แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2469 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 3 / บทที่ 2470 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 4
บทที่ 2469 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 3
“หลิงเหมี่ยว ทำไมเธอถึงแซ่หลิงล่ะ”
เนี่ยอู๋หมิงจ้องมองเด็กหญิง ใบหน้าเต็มไปด้วยความอยากรู้
“แล้วทำไมนายแซ่เนี่ยล่ะ” เด็กหญิงย้อนถาม
“พ่อฉันแซ่เนี่ยไง” เนี่ยอู๋หมิงตอบ
“แต่พ่อนายแซ่หลิงไม่ใช่เหรอ” หลิงเหมี่ยวเหลือบมองเนี่ยอู๋หมิงแวบหนึ่ง
“เอ่อ สถานการณ์ของพ่อฉันไม่เหมือนคนอื่น…เธอน่าจะเข้าใจนี่ว่าฉันใช้แซ่ตามแม่ฉัน” เนี่ยอู๋หมิงมีสีหน้าเก้อกระดากอยู่บ้าง
“ฉันก็ใช้แซ่ของแม่ฉันเหมือนกัน มีปัญหาเหรอ” หลิงเหมี่ยวเอ่ยนิ่งๆ
“ความหมายของฉันคือ…พ่อเธอไปไหน” เนี่ยอู๋หมิงเปิดประเด็นขึ้น
หลิงเหมี่ยวเงียบไปครู่หนึ่ง ดูจะไม่หลบเลี่ยงเลย “พ่อฉันทิ้งฉันกับแม่ฉันไว้ แล้วหนีไปกับผู้หญิงคนอื่น”
“หา”
เนี่ยอู๋หมิงมีสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อย “ฉันนึกว่าพ่อเธอตายไปแล้ว แม่เธอเป็นแม่หม้าย ส่วนเธอก็เป็นลูกกำพร้าซะอีก…”
หลิงเหมี่ยวเงียบงัน…
“แต่ว่าย่าเล็กหลิงอี๋สวยขนาดนั้น ทำไมพ่อเธอยังหนีไปกับผู้หญิงอื่นอีกล่ะ หรือว่าผู้หญิงคนนั้นสวยกว่าย่าเล็กหลิงอี๋งั้นเหรอ” เนี่ยอู๋หมิงถามด้วยความอยากรู้
“ถ้านายพูดไม่เป็น ก็ไม่ต้องพูดจะดีที่สุด” หลิงเหมี่ยวขมวดคิ้วนิดๆ
“ได้ๆๆ ไม่พูดก็ได้…ใช่แล้ว ตอนฉันมาถึงเห็นว่าในตำบลมีชิงช้าสวรรค์เล็กๆ อันหนึ่ง พวกเราออกไปเล่นกันเถอะ” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยยิ้มๆ
หลิงเหมี่ยวฟังแล้วส่ายหน้า “แม่ฉันไม่ให้ฉันออกไปเล่น”
“ย่าเล็กหลิงอี๋ไม่ให้เธอออกไปเล่นงั้นเหรอ” เนี่ยอู๋หมิงตะลึงงัน “นี่ไม่เป็นการฝืนธรรมชาติของพวกเราหรอกเหรอ ไปเถอะ ฉันจะพาเธอไปเอง”
ว่าแล้วเนี่ยอู๋หมิงก็คว้ามือน้อยๆ ของหลิงเหมี่ยว แล้วทำท่าจะพาออกไป
อย่างไรก็ตาม ใช้เวลามากสุดเพียงสองชั่วลมหายใจ ก็เกิดเสียงดัง ‘พลั่ก’ ร่างของเนี่ยอู๋หมิงสูญเสียการทรงตัวไปทันที ถูกหลิงเหมี่ยวจับทุ่มลงพื้น
“โอ้ย…”
เนี่ยอู๋หมิงที่กองอยู่บนพื้นร้องโอดโอย
“นายไม่เป็นไรใช่ไหม…”
หลิงเหมี่ยวเห็นเนี่ยอู๋หมิงร้องครวญคราง ดวงตาของหลิงเหมี่ยวจึงฉายแววกังวลแวบหนึ่ง เธอยังไม่ได้ออกแรงเลยนะ
“จะไม่เป็นได้ยังไง ฉันจะบอกย่าเล็กหลิงอี๋ เธอตีฉัน!” ใบหน้าของเนี่ยอู๋หมิงเต็มไปด้วยความคับข้องใจ
“กระแทกตรงไหนรึเปล่า” เหลิงเหมี่ยวย่อตัวลง ดวงตาทอประกายคู่หนึ่งมองไปที่เนี่ยอู๋หมิง
“หัว! กระแทกหัวจนโนแล้ว! เธอมาลูบดูเองสิ!” เนี่ยอู๋หมิงนั่งอยู่บนพื้น ร้องฮึดฮัด
หลิงเหมี่ยวลูบหัวเนี่ยอู๋หมิงเบาๆ จากนั้นก็เอ่ยปลอบ “ไม่เป็นไรหรอก…เดี๋ยวก็ยุบแล้ว”
“จะไม่เป็นไรได้ยังไง ฉันจะบอกเธอให้นะ เมื่อกี้ฉันแค่ยอมให้เธอหรอก ควบคุมปฏิกิริยาตอบสนองตามสัญชาตญาณของฉันไว้ ไม่อย่างนั้น ตอนนี้เธอเจ็บหนักแน่นอน ไม่แน่ว่าอาจตายไปแล้วก็ได้…” เนี่ยอู๋หมิงด่าฉอดๆ
หลิงเหมี่ยวมองเนี่ยอู่หมิง พลางพยักหน้าด้วยความจนปัญญา “เอาเถอะ ฉันทำผิดกับนาย ต่อไปจะไม่ตีนายแล้ว ถ้านายไม่พอใจ นายตีฉันคืนก็ได้นะ”
“ใครจะตีเธอกัน ฉันไม่สนใจจะตีเธอหรอกนะ” เนี่ยอู่หมิงเอ่ย
“งั้น…นายอยากทำอะไร” หลิงเหมี่ยวถาม
เนี่ยอู๋หมิงปัดๆ ก้น แล้วลุกขึ้นยืน คว้ามือน้อยของหลิงเหมี่ยวมาอีกรอบ “งั้นเธอต้องพาฉันไปเล่นชิงช้าสวรรค์…”
เพิ่งพูดจบ ร่างกายของเนี่ยอู๋หมิงก็สูญเสียการทรงตัวอีกครั้ง ถูกหลิงเหมี่ยวจับทุ่มลงพื้นตามสัญชาตญาณ
“เธอ…เธอมันคนโกหก ไหนเธอบอกว่า…ต่อไปจะไม่ตีฉันอีกไง! ทำไมเธอตีฉันอีกแล้วล่ะ เธอคิดว่าฉันสู้เธอไม่ได้ใช่ไหมหะ?!” เนี่ยอู๋หมิงถลึงสองตาจ้องหลิงเหมี่ยว
หลิงเหมี่ยวเงียบไปแล้วตอบสั้นๆ “ปฏิกิริยาตามสัญชาตญาณ”
—————————————————————————————
บทที่ 2470 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 4
“ฉันไม่สน วันนี้เธอต้องพาฉันออกไปเล่น ไม่งั้นฉันกับเธอถึงแก่เฒ่าจนตายก็ไม่ต้องมาเผาผี ไม่ตายไม่เลิกรา ถ้าเธอไม่ตายก็เป็นฉันที่ต้องตาย ฉันจะวางยาพิษในอาหารของเธอ ฉันจะวางยาพิษฆ่าเธอ!” เนี่ยอู๋หมิงตะโกนลั่น
หลิงเหมี่ยวเงียบไปครู่หนึ่ง
“นายออกไปเล่นคนเดียวก็ได้นี่ ทำไมต้องให้ฉันพานายไปให้ได้เลยล่ะ” หลิงเหมี่ยวไม่เข้าใจอยู่บ้าง
“ไร้สาระ…ฉันเพิ่งมาถึงสถานที่ผีสางนกไม่อึรดแบบนี้ ถ้าฉันออกไปก็หาทางกลับมาไม่ได้สิ…อีกอย่าง เธอเป็นอาหญิงของฉันไม่ใช่เหรอ ลำดับเธออาวุโสกว่า เธอพาฉันออกไปเล่นจะเป็นอะไรไป นี่ไม่ใช่หน้าที่และความรับผิดชอบที่เธอควรทำหรอกเหรอ คิดว่าคำว่าอาหญิงของฉันเรียกไปแบบเสียเปล่ารึไง…ถ้าเธอไม่พาฉันออกไปเล่น เธอก็เรียกฉันว่าท่านปู่ซะ เธอต้องชดใช้ให้ฉัน!” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ย
สุดท้าย หลิงเหมี่ยวจึงทำได้แค่ตอบรับคำร้องขอของเนี่ยอู๋หมิง พาเขาออกไปเล่น
ทั้งสองคนเดินกันอยู่ราวครึ่งชั่วยาม จึงมาถึงบริเวณชิงช้าสวรรค์ที่ถูกทิ้งร่างไว้กลางตำบล
หลิงเหมี่ยวจ้องมองชิงช้าสวรรค์อย่างจดจ่อ ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่
“คงไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยเล่นเลยใช่ไหม” เนี่ยอู๋หมิงถาม
หลิงเหมี่ยวฟังแล้วส่ายหน้าตอบรับ ตั้งแต่เธอเกิดมา ถึงขั้นที่แม้แต่สวนสนุกก็ยังไม่เคยไปเลย
“ดูพอแล้วใช่ไหม กลับบ้านเถอะ” หลิงเหมี่ยวเอ่ย
“ล้อเล่นอะไรน่ะ ฉันยังไม่ได้ขึ้นไปเลยนะ” เนี่ยอู๋หมิงส่ายหัว
“ที่นี่ถูกทิ้งร้างมานานแล้ว ห้ามเข้าไป” หลิงเหมี่ยวมองเนี่ยอู๋หมิง
“แบบนั้นแล้วไงล่ะ พวกเราแอบเข้าไปก็ใช้ได้แล้ว” เนี่ยอู๋หมิงหัวเราะฮี่ๆ
หลิงเหมี่ยวพบว่า ตั้งแต่เธอโตมาจนถึงขนาดนี้ เพิ่งเคยได้ทำเรื่องบ้าคลั่งแบบนี้เป็นครั้งแรก ตามเนี่ยอู๋หมิงแอบขึ้นไปบนชิงช้าสวรรค์
แต่อย่างไรก็ตาม เนื่องจากถูกทิ้งร้าง ชิงช้าสวรรค์จึงหมุนไม่ได้ ทั้งสองทำได้แค่ปีนขึ้นในตำแหน่งตรงกลาง อีกทั้งชิงช้าสวรรค์ของที่นี่ไม่นับว่าสูงมาก ดังนั้นจึงไม่มีอันตรายอะไร
“เป็นไงล่ะ สดชื่นไหม” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยยิ้มๆ
“อืม” หลิงเหมี่ยวหยักหน้านิดๆ
“เฮ้อ เธอช่างน่าเวทนาจริงๆ แม้แต่ชิงช้าสวรรค์ก็ไม่เคยเล่น” เนี่ยอู๋หมิงส่ายหน้า
“ฉันได้ยินว่า…พ่อแม่นายก็เข้มงวดมากเหมือนกัน นายออกไปเล่นบ่อยไหม” หลิงเหมี่ยวอยากรู้อยู่บ้าง
“เข้มงวดน่ะเข้มงวดแน่ พ่อแม่ฉันก็ไม่เคยให้ฉันออกไปเล่นเหมือนกัน…แต่โชคยังดี ฉันมีน้องสาวหนึ่งคน เธอชื่อเนี่ยอู๋โยว เธอแอบพาฉันออกไปเล่นอยู่บ่อยๆ ถ้าพ่อแม่ฉันโกรธขึ้นมา ฉันก็จะบอกว่าน้องสาวฉันบังคับให้ฉันออกไป แล้วฉันก็สู้ไม่เคยชนะเธอด้วย” เนี่ยอู๋หมิงนึกๆ ดู จากนั้นจึงเปิดปากเล่า
“งั้นเหรอ…” หลิงเหมี่ยวใช้ความคิด “เนี่ยอู๋โยว...เป็นชื่อที่เพราะมากเลย”
“เพราะอะไรกันล่ะ ก็แค่ไร้หัวจิตหัวใจ” เนี่ยอู๋หมิงเหม่อมองทิวทัศน์ที่ไกลออกไปแล้วเอ่ยขึ้น
“อิจฉานายจริงๆ ที่มีน้องสาวด้วย” หลิงเหมี่ยวมองเนี่ยอู๋หมิง
“อิจฉาฉันเหรอ” เนี่ยอู๋หมิงผงะไปแวบหนึ่ง จากนั้นก็หัวเราะลั่น “มีอะไรน่าอิจฉากัน น้องสาวฉันถูกคุณตาพาตัวไปตั้งแต่เล็กๆ ได้กลับบ้านน้อยมาก คุณตาของฉันมีความแค้นกับพ่อแม่ เลยไม่ให้น้องสาวฉันได้ใกล้ชิดกับพ่อแม่ฉัน อีกอย่างคุณตาฉันก็ร้ายกาจมาก สั่งสอนน้องสาวฉันได้ดีมากด้วย เลยทำให้จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังเอาชนะน้องสาวฉันไม่ได้เลย เธอรังแกฉันอยู่บ่อยๆ”
“งั้น…การมีน้องสาวคอยรังแก ไม่ใช่ว่าสมควรเป็นเรื่องโชคดีมากอย่างหนึ่งเหรอไง” หลิงเหมี่ยวถาม
“อืม ที่เธอพูดมาก็มีเหตุผลมาก งั้นเธออยากโชคดีบ้างไหมล่ะ ฉันก็จัดให้ได้นะ ตามลำดับอาวุโส ฉันก็เรียกเธอว่าอาหญิงนี่ แล้วทำไมวันนี้เธอยังตีฉันอีกล่ะ” เนี่ยอู่หมิงเหลือบมองหลิงเหมี่ยวแวบหนึ่ง
หลิงเหมี่ยวเงียบไปครู่หนึ่ง
“แม่ฉันเก่งมาก นายสามารถเรียนรู้จากเธอได้ อีกอย่างแม่ฉันบอกไว้ว่า คนที่มีพรสวรรค์อย่างนายหายากมากจริงๆ และมีแค่เธอเท่านั้นมีคุณสมบัติพอจะสั่งสอนนายได้…รอจนนายโตเป็นผู้ใหญ่ ก็สามารถกลับไปที่รัฐอิสระ ไปดูแลปกป้องน้องสาวให้ดีๆ ได้” หลิงเหมี่ยวเอ่ยเสียงเบา
YOU MAY ALSO LIKE
