แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - บทที่ 903 กุมอยู่หมัด / บทที่ 904 มากิน

บทที่ 903 กุมอยู่หมัด

บนโต๊ะอาหาร ถังหลงมองหน้าซือหมิงหลี่ จากนั้นก็หันไปมองหน้าซืออี้เชียน ก่อนจะพูดอย่างสุภาพว่า “ข้อมูลของเป้าหมายในครั้งนี้ พวกเราได้ตรวจสอบมาแล้ว”

“คุณถังหลงหมายถึงพวกทหารรับจ้างของผู้หญิงคนนั้นเหรอ?” ซืออี้เชียนถาม

“ใช่ครับ” ถังหลงพยักหน้า จากนั้นก็หยิบเอกสารขึ้นมา ใส่แว่นกรอบทอง แล้วเปิดเอกสาร “คืออย่างนี้ครับ เป้าหมายมีคนคุ้มกันอยู่ทั้งหมดห้าคน ทุกคนมีอาชีพเป็นทหารรับจ้างหมด หัวหน้าของคนกลุ่มนั้นก็คือเจียงเหลากุ่ย สมาชิกทีมหลักทั้งสี่ สามชายหนึ่งหญิง มีซ่งเฉียง ถังปิน ไฮดี้ เจียวเจียว ในจำนวนทั้งหมด เจียวเจียวฝีมือดีที่สุด เชี่ยวชาญเทคนิคการฆ่าหลายด้านมากที่สุด แล้วยังโหดเหี้ยมอำมหิต ศัตรูมากกว่าร้อยรายยอมรับชะตากรรมภายใต้น้ำมือเธอ โหดร้ายมากทีเดียว”

ได้ยินอย่างนั้น ซือหมิงหลี่กับซืออี้เชียนก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองหน้าถังหลง ที่ตอนนี้มีท่าทางดูสภาพเรียบร้อย

เจ้าหมอนี่ยังมีหน้าไปว่าคนอื่นโหดร้ายอีกเหรอ…

ตัวเองอายุแค่นี้กลับได้เป็นทหารรับจ้างเกรด A แล้ว แถมค่าตัวอาจจะสูงกว่าหัวหน้ากองกำลังมังกรคำรามด้วยซ้ำ ชื่อเสียงก็โด่งดังกว่า เรียกได้ว่าเป็นป้ายโฆษณาทองของกองกำลังมังกรคำรามเลยทีเดียว

เห็นถังหลงดูสุภาพอ่อนโยนถึงขนาดนี้ แต่ความจริงกลับเป็นคนที่โหดเหี้ยมมาก

แน่นอนว่าซือหมิงหลี่แค่เคยได้ยินชื่อของถังหลงเท่านั้น เรื่องบางอย่างก็เพียงแค่เคยได้ยินต่อๆ กันมา ส่วนจะจริงหรือเท็จนั้น ก็ยังไม่อาจรู้ได้

 “คนพวกนี้เป็นคนของกองกำลังกิเลน ช่วงเวลาสูงสุดในกองกำลังกิเลน พวกเขาเคยรับภารกิจระดับ S เจ็ดครั้ง ทำสำเร็จสองครั้ง จึงจัดอยู่ในทีมทหารรับจ้างเกรด A เท่านั้น ครั้งที่แล้วตอนที่ขนส่งสินค้าชิ้นหนึ่งในต่างประเทศ พวกเขาหลอกนายจ้าง เห็นได้ว่าพวกเขาร้ายกาจแค่ไหน ภารกิจในครั้งนี้จึงไม่ใช่เรื่องง่าย”

“ถ้าอย่างนั้น…” ซือหมิงหลี่สับสนเล็กน้อย ไม่รู้ว่าถังหลงต้องการจะสื่ออะไร

“คุณซือครับ ผมต้องการเพิ่มค่าจ้างสามเท่า ถ้าหากคุณซือตกลง ผมก็จะดำเนินภารกิจในครั้งนี้ทันที แต่ถ้าหากคุณซือไม่ตกลง วันนี้ก็ถือว่าได้ทำความรู้จักกัน” ถังหลงปิดเอกสาร แล้วพูดพร้อมรอยยิ้ม

ได้ยินถังหลงพูดอย่างนี้ ซือหมิงหลี่ขมวดคิ้วทันที เรื่องค่าจ้างตกลงกันแต่แรกแล้ว แต่ถังหลงคนนี้กลับไม่ทำตามกฎ คิดจะเรียกเงินเพิ่มงั้นเหรอ!

“หึๆ…ก็ได้ คุณถังหลงเป็นคนตรงไปตรงมาจริงๆ ได้ ขอเพียงภารกิจสำเร็จ ผมก็จะเพิ่มเงินให้คุณสามเท่า!” ถึงแม้ซือหมิงหลี่จะอัดอั้นตันใจ แต่เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เขากลับทำได้เพียงโอนอ่อนผ่อนตาม

“ในเมื่อคุณซือตกลงแล้ว ก็รบกวนเซ็นชื่อในสัญญาฉบับนี้ด้วยครับ” ถังหลงหยิบสัญญาว่าจ้างฉบับหนึ่งขึ้นมา

เมื่อเห็นสัญญาฉบับนั้น ปากของซือหมิงหลี่ก็กระตุก ดูท่าถังหลงคนนี้คงกุมเขาอยู่หมัดตั้งแต่แรกแล้ว แม้แต่สัญญาก็ถูกเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว…

ซือหมิงหลี่หน้าตึงเล็กน้อย แต่ไม่นานก็รีบลุกขึ้นเซ็นชื่อในสัญญาทันที

“คุณซือ ต้องขออภัยอย่างสูง ผมเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับสัญญามาก เพราะถึงอย่างไรการร่วมมือกันปากเปล่า ก็ไม่น่าเชื่อถือเท่ามีเอกสารสัญญา” ถังหลงเก็บสัญญา แล้วพูดพร้อมรอยยิ้ม

สัญญาประเภทนี้ไม่มีผลทางกฎหมายอยู่แล้ว แต่กลับเป็นที่ยอมรับในสัมพันธมิตรทหารรับจ้าง หากฝ่ายใดเซ็นสัญญาของทหารรับจ้าง แล้วไม่ปฏิบัติตามสัญญาที่ระบุไว้ สัมพันธิมิตรทหารรับจ้างก็จะออกหน้าแก้ไขปัญหา

“ขอตัว”

ถังหลงลุกขึ้นแล้วจัดเสื้อผ้า จากนั้นก็พาเหล่าทหารรับจ้างเดินจากไป

“คุณถังหลง ผมต้องการจับเป็น!” ซือหมิงหลี่รีบร้องเตือน

“ครับ ผมเข้าใจแล้วครับ คุณซือ” ถังหลงพยักหน้า จากนั้นก็เดินออกจากห้องอาหารไปโดยไม่หันกลับมามองอีก

……

เรือนกุหลาบเล็ก

“นายหญิงๆ วันนี้ผมคิดค้นอาหารสูตรใหม่ ลองชิมดูสิครับ หางหงส์ผัดซอสแดง ไม่ได้โม้นะครับ แต่คนทั่วไปไม่มีทางได้กินแน่นอน!”

เจ้าอ้วนถือกุ้งสีแดงจานโตเดินมายืนข้างเยี่ยหวันหวั่น จากนั้นก็ถอดผ้ากันเปื้อนออก แล้วเสิร์ฟกุ้งตัวโตบนโต๊ะอาหาร

————————————————————-

บทที่ 904 มากิน

เยี่ยหวันหวั่นมองกุ้งตัวโตในซอสผัดสีแดงที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม ลูบท้องที่กำลังร้องโครกคราก ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา

เพียงแต่ว่า สติสัมปชัญญะบอกเธอว่า เธอจะกินอย่างนี้ต่อไปอีกไม่ได้แล้ว หลายวันมานี้…เธอกินเยอะเกินไปแล้ว

แต่ว่า…

เยี่ยหวันหวั่นโน้มตัวเข้าไปใกล้กุ้งตัวโตผัดซอสสีแดงที่มีครบทั้งรูปรสกลิ่นเสียง แล้วสูดดมเบาๆ หอมจัง…

“เจียวเจียว เธอมากินสิ”

เยี่ยหวันหวั่นหันไปมองสาวใช้โลลิที่กำลังอินกับละครอยู่ด้านหนึ่ง จากนั้นก็ทำใจเรียกอย่างยากลำบาก

“นายหญิง เจียวเจียวไม่กินนะ เดี๋ยวอ้วน!” เจียวเจียวมองหน้าเยี่ยหวันหวั่นด้วยท่าทางน่าสงสาร

ตอนนี้เอง พ่อบ้านเดินเข้ามา แล้วบอกว่า “นายหญิง วันนี้ผมเห็นเด็กน้อยคนหนึ่งเดินไปเดินมาอยู่ด้านนอกสวน ไม่รู้ว่าเป็นลูกบ้านไหน”

“เด็กน้อย? คงเป็นลูกใครสักคนแถวๆ นี้แหละมั้ง…” เยี่ยหวันหวั่นได้ยินอย่างนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไร

พ่อบ้านยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ จู่ๆ เสียงแปลกๆ ก็ดังมาจากข้างนอก “ปังๆ”

“เสียงปืน!” พ่อบ้านตวัดสายตาเย็นเยียบไปที่นอกบ้าน

สาวใช้โลลิกับเจ้าอ้วนรีบลุกขึ้น แล้วกลับห้องตัวเอง ไม่นาน ก็กลับมารวมตัวที่ห้องรับแขกอีกครั้ง

“เกิดอะไรขึ้น?” ชายผมยาวกับขายไว้หนวดได้ยินเสียงปืนก็รีบวิ่งเข้ามาในห้องรับแขก

“คาดว่าน่าจะมาเล่นงานพวกเรา” สาวใช้โลลิบอก

“น่าจะเป็นคนกลุ่มเดิม ซ่งเฉียง ถังปิน พวกนายสองคนคุ้มกันนายหญิงให้ดี พวกเราสามคนออกไปดูข้างนอก!” พ่อบ้านออกคำสั่ง

“ครับ / ค่ะ!”

ชายไว้เคราพยักหน้า “วางใจได้เลย มีพี่เฉียงปักหลักอยู่ที่นี่ทั้งคน ใครหน้าไหนกล้าเข้ามา ฉันจะยิงกบาลมันทิ้งซะ”

“พี่เฉียง…พี่เก่งจัง พี่เท่ห์สุดๆ ไปเลย…” ชายผมยาวมองชายไว้เคราด้วยสีหน้าชื่นชมสุดขีด

“มันแน่อยู่แล้ว ไม่รู้เหรอว่าพี่เฉียงของนายเป็นใคร” ชายไว้เครายิ้มเย็น

ระหว่างนั้น เจ้าอ้วน เจียงเหลากุ่ยกับสาวใช้โลลิรีบวิ่งออกไปทันที

เพียงชั่วพริบตาเดียว เสียงต่อสู้ดังมาจากข้างนอก จากนั้นก็เป็นเสียงไล่ล่าดังตามมา

“เหอะ พวกไม่ดูตาม้าตาเรือ วิ่งมาหาที่ตายถึงที่นี่” ชายไว้เคราพูด

“มีพี่เฉียงอยู่ คนพวกนั้นมารนหาที่ตายชัดๆ!” ชายผมยาวพูดอย่างเยินยอ

เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้วแน่น เกรงว่าเรื่องจะไม่ได้มีแค่นี้น่ะสิ

เห็นได้ชัดว่าทหารรับจ้างสามคนนั้นมาเพื่อจับตัวเธอ ไม่น่าจะเกี่ยวข้องกับสาวใช้โลลิและพวกเจียงเหลากุ่ย

เดิมที เยี่ยหวันหวั่นตั้งใจจะบอกเรื่องนี้กับซือเยี่ยหาน แต่ตอนนี้ซือเยี่ยหานยังอยู่ต่างประเทศ เธอกลัวว่าหากเขารู้จะรีบกลับมา จนทำให้เสียเรื่อง จึงไม่ได้บอกเขา

“ขอโทษครับ มีใครอยู่ไหมครับ?”

ทันใดนั้น เสียงเคาะประตูเบาๆ พร้อมกับเสียงชายหนุ่มคนหนึ่งก็ดังมาจากข้างนอก

“นายหญิง” ชายไว้เคราหันไปมองเยี่ยหวันหวั่น

“ไปเปิดประตูเถอะ!” เยี่ยหวันหวั่นครุ่นคิดครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดขึ้น

“ครับ” ชายไว้เครารีบเดินไปเปิดประตูทันที

ชายชุดดำกลุ่มหนึ่งยืนอยู่ข้างนอก ชายคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าสุดอายุราวยี่สิบเจ็ดถึงยี่สิบแปด แต่เส้นผมกลับหงอกขาวแล้ว เขาสวมแว่นกรอบทอง ท่าทางดูสุภาพเรียบร้อย

“พวกนายรออยู่ข้างนอก” ถังหลงหันไปพูดกับเหล่าทหารรับจ้างข้างกาย จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องรับแขกเพียงลำพัง

“นายเป็นใคร?” เห็นถังหลงเดินฉายเดี่ยวเข้ามาในห้องรับแขก ชายผมยาวถามเสียงเย็น สายตาเต็มไปด้วยความหวาดระแวง

ได้ยินอย่างนั้น ถังหลงก็เงยหน้าพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูไร้พิษภัย แล้วตอบเสียงเบาว่า “สวัสดีครับ ขออนุญาตแนะนำตัวสักหน่อย ผมชื่อถังหลง เป็นหัวหน้าทีมทหารรับจ้างมังกรคำรามครับ”

……………………………..