แม่สาวเข็มเงิน - ตอนที่ 453 : เข้าร่วมพิธีศพ

“เมือวานข้าเพิงตอบจดหมายเจ้า…” หลินยู่หยุนองค์หญิงเล็กยังคงมีนิสัยเหนียม อาย นางมองเจียงป่ าวชิงอย่างดีใจ “เจ้าอ่านแล้วหรือยัง ?”

เจียงป่ าวชิงพยักหน้า “ทีข้าน้อยมาหาองค์หญิงวันนีก็เพราะเรืองนีเจ้าค่ะ ไม่ใช่ว่า วันนีองค์หญิงจะไปเข้าร่วมพิธีศพทีตระกูลจัวหรือเจ้าคะ พาข้าน้อยเข้าไปด้วยได้  ไหมเจ้าคะ ? ข้าน้อยอยากทําสิงสุดท้ายเพือคุณหนูจัวทีเคยเจอหน้ากั  นครังเดียว เจ้าค่ะ”

หลินยู่หยุนงุนงง แต่นางยังคงพยักหน้าแล้วพูดด้วยเสียงแผ่วเบา “จัวไต้ฝูนิสัยดี  มาก ถ้าหากว่าพวกเจ้ามีโอกาสรู้จักกัน นางจะต้องชอบเจ้ามากแน่นอน”

เจียงป่ าวชิงเม้มปาก แล้วนางก็บรรยายภาพความประทับใจของตัวเองในวันนัน ให้หลินยู่หยุนฟัง “แม่นางจัวตัวเล็ก รูปโฉมงดงามและมีไฝเล็ก ๆ ทีโหนกคิ  วข้าง ซ้ายหรือเปล่าเจ้าคะ ?”

หลินยู่หยุนครุ่นคิดเล็กน้อย “นันแหละนางล่  ะ”

เจียงป่ าวชิงพยักหน้าเงียบ ๆ เนืองจากผู้มีอํานาจเหล่านีส่วนใหญ่จะอาศัยอยู่ รวมกันและไม่ไกลจากกัน เมือออกเดินทางจากจวนองค์ชายหย่งชิน ใช้เวลาไม่ ถึงสองก้านธูปก็มาถึงแล้ว

บุตรสาวทียังไม่ออกเรือนเสียชีวิตนันถือว่าเป็ นการจากไปตังแต่เยาว์วัยทีไม่ สามารถฝังเข้าไปในสุสานบรรพบุรุษได้ เพราะมันไม่ใช่งานศพทีชอบด้วยเหตุผล ตามหลักประเพณีจะไม่สามารถจัดการได้อย่างโจ่งแจ้ง ทําได้เพียงแขวนโคมไฟสี ขาวสองโคมไว้หน้าประตูจวนและสร้างห้องเซ่นไหว้ผู้ตายไว้ด้านหลังบ้าน แม้ วันนีจะเป็ นวันออกพิธีศพก็ยังทําได้เพียงนําออกไปทางประตูหลังเท่านัน

ผู้คนส่วนใหญ่ทีมาเข้าร่วมพิธีศพเป็ นญาติผู้หญิงทีรู้จักกับตระกูลจัว แน่  นอนว่า สถานะของหลินยู่หยุนองค์หญิงเล็กสูงศักดิD ทีสุดในบรรดาผู้คนเหล่านัน หากพูด ตามหลัก ด้วยสถานะของหลินยู่หยุน นางส่งพ่อบ้านหรือแม่นมทีมีหน้ามีตามา เข้าร่วมพิธีศพก็ถือว่าเป็นมารยาททีสมบูรณ์แล้ว แต่หลินยู่หยุนกลับมาเข้าร่วมพิธี ศพด้วยตัวเองในวันนี ถือว่าเป็ นการให้เกียรติจัวไต้ฝูอย่  างมาก

องค์หญิงมาด้วยตัวเอง พวกญาติผู้หญิงทีช่วยตระกูลจัวดูแลแขกต่  างก็พากันทํา อะไรไม่ถูกไปเล็กน้อย

คุณหญิงทีได้รับแต่งตังบรรดาศักดิDเพียงคนเดียวของตระกูลจัวคือคุณหญิงจั  ว บุตรสาวนางฆ่าตัวตายจากไป นางก็เสียใจมากจนอาเจียนออกมาเป็ นเลือดหลาย วันแล้วและยังไม่สามารถลุกขึนจากเตียงได้ในขณะนี

ไม่มีวิธีอืนแล้วจริง ๆ ตอนนีจึงต้องให้อาสามทีมีตําแหน่งสูงสุดในตระกูลจัวมา  ต้อนรับองค์หญิงอย่างเสียมิได้ “ขอ… ขอต้อนรับองค์หญิงเจ้าค่ะ”

สถานการณ์เช่นนีหากเป็ นคนส่วนใหญ่บอกว่าต้อนรับไม่ทัวถึงนั  นเป็ นเพียง คําพูดถ่อมตัว แต่ถ้าหากพูดว่าตระกูลจัวต้อนรับไม่  ทัวถึงนั  น กลับเป็ นความจริง เสียยิงกว่  าอะไร

เพียงส่งคนออกมาพูดต้อนรับเช่นนี ถือว่าต้อนรับไม่ทัวถึงจริง ๆ ไหนจะชาทียก  มาให้ก็เย็นชืด ไม่ก็ใบชาเป็นใบชาทีเก็บมานานหลายปี บ้างล่ะ สามารถสังเกตได้ จากสิงนีว่าหลังบ้านของตระกูลจัวนั  นวุ่นวายมาก

แต่โชคดีทีหลินยู่หยุนไม่ใช่คนทีวางมาดหรือเป็ นพวกองค์หญิงเรืองมากมาตังแต่ ไหนแต่ไร ยิงไปกว่  านันวันนีนางมาเข้าร่วมพิธีศพของจัวไต้ฝูด้วยตนเองเพือให้  เกียรติและไว้อาลัย ไม่ได้มาเสพสุขกับ “การต้อนรับ” ของตระกูลจัว

หลินยู่หยุนจุดธูปให้จัวไต้ฝูด้วยสีหน้าหนักแน่  น โลงศพเปิ ดฝาไว้อยู่ครึ งหนึงเผย ให้เห็นร่างของจัวไต้ฝูนอนอยู่  ข้างในด้วยใบหน้าว่างเปล่าไร้ชีวิต ร่างเล็ก ๆ ของ นางนอนอยู่ในโลงทีไม่ค่อยสวยงามดูน่าเวทนา ดูก็รู้ว่านีเป็นโลงศพทีถูกยกมา จากข้างนอกชัวคราว

แต่นีช่วยไม่ได้จริง ๆ มีบ้านไหนทีเตรียมโลงศพให้กับเด็กสาวทีอายุยังไม่ถึงยีสิบ ปี ไว้ล่วงหน้าบ้าง

หลินยู่หยุนรู้สึกเสียใจมาก นางควําหน้าลงบนตัวสาวใช้ข้าง ๆ แล้วร้องไห้ยก ใหญ่

ตอนทีนางกําลังร้องไห้นําตานองหน้าก็มีคนเบียดเข้ามาข้างกายแล้วพูดขึนอย่าง กระตือรือร้น “องค์หญิง ท่านร้องไห้จนใบหน้าเลอะแล้วนะเจ้าคะ ไปทําความ สะอาดใบหน้าในห้องของข้าก่อนดีไหมเจ้าคะ ?”

หลินยู่หยุนเงยหน้าขึนทังนําตานองหน้า นางยังเห็นใบหน้าของใครคนนันไม่ชัด ก็มีคนพูดตําหนิด้วยความโกรธจากด้านข้างเสียก่อน “เมียน้อยอย่างเจ้าขึนมา ทําไม ออกไปออกไป! อย่าทําให้คนอืนบอกว่าตระกูลจัวของเรามีกฎระเบียบโดย  เปล่าประโยชน์สิ!”

นําเสียงกระตือรือร้นเมือสักครู่เพิมความเย่  อหยิงขึ  นเล็กน้อย “เมียน้อยแล้วทําไม ? คุณท่านมอบรายการในการดูแลบ้านให้ข้าแล้ว ญาติพีน้องทีพ่ายแพ้และแยก ออกไปแล้วอย่างเจ้าอย่ามายกไม้ยกมือสังข้าโดยอาศัยความอาวุโสของตัวเอง หน่อยเลย!”

เพีEยะ!

“กรีEด! เจ้ากล้าตบข้าอย่างนันรึ ? ข้าจะไปฟ้องคุณท่านเดีCยวนี!”

พระชายารองอิงกําเริบเสิบสานอยู่ในบ้านของหลินยู่หยุนเป็ นเวลาหลายปี นางจึง เกลียดเมียน้อยทีไร้กฎระเบียบเหล่านีเข้ากระดูกดํา โดยเฉพาะเมียน้อยคนนี กล้า

มากทีมาโวยวายต่อหน้าห้องเซ่นไหว้ศพของจัวไต้ฝู  … หลินยู่หยุนจึงโมโหเนือ ตัวสัน

“หุบปากทังหมด!” เสียงตะโกนอันทรงพลังดังขึน เด็กสาวทีแต่งกายอย่างสง่า งามและแต่งหน้าเรียบง่ายเข้ามาในห้องเซ่นไหว้ศพอย่างน่าเกรงขามโดยมีสาวใช้ ประคองอยู่ด้านข้าง

เจียงป่ าวชิงมองเหตุการณ์ทังหมดอย่างเงียบ ๆ หืม…? นีไม่ใช่คุณหนูชิวเอ้อที “มีเบืองหลัง” คนนันหรอกรึ

ข้าไม่อยากเกียวข้องกับเรืองในบ้านตระกูลจัว แต่  เสียวฝูเป็ นเพือนสนิทของข้า แน่นอนว่าข้าไม่สามารถปล่อยให้พวกเจ้าก่อเรืองจนเละเป็ นโจ๊กต่อหน้าดวง วิญญาณของนางและรบกวนเส้นทางเกิดใหม่ของนางเช่นนีได้” สีหน้าโศกเศร้า ของชิวเพ่ยโหลวปนไปด้วยความโกรธ “พวกเจ้าอย่าทําเกินไปในวันแบบนี เลย!”

ต้องบอกว่าความน่าเกรงขามของชิวเพ่ยโหลวนันมีมากจริง ๆ คงเป็ นเพราะนาง คุ้นชินกับการเป็ นศูนย์กลางของฝูงชนตังแต่เล็ก ๆ แม้อยู่ต่อหน้าดวงวิญญาณของ คนอืน แต่ก็ต้องเป็ นศูนย์กลางความสนใจของสายตาทุกคน

คงเป็ นเพราะความน่าเกรงขามและสถานะของชิวเพ่ยโหลวทําให้ผู้คนทีส่งเสียง ดังเมือสักครู่ตกใจ แต่ละคนประพฤติตัวดี ไม่มีใครกล้าพูดอะไรอีก

ชิวเพ่ยโหลวเหมือนเพิงเห็นหลินยู่  หยุน นางพูดขึนอย่างโศกเศร้า “ยู่หยุน เจ้าก็มา ส่งเสียวฝูเป็ นครังสุดท้ายด้วยเหมือนกันหรือ ? …เมือครู่ทําไมเจ้าถึงปล่อยให้ พวกนางโวยวายเช่นนีล่ะ ?” คําพูดสุดท้ายปนไปด้วยการตําหนิราง ๆ ชิวเพ่ย โหลวจงใจลดเสียงลง แต่ต่อหน้าดวงวิญญาณทีได้ยินแม้กระทังเสียงเข็มตกพื  น ทุกคนจึงได้ยินระดับเสียงทีตําลงของนางอย่างชัดเจน

หลินยู่หยุนทําอะไรไม่ถูก เห็นได้ชัดว่านางพูดไม่ออก

มีแสงสลัวแห่งชัยชนะส่องประกายอยู่ในดวงตาของชิวเพ่ยโหลว นางเองก็จุดธูป ไหว้ต่อหน้าดวงวิญญาณเช่นกัน ก่อนจะนําไปปักในกระถางธูป เมือทําทุกอย่าง เสร็จแล้วก็เหมือนเพิงเห็นเจียงป่ าวชิงทียืนเงียบอยู่ด้านข้างมาโดยตลอด ทันใด นันนางก้าวถอยหลัง ใบหน้าถอดสีและมีความโกรธแสดงอยู่บนใบหน้าของนาง อย่างชัดเจน “ทําไมเจ้าถึงยังมีหน้ามาอยู่ทีนีอีก!”

เสียงนียิงเหมือนเสียงฟ้าร้องดังต่  อหน้าดวงวิญญาณทีเงียบสงบ ทุกคนจึงมองไป ทีเจียงป่ าวชิงอย่างสงสัย

ตังแต่ตอนทีเจียงป่ าวชิงเข้ามาก็มีหลายคนแอบมองนางอยู่ก่อนแล้ว หน้าตาจิมลิม โดดเด่นเช่นนี แล้วยังเข้ามากับองค์หญิงเล็กด้วย ไม่รู้ว่าเป็ นบุตรสาวของ ครอบครัวไหน สาวงามทังห้าของเมืองหลวงทีรูปโฉมงดงามจนนับได้ในเมือง หลวง เกรงว่าจะต้องหน้าถอดสีเมือมายืนต่อหน้านางผู้นี

แต่เด็กสาวคนนีทีชักนําให้ใครหลายคนต้องมองดูนันเหมือนผลนําเต้าทีถูกเลือย ปากอย่างไรอย่างนัน นางไม่พูดอะไรสักคํา หลังจากทีนางจุดธูปไหว้ศพอย่าง เงียบ ๆ ต่อหน้าดวงวิญญาณแล้ว นางก็มายืนอยู่ข้าง ๆ องค์หญิง เดิมทีคนที ต้อนรับแขกอย่างพวกนางก็ไม่รู้จะทําท่าทีอย่างไรอยู่แล้ว เจอสถานการณ์กระอัก กระอ่วนแปลก ๆ ก็ยิงไม่  รู้ว่าควรทําตัวอย่างไรเข้าไปใหญ่

ทว่าตอนนีคุณหนูชิวเอ้อทีคุมสถานการณ์อยู่กลับมีปฏิกิริยายิงใหญ่ เดิมทีผู้คน ทีมาเข้าร่วมพิธีศพเสร็จแล้วและกําลังจะเดินออกไปข้างนอก ก็ต้องหยุดฝี เท้า อย่างไม่รู้ตัวและมองมาทางต้นเสียง

ใบหน้าของคุณหนูชิวเอ้อเต็มไปด้วยสีหน้าเกลียดชัง นีสมจริงสมจังยิงกว่  าความ โกรธและความโศกเศร้าเมือสักครู่ซะอีก ถ้าหากว่ามองอย่างละเอียด ก็จะสามารถ มองเห็นความชัวร้ายได้จากในสายตาของคุณหนูชิวเอ้อ นางพูดเสียงดัง  “ไปซะ เจ้ารีบไปเลย! เสียวฝูจะไม่มีความสุขถ้าหากว่าเห็นเจ้าอยู่ทีนี”

คุณหนูชิวเอ้อชีไปนอกประตูห้องเซ่นไหว้ผู้ตายด้วยสีหน้าเกลียดชัง