แม่ปากร้ายยุค​ 80 - ตอนที่ 954 เหยาชุ่ยฮวาแจ้งความ

ตอนที่ 954 เหยาชุ่ยฮวาแจ้งความ

ลูกๆ ในบ้านหายตัวไปในชั่วข้ามคืน ทำให้เวลานี้เหยาชุ่ยฮวาและสามีไม่มีอารมณ์จะฉลองวันปีใหม่

แต่จู่ ๆ ลูกชายคนโตของพวกเขาทั้งสองกลับมาพร้อมกับหลินเพ่ย แล้วยังบอกว่าน้อง ๆ ไปทำงานที่กวางโจวหมดแล้ว เขากลับมาที่นี่เพื่อจะฉลองปีใหม่กับครอบครัว

แต่ที่บ้านไม่มีอะไรเลย

เหยาชุ่ยฮวาคิดจะฆ่าไก่ในครอบครัว ก่อนจะบอกกล่าวให้อู๋จินกุ้ยออกไปตลาดเพื่อหาซื้อหมูสามชั้น ปลาหลี่และน้ำมันถั่วเหลืองเพื่อทำอาหารมื้อเย็นเลี้ยงฉลองส่งท้ายปีเก่า

อู๋จินกุ้ยถือตะกร้าออกไปจ่ายตลาดอย่างมีความสุข

เมื่อมาถึงตลาดก็พบว่าวันนี้ไม่มีใครขายของสักคน ทุกคนกลับบ้านในช่วงวันหยุดปีใหม่กันหมด

อู๋จินกุ้ยไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตรงไปซื้อเนื้อสัตว์ที่บ้านของคนขายเนื้อ

แต่คนขายเนื้อบอกว่าเนื้อหมูหมดแล้ว ตอนนี้เหลือแค่เครื่องในเท่านั้น จึงถามว่าเขายังต้องการอยู่ไหม

อู๋จินกุ้ยพยักหน้ารับ “ตกลง ฉันเอาเครื่องในก็ได้”

ไม่ว่าจะเป็นเครื่องในหมูหรือเครื่องในไก่ ทั้งหมดล้วนนับว่าเป็นเนื้อ

คนขายหมูจัดแจงเครื่องในให้กับเขา ก่อนจะกล่าวกระซิบกับเขาว่า “เมื่อครู่มีคนมาล้วงกระเป๋าของคุณด้วย ลองตรวจดูซิว่าเงินยังอยู่ไหม?”

อู๋จินกุ้ยตื่นตระหนกทันทีเมื่อได้ยินอย่างนั้น เขารีบเอามือล้วงกระเป๋าคลำหาบางอย่าง และตอนนี้เขาเห็นว่ามีซองประหลาดอยู่ในนี้

ด้วยความอยากรู้ เขาก็เปิดซองจดหมายก่อนจะหยิบบางสิ่งในนั้นออกมาดู ก็พบว่าเป็นภาพถ่ายพร้อมกับกระดาษโน๊ต

หลังจากมองรูปถ่ายและอ่านข้อความปริศนาแล้ว สีหน้าของเขาแปรเปลี่ยนชัดเจน

คนขายหมูร้องถามทันที “เงินถูกขโมยเหรอ? แล้วยังต้องการเครื่องในอยู่ไหม?”

อู๋จินกุ้ยส่ายศีรษะ “ไม่เอาแล้วล่ะ” หลังพูดจบก็รีบกลับบ้านพร้อมตะกร้าเปล่าในมือ

เหมาฉงเดินออกมาจากใต้ต้นไม้ เขาหันมองร่างของอู๋จินกุ้ยที่กำลังวิ่งกลับด้วยพร้อมรอยยิ้มชั่วร้ายบนใบหน้า

เห็นอู๋จินกุ้ยกลับบ้านมือเปล่า เหยาชุ่ยฮวาโกรธจัด “ทำไมแกไม่ซื้ออะไรกลับมาเลยล่ะ?”

อู๋จินกุ้ยไม่สนใจนาง ก่อนจะปิดประตูพร้อมเผยสีหน้าเคร่งขรึม เขาหันมาถามอู๋เสี่ยวเจี๋ยนด้วยน้ำเสียงสั่นสะท้าน “บอกฉันมา ว่าแกทำอะไรกับน้องๆ ของตัวเอง!”

ได้ยินคำถามจากปากอู๋จินกุ้ย อู๋เสี่ยวเจี๋ยนก็ทำตัวไม่ถูกชั่วขณะ

แต่เขายังเก็บกลั้นความกังวลไว้พร้อมกล่าวหน้าตาเฉย “ก่อนหน้านี้ผมก็บอกไปแล้วนี่ว่าน้อง ๆ เข้าไปทำงานในกว่างโจว แล้วยังมาถามอีกเหรอว่าพวกเขาไปไหนทำอะไร? ผมพิการอย่างนี้จะไปทำอะไรพวกเขาได้?”

เวลานี้สีหน้าของอู๋จินกุ้ยเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองปนโศกเศร้า เขาหยิบรูปถ่ายทั้งหมดที่ได้รับรวมถึงกระดาษโน้ตปาใส่หน้าของอู๋เสี่ยวเจี๋ยนอย่างรุนแรง

ชายชราถึงกับหลั่งน้ำตาออก “น้องๆ ของแกถูกแกกับนังหญิงแพศยาหลินเพ่ยนี่ขายทิ้งไปแล้ว ทำไมแกกล้าโกหกพวกเรา!”

เหยาชุ่ยฮวาได้ยินอย่างนั้นก็ถึงกับปล่อยไก่ที่เพิ่งฆ่าในมือหล่นลงพื้น

เวลานี้นางหันมองหน้าหลินเพ่ย ใบหน้าซีดเซียวเต็มไปด้วยโทสะเกรี้ยวกราด ก่อนจะหันไปถามสามีด้วยความตื่นตระหนก “แกพูดเรื่องอะไรนะ? เสี่ยวเถากับคนอื่นถูกเสี่ยวเจี๋ยนกับนังสารเลวนี่ขายไปแล้ว? คุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?”

อู๋จินกุ้ยร้องไห้ออกมาอย่างเศร้าโศก

เขาชี้ไปที่รูปถ่ายพร้อมข้อความบนพื้นแล้วพูดว่า “ดูรูปถ่ายพวกนั้นสิ แล้วเธอจะเข้าใจเอง”

เหยาชุ่ยฮวาหยิบรูปถ่ายขึ้นมา ยิ่งมองดูมากเท่าใด ใบหน้ายิ่งเผยความหวาดผวามากเท่านั้น

ภาพถ่ายทั้งหมดเชื่อมโยงกัน เห็นชัดว่าอู๋เสี่ยวเจี๋ยนและหลินเพ่ยอยู่ด้วยกัน และเป็นคนผลักเสี่ยวเถาที่ถูกมัดมือไว้ให้กับชายแปลกหน้า

จากนั้นชายแปลกหน้าก็มอบเงินจำนวนหนึ่งให้กับอู๋เสี่ยวเจี๋ยน

หลังจากอู๋เสี่ยวเจี๋ยนนับเงินทั้งหมดแล้ว เขาจึงมอบมันให้กับหลินเพ่ย

ร่างกายของเหยาชุ่ยฮวาสั่นสะท้าน ก่อนจะชี้ไปที่รูปภาพทั้งหมดและถามอู๋เสี่ยวเจี๋ยนว่าเกิดอะไรขึ้น

อู๋เสี่ยวเจี๋ยนเงียบและไม่พูดอะไรตอบ

เหยาชุ่ยฮวาไม่รู้หนังสือ นางหยิบกระดาษโน้ตขึ้นมาพร้อมกับหันไปถามอู๋จินกุ้ย “มันเขียนว่าอะไร?”

อู๋จิงกุ้ยตอบกลับอย่างโศกเศร้า “เขียนว่าลูกชายคนโตผู้หลงผิดของเราขายน้อง ๆ ของตัวเองเพื่อให้นังแพศยาหลินเพ่ยนี่ไปทำศัลยกรรม”

เหยาชุ่ยฮวาได้ยินอย่างนั้นก็คล้ายกับจะเป็นบ้าในทันที เวลานี้นางพุ่งตัวเข้าทุบตีหลินเพ่ยอย่างบ้าคลั่ง “นังสารเลว อีงูพิษ แกหลอกให้เสี่ยวเจี๋ยนถึงกับขายน้องๆ ทุกคนเพื่อตัวเอง ฉันจะฆ่าแก”

อู๋เสี่ยวเจี๋ยนรู้สึกผิดเล็กน้อยที่เขาขายน้องของตัวเอง

แต่หากเหยาชุ่ยฮวาจะทุบตีหลินเพ่ย เขาก็ไม่สามารถทนมองได้เช่นกัน

เวลานี้เขาจึงใช้ตัวบังหลินเพ่ยและรับแรงทุบตีของเหยาชุ่ยฮวาไว้ทั้งหมด

เหยาชุ่ยฮวาโกรธมากที่ไม่สามารถทำอะไรหลินเพ่ยได้ นางจึงหันไปขอความช่วยเหลือจากอู๋จินกุ้ย

อู๋จินกุ้ยกระชากหลินเพ่ยออกมาจากด้านหลังอู๋เสี่ยวเจี๋ยนและเริ่มทุบตีหล่อน

เวลานี้อู๋เสี่ยวเจี๋ยนไม่ยินดี เขาใช้ไม้เท้าในมือฟาดศีรษะพ่อตัวเองเต็มแรง

แน่นอนว่าอู๋จินกุ้ยหยุดไว้ได้และพยายามยื้อเอาไว้

ส่วนเหยาชุ่ยฮวารีบผลักร่างของอู๋เสี่ยวเจี๋ยนทันที

เวลานี้อู๋เสี่ยวเจี๋ยนเป็นชายพิการเหลือขาข้างเดียว เขาจะต่อสู้กับเรี่ยวแรงของเหยาชุ่ยฮวาได้ยังไง?

เขาไม่สามารถทรงตัวต่อไปได้ก่อนจะล้มลงกับพื้นอย่างรุนแรง

ไม้เท้าที่คิดทุบตีศีรษะของอู๋จินกุ้ยกลับย้อนมาฟาดแผ่นหลังของเขาเองจนปวดระบม

อู๋จินกุ้ยเริ่มทุบตีอู๋เสี่ยวเจี๋ยนที่ล้มลงบนพื้นอย่างบ้าคลั่ง

หลินเพ่ยหวาดกลัวกับสถานการณ์ตรงหน้ามาก หล่อนหาจังหวะลอบหลบหนีในทันที

แต่เหยาชุ่ยฮวาคว้าเส้นผมของหล่อนไว้ได้และลงมือทุบตีหล่อนด้วยเช่นกัน

ถ้าไม่ใช่เพราะนังผู้หญิงโสโครกคนนี้ ลูกชายคนโตที่เป็นคนดีมาตลอดจะเสียสติถึงขั้นขายน้องๆ ของตัวเองได้อย่างไร

หกโมงเย็น ครอบครัวอื่น ๆ กำลังฉลองวันส่งท้ายปีเก่าอย่างมีความสุข ส่วนบ้านตระกูลอู๋กลับทะเลาะวิวาทกันอย่างบ้าคลั่ง

และพวกเขาต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตายด้วย

แม้เหยาชุ่ยฮวาและสามีจะเป็นพ่อแม่คนแล้ว แต่พวกเขาก็มีอายุยังไม่ถึงห้าสิบปี นับว่ายังแข็งแรงอยู่มาก

ส่วนหลินเพ่ยและอู๋เสี่ยวเจี๋ยนเป็นคนหนุ่มสาวที่เกียจคร้านมาตั้งแต่เด็ก พวกเขาจึงค่อนข้างอ่อนแอ

อีกทั้งตอนนี้อู๋เสี่ยวเจี๋ยนไม่มีขาและต้องอาศัยไม้เท้าในการยืนหยัด เขาจะเอาชนะใครได้? เช่นนี้เขาจึงถูกพ่อทุบตีอย่างไม่ปรานี

ทั้งสองสามีภรรยาทุบตีหลินเพ่ยกับอู๋เสี่ยวเจี๋ยนจนปางตาย ก่อนที่จะหยุดมือลงกระทันหัน

เวลานี้เหยาชุ่ยฮวานั่งหอบอยู่บนเก้าอี้ หล่อนเห็นจิตสังหารรุนแรงในแววตาของอู๋เสี่ยวเจี๋ยนโดยบังเอิญ จึงอดไม่ได้ที่จะลอบหวาดหวั่นอยู่ในใจ

อู๋เสี่ยวเจี๋ยนถึงกับยอมเนรคุณพ่อแม่ตัวเองเพื่อปกป้องหญิงสารเลวคนนั้น

และพวกเขาสองสามีภรรยายังทุบตีหลินเพ่ยอย่างหนัก จึงไม่มีอะไรรับประกันว่าลูกชายของพวกเขาจะไม่ลงมือสังหารเขาในเวลานี้

เหยาชุ่ยฮวาไม่คิดลงมือต่อ นางกับสามีช่วยกันมัดอู๋เสี่ยวเจี๋ยนและหลินเพ่ยเอาไว้ด้วยกัน

จากนั้นหล่อนเดินไปตามแสงจันทร์นำทาง ร้องไห้ดังระงมตลอดเส้นทาง เวลานี้เป้าหมายของนางคือสถานีตำรวจ

ช่วงเย็นของวันส่งท้ายปีเก่า ทุกครอบครัวกำลังรับประทานอาหารเพื่อเฉลิมฉลอง และรับชมงานกาลาฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ

รถตำรวจแล่นเข้ามาภายในหมู่บ้าน เสียงไซเรนโหยหวนทำให้ชาวบ้านทั้งหมดตื่นตระหนก

ทุกคนวิ่งออกมาเพื่อรับชมว่ามีอะไรเกิดขึ้น เวลานี้ทุกคนก็เห็นว่าอู๋เสี่ยวเจี๋ยนและหลินเพ่ยถูกตำรวจจับ พวกเขามองดูด้วยความตื่นตระหนกและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่ถึงแม้จะอยากรู้อยากเห็น พวกเขาก็ไม่คิดถามในตอนนี้

ในวันส่งท้ายปีเก่า ไม่มีใครอยากเกี่ยวข้องกับสิ่งอัปมงคล!

ไม่นานก็มาถึงวันที่เจ็ดของปีใหม่ ไม่ว่าจะในเมืองหรือชนบทก็ตาม ตอนนี้วันหยุดหมดสิ้นลงแล้ว และถึงเวลาที่ทุกคนต้องกลับมาทำงานอีกครั้ง

ตอนนี้ชาวบ้านเข้ามาถามอู๋จินกุ้ยและภรรยาของเขาว่าทำไมตำรวจถึงจับตัวอู๋เสี่ยวเจี๋ยนและหลินเพ่ยในคืนวันส่งท้ายปีเก่า

เหยาชุ่ยฮวาบอกเล่าเรื่องราวทั้งหมดด้วยน้ำตา

ชาวบ้านกลายเป็นตื่นตระหนกทันทีเมื่อรู้ว่าหลินเพ่ยยุยงให้อู๋เสี่ยวเจี๋ยนขายน้องชายน้องสาวของตนเองเพื่อให้หล่อนไปทำศัลยกรรมแปลงโฉม

ผู้หญิงคนนี้เป็นนางมารร้ายที่แท้จริง รูปร่างหน้าตาก็ธรรมดา ไม่มีการศึกษา และยังไม่มีอะไรพิเศษ แต่กลับทำให้อู๋เสี่ยวเจี๋ยนหลงใหลจนไม่ลืมหูลืมตา ไม่ว่าใครก็ทำอย่างหล่อนไม่ได้

………………………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

มีลูกเลวๆ แบบนี้ไม่มียังจะดีกว่า จับตัดหางปล่อยวัดโลด

ไหหม่า(海馬)