แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2467 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 1 / บทที่ 2468 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 2 - novel-lucky

บทที่ 2467 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 1

“เรียนวิชาเหรอ” เด็กชายวางลูกคิดในมือลง เอียงคอมองพ่อแม่ แล้วจากนั้นก็ส่ายหน้า “มีอะไรน่าเรียนกัน ผมไม่ไป”

คุณชายน้อยตระกูลเนี่ยนับว่ามีชื่อในรัฐอิสระอยู่บ้าง แต่ไม่ได้เป็นเพราะเกี่ยวข้องกับตระกูลเนี่ยเท่านั้น

เนี่ยอู๋หมิงมีพรสวรรค์ทางเชิงยุทธ์ที่สูงมาก แต่กลับรักชอบในการคำนวณ มักจะทำการค้ากับผู้คนอยู่เสมอ

“พ่อ แม่ ตระกูลเนี่ยของเรามีเงินแค่ไหนกัน รอหลังจากพวกพ่อแม่ตายแล้ว อำนาจในการบริหารกิจการของตระกูลเนี่ยก็ไม่พ้นไปจากผมใช่ไหมล่ะ เรียนวรยุทธ์จะมีประโยชน์อะไรกัน พวกพ่อดูตระกูลเสิ่นสิ…” เนี่ยอู๋หมิงแสดงท่าทีคลางแคลงกับการที่พ่อแม่จะส่งตัวเองไปร่ำเรียนวิชา

คุณพ่อเนี่ยได้ยินคำพูดนี้แล้วโมโหนัก “ไอ้ตัวสารเลว ไป ไสหัวไปเรียนให้ฉันซะ!”

….

ผ่านไปไม่พ้นสามวัน เนี่ยอู๋หมิงก็ถูกส่งตัวออกไปจากรัฐอิสระแล้ว

ณ ตำบลแห่งหนึ่งในเขตประเทศเล็กๆ ติดกับรัฐอิสระ

เนี่ยอู๋หมิงมองคฤหาสน์เดี่ยวใจกลางตำบล จากนั้นก็มองเจ้าของคฤหาสน์เดี่ยวคนนี้ เขาไม่สามารถเข้าใจได้เลยว่า ทำไมพ่อแม่ถึงต้องส่งตัวเองมาอยู่ในสถานที่ผีสางนกไม่อึรดแบบนี้ด้วย

ยังมีอีก ผู้หญิงข้างๆ ตัวเองที่ชอบสูบซิการ์คนนี้มันอะไรกัน พ่อแม่จะให้เขามาเรียนวิชากับเธองั้นเหรอ

เนี่ยอู๋หมิงมองไม่ออกสักนิดเลยว่า ที่แท้ผู้หญิงคนนี้มีอะไรพิเศษกันแน่ ดูเหมือนจะไม่มีอะไรโดดเด่นเลย ถ้ายืนกรานจะให้พูดถึงข้อดีมาสักอย่าง ก็มีอยู่จริงๆ นั่นแหละ

ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาหรือรูปร่าง ก็แทบจะอยู่ในขั้นสุดยอดทั้งหมด แต่กลับแต่งกายตามสบายเกินไป กางเกงยีนส์ที่ดูค่อนข้างเก่าโทรมตัวหนึ่ง เสื้อหลวมโพรก ดูไร้สิ่งผูกมัดอยู่บ้าง ถ้าแต่งตัวให้พิถีพิถันสักหน่อย น่าจะเป็นสาวงามหาตัวจับยากคนหนึ่งเลยทีเดียว

“อู๋หมิง บรรพบุรุษของพวกเรากับบรรพบุรุษของเธอ มีสายสัมพันธ์เกี่ยวดองกันอยู่บ้าง พ่อแม่เธอส่งเธอมาเรียนรู้กับฉัน เพราะหวังให้วันข้างหน้าเธอจะเชื่อฟังขึ้นมาบ้าง เข้าใจไหม” หญิงสาวมองเนี่ยอู๋หมิง พลางเอ่ยกลั้วเสียงหัวเราะแผ่วเบา

เนี่ยอู๋หมิงฟังแล้วกะพริบตาปริบๆ “ยายป้าหงำเหงือก พ่อแม่ฉันยังยุ่งกับฉันไม่ได้เลย แล้วเธอจะเอาอะไรมายุ่งกับฉัน แม่งเอ้ย!”

เนี่ยอู๋หมิงร้องเฮอะ หันหลังหมายจะจากไป

ทว่าเดินไปได้ไม่กี่ก้าว หญิงสาวกลับดึงคอเสื้อด้านหลังของเนี่ยอู๋หมิงไว้ แล้วหิ้วเขาขึ้นมา

“ไอ้หนู นายนี่ไม่ได้รับการสั่งสอนจากที่บ้านจริงๆ ตอนเด็กพ่อแม่เธอเลี้ยงดูมายังไงกัน”

หญิงสาวหัวเราะเสียงเย็น

“ฉันจะบอกเธอไว้นะ ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้ ผู้ชายที่ดีจะไม่สู้กับผู้หญิง คุณชายอย่างฉันไม่เคยลงมือกับผู้หญิงมาก่อน แต่ฉันไม่ถือสาที่จะมีข้อยกเว้นหรอกนะ…ฉันจะบอกเธอให้นะ ฉันน่ะเก่งมาก…” เนี่ยอู๋หมิงถูกหิ้วจนลอยอยู่บนอากาศ จึงแยกเขี้ยวดิ้นรน

หญิงสาวกลับถูกท่าทางของเนี่ยอู๋หมิงทำให้ขบขันแล้ว จึงค่อยๆ วางเนี่ยอู๋หมิงลงบนพื้น สองมือสอดเข้ากระเป๋ากางเกง แล้วเอ่ยด้วยความสนใจ “เก่งมากเหรอ มองไม่ออกเลยจริงๆ เอาแบบนี้แล้วกัน ถ้านายจัดการฉันได้ ฉันจะส่งนายกลับรัฐอิสระ เป็นยังไง”

“ได้ นี่ถือว่าเธอพูดแล้วนะ งั้นก็อย่าโทษที่ท่านปู่อู๋หมิงของเธอบดขยี้ดอกไม้งาม ไม่รู้จักรักหยกถนอมบุปผาแล้วกัน!” เนี่ยอู๋หมิงร้องฮึดฮัด

“บดขยี้ดอกไม้งาม…รักหยกถนอมบุปผา…ไอ้ตัวแสบ นายไปเรียนรู้มาจากใครกัน” หญิงสาวถามด้วยความสงสัย

เธอนึกไม่ออกเลยจริงๆว่าเด็กน้อยวัยเจ็ดแปดขวบคนหนึ่ง ทำไมถึงพูดจาแบบนี้เป็นด้วย

“แตกฉานได้โดยไร้อาจารย์ โปรดเรียกฉันว่าอัจฉริยะ” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ย

“คงไม่ใช่ว่านายเลียนแบบพ่อของนายมาใช่ไหม” หญิงสาวเอ่ยยิ้มๆ

พอได้ยินคำพูดนี้ เนี่ยอู๋หมิงก็ผงะไปแวบหนึ่ง “เธอรู้ได้ยังไง”

หญิงสาวยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ จู่ๆ เนี่ยอู๋หมิงก็มองไปทางด้านหลังของหญิงสาว ใบหน้าเต็มไปด้วยความแปลกใจ “แม่ แม่มาได้ยังไง”

พอเสียงของเนี่ยอู๋หมิงเปล่งออกมา หญิงสาวก็หันมองไปทางด้านหลังตามสัญชาตญาณ

—————————————————————————————

บทที่ 2468 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 2

เนี่ยอู๋หมิงมองสถานการณ์แล้วหัวเราะดังลั่น เงื้อหมัดขึ้นมา รีบพุ่งเข้าประชิดตัวหญิงสาว “ยุทธภพโหดร้าย ใจคนยากแท้หยั่งถึง ฉันจะสอนบทเรียนให้เธอสักยกแล้วกัน!”

จากนั้นได้ยินเพียงเสียงดัง ‘พลั่ก’ จากนั้นร่างกายของเนี่ยอู๋หมิงก็ซวนเซ ล้มกองอยู่ตรงแทบเท้าของหญิงสาว

เวลานี้ หญิงสาวหันกลับมา มองเนี่ยอู๋หมิงด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ “เธอว่ายังไงนะ”

เนี่ยอู๋หมิงเฉไฉ “โอ้…ฉันคงคิดถึงแม่ฉันมากเกินไป เมื่อกี้น่าจะเกิดภาพหลอนน่ะ…”

“เมื่อกี้นายบอกจะสอนบทเรียนให้ใครนะ” หญิงสาวจ้องมองเนี่ยอู๋หมิง

“ฉันมาเพื่อเรียนวิชาไม่ใช่เหรอ เธอต้องสอนบทเรียนให้ฉันไง” เนี่ยอู๋หมิงตอบ

จากนั้นหญิงก็หิ้วตัวเนี่ยอู๋หมิงขึ้นมา แล้วเดินเข้าไปในคฤหาสน์ด้านหน้า

….

“การเป็นนักเรียนของฉัน มีข้อกำหนดสำหรับเธอสามข้อ” ในห้องโถงใหญ่ หญิงสาวจ้องมองเนี่ยอู๋หมิงแล้วเอ่ยขึ้น

“สามข้อไหน” เนี่ยอู๋หมิงถามด้วยความสงสัย

“ข้อแรก นับจากวันนี้เป็นต้นไป นายต้องรับผิดชอบดูแลความสะอาดในบ้าน รวมถึงไปซื้อของมาทำกับข้าว”

“ข้อสอง ต่อไปฉันพูดแบบนั้น นายต้องทำแบบนั้น ห้ามโต้แย้งใดๆ ทั้งสิ้น”

“ข้อสาม ตอนนี้นายเป็นสมาชิกคนหนึ่งในครอบครัวของฉันแล้ว นายเป็นผู้ชายเพียงคนเดียว จะต้องทุ่มเทมานะฝึกฝน อย่างน้อยในอนาคตจะได้ปกป้องพวกเราได้”

เนี่ยอู๋หมิงนั่งอยู่บนโซฟา สองขาไขว่ห้าง พอได้ยินคำพูดของหญิงสาว เนี่ยอู๋หมิงกลับหัวเราะเยาะ “ทำไมฉันถึงเป็นผู้ชายคนเดียวล่ะ สามีเธอตายแล้วเหรอ เธอเป็นหม้ายสินะ คิดจะให้ฉันซื้อของมาทำกับข้าวทำความสะอาด เธออย่าฝันไปเลย ฉันจะเรียนหมัดวานร เธอโชว์หมัดวานรให้ฉันดูสักท่าสิ”

หญิงสาวยังไม่ทันอ้าปากพูดอะไรต่อ เด็กผู้หญิงสีหน้าเรียบเฉย สวมชุดกระโปรงสีขาว ก็ค่อยๆ ก้าวลงมาจากชั้นสอง

“แม่คะ…เอะอะเสียงดังมาก…”

เด็กหญิงเอ่ยเสียงเบาใส่หญิงสาว ถึงแม้แววตาจะเย็นชา ทว่าพอมองไปที่เนี่ยอู๋หมิงกลับเจือความสงสัยใคร่รู้เอาไว้เล็กน้อย

“เธอเป็นใครน่ะ”

เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยกับเด็กหญิง

“นายอยู่ในบ้านฉัน มาถามทำไมว่าฉันเป็นใคร” เด็กหญิงเอ่ยเรียบๆ

“เนี่ยอู๋หมิง เธอคือลูกสาวของฉัน ถ้านับตามลำดับอาวุโสแล้ว นายควรเรียกเธอว่าอาหญิง” หญิงสาวกล่าว

“อาหญิงเหรอ” เนี่ยอู๋หมิงจ้องเด็กหญิง “เอาอะไรมาให้ฉันเรียกว่าอาหญิง ทำไมเธอไม่เรียกฉันว่าท่านปู่ล่ะ ไหนเธอเรียกฉันว่าท่านปู่สิ แล้วฉันจะเรียกเธอว่าอาหญิง พวกเราต่างคนต่างเรียก แบบนี้ฉันพอจะยอมรับได้”

ไม่รอให้หญิงสาวได้เปิดปากพูด จู่ๆ เนี่ยอู๋หมิงก็เข้าใจขึ้นมาทันที “เธอเป็นลูกสาวของเธอ…พูดแบบนี้คือ เธอก็มีสามีจริงๆ ก่อนหน้านี้ที่บอกว่าฉันเป็นผู้ชายคนเดียวในบ้านหลังนี้ คือสามีเธอตายไปแล้ว เธอเป็นหม้ายจริงๆ สินะ!”

“ไอ้ตัวแสบ นายอย่าให้มันเกินไปหน่อยเลย ฉันยังไม่เคยอัดเด็กมาก่อนนะ” หญิงสาวเอ่ยเสียงเย็น

“ยายป้าแร้งทึ้ง เธออย่าคิดจะมาแยกเขี้ยวกางเล็บที่นี่นะ ฉันก็ยังไม่เคยอัดผู้หญิงมาก่อนเหมือนกัน!” เนี่ยอู๋หมิงไม่ยอมอ่อนให้

“หลิงเหมี่ยว ช่วยแม่สั่งสอนได้เด็กแสบคนนี้ให้หนักที” หญิงสาวเอ่ยกับเด็กหญิง

แต่พอเด็กหญิงฟังแล้วกลับส่ายหน้าให้ “มือหนูจะสกปรก”

“ดูเหมือนแม่คงต้องลงมือสั่งสอนไอ้เด็กแสบคนนี้เองสินะ” หญิงสาวจ้องเนี่ยอู๋หมิง แล้วหัวเราะเสียงเย็น

“มาสิ ฉันไม่กลัวเธอหรอกนะยายป้าหงำเหงือก” เนี่ยอู๋หมิงเบะปาก

….

เวลาผ่านไปราวครึ่งชั่วโมง

เนี่ยอู๋หมิงที่หน้าบวมจมูกช้ำจ้องมองหญิงสาว ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ย่าเล็กหลิงอี๋ ขอเงินให้ผมหน่อยสิครับ ผมจะไปซื้อกับข้าว…”

“ยอมแล้วเหรอ” หลิงอี๋จ้องเนี่ยอู๋หมิงพลางเอ่ยถาม

“ยอมไม่ยอมอะไรกัน…ประเด็นคือผมเป็นผู้ชายคนเดียวในบ้าน ผมจะดูแลย่าเล็กกับอาหญิงหลิงเหมี่ยว นี่เป็นการให้ความเคารพ…”

เนี่ยอู๋หมิงถูกอัดจนแทบน่วม มีแต่ต้องยอมรับทุกอย่างที่ครอบครัวนี้ให้เขาทำ เก็บกวาดทำความสะอาดดูแลความเป็นอยู่ในแต่ละวัน หลิงอี๋นับว่าปฏิบัติต่อเขาไม่เลวเลย ส่วนเรื่องซักผ้าก็มอบหมายให้หลิงเหมี่ยวไป