แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2479 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 13 / บทที่ 2480 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 14 - novel-lucky

บทที่ 2479 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 13

นักพรตใจบริสุทธิ์จ้องมองเนี่ยอู๋หมิงที่อยู่ข้างกาย แต่ในใจแอบร้องโอดครวญ

จากความเข้าใจที่ตัวเองมีต่อเนี่ยอู๋หมิง จะบอกว่าเขาไม่มีเงิน นั่นเป็นไปไม่ค่อยได้รึเปล่า…

อีกอย่างเนี่ยอู๋หมิงก็เก่งกาจเรื่องต้มตุ๋นคดโกงมาตั้งแต่เด็ก ด้วยนิสัยที่ต่อให้มีเงินอยู่นิดเดียวก็ทำให้กลายเป็นสิบหยวนได้ ต่อให้เป็นการอดออมก็สามารถออมเงินได้ไม่น้อย จะไม่มีเงินได้ยังไงกัน

“หัวหน้า ถ้าคุณไม่มีเงิน จะต้องมีอย่างอื่นอยู่แน่นอนใช่ไหม” นักพรตใจบริสุทธิ์จ้องเนี่ยอู๋หมิง แล้วลองถามหยั่งเชิง

พอได้ยินคำพูดของนักพรตหนุ่ม มุมปากของเนี่ยอู๋หมิงก็ยกเชิดขึ้นนิดๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ “นายพูดถูกแล้ว”

“หัวหน้าคุณมีอะไรอยู่กันแน่” นักพรตใจบริสุทธิ์กระปรี้กระเปร่าขึ้นมาแล้ว

หลังจากเนี่ยอู๋หมิงเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ถึงได้เอ่ยตอบ “ฉันมีความฝัน”

“หัวหน้า คุณดูสิตอนนี้ไม่ใช่ว่าเช้าแล้วงั้นเหรอ พวกเรายังมีธุระเล็กน้อยที่ยังไม่ได้จัดการ…เอาแบบนี้เถอะ ครั้งหน้าค่อยว่ากัน ครั้งหน้าผมจะเลี้ยงข้าวคุณเอง” นักพรตใจบริสุทธิ์เอ่ยด้วยรอยยิ้ม

ทว่าเนี่ยอู๋หมิงกลับเหลือบมองนักพรตใจบริสุทธิ์อยู่หลายแวบ “ฉันเข้าใจแล้ว นายกำลังบอกใบ้ฉัน…ให้ฉันเลี้ยงข้าวนายสินะ”

นักพรตใจบริสุทธิ์มึนงง เขาไปบอกใบ้ตอนไหนกัน

“ละแวกนี้ไปจะเป็นเขตตำบลแล้ว” หลิงเหมี่ยวที่อยู่ด้านข้างเอ่ยขึ้นเสียงเบา “บังเอิญว่าฉันมีคำถามบางอย่างอยากจะขอคำแนะนำจากทั้งสองคนอยู่พอดี”

“คนสวยออกปากแล้ว ไปเถอะ” เนี่ยอู๋หมิงหิ้วตัวอี้จือฮวาขึ้นมา

“เอ๋ เธอไม่ใช่อาหญิงของนายหรอกเหรอ” ใบหน้าของอี้จือฮวาเต็มไปด้วยความสงสัย

“เป็นอาหญิงของฉันแล้วจะทำไม” เนี่ยอู๋หมิงถาม

“ในเมื่อเป็นอาหญิงของนาย นายไม่เรียกว่าอาหญิง แต่นายเรียกเธอว่าคนสวยเนี่ยนะ” อี้จือฮวาเอ่ยด้วยความฉงน

“แล้วอาหญิงของฉันไม่สวยรึไง” เนี่ยอู๋หมิงถามต่อ

“สวยน่ะสวย…”

“งั้นก็ใช้ได้แล้ว”

อี้จือฮวาคิดในใจ จะว่าไปแล้วก็เป็นแบบนี้ แต่ก็รู้สึกอยู่ตลอดเลยว่ามีตรงไหนที่ผิดไปอยู่บ้าง

….

ก่อนจะค่ำ ในที่สุดทั้งสี่คนก็มาถึงตัวตำบลในละแวกใกล้ๆ

“ว่ามา จะกินอะไร วันนี้ฉันเลี้ยงเอง” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยอย่างใจป้ำ

“หัวหน้า ไม่สู้พวกเราไปกิน…”

ไม่รอให้นักพรตใจบริสุทธิ์ทันได้พูดจบ จู่ๆ เนี่ยอู๋หมิงก็ชี้ไปทางแผงลอยเจ้าใหญ่ที่อยู่ข้างถนน “ฉันเลี้ยงข้าวผัดไข่พวกนายเอาไหม เพิ่มไข่ให้อีกคนละฟองด้วย แล้วให้เถ้าแก่เพิ่มเครื่องเคียงอะไรสักหน่อย”

นักพรตใจบริสุทธิ์เงียบลงแล้ว…

อี้จือฮวาเหล่ตามองเนี่ยอู๋หมิงแวบหนึ่ง “นายงกเกินไปหน่อยแล้วมั้ง ต่อให้พวกเรายอมกินข้าวผัดไข่ แต่อาหญิงคนสวยของนายคงไม่อยากกินหรอก”

“ข้าวผัดไข่แล้วจะทำไม อาหญิงคนสวยของฉันไม่เคยเลือกกิน” เนี่ยอู๋หมิงหัวเราะหยัน จากนั้นก็มองไปที่หลิงเหมี่ยว “อาหญิงคนสวย เธออยากกินข้าวผัดกับไข่เคียงผักดองใช่ไหม”

หลิงเหมี่ยวฟังแล้วส่ายหัวไปมา “นายพาฉันไปกินข้าวผัดไข่กับเกี๊ยวกับมาสี่วันแล้วนะ เปลี่ยนบ้างเถอะ”

กินข้าวผัดไข่กับเกี๊ยวมาสี่วันแล้วงั้นเหรอ

อี้จือฮวากับนักพรตใจบริสุทธิ์มองหน้ากันเหลอหลา ใบหน้าเต็มไปด้วยความสับสน

“เฮ้อ หัวหน้า ไม่สู้พวกเราไปกินอาหารฝรั่งกันเถอะ ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็ให้อี้จือฮวาเลี้ยงไง” นักพรตใจบริสุทธิ์มองเนี่ยอู๋หมิงแล้วเอ่ยขึ้นมา

“ล้อเล่นอะไรน่ะ” อี้จือฮวาเบิกตากว้าง “จะให้ฉันเลี้ยงได้ไง พวกนายเล่นโคลนโตมาด้วยกัน ผ่านมาหลายปีไม่ง่ายเลยกว่าจะได้เจอกัน ให้คนนอกอย่างฉันเลี้ยงข้าว พวกนายมีหน้าบ้างไหม ละอายบ้างรึเปล่า”

“นายดูคำพูดคำจาของนายเข้าสิ ทุกคนก็เป็นหนุ่มสาวในยุทธภพ อย่าใส่ใจธรรมเนียมมารยาทพวกนั้นเลย สิ่งสำคัญที่สุดคือความสุข ใครเลี้ยงก็ได้ทั้งนั้น ฉันไม่ถือสาหรอก” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยยิ้มๆ

“ฉันถือสา” อี้จือฮวาตอบไปตามตรง

“ช่างเถอะ ฉันเลี้ยงเอง” ผ่านไปนาน หลิงเหมี่ยวถึงได้เอ่ยขึ้น

“ล้อเล่นเหรอไง ฉันเลี้ยงไม่ไหวรึไง ถึงต้องให้เธอมาเลี้ยงนะ” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยพลางขมวดคิ้ว จากนั้นก็เหลือบมองนักพรตใจบริสุทธิ์และอี้จือฮวาแวบหนึ่ง แล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้มเยียบเย็น “สองคนนี้ขี้งกเกินไปแล้วจริงๆ”

อี้จือฮวาและนักพรตใจบริสุทธิ์พูดไม่ออกเลย…

—————————————————————————————

บทที่ 2480 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 14

ผ่านไปไม่นาน ทั้งสี่ก็พบร้านอาหารตะวันตกระดับกลางแห่งหนึ่ง

หลังจากเข้าไปนั่ง บริกรก็ยื่นเมนูหลายแผ่นให้พวกเนี่ยอู๋หมิง

“หัวหน้า ผมจะกินสเต็ก…ตับห่านฟัวกราส์ ซุปครีม แล้วก็สลัดหนึ่งที่ด้วย” นักพรตใจบริสุทธิ์เอ่ยขึ้น

“ฉันก็เหมือนกัน” อี้จือฮวากล่าว

“สเต็กอะไร ตับห่านอะไร ไม่รู้จักดูแลสุขภาพรึไง พวกเราเป็นคนฝึกยุทธ์ เสี่ยงภัยเสียเลือดเนื้อ ต้องกินอาหารเพื่อสุขภาพกันอยู่แล้ว ถ้าตอนประมือกับศัตรู กินจนท้องอืด ปวดท้องขึ้นมาจะทำยังไง?!” เนี่ยอู๋หมิงขมวดคิ้วนิดๆ จากนั้นมองไปที่บริกร “ถ้างั้น นายเอาข้าวผัดไข่สองจาน เคียงด้วยผักดองมาให้พวกเขาซะ”

อี้จือฮวาและนักพรตใจบริสุทธิ์เหวอไปแล้ว

หลิงเหมี่ยวยังคงอยู่เงียบๆ

บริการมีสีหน้าลำบากใจอยู่บ้าง “คุณผู้ชายครับ ที่นี่ของพวกเราเป็นร้านอาหารตะวันตก ไม่มีข้าวผัดไข่กับผักดอง สเต็กของทางร้านเราไม่เลวเลย คุณต้องการลองดูไหมครับ”

“งั้นนายเอาสลัดมาให้พวกเขาสองจาน” เนี่ยอู๋หมิงสั่ง

“คุณผู้ชายครับ คุณแน่ใจนะครับว่าจะสั่งสลัดแค่สองจาน” บริกรมองนักพรตใจบริสุทธิ์และอี้จือฮวาแวบหนึ่ง จากนั้นก็เอ่ยถามเนี่ยอู๋หมิง

“แน่ใจ” เนี่ยอู๋หมิงตอบ

“ได้ครับ แล้วคุณและคุณผู้หญิงท่านนี้จะสั่งอะไรดีครับ” บริกรถามต่อ

“สำหรับคุณผู้หญิงคนสวยท่านนี้เอาสเต็กหนึ่ง ตับห่านฟัวกราส์ สลัด ซุปครีม เอาของหวานมาอย่างละหนึ่งที่ ส่วนของฉันเอาสเต็กหนึ่งที่” เนี่ยอู๋หมิงร่ายสั่งอาหาร

นักพรตใจบริสุทธิ์และอี้จือฮวาพูดไม่ออกแล้ว

บอกว่าไม่ดีต่อสุขภาพไม่ใช่เหรอ บอกว่ากลัวกินแล้วจะท้องอืดไม่ใช่เหรอ?!

“ถ้างั้น เรื่องเครื่องดื่ม ทุกท่านต้องการไหมครับ” บริกรถาม

“หัวหน้า พวกเราไม่ได้เจอกันนานหลายปี อย่างอื่นน่ะไม่ว่าหรอก แต่เหล้าต้องดื่มให้ได้!” นักพรตใจบริสุทธิ์รีบเอ่ยขึ้นมา

“อืม ที่นายพูดมาก็มีเหตุผล เอาแบบนี้เถอะ เรื่องเหล้า พวกเราจะสั่งแบบที่ดีที่สุด ยอดเยี่ยมที่สุด แพงที่สุด” เนี่ยอู๋หมิงพยักหน้าให้

“คุณผู้ชายครับ ทางร้านของเรามีไวน์ชั้นยอดไม่น้อยเลย คุณเลือกดูเถอะครับว่าต้องการแบบไหน” บริกรเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

“เอาเหล้าเหมาไถมาให้พวกเราสองขวด ขอชนิดที่ดีที่สุด เลือกแบบที่แพงที่สุด!” เนี่ยอู๋หมิงโบกมือ

พอได้ยินคำพูดของเนี่ยอู๋หมิง มุมปากของบริกรก็กระตุกนิดๆ “ขออภัยครับคุณผู้ชาย ทางร้านเราไม่มีเหมาไถ”

“ไม่มีเหมาไถงั้นเหรอ” เนี่ยอู๋หมิงถอนหายใจ “นี่ก็ไม่มี นั่นก็ไม่มี เงินมาก็ขายไม่ได้ ทำการค้ายังไงกันเนี่ย”

“ขออภัยอย่างยิ่งครับ คุณผู้ชาย แต่ทางเราเป็นร้านอาหารตะวันตก…ไวน์แดงแทนได้ไหมครับ” บริกรกล่าว

“รอก่อน” เนี่ยอู๋หมิงหยิบเมนูขึ้นมา พลิกดูหน้าเครื่องดื่มแอลกฮอลล์ หลังจากมองอยู่ครู่หนึ่ง จึงเอ่ยว่า “เอาละๆ ไวน์แดงก็ไวน์แดง เอาหลุยส์ที่สิบสามรุ่นปีหนึ่งแปดเจ็ดสี่มาให้ฉันหนึ่งขวด”

บริกรคนนั้นฝืนรักษารอยยิ้มบนใบหน้าเอาไว้ “คุณผู้ชาย ไม่มีครับ”

“งั้นก็เอาชาโตลาฟิเต้ปีหนึ่งเจ็ดแปดเจ็ดมาขวดหนึ่ง” เนี่ยอู๋หมิงสั่ง

รอยยิ้มบนใบหน้าของบริกรเลือนหายไปแล้ว “คุณผู้ชายครับ ไวน์ชนิดนี้ที่คุณสั่ง เกรงว่าจะแพงกว่าร้านของพวกเราด้วยซ้ำ พวกเรานำมาเสิร์ฟไม่ได้จริงๆ ครับ”

“อะไรก็ไม่มีสักอย่างพวกนายทำการค้าประสาอะไร!” เนี่ยอู๋หมิงมีสีหน้าไม่สบอารมณ์ “เอาน้ำเปล่าต้มสุกมาสี่แก้ว!”

“ขออภัยด้วยจริงๆ ครับ คุณผู้ชาย” บริกรเอ่ยพลางทอดถอนใจ

“ขอโทษอะไรน่ะช่างเถอะ เอาแบบนี้แล้วกัน พวกนายให้อาหารสองอย่างมาเป็นการชดเชย ถือเป็นคำขอโทษไง” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ย

“หัวหน้า ไม่งั้นให้ผมเลี้ยงไหม…” นักพรตใจบริสุทธิ์มองเนี่ยอู๋หมิงด้วยสีหน้าสับสน

“ล้อเล่นอะไรน่ะ บอกแล้วไงว่าฉันจะเลี้ยงเอง แน่นอน แต่ถ้านายอยากเลี้ยงจริงๆ ให้นายเลี้ยงก็ได้” เนี่ยอู๋หมิงมองบริกร “เอาไวน์ที่ดีที่สุดในร้านของพวกนายมาสองสามขวด จากนั้นฉันขอเพิ่มสเต็กแบบพิเศษหนึ่งที่ ฟัวกราส์หนึ่งที่ ซุปครีมหวานหนึ่งที่ให้ฉันคนเดียว เขาจ่าย”

—————————————————————————————