แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2475 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 9 / บทที่ 2476 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 10
บทที่ 2475 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 9
“ด่าพวกนายแล้วจะทำไม คนที่นายพามาก็แค่ไอ้ซื่อบื้อ ไอ้ขี้ขลาด สวะตัวหนึ่ง!” เจ้าอ้วนหัวเราะเยาะ
“เฮ้อ…” เนี่ยอู๋หมิงถอนหายใจ แล้วหันไปพูดกับทางด้านหลังต้นไม้ “คุณลุงออกมาได้แล้วครับ!”
วินาทีต่อมา ชายคนหนึ่งก็เร่งฝีเท้าเดินออกมาจากด้านหลังต้นไม้ พร้อมถือเข็มขัดไว้ในมือ
หลังจากมองเห็นชายคนนั้น เจ้าอ้วนก็ตัวแข็งทื่อไปหมด สีหน้าแปรเปลี่ยนไปทันที
จะยังไงเจ้าอ้วนก็คิดไม่ถึงเลยว่า ชายคนนั้นที่เนี่ยอู๋หมิงพามา…คือพ่อของเขา…
มองเห็นเจ้าอ้วนถูกชายคนนั้นถือเข็มขัดไล่ฟาดไปทั่ว เนี่ยอู๋หมิงก็ล้วงเมล็ดแตงออกมาจากกระเป๋าเสื้อ “คุณลุงตามสบายเลยนะครับ เด็กๆ ต้องสั่งสอนกันแต่เล็ก อายุยังน้อยก็หัดท้าต่อยตีแล้ว โตไปแล้วจะขนาดไหน อย่าตีให้ตายก็พอครับ”
“ไอ้เดรัจฉาน หัดท้าต่อยตีตั้งแต่เด็กงั้นเหรอ ไม่สนใจเรียนหนังสือ ส่งแกไปเรียนก็ดันโดดเรียนมางั้นเหรอ?!”
ชายคนนั้นถือเข็มขัดแล้วฟาดใส่ร่างของเจ้าอ้วนเต็มแรง
“โอ๊ย…พ่อ ผมไม่กล้าแล้ว…โอ๊ย ผมไม่กล้าอีกแล้ว…” เสียงร้องโอดโอยแว่วดังออกมาจากปากของเจ้าอ้วน ถูกเข็มขัดฟาดถูกตัวไปหลายที
“แกดูเถอะว่าวันนี้ผู้เฒ่าจะจัดการกับแกยังไง ให้แกจดจำไปอีกนาน!” ชายคนนั้นเอ่ยด้วยน้ำสียงคับแค้นที่ไม่อาจเปลี่ยนเหล็กให้เป็นเหล็กกล้าได้
เพื่อนร่วมก๊วนที่เจ้าอ้วนพามา ต่างก็มองหน้ากันเหลอหลา ตาค้างอ้าปากหวอ ใครก็คาดไม่ถึงว่า เนี่ยอู๋หมิงที่เป็นตัวตั้งตัวตีนัดต่อสู้คนนั้น จะหน้าหนาได้ถึงระดับนี้ ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะเรียกผู้ใหญ่มา แถมคนที่เรียกมายังเป็นพ่อของเจ้าอ้วนด้วย!
เห็นกันอยู่ชัดๆ ว่าเป็นเขาที่ท้าต่อยตีก่อน ทำไมถึงไร้ยางอายได้ขนาดนี้กันนะ!
ไม่ไกลนัก เนี่ยอู๋หมิงถือเมล็ดแตงไว้ ปากแทะง่ำๆ พลางเอ่ยขึ้นว่า “เฮ้อ นี่แหละนะ เป็นเด็กเป็นเล็กไม่ตั้งใจเรียน ไปเอาอย่างคนไม่ดีพวกนั้น เลียนแบบคนเลวพวกนั้น ต่อไปถ้าโตเป็นผู้ใหญ่ก็คงเป็นตัวปัญหาในสังคม คุณลุงครับ ลูกชายคุณบังคับผม ให้ผมพาอาหญิงของผมมาแนะนำให้รู้จักกับเขา ผมไม่ยอมเขาก็ด่าผม แถมยังตีผมด้วย…”
ตอนแรกเจ้าอ้วนนึกอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับถูกเข็มขัดฟาด จึงได้แต่กุมหัววิ่งหนีหัวซุกหัวซุน
“เฮ้อ ไม่ใช่แค่นี้นะครับ เงินค่าขนมเล็กๆ น้อยๆ ที่ย่าเล็กของผมให้ผมมาทุกวัน ก็ถูกเขาแย่งไปหมดเลย พูดอะไรทำนองว่าจ่ายค่าคุ้มครองให้เขา…ถ้าผมไม่ให้เงินเขา เขาก็จะทุบผม ทุบจนผมร้องไห้อยู่หลายครั้ง” เนี่ยอู๋หมิงถอนหายใจ
เจ้าอ้วนร้องโหยหวนพลางจ้องเนี่ยอู๋หมิงอย่างดุร้ายแวบหนึ่ง แม่งเอ้ย ไอ้สวะนี่มันหลอกเอาเงินตัวเองไปชัดๆ…
“พ่อ เป็นเขาที่หลอกเอาเงินผมไป…” เจ้าอ้วนตะโกนลั่น
ทว่าพอพูดออกมา ชายหนุ่มกลับฟาดเข็มขัดใส่หลังเจ้าอ้วนทีหนึ่ง “ยังจะหัดโกหกอีกเหรอ แกดูสิว่าคนอื่นเขาโตแค่ไหน แล้วแกโตแค่ไหน ยังจะมาบอกว่าคนอื่นเขาหลอกเอาเงินแกอีก วันนี้พ่อจะฟาดแกให้ตาย!”
เจ้าอ้วนอยากร้องไห้ทว่าไร้น้ำตา ใบหน้าเต็มไปด้วยทุกข์ระทม
“แถมยังบังคับให้เจ้าหนูอู๋หมิงไปนัดอาหญิงของเขามาอีก ฮ้า ไอ้ซื่อบื้อ แกคิดจะทำอะไร แกอยากขึ้นสวรรค์งั้นเหรอ?! ปีนี่แกเพิ่งอายุเท่าไรกัน!” ยิ่งพูดชายคนนั้นก็ยิ่งโมโห ยกเข็มขัดขึ้นมาแล้วไล่ฟาดเจ้าอ้วนต่อ
หลังจากสั่งสอนเจ้าอ้วนอย่างโหดร้ายอยู่ครึ่งชั่วโมง ชายคนนั้นถึงได้โยนเข็มขัดที่ขาดแล้วทิ้งไปด้านข้าง จากนั้นก็เดินเข้าไปหาเนี่ยอู๋หมิง “เจ้าอ้วนของฉันเอาเงินเธอไปเท่าไร”
“เอ่อ…อันที่จริงก็ไม่เท่าไรหรอกครับ ก็แค่เงินค่าซื้อกับข้าวที่ย่าเล็กให้ผมทุกวัน…ประมาณ…เท่านี้ครับ” เนี่ยอู๋หมิงชูนิ้วขึ้นมาไม่กี่นิ้ว
“เงินพวกนี้ลุงคืนให้เธอ ต่อไปถ้าเขารังแกเธออีก มาบอกลุงได้เลย” ชายคนนั้นกล่าว
“ได้ครับคุณลุง ขอบคุณนะครับคุณลุง!” เนี่ยอู๋หมิงพยักหน้ารัวๆ
————————————————————————————–
บทที่ 2476 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 10
“ฉันอยู่ข้างทาง หาเงินได้มากมาย ไม่มีใครขวางฉันได้ ฉันจะหาให้มากขึ้น~”
หลังจากเนี่ยอู๋หมิงได้เห็นเจ้าอ้วนถูกพ่อตัวเองทบุตีอย่างหนักไปยกหนึ่ง ก็คล้ายว่าจะอารมณ์ดีมาก ถือเงินที่พ่อของเจ้าอ้วนให้ตัวเองไว้ ปากฮัมเพลงไปด้วย กระโดดโลดเต้นเข้ามาในบ้าน
ไกลออกไป หลิงเหมี่ยวแอบตามเนี่ยอู๋หมิงไปเจอไปยังป่าเล็กๆ แต่แรกแล้ว หลังจากได้เห็นฉากเมื่อครู่ กลับไม่รู้เลยว่าควรจะพูดอะไร การปรากฏตัวขึ้นของเนี่ยอู๋หมิง เปิดโลกใบใหม่ให้ตัวเองจริงๆ
นับจากนั้นมา เหล่าเด็กหนุ่มในรัศมีสิบกิโลเมตร ก็ไม่มีใครที่ไม่รู้จักเนี่ยอู๋หมิง และไม่มีใครอยากไปหาเรื่องเนี่ยอู๋หมิงเลยสักคน
….
“ย่าเล็กหลิงอี๋ คุณดูสิว่าผมวิ่งเร็วใช่ไหม”
ภายในคฤหาสน์ เนี่ยอู๋หมิงวิ่งฉิวเหมือนบิน
“เร็ว” หลิงอี๋ฟังแล้วแล้ววางผลไม้ลงบนโต๊ะน้ำชา
“วิชายุทธ์ของผมร่ำเรียนจนเลิศล้ำ ผมไร้พ่ายแล้ว” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
พอเนี่ยอู๋หมิงพูดออกมา หลิงเหมี่ยวและหลิงอี๋ต่างก็มีสีหน้ามึนงง ไอ้ไก่อ่อนคนนี้ สรุปแล้วไร้พ่ายตรงไหนกัน
“นายก็แค่วิ่งเร็วขึ้นนิดหน่อยไม่ใช่เหรอ” หลิงอี๋เปิดปากเอ่ย
เนี่ยอู๋หมิงมองหลิงอี๋ จากนั้นก็ยกยิ้มน้อยๆ แวบหนึ่ง สีหน้ายากจะคาดเดา “วรยุทธ์ในใต้หล้า ความเร็วเท่านั้นที่ล้ำเลิศ!”
หลิงอี๋เหวอไปแล้ว…
หลิงเหมี่ยวได้แต่เงียบต่อไป…
เนี่ยอู๋หมิงไม่รู้ว่าใช้ชีวิตแบบนี้อยู่นานแค่ไหน แต่ยิ่งนานก็ยิ่งคุ้นชิน ถึงขั้นที่สำราญใจอย่างมาก
เผลอแปบเดียวก็ผ่านไปหลายปี
ในทุ่งรกร้างแห่งหนึ่ง
ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ร่างสูงใหญ่อยู่ในชุดวอร์ม
หญิงสาวใบหน้าเย็นชา คล้ายจะไม่ชอบพูดคุยหยอกล้อ บุคลิกราวกับธารน้ำแข็ง เสมือนนักบวชหญิงผู้สูงส่ง ทำให้คนไม่กล้าอาจเอื้อมแม้แต่น้อย
“หลิงเหมี่ยว เธอว่าเหล่าหลิงคิดอะไรอยู่ ให้พวกเรามาเป็นทหารรับจ้างตูดหมาอะไรกัน เป็นทหารรับจ้างก็แล้วไปเถอะ แต่ไม่ให้เงินเลยนี่มันยังไงกัน ให้พวกเราใช้แรงงานฟรีๆ งั้นเหรอ” เนี่ยอู๋หมิงที่อยู่ด้านข้างกระฟัดกระเฟียด
หลิงเหมี่ยวเหลือบมองเนี่ยอู๋หมิงแวบหนึ่ง “ถ้านายไม่ชอบ จะกลับไปก็ได้นะ”
“แบบนั้นไม่ได้หรอก ถ้ากลับไปเหล่าหลิงไม่ตีฉันตายเหรอ ช่างเถอะ ถ้าจบภารกิจนี้ ฉันค่อยให้เหล่าหลิงจ่ายค่าแรงฉันให้ได้” หลังจากเนี่ยอู๋หมิงคิดอยู่ครู่หนึ่ง ถึงได้เอ่ยขึ้นมา
….
“ชายหญิงคู่นั้น คงเป็นทหารรับจ้างที่ผู้หญิงคนนั้นจ้างมาสินะ”
ไกลออกไป ชายหนุ่มหน้าตาดีสองคน พิจารณาดูเนี่ยอู๋หมิงและหลิงเหมี่ยว
“อามิตตาพุทธ จากมุมมองของอาตมาแล้วน่าจะใช่” ชายที่แต่งกายด้วยชุดนักพรตเปิดปากเอ่ย
“ไม่ว่าพวกเขาจะใช่หรือไม่ ก็ฆ่าไปก่อนเถอะ ผู้ชายคนนั้นหน้าตาไม่เลวเลย…เฮ้ นายดูผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ เขาสิ มองแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นนางจิ้งจอกคนหนึ่ง มารยาสารไถ เชี่ยวชาญการล่อลวงผู้ชาย ต้องทำให้ยัยนี่อยู่ไม่สู้ตาย!” ชายหนุ่มอีกคนที่อยู่ในชุดสีแดงสดเอ่ยขึ้นมา
“อามิตตาพุทธ นายเห็นว่าชาวบ้านเขาหน้าตาสะสวยสินะ” นักพรตเอ่ยยิ้มๆ
“ซี้ซั้ว ยัยนี่สวยตรงไหนกัน ถ้าเทียบกับฉันแล้ว ยังไม่ถึงหนึ่งในหมื่นของฉันด้วยซ้ำ” ชายชุดแดงเยาะเย้ย
พอพูดจบ ชายชุดแดงก็พุ่งเข้าไปทันที เข้าประชิดตัวเนี่ยอู๋หมิงและหลิงเหมี่ยว
“ถนนเส้นนี้ฉันเป็นคนถาง ไม้ต้นนี้ฉันเป็นคนปลูก ถ้าจะผ่านทางนี้ไป ต้องทิ้งชีวิตของนายไว้” ชายชุดแดงเอ่ยเสียงกร้าว
“นายเป็นใคร”
เนี่ยอู๋หมิงเหลือบมองชายชุดแดงแวบหนึ่ง
“แม้แต่ชื่อฉันก็ไม่เคยได้ยินมาก่อนงั้นเหรอ หนึ่งสนต้นนั้นกลางหมื่นพนา!” ชายชุดแดงกล่าว
“นายแซ่วั่น...ชื่ออี้เคอซงเหรอ” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยด้วยความสงสัย
“แม่เฒ่าชื่ออี้จือฮวา!” ชายชุดแดงตะคอก
“ถนนเส้นนี้ฉันเป็นคนถาง ไม้ต้นนี้ฉันเป็นคนปลูก ถ้าจะผ่านทางนี้ไป ต้องทิ้งชีวิตนายไว้!” อี้จือฮวาเอ่ยทวนอีกรอบ
ทว่าเนี่ยอู๋หมิงกลับมองสำรวจรอบๆ “ตรงนี้ไม่มีต้นไม้นะ”
YOU MAY ALSO LIKE
![ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸]](https://novel-lucky.com/wp-content/uploads/2022/08/novel_5526_cover-75x106.jpg)
