาชีวิตรอดอย่างลำบากลำบน

“ไม่มีอะไรหรอก ราบรื่นมากจริงๆ นะ” หญิงสาวฝืนยิ้ม

“อืม ราบรื่นก็ดีแล้ว” จี้ซิวหร่านพยักหน้านิดๆ

….

รอจนกระทั่งเยี่ยหวันหวั่นจากไปแล้ว

“คูกู่”

จี้ซิวหร่านร้องเรียก

พอสิ้นเสียงของจี้ซิวหร่าน ชายหนุ่มร่างผอมบางคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น

สายตาของจี้ซิวหร่านไม่ละไปจากตำราในมือเลย พลิกอ่านเป็นพักๆ แต่ปากกลับเอ่ยถามขึ้น “ไม่ว่าจะเป็นใครหน้าไหนที่คุกคามพันธมิตรอู๋เว่ย ฆ่าทิ้งให้หมด อย่าให้เหลือสักราย”

“ครับ”

จากนั้น ชายหนุ่มก็จากไป

“คุณชาย…”

จี้เยวี่ยมองจี้ซิวหร่าน “ตอนนี้สถานการณ์ของพวกเราก็ไม่สู้ดีนะครับ ตระกูลถงกับตระกูลโจวได้ร่วมมือกับหลี่ฉุนอดีตราชาใต้ดินคนก่อน ตอนนี้เรื่องชักจะแย่แล้ว”

ทว่าจี้ซิวหร่านกลับไม่เงยหน้าขึ้นมาเลย ทำเพียงเอ่ยอย่างไม่อนาทรร้อนใจ “ทำเรื่องที่นายควรทำให้ดีเถอะ”

“คุณชาย…เฮ้อ ได้ครับ” จี้เยวี่ยหมดหนทางอยู่บ้าง

คุณชายของตัวเอง หรือจะบ้าไปแล้ว ระยะนี้ เป็นช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานที่สุดสำหรับคุณชาย จะกำราบเครือข่ายใต้ดินทั้งหมดได้หรือไม่ ก็ต้องดูกันในช่วงนี้ อีกทั้งบ้านถง และบ้านโจวทั้งสองตระกูลก็คอยจ้องจี้ซิวหร่านตาเป็นมัน จับโจรต้องจับตัวหัวหน้าก่อน ถ้ากำจัดจี้ซิวหร่านได้ก่อน แต่ในเวลานี้ เขาดันให้พวกคูกู่ไปช่วยพันธมิตรอู๋เว่ยอะไรนั่นซะได้

….

ตกดึก ในสำนักงานของกลุ่มอำนาจแห่งหนึ่ง

สมาชิกระดับสูงหลายคนเสมือนเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจ คนพวกนี้ แทรกซึมเข้ามาในสำนักงานอย่างเงียบเชียบ หลีกเร้นจากหูตาทั้งได้สำเร็จ พวกเขาไม่พบเบาะแสเลยสักนิด ทำได้ยังไงกัน?!

สีหน้าของคูกู่มืดมน ยืนอยู่ข้างกายชายหนุ่ม

ชายหนุ่มอยู่ในชุดเสื้อโค้ท สวมถุงมือหนังคู่หนึ่ง

“ฉันได้ยินว่า พวกนายใช้อุบาย ทำร้ายไป๋เฟิงแห่งพันธมิตรอู๋เว่ย” มุมปากของจี้ซิวหร่านเจือรอยยิ้มนิดๆ ทว่ากลับทำให้คนหนาวสะท้านใจ

คูกู่มองเจ้านายของตัวเอง รอยยิ้มนี้ เป็นสิ่งบ่งบอกถึงความโกรธของชายคนนี้ที่เห็นได้น้อยนัก

“ไป๋เฟิงเหรอ”

สมาชิกระดับสูงคนหนึ่งยิ้มเยาะทันที “ฉันก็นึกว่าใคร ที่แท้ก็คนของพันธมิตรอู๋เว่ย คิดเหรอว่าแทรกซึมเข้ามาในสำนักงานของเราแล้วจะทำอะไรได้ ขอบอกพวกแกเลยนะ ที่นี่วางกับดักเอาไว้อย่างแน่นหนา พวกแกทั้งหมดต้องตายแน่นอน!”

“กับดักของพวกนาย ถูกจัดการจนเกลี้ยงไปนานแล้ว ไม่อย่างนั้นพวกเราจะเข้ามาได้ยังไง” จี้เยวี่ยที่อยู่ด้านข้างเอ่ยเสียงเย็น

“อะไรนะ?!”

พอสมาชิกระดับสูงทั้งหลายได้ยินใบหน้าก็พลันเปลี่ยนสี ล้อเล่นอะไรกัน!

“จี้หวง จัดการยังไงดีครับ”

คูกู่ถาม

“จี้หวง?!”

พอเห็นคำเรียกขานของชายหนุ่ม ม่านตาของทุกคนในเหตุการณ์ก็พลันหดตัวลง พวกเขาเรียกผู้ชายคนนี้ว่า จี้…จี้หวงเหรอ?!

“จี้หวง…หรือว่านายคือ…จี้ซิวหร่าน…แห่งตระกูลจี้?!”

สมาชิกระดับสูงคนหนึ่งตัวสั่นเทาไปหมด เป็นไปไม่ได้ จี้ซิวหร่านเกี่ยวข้องกับพันธมิตรอู๋เว่ย เกี่ยวข้องกับไป๋เฟิงได้ยังไง! เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้!

จี้ซิวหร่านเป็นคนระดับไหนกัน ถึงแม้จะเผยโฉมในรัฐอิสระน้อยมาก มีคนมากมายที่ยังไม่เคยเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของจี้ซิวหร่านมาก่อน แต่ว่า ตั้งแต่สมัยที่จี้ซิวหร่านยังเป็นวัยรุ่นอยู่ ชื่อเสียงอันความเหี้ยมโหดของเขา…ดังกระฉ่อนไปทั่วทั้งรัฐอิสระมานานแล้ว!

“ลบชื่อออกไปจากรัฐอิสระนับตั้งแต่นี้ซะ” จี้ซิวหร่านเอ่ยอย่างเฉยเมย

….

ไม่นาน สำนักงานแห่งนี้ก็มีเพลิงลุกโหม ถูกเผาจนวอดวาย

ใครหน้าไหนที่ทำร้ายเธอ เขาไม่มีทางยกโทษให้ มีให้เพียงความตายและความวอดวายเท่านั้น

ชายหนุ่มสวมเสื้อโค้ท ดูเหมือนอากาศจะหนาวอยู่บ้าง เขากระชับเสื้อโค้ทให้แน่นเล็กน้อย จากนั้นก็พาทุกคนก้าวจากไป โดยไม่เหลียวกลับมามอง

—————————————————————————————

บทที่ 2460 ตอนพิเศษ : จี้ซิวหร่าน 6

รัฐอิสระ

ฤดูหนาวอันเยียบเย็น หิมะตกหนักทั้งวัน ลอยล่องอยู่กลางอากาศราวกับขนห่าน โปรยปรายลงมา

ณ สวนหลังเขา สำนักงานกลุ่มจี้หวง

จี้ซิวหร่านสวมเสื้อโค้ท ปล่อยผมยาวสีดำดุจหมึกสยายไว้ด้านหลังลวกๆ

เวลานี้ ชายหนุ่มกำลังนั่งยองๆ ดูแลพืชผักเหล่านั้นที่ตัวเองลงมือปลูกด้วยความใส่ใจ

“พี่ซิวหร่าน นี่พี่วางแผนจะกลับชนบทรึไง”

เนี่ยอู๋โยวนั่งอยู่ในบ้านสวน มองจี้ซิวหร่านที่บนร่างมีเกล็ดหิมะติดอยู่ไม่น้อย พลางเอ่ยถามเสียงเบา

เธอไม่เข้าใจ ว่าชายหนุ่มจะปลูกพืชผักผลไม้พวกนี้ไปทำไม

“กลับชนบทงั้นเหรอ…” จี้ซิวหร่านผงะไปแวบหนึ่ง แล้วเอ่ยถามเสียงพึมพำ

“อื้อ กลับชนบท” เนี่ยอู๋โยวเอ่ยยิ้มๆ

“ทำไมล่ะ นั่นเป็นชีวิตแบบที่เธอต้องการเหรอ” จี้ซิวหร่านมองไปที่เนี่ยอู๋โยว

“ชีวิตแบบที่ฉันต้องการ…” เนี่ยอู๋โยวกุมแก้มพลางใคร่ครวญดู ผ่านไปครู่หนึ่งถึงเอ่ยว่า “มีที่นาอุดมสมบูรณ์สักสองสามไร่ กินผักดองทั้งสามมื้อ รับแสงอรุณชมตะวันตกดิน…สงบสุขเรียบง่าย”

จี้ซิวหร่านยิ้มน้อยๆ แวบหนึ่ง “หักใจลงรึไง”

“ทำไมฉันจะหักใจไม่ลงล่ะ พี่นั่นแหละ หักใจลงเหรอ” เนี่ยอู๋โยวเอ่ยถามจี้ซิวหร่าน

พอฟังประโยคนี้แล้ว จี้ซิวหร่านก็ตะลึงไปแวบหนึ่ง “มีฉันอยู่ในอนาคตด้วยเหรอ”

“แน่นอนสิ!” เนี่ยอู๋โยวก้าวเข้ามาอย่างรวดเร็ว แล้วกอดแขนชายหนุ่มไว้ “จะขาดคนไหนไปก็ได้…แต่คนเดียวที่ขาดไปไม่ได้…คือพี่”

“แต่ฉันหักใจไม่ลงนะ” จี้ซิวหร่านส่ายหน้า

พอชายหนุ่มกล่าวออกมา ความหวังในดวงตาของเนี่ยอู๋โยว ก็แปรเปลี่ยนเป็นอารมณ์ที่ยากจะบรรยายได้ในชั่วพริบตา

“ฉันหักใจให้เธอกินผักดองทั้งสามมื้อไม่ลงหรอก ไม่สู้เพิ่มซี่โครงเปรี้ยวหวานเข้าไปด้วยเป็นไง” จี้ซิวหร่านหัวเราะเบาๆ

เนี่ยอู๋โยวพูดไม่ออกแล้ว ปัดโธ่เว้ย ผู้ชายคนนี้มันยังไงกันเนี่ย!

“พี่ซิวหร่าน พี่หักใจละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างได้จริงๆ น่ะเหรอ…” เนี่ยอู๋โยวไม่อยากจะเชื่ออยู่บ้าง

ในรัฐอิสระ เขาเปรียบเสมือนราชาที่ปกครองใต้หล้า ครอบครองอำนาจไว้แทบจะเบ็ดเสร็จสมบูรณ์

จี้ซิวหร่านส่ายหน้า เขาค่อยๆ ลุกขึ้นมา กระชับเสื้อโค้ทของหญิงสาวตรงหน้าให้แน่น “หักใจไม่ลงหรอก นอกจากจะเอาตัวเธอมาแลกเปลี่ยน”

“จริงเหรอ” เนี่ยอู๋โยวยืนอยู่ที่เดิม มองการกระทำของชายหนุ่มเบื้องหน้า ภายในใจถูกนัยน์ตาอ่อนโยนชวนให้คนลุ่มหลงคู่นั้นแผดเผาจนหลอมละลายไปนานแล้ว

“เธอว่าไงล่ะ” ชายหนุ่มใช้นิ้วเขี่ยปลายจมูกของเนี่ยอู๋โยว

“เข้าไปก่อนเถอะ รู้สึกหนาวๆ แล้ว” จี้ซิวหร่านหันหลังไปเด็ดพืชผักบางส่วนที่ตัวเองปลูกมา “นี่เป็นของที่ฉันปลูกเอง ของคนอื่นฉันไม่ไว้ใจ ต่อไปจะเอามาทำกับข้าวกินบ่อยๆ แบบนี้จะได้แข็งแรง”

“พี่…ปลูกให้ฉันหมดเลยเหรอ” เนี่ยอู๋โยวมีสีหน้าประหลาดใจ

ชายหนุ่มยกมุมปากขึ้นนิดๆ ดวงตาทอแววยิ้มแวบหนึ่ง หลังจากเด็ดผักผลไม้มาแล้ว ก็ก้าวนำหน้า จูงมือของหญิงสาวไว้ แล้วเดินไปทางห้องครัว

ตอนนี้ทักษะการครัวของจี้ซิวหร่าน ยอดเยี่ยมมาก สีสันรสชาติครบครัน ถูกปากอย่างยิ่ง โดยเฉพาะซี่โครงเปรี้ยวหวาน เนี่ยอู๋โยวอยากกินจานเข้าไปด้วยใจแทบขาด

เพียงแต่หญิงสาวกลับไม่ชอบกินผัก กินแต่เนื้อ เว้นแต่จะเป็นผักของจี้ซิวหร่าน

ตกเย็น บนยอดเขาของกลุ่มจี้หวง จากที่นี่หากทอดมองลงไป ทุกอย่างนั้นดูสดใสแจ่มชัด ไร้สิ่งกีดขวาง

ชายหนุ่มนั่งอยู่บนยอดเขา และหญิงสาวก็นั่งอยู่ข้างๆ ชายหนุ่ม

“สิ่งเหล่านี้ เป็นความพยายามอันยาวนานของพี่” หญิงสาวเอ่ยเสียงเบา

“ใช่แล้ว ตั้งแต่วัยรุ่น จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่สิ้นสุด” จี้ซิวหร่านพยักหน้า

“ตอนนี้พันธมิตรอู๋เว่ยของฉันก็ร้ายกาจมากเหมือนกันนะ…แปลกมากเลย กลุ่มอำนาจพวกนั้นที่ก่อนหน้านี้คุกคามพวกเรา แต่ตอนนี้กลับหายสาบสูญไปหมดเลย…” เนี่ยอู๋โยวเอ่ย

“แบบนั้นก็ดีแล้วนี่” จี้ซิวหร่านเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

“เอ๊ะ…คงไม่ใช่ฝีมือพี่ใช่ไหม” เด็กสาวมองไปที่จี้ซิวหร่าน

“ไม่ใช่” ชายหนุ่มส่ายหน้า

“น่าสงสัย!” เนี่ยอู๋โยวเบะปาก

—————————————————————————————