แม่สาวเข็มเงิน - ตอนที่ 458 : ดูไม่ค่อยเหมาะสม

เจียงป่ าวชิงมองปี หยุนเล็กน้อย

นําเสียงของปี หยุนเป็ นเสียงอ่อนหวานและฟังชัด ฟังแล้วดูมีความสบาย ๆ อ่อน ช้อย นางพูดประโยคซักถามนีด้วยเสียงเบาหวิวพร้อมทังลากหางเสียงให้ยาวและ อ่อนนุ่ม ฟังไปฟังมามันดูมีความน้อยใจอยู่นิด ๆ

รอยยิมทีประดับอยู่  บนใบหน้าของช่างตัดเสือหลีผู้อวบอิมแข็งทือไป นางพูดไกล่ เกลียอย่างไม่เป็นธรรมชาติเท่าไหร่นัก “ข้าคิดว่าเมือสักครู่ข้าคงยุ่งอยู่ชัวขณะ จึง  ทําให้มีขันตอนตกหล่นไปบ้าง แต่ลวดลายทีแม่นางเลือกก่อนหน้านีก็ดีมาก เช่นกัน ไม่ว่าจะเป็ นก้อนเมฆมงคลกับดอกไม้ก็ดี วัสดุผ้าดินเงินดิ  นทองสีเขียว อ่อนทีขับผิวของแม่นางก็ดี นันเหมาะกั  บแม่นางเป็ นทีสุดแล้ว ราวกับว่ามีชือของ แม่นางเขียนอยู่บนผ้ายังไงยังงันเลยนะจ๊ะ”

ปี หยุนไม่ปฏิเสธ นางก้าวมาข้างหน้าแล้วมายืนอยู่ไม่ไกลจากเจียงป่ าวชิง ก่อนจะ พูดกับเจียงป่ าวชิงยิม ๆ  “คุณหนูเจียงดูเสร็จแล้วให้ปี หยุนดูหน่อยได้ไหมเจ้าคะ

?”

พูดถึงตรงนีปี หยุนก็ชะงักงันเล็กน้อย นางมองเจียงฉิงอย่างมีความหมาย “ได้ ไหมเจ้าคะคุณหนูเจียงเอ้อ ?”

เนืองจากเรืองทีเกิดขึนก่อนหน้านัน เจียงฉิงจึงรู้สึกเก้อเขินเล็กน้อยเมือมองปี หยุน ในตอนนี นางจึงปิ ดปากไม่พูดอะไรซะเลย

เดิมทีตัวอย่างลายผ้านีก็ไม่ได้เป็นของพวกเจียงป่ าวชิงอยู่แล้ว ทางฝังเรือนเทียนอี ใช้มันเพือให้เลือกผ้า เจียงป่ าวชิงเพียงแค่มองปี หยุนเล็กน้อยแล้วนางก็หัวเราะ “ตัวอย่างลายผ้านีไม่ได้แซ่เจียงสักหน่อย แน่นอนว่าเราไม่มีความเห็นอะไรอยู่ แล้ว เจ้าอยากดูต่อก็ย่อมได้”

เวลาทีใช้พูดนัน นายช่างผู้หญิงทีช่างตัดเสือหลีพามาด้วยวัดตัวให้เลียวชุนหยู่ เสร็จพอดี เด็กชายวิงมาทําไม้ทํามือกั  บเจียงป่ าวชิงอย่างดีใจ “พีป่ าวชิง ข้าสูงขึน เกือบหนึงความยาวนิวมือเลยขอรับ! ไม่แน่ปี หน้าข้าอาจสูงกว่าพีเจียงฉิงอีกหนึง คืบก็ได้” เขายิมอย่  างภาคภูมิใจ

“ฝันไปเถอะ!” เจียงฉิงหัวเราะ “เจ้าคิดว่าถ้าเจ้าสูงแล้วข้าจะไม่ด่าเจ้าอย่างนันรึ

?”

เด็กทังสองไปถกเถียงเรืองส่วนสูงกันต่อแล้ว เจียงป่ าวชิงอารมณ์ดีมาก นางพลิก ดูตัวอย่างลายผ้าและเลือกผ้า ตอนทีเลือกดูได้ประมาณหนึงแล้ว เจียงหยุนชานก็ วัดตัวเสร็จ เขาเองก็สูงขึนความยาวหนึงนิวมือกว่า ๆ ด้วยเช่นกัน

เจียงป่ าวชิงความจําดีมาก นางพลิกกลับไปทีลวดลายสองสามแบบทีได้เลือกไว้ ในใจอย่างรวดเร็ว จากนันก็หยิบให้เจียงหยุนชานดู “พี พีดูสิจ๊ะว่าพีชอบลวดลาย กับสีพวกนีหรือเปล่า ?”

ต้องบอกว่าเจียงป่ าวชิงเข้าใจและรู้เกียวกับรสนิยมทางสุนทรียภาพของคนใน ครอบครัวเป็ นอย่างดี เจียงหยุนชานจึงพูดขึนยิม ๆ  “สีและลายทีเจ้าเลือกสวย ทังหมดเลย” จากนันเขาก็ชีหนึงลาย “ข้าเอาอันนีก็ได้”

เจียงป่ าวชิงพยักหน้า

ช่างตัดเสือหลีทีอยู่ข้าง ๆ หัวเราะคิกคักและพูดขึนอย่างติดตลก “ไอ้โย! คุณหนู ของเราไม่ได้น่ารักจิมลิมอย่  างเดียว รสนิยมยังดีด้วย ช่างลําเลิศจริง ๆ เลยจ้ะ เอา ล่ะ ถ้าเช่นนันข้าตัดเย็บเสือผ้าจากสีและลายผ้าตามนีเลยนะจ๊ะ ? พ่อบ้านสังไว้ แล้วว่าต้องทําชุดให้กับพวกคุณชายกับคุณหนูหลาย ๆ ชุดเลยจ้ะ”

เจียงหยุนชานพูดขึนอย่างจริงจัง “ขอบพระคุณความเมตตาของท่านอาจารย์ แต่ ชุดใหม่มีเยอะแล้วจริง ๆ ถ้าทําหลายชุดก็จะเป็ นการสินเปลืองเปล่า ๆ”

ช่างตัดเสือหลีมีสีหน้าลําบากใจทันที ไม่ใช่ว่านางปวดใจกับการค้าชินสองชินนี ช่างทีทําเสือผ้าให้ตระกูลใหญ่อย่างพวกนางต่างก็มีการทําการค้าระยะยาวกัน ทังนัน และพวกนางจะไม่ชักสีหน้าต่อเจ้าของบ้านเพียงเพราะพวกเขาสังทําชุด น้อยอย่างแน่นอน แต่ว่ามันจะไม่เข้าท่าถ้าหากว่าถูกพูดออกไป มีอย่างทีไหนที คนเป็ นสาวใช้ทําเสือผ้าฤดูหนาวหลายชุด แต่คนเป็ นเจ้านายกลับทําแค่ชุดเดียว เช่นนี

ถ้าหากว่าเรืองนีถูกเผยแพร่ออกไป ไม่แน่อาจถูกพวกคู่แข่งแอบพูดลับหลังก็ได้ ว่าผู้เป็นเจ้านายไม่ชอบฝี มือของเรือนเทียนอีของพวกนาง แต่มันดูไม่ดีเช่นกันถ้า

หากว่าไม่ทําเลยสักชุด ดังนัน ถึงสังทําเพียงชุดเดียวภายใต้ความลําบากใจ ก็ถือว่า เป็ นการไว้หน้าพวกนางแล้ว

เมือคิดว่าอาจมีคนปล่อยข่าวลือเช่นนี ใบหน้าทีเหมือนหมีก้อนของช่างตัดเสือหลี ก็ดูมีความอึดอัดใจ

เฮ้อ… แต่เจ้านายตัวน้อยเหล่านี โดยเฉพาะสองคนทีอายุมากกว่าหน่อยนัน แม้ พวกเขาหน้าตาอ่อนโยน แต่คนทีปะปนอยู่กับหลังบ้านมาหลายปี อย่างช่างตัด เสือหลีถือว่ามองคนแม่นพอสมควร นางสัมผัสได้ถึงความดือรันทีอยู่เบืองหลัง ความอ่อนโยนนีได้ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็ นคนทีโน้มน้าวใจได้ไม่ง่าย

ช่างตัดเสือหลียังคงเผยรอยยิมอยู่  บนใบหน้าอย่างเสียมิได้ แต่ในใจนางกลับรู้สึก ขมขืนเหมือนกินสมุนไพรรสขมจัด

พวกเจียงป่ าวชิงต่างก็ไม่อืดอาดยืดยาด หลังจากทีเลือกสีกับลวดลายผ้าเสร็จ พวก เขาก็ส่งตัวอย่างลายผ้านันให้ปี หยุนทียืนมือรับไปดูต่ออย่างไม่เกรงใจ นางพลิกดู สักครู่แล้วถึงจะพูดกับช่างตัดเสือหลีว่า “ข้าเองก็คิดว่าลวดลายสีแดงไม่แย่ ข้าว่า เปลียนอันของข้าให้เป็ นลายนีก็ได้” พูดจบ นางก็พลิกไปทีหน้านันแล้วส่ง ให้กับช่างตัดเสือหลี

ช่างตัดเสือหลีเป็ นหญิงใจดี แต่ในขณะนีรอยยิมบนใบหน้าของนางเกื  อบรักษาไว้ ไม่อยู่ นางพูดด้วยนําเสียงแข็งทือ “แม่นาง นี… ดูไม่ค่อยเหมาะสมเกินไปหรือ เปล่าจ๊ะ ?”

ปี หยุนทําปากจู๋เล็กน้อยราวกับกําลังกระเง้ากระงอด นางพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน “ทําไมถึงไม่เหมาะสมล่ะจ๊ะ ? หรือว่าคนอายุเท่าข้าใส่สีแดงไม่ได้ ?”

ช่างตัดเสือหลีมองเจียงป่ าวชิงอย่างเก้อเขิน นางคิดในใจว่าผู้เฒ่าหยุนไห่ผู้นีเป็ น นักปราชญ์ผู้ยิงใหญ่  ทีแม้แต่นางก็เคยได้ยินชือเสียงเรียงนาม แต่ทําไมในจวนของ เขาถึงได้มีสาวใช้ทีไม่เข้าใจอะไรเลยเช่นนีได้ ?”

ผ้าสีแดงกับลวดลายนีเป็ นอันทีเจียงป่ าวชิงเลือกเมือสักครู่ยังไงล่ะ

ถึงอย่างไร คุณหนูเจียงก็เป็ นเจ้านายน้อยทีมาเป็ นแขกทีจวน แต่สาวใช้คนนีกลับ เลือกสีและลวดลายเหมือนกับอีกฝ่ ายทุกอย่าง เมือถึงตอนทีสวมใส่ออกไป ด้วยกัน ถ้าคนอืนเห็นเข้าพวกเขาอาจแยกไม่ออกก็ได้ว่าใครเป็ นสาวใช้ใครเป็ น เจ้านาย ช่างไม่เข้าท่าเลยจริง ๆ

ช่างตัดเสือหลีรู้สึกปวดศีรษะเล็กน้อย

กําปั นเล็กของเจียงฉิงกําเข้าหากันแน่น แต่นางถูกเจียงป่ าวชิงดึงแขนไว้ก่อน เด็กหญิงจึงพยายามระงับความโกรธลงแล้วกัดฟันไม่พูดอะไร

เจียงป่ าวชิงไม่ได้รู้สึกอะไรเป็นพิเศษกับการใส่เสือผ้าชนกันแต่อย่างใด เพราะถึง อย่างไรการใส่เสือผ้าชนกันนันก็ไม่ใช่เรืองน่ากลัว แต่… ใครหน้าตาอัปลักษณ์ กว่าก็ทนเก้อเขินเองแล้วกัน…

“พูดเช่นนีไม่ได้นะแม่นาง” ช่างตัดเสือหลีพิจารณาคําพูดและพยายามพูดกับปี หยุนอย่างนิมนวลทีสุด “ตัวอย่างลายผ้าเล่มนีใช้สําหรับให้คุณหนูทังสองเลือก เท่านัน…”

ความหมายในคําพูดก็คือเจ้าเป็ นเพียงสาวใช้ มันไม่เหมาะสมหากคิดจะใส่ชุด เหมือนกับคนทีเป็ นเจ้านาย

ปี หยุนตกตะลึงเล็กน้อย นางตอบสนองกลับมาทันที หน้านางแดงกําไม่รู้ว่ารู้สึก อับอายขายหน้าหรือว่ารู้สึกโกรธกันแน่ สุดท้ายนางก็โยนตัวอย่างลายผ้านันใส่ ในอ้อมแขนของช่างตัดเสือหลี “ถ้าเช่นนันทําไมถึงไม่บอกตังแต่แรก คนทีตํา ต้อยเหมือนหญ้าอย่างปี หยุนจะคู่ควรกับผ้าทีลําค่าของช่างตัดเสือหลีได้ยังไง!” พูดจบนางวิงจากไปทันที 

ช่างตัดเสือหลีมองอย่างตะลึง นางรู้ว่าผู้เฒ่าหยุนไห่คนนีเป็ นนักปราชญ์แต่ไม่คิด ว่าสาวใช้ในจวนของเขาจะ… ไม่เหมือนใครและมีนิสัยเอาแต่ใจเช่นนี นางดูออก ตังแต่แรกแล้วว่าปี หยุนคนนีเป็ นคนจองหอง นางเองพยายามใช้คําพูดทีนุ่มนวล กับปี หยุนแล้วเพือเป็ นการรักษาหน้าของทังสองฝ่ าย แต่ใครจะไปรู้ว่าปี หยุนคนนี จะแสร้งทําเป็ นสับสนทังทีรู้ดีอยู่แล้ว ไม่รู้จริง ๆ ว่านางโง่หรือว่าอะไร ถึงได้คิด จะใส่เสือผ้าแบบเดียวกับเจ้านายตัวน้อยในบ้านเช่นนี

ทุกคนตกอยู่ในบรรยากาศอึดอัดครู่ใหญ่

และในตอนนีช่างตัดเสือหลีไม่รู้เลยว่าตอนทีนางยังไม่กลับออกไปจากจวนของผู้ เฒ่าหยุนไห่นัน ปี หยุนสวมเสือคลุมและหมวกไปทีเรือนเทียนอีบนถนนต้าตง แล้ว นางปิ ดบังใบหน้าไว้ครึงหนึงด้วยหมวกแล้วตบแกนเครืองปันด้ายทีทําจาก เงินลงไปบนตู้สินค้าเพือทําการซือใบสังตัดเย็บเสือผ้า ซึงสีและลายผ้าทีนางสังคือ สีแดงแบบทีเจียงป่ าวชิงเลือก

“รีบทําให้เสร็จและต้องทําให้สวยด้วย” ปี หยุนสังพนักงานด้วยเสียงดังฟังชัด นําเสียงของนางปนไปด้วยความไม่ยอมแพ้ “หึ! ข้าไม่เชือว่าข้าจ