แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 2485 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 19 / บทที่ 2486 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 20
บทที่ 2485 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 19
“ไอ้สวะ แกกล้ามาชอบหลิงเหมี่ยวเหรอ!”
ทันใดนั้น หลี่ฉุนก็ชักปืนพกออกมาจากกระเป๋าตัวเอง
ทว่าหลี่ฉุนยังไม่ทันได้เล็งกระบอกปืนไปทางเนี่ยอู๋หมิง ตัวคนกลับถูกเนี่ยอู๋หมิงเตะจนปลิวออกไปไกลหลายเมตรแล้ว ฟืนพกก็ถูกเนี่ยอู๋หมิงแย่งไป
“แก!”
พ่อของหลี่ฉุนล้วงมือเข้าไปในอกเสื้อ
“นั่งลง ฉันจะพูดแค่รอบเดียว”
เนี่ยอู๋หมิงก้าวไปอยู่ข้างหลังพ่อของหลี่ฉุนในชั่วพริบตา แล้วใช้มือขวากดลงบนบ่าเขา
เรี่ยวแรงอันมหาศาล ดันให้พ่อของหลี่ฉุนหดถอยกลับลงไปในทันใด
เนี่ยอู๋หมิงฉวยโอกาสนี้ล้วงปืนพกออกมาจากอกเสื้อของพ่อหลี่ฉุน
“ฮ่า กร่างจนชินไปแล้วจริงๆ สินะ พ่อลูกพกของเล่นแบบนี้ติดตัวไว้ทั้งคู่เลย” เนี่ยอู๋หมิงโยนปืนลงบนโต๊ะอาหาร
“ไอ้ตัวแสบ แกทำเกินไปแล้ว!” หลิงอี๋คล้ายจะโมโหขึ้นมาจริงๆ แล้ว
“เหล่าหลิง จะบอกคุณให้ชัดเจนสักประโยคนะ ผมจะแต่งกับลูกสาวคุณ” เนี่ยอู๋หมิงมองหลิงอี๋แล้วเอ่ยขึ้น
“มันต้องเป็นไปตามคำพูดแกเหรอ?!” หลิงอี๋โมโหสุดขีด
“ได้ งั้นพวกเราให้หลิงเหมี่ยวตัดสินใจเอง” เนี่ยอู๋หมิงมองไปที่หลิงเหมี่ยว “ถ้าเกิดว่าเธอไม่ตกลง…”
“ฉัน…” หลิงเหมี่ยวจ้องเนี่ยอู๋หมิง “ตกลง”
พอสิ้นเสียงของหลิงเหมี่ยว หลิงอี๋ก็ระเบิดโทสะออกมาทันที “สารเลว ลูกว่ายังไงนะ!”
“นี่เป็นครั้งแรกและเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตของหนูที่จะต่อต้านแม่” หลิงเหมี่ยวมองไปทางหลิงอี๋ “หนูอยากอยู่กับเขา”
พอหลิงเหมี่ยวพูดจบ หลิงอี๋ก็ทรุดลงไปทันที สองคนนี้ ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน…
เนี่ยอู๋หมิงอยู่ในบ้านเธอตั้งแต่เด็กจนโต หลิงอี๋มองเนี่ยอู๋หมิงเป็นลูกของตัวเองไปแล้ว แล้วจะสามารถยอมรับเรื่องที่เด็กสองคนนี้จะคบหากันได้ยังไง
สายตาของเนี่ยอู๋หมิง มองไปที่ร่างของหลิงเหมี่ยว
เมื่อกี้ หลิงเหมี่ยวว่ายังไงนะ เธออยากอยู่กับตัวเองงั้นเหรอ
เป็นความจริงใช่ไหม
เหมือนฝันเลย
“เหล่าหลิง คุณจะกลับคำที่คุณพูดไม่ได้นะ ข้อแลกเปลี่ยนระหว่างเรา คุณคงไม่ได้ลืมไปแล้วใช่ไหม” เนี่ยอู๋หมิงมองหลิงอี๋พลางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
หลิงอี๋ฟังแล้วพูดไม่ออกอยู่บ้าง ชีวิตนี้ เรื่องที่เธอนึกเสียใจที่สุดในชีวิต ก็คือการริบเครื่องคิดเลขกับลูกคิดของเนี่ยอู๋หมิงมา
“แม่ ขอโทษนะคะ…” หลิงเหมี่ยวกล่าว
“ฉันไม่สนใจพวกเธอแล้ว!” หลิงอี๋ร้องเฮอะทีหนึ่ง จากนั้นก็หันหลังก้าวขึ้นชั้นบนไป
“จะมีเรื่องกับพวกฉันสินะ?!” ดวงตาของพ่อหลี่ฉุนสาดประกายหนาวยะเยือก
ในแถบพื้นที่นี้ ไม่เคยมีใครกล้าทำแบบนี้กับพวกเขาตระกูลหลี่มาก่อน
“ทำไม วอนเจ็บตัวอีกเหรอไง” เนี่ยอู๋หมิงเหลือบมองพวกหลี่ฉุนแวบหนึ่ง
“ไอ้หนุ่ม อย่าทำตัวไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเลย เคยได้ยินชื่อจี้ซิวหร่านไหม” หลี่ฉุนเอ่ยเสียงเย็น
“จี้ซิวหร่านเหรอ” เนี่ยอู๋หมิงเกาท้ายทอย “เคยสิ ทำไมล่ะ”
“เฮอะ เคยสินะ” หลี่ฉุนหัวเราะหยัน “ตระกูลหลี่ของพวกเราเป็นบริษัทในเครือตระกูลจี้ เท่ากับว่าพวกเราคือคนของตระกูลจี้ ความหมายของฉันแกเข้าใจใช่ไหม”
“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง” เนี่ยอู๋หมิงมีท่าทางครุ่นคิด จากนั้นก็หยิบมือถือออกมากดต่อหน้าทุกคน
ผ่านไปครู่หนึ่ง บนหน้าจอมือถือของเนี่ยอู๋หมิงก็มีเด็กสาวคนหนึ่งโผล่ขึ้นมา
“พี่ มีอะไรเหรอ” เนี่ยอู๋โยวที่โผล่ขึ้นมาในจอเอ่ยถาม
“ทำไมมือถือเขามาอยู่ที่เธอได้ จี้ซิวหร่านล่ะ” เนี่ยอู๋หมิงถาม
“ปอกกะเทียมอยู่ข้างๆ นี่แหละ” เนี่ยอู๋โยวตอบ
“ส่งมือถือให้จี้ซิวหร่านที ฉันมีธุระกับเขา” เนี่ยอู๋หมิงสั่ง
จากนั้น จี้ซิวหร่านในชุดผ้ากันเปื้อนโผล่เข้ามา “ว่าไง”
“ใส่ผ้ากันเปื้อนเข้าครัวเหมือนพวกคนแก่ ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยถากถาง
จี้ซิวหร่านฟังแล้วยิ้มน้อยๆ แวบหนึ่ง “คุยธุระเถอะ”
“คนพวกนี้ นายรู้จักไหม” เนี่ยอู๋หมิงแพนกล้องไปทางครอบครัวหลี่ฉุน
—————————————————————————————
บทที่ 2486 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 20
หลังจากมองเห็นชายหนุ่มในวิดีโอคอล ม่านตาพ่อของหลี่ฉุนก็พลันหดตัวลง
ผู้ชายคนนี้ เป็นจี้ซิวหร่านตัวจริง!
“อ่อ น่าจะเคยเจอกันครั้งหนึ่ง ดูเหมือนจะเป็นคนรับผิดชอบดูแลกิจการบางอย่างในเครือตระกูลจี้” จี้ซิวหร่านเอ่ยเสียงเรียบ “พวกเขาล่วงเกินนายเหรอ”
“ไม่ใช่แค่ล่วงเกินฉันนะ เล็งปืนใส่ฉันด้วย แล้วยังจะแย่งเมียฉันอีก นายจะจัดการยังไง” เนี่ยอู๋หมิงหัวเราะเสียงเย็น
จี้ซิวหร่านเอ่ยตอบ “อืม นายจัดการได้ตามสบายเลย คนรับผิดชอบเปลี่ยนได้ตลอดอยู่แล้ว ไม่คุยแล้ว ทางฉันยังต้องทำกับข้าวอีก”
หลังจากตัดสายวิดีโอคอล ครอบครัวของหลี่ฉุนก็มองไปที่เนี่ยอู๋หมิง เหงื่อเย็นเฉียบไหลโซมกาย ผู้ชายคนนี้ มีที่มายังไงกัน…ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะสนิทสนมกับจี้ซิวหร่านขนาดนี้ ถึงขั้นที่…
“เข้าใจผิด ทั้งหมดเป็นเรื่องเข้าใจผิด…” พ่อของหลี่ฉุนรู้สึกว่าเรื่องราวเลวร้ายไปใหญ่แล้ว จึงรีบเอ่ยขึ้นมา “คุณบอกแต่แรกสิครับว่ารู้จักจี้หวงน่ะ”
“แล้วตอนนี้พวกนายรู้รึยังล่ะ” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
“รู้แล้วครับรู้แล้ว คุณวางใจเถอะครับ เรื่องนี้เป็นความผิดของพวกเราเอง ต่อไปจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้วแน่นอน!” พ่อของหลี่ฉุนเอ่ย
“เอาแบบนี้เถอะ ฉันก็ขี้เกียจจะคุยไร้สาระกับพวกนายแล้วเหมือนกัน การกระทำทั้งหมดของพวกนาย สร้างความเสียหายและส่งผลกระทบต่อจิตใจของฉัน ชดเชยมาซะ” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ย
“ได้ครับได้ คุณว่ายังไง พวกเราก็จะทำตามแบบนั้น!” พ่อหลี่ฉุนพยักหน้ารัวๆ
หลี่ฉุนที่อยู่ด้านข้างเหมือนแตงกวาฝ่อ ไม่กล้าหายใจแรง
….
ผ่านไปหลายวัน เนี่ยอู๋หมิงบอกลาเหล่าหลิง และพาหลิงเหมี่ยวกลับไปที่รัฐอิสระ
ณ คาเฟ่แห่งหนึ่ง
“อาหญิง คุณดูดีจริงๆ” เนี่ยอู๋โยวจ้องหลิงเหมี่ยว พลางเปล่งเสียงออกมา
หลิงเหมี่ยวฟังแล้วหน้าแดงนิดๆ ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร
“พูดอะไรน่ะ อาหญิงอะไร เรียกอาซ้อสิ” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ย
เนี่ยอู๋โยวตะลึง…
ช่วงหลายวันที่อยู่ร่วมกันในรัฐอิสระนับว่าไม่เลวเลย เพียงแต่ สิ่งที่เนี่ยอู๋หมิงคาดไม่ถึงคือ นับจากวินาทีที่หลิงเหมี่ยวก้าวเท้าเข้าสู่รัฐอิสระ เรื่องบางอย่างได้ถูกลิขิตเอาไว้แต่แรกแล้ว
….
ละอองหิมะโปรยปรายดั่งสายฝน ส่องประกายปกคลุมพื้นโลก คล้ายอยาจะปัดเป่าความมืดมนที่รัตติกาลพามา
ชายหนุ่มคาบไม้จิ้มฟันก้านหนึ่งไว้ในปาก หยิบมือถือขึ้นมาอย่างเอ้อระเหย พลางกดส่งข้อความหลายข้อความ
จากนั้น รออยู่พักใหญ่ กลับไม่เห็นว่ามือถือมีแจ้งเตือนตอบกลับใดๆ
“คุณชายใหญ่ กินข้าวครับ”
พ่อบ้านเดินเข้ามาในห้อง แล้วเอ่ยกับเนี่ยอู๋หมิงด้วยรอยยิ้ม
“กินๆๆ วันทั้งวันรู้จักแต่กิน พวกนายเป็นถังข้าวรึไง”
เนี่ยอู๋หมิงค่อนข้างหงุดหงิดอยู่บ้าง
พ่อบ้านรู้สึกสับสน “เอ่อ คุณชายใหญ่ครับ นายหญิงให้ผมมาเรียกคุณ...”
“รู้แล้ว”
เนี่ยอู๋หมิงหาวทีหนึ่ง จากนั้นก็ค่อยๆ ลุกขึ้นมา ตามพ่อบ้านออกไป
ห้องอาหารตระกูลเนี่ย
“พี่ ระยะนี้พี่เป็นอะไร ต้องให้พ่อแม่เรียกพี่ทุกครั้ง”
เนี่ยหลิงหลงมองเนี่ยอู๋หมิง แล้วเอ่ยขึ้นมา
“ไม่เกี่ยวกับเธอ กินข้าวของเธอไปซะ” เนี่ยอู๋หมิงเดินมานั่งหน้าโต๊ะอาหาร
“พักนี้แกเหิมเกริมขึ้นเรื่อยๆ แล้วนะ!”
นายหญิงเนี่ยตำหนิเนี่ยอู๋หมิง
“แม่ ไม่ใช่ลูกชายอย่างผมจะว่าแม่หรอกนะ แต่แม่ทำอะไรลงไป หลิงเหมี่ยวมาหาผม แต่แม่กลับไล่เธอออกไปมันหมายความว่ายังไง” เนี่ยอู๋หมิงลุกขึ้นยืนทันที
“นั่งลง!”
“นั่งลงเหรอ” เนี่ยอู๋หมิงหัวเราะหยัน กวาดสายตามองหัวหน้าตระกูลและนายหญิงเนี่ยแวบหนึ่ง “นั่งก็นั่งสิ”
พอพูดจบ เนี่ยอู๋หมิงก็นั่งลงบนเก้าอี้
“ไอ้เด็กตัวเหม็น แกอย่านึกว่าฉันกับแม่แกจะไม่รู้นะว่าระหว่างแกกับหลิงเหมี่ยวเป็นยังไงน่ะ!” หัวหน้าตระกูลเนี่ยเอ่ย
“เป็นยังไงเหรอ แล้วมันจะเป็นยังไงล่ะ…มาสิ พ่อพูดให้ผมฟังหน่อย ผมจะดูสิว่าพวกพ่อจะรู้หรือไม่รู้” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
YOU MAY ALSO LIKE
