แม่สาวเข็มเงิน - ตอนที่ 492 : เจ้ามีหญิงที่หมายปองไหม

“ขออภัยทีข้าพูดตรง ๆ องคหญิงเจ้าคะ ตอนนันองค์หญิงควรสังให้คนพาสาวใช้ สองคนนันออกไปตีด้วยไม้กระดานนะเจ้าคะ ไม่คิดว่าพวกเขาจะกล้าเคียวลิน ของเจ้านายเช่นนี!” สีหน้าเจียงป่ าวชิงขึงขัง นางพูดขึนอย่างจริงใจ “คนทีกุ เรืองนีขึนมามีจุดมุ่งหมายทําลายความสัมพันธ์ระหว่างแม่ลูกขององค์หญิงกับ พระชายา ช่างมีจิตใจทีชัวร้ายมากจริง ๆ เจ้าค่ ะ”
หลินยู่หยุนจิตใจว้าวุ่น “ข้ารู้ว่าท่านแม่ไม่ใช่คนแบบนัน แต่อันทีจริงข้าเองก็เคย ได้ยินท่านแม่บอกว่าแม่แท้ ๆ ของข้าเสียชีวิตจากการเสียเลือดมากในตอนที คลอดข้า… แต่สาวใช้สองคนนันบอกอีกว่าแม่แท้ ๆ ของข้าสุขภาพร่างกาย แข็งแรงอยู่เสมอ ตอนท้องก็แพ้น้องน้อยครังมาก แล้วจู่ ๆ นางจะตกเลือดได้ ยังไง”
หลินยู่หยุนเงยหน้ามองเจียงป่ าวชิง ใบหน้าเล็กทีขาวใสเต็มไปด้วยความสับสน ทําอะไรไม่ถูก “ข้ารู้ แต่… แต่ข้ากลัวมาก ถ้าหากว่าแม่แท้ ๆ ของข้าตายเพราะ ท่านแม่จริง ๆ ข้าจะทํายังไง และจะปฏิบัติต่อท่านแม่ยังไง…”
“องค์หญิงฟังข้าน้อยพูดนะเจ้าคะ” เจียงป่ าวชิงพยายามอธิบายกับหลินยู่หยุนอ ย่างจนปัญญา “ตอนเกิดลูก คนทีสุขภาพร่างกายแข็งแรงก็มีโอกาสตกเลือดได้ เช่นกันเจ้าค่ะ… องค์หญิงไม่ควรสงสัยในตัวพระชายาด้วยเรืองนีนะเจ้าคะ ใน ยามปกติพระชายาดีกับองค์หญิงมาก ถ้าหากว่าพระชายารู้เข้าจะรู้สึกผิดหวัง เพียงใดเจ้าคะ นีไม่เท่ากับเป็นการทําให้คนทีเรารักปวดใจ แต่กลับทําให้ศัตรูมี ความสุขหรอกหรือเจ้าคะ ?”
หลินยู่หยุนมองสีหน้าทีแน่วแน่ของเจียงป่ าวชิง ก่อนจะพยักหน้าตามอย่างทํา อะไรไม่ถูกและพูดพึมพํา “จริงอย่างทีเจ้าว่า…”
ในขณะนีเอง มีคนบอกต่อจากข้างนอกว่าพระชายามาทีนี หลินยู่หยุนตกใจสะดุ้ง ตัวโยนและรีบเช็ดนําตาอย่างรวดเร็ว เสร็จแล้วก็ลุกขึนออกไปต้อนรับ
พระชายาเดินเข้ามาในห้องอย่างเร่งรีบและเห็นว่าลูกสาวคนเล็กยืนอยู่ตรงนัน อย่างขีขลาดด้วยดวงตาบวมแดง ท่าทางดูอยากใกล้ชิดนาง แต่กลับคุกเข่าทําความ เคารพด้วยท่าทางทีดูเหมือนพยายามควบคุมความรู้สึก
“ท่านแม่…” เจียงป่ าวชิงเองก็ทําความเคารพพระชายาด้วยเช่นกัน “เข้าพบพระชายาเจ้าค่ะ”
“หมอเทวดาเจียงก็อยู่ด้วย ดีเลย จะได้ช่วยสังสอนหยุนเอ๋อร์พอดี ” พระชายาดึง แขนหลินยู่หยุนให้นังลงตรงหน้าโต๊ะ ขณะเดียวกั นสาวใช้ข้างหลังก็นํากล่อง อาหารมาจัดวางบนโต๊ะ มีอาหารไม่มากนักโดยมีเพียงไม่กีจานเท่านันและล้วน เป็ นอาหารทัวไป คู่ กับโจ๊กหนึงถ้วยและม้วนดอกไม้จานเล็ก
พระชายาพูดขึนอย่างตําหนิเล็กน้อย “เจ้าเด็กคนนี ข้าได้ยินสาวใช้บอกว่าเจ้า ไม่ได้ทานอะไรเลยตังแต่เมือวาน ทําเช่นนีได้ยังไง หรือว่าเจ้าจริงจังเกินเหตุอีก แล้ว ? ข้านําอาหารมาให้ แม้ว่าเจ้าจะรู้สึกอ่อนแอในใจแค่ไหนก็ต้องทานอะไร สักหน่อย อย่าทําให้ท่านพ่อกับท่านแม่เป็ นห่วง เข้าใจไหม ?”
สาวใช้ทีอยู่ข้างหลังพระชายาพูดขึนยิม ๆ “องค์หญิงเจ้าคะ องค์หญิงรีบ รับประทานเถอะเจ้าค่ะ พระชายาลงมือทําอาหารเหล่านีเองเลยนะเจ้าคะ และล้วน เป็ นอาหารทีองค์หญิงชอบรับประทานทังนันเลยเจ้าค่ะ”
หลินยู่หยุนมองดูอาหารทีทําและตกแต่งอย่างละเอียดประณีตเหล่านัน ท่านแม่ ของนางไม่ได้ลงมือทําอาหารด้วยตัวเองนานแล้ว แต่ครังนีท่านแม่กลับทําเพือ นาง…
หลินยู่หยุนสะอืนไห้เล็กน้อย นางโถมตัวเข้าไปในอ้อมกอดของพระชายา “ท่าน แม่ ข้าคิดไปเอง ข้า… ข้าผิดไปแล้ว ข้าจะรับประทานให้ดี ๆ เลยเจ้าค่ะ”
เมือเจียงป่ าวชิงเห็นดังนันก็รู้สึกโล่งใจ ไม่นานนางก็กล่าวลาพระชายาอย่างเงียบ ๆ
หลังจากแก้ไขปัญหานีได้แล้ว เจียงป่ าวชิงก็ไม่ได้อยู่ต่อ นางนังรถม้ากลับเฟิ งผิง เหมินทันทีแต่ไม่คิดว่าทันทีทีลงจากรถม้า จะชนเข้ากับเลียวชุนหยู่ทีผลุนผลัน ออกมาจากบ้านอย่างเร่งรีบ
เมือเลียวชุนหยู่เห็นเจียงป่ าวชิง เขาก็รู้สึกโล่งใจระคนตืนเต้นมาก “พีสาวคนโต แย่แล้ว พีซูทีมาบ้านเราเมือครังทีแล้วถูกเจ้าหน้าทีจับตัวไปแล้วขอรับ!”
เจียงป่ าวชิงตกใจ
ซูรุ่ยเอ๋อร์เคยเป็ นหัวหน้าสองแห่งหมู่บ้านโจร …หรือว่าเจ้าหน้าทีรักษาความ ปลอดภัยบ้านเมืองจะค้นพบเรืองนีแล้ว
เจียงป่ าวชิงลูบศีรษะเลียวชุนหยู่แล้วพูดขึนอย่างหนักแน่น “ชุนหยู่อย่าร้อนรน เจ้าบอกข้ามาก่อนว่ามันเกิดอะไรขึนกันแน่ ?”
ข้าเองก็ไม่รู้ แต่ผู้ชายแซ่หลิวทีน่ารําคาญคนนันมาบอกทีบ้าน” เลียวชุนหยู่เกา ศีรษะ “เขามาหาพี แต่ข้าบอกว่าพีไม่อยู่บ้าน เขาเลยสังให้ข้าบอกกับพีว่าพีซูคน นันถูกเจ้าหน้าทีจับตัวไป ข้ารอพีอยู่ทีบ้านอย่างร้อนใจมากจึงคิดจะออกไปตาม หาพี แต่พีกลับมาพอดี”
หลิวจิงอีCมาส่งข่าวอย่างนันรึ แล้วเขาไปรู้ได้ยังไงว่าซูรุ่ยเอ๋อร์ถูกเจ้าหน้าทีจับไป
?
เลียวชุนหยู่ยังรู้สึกเป็ นห่วงเล็กน้อย “พีป่ าวชิง ข้าจําได้ว่าพีซูคนนันท้องลูกน้อย ด้วย…”
นีเป็ นสิงทีเจียงป่ าวชิงเป็ นห่วงทีสุดเช่นกัน นางสูดหายใจเข้าลึก ๆ “เอาล่ะ ข้ารู้ เรืองนีแล้ว ข้าจะไปดูสถานการณ์ก่อน ส่วนเจ้าก็เฝ้าบ้านให้ดี ๆ”
เลียวชุนหยู่พยักหน้าอย่างหนักแน่น
เนืองจากนางเพิงกลับมาจากจวนองค์ชายหย่ งชิน นางจึงกลับขึนไปบนรถม้าอีก ครังและสังให้คนบังคับรถม้าพานางไปส่ งทีว่าการ
ตอนทีนางลงจากรถม้า ก็มีคนเพิงขีม้ามาถึงและลงจากหลังม้าพอดี หลิวจิงอีCก็มาเช่นกัน
เมือเขาเห็นเจียงป่ าวชิงก็รู้สึกโล่งใจ เขาดึงนางไปด้านข้างแล้วพูดขึนอย่างร้อนรน “น้องชายเจ้าบอกเจ้าแล้วรึว่าซูเอ๋อร์ถูกเจ้าหน้าทีจับตัวไป!”
เจียงป่ าวชิงสะบัดแขนทีถูกหลิวจิงอีCจับไว้แล้วมองหน้าเขาตรง ๆ “เจ้าบอกข้ามา ก่อนว่าเจ้ารู้ได้ยังไง ?”
หลิวจิงอีCไม่สบายใจ “ข้า… ข้าใช้วิธีการนิดหน่อยในการค้นหาบ้านทีซูเอ๋อร์ซือ และข้าไปหานางตลอดช่วงนีแต่นางไม่ยอมออกมาพบข้า เมือข้าไปหานางใน วันนีก็พบว่าบ้านของนางถูกปิ ดทังหลัง พอถามเพือนบ้านถึงได้รู้ว่าซูเอ๋อร์ถูก เจ้าหน้าทีคุมตัวไปแล้ว”
พูดถึงตรงนี หลิวจิงอีCกัดฟันอีกครัง “แล้ว… สามีนางล่ะ เกิดเรืองกับซูเอ๋อร์ขนาด นีทําไมเขาถึงไม่มาทีนี ?!”
เจียงป่ าวชิงมองหลิวจิงอีCแล้วพูดขึนอย่างไม่สบอารมณ์ “เจ้าจะไปยุ่งเรืองคนอืน ทําไม ข้าว่าไม่แน่อาจเป็ นเจ้ามากกว่าทีทําให้ข่าวรัวไหลออกไป”
หลิวจิงอีCอดทน เขารู้ว่าตอนนีไม่ใช่เวลามาโต้เถียงกับเจียงป่ าวชิง สิงสําคัญทีสุด คือต้องพาตัวซูรุ่ยเอ๋อร์ออกมาก่อน
“นีไม่สําคัญ ถ้าหากว่าข้าผิดจริง ๆ หลักจากนีพวกเจ้าจะตบตีหรือด่าว่าข้ายังไงก็ ได้” หลิวจิงอีCพูดขึนอย่างเศร้าใจ “ซูเอ๋อร์กําลังท้อง ในคุกทังมืดทังชืน…”
เจียงป่ าวชิงได้เห็นถึงความเปลียนไปของหลิวจิงอีCแล้ว อย่างน้อยเขาก็ยังถือว่า เป็ นลูกผู้ชาย แม้เขาจะคิดว่าเด็กในท้องของซูรุ่ยเอ๋อร์ไม่ใช่ลูกของเขา แต่ความ จริงใจทีมีต่อซูรุ่ยเอ๋อร์ยังถือว่าซือตรงอยู่
เจียงป่ าวชิงก้าวเข้าไปสืบข่าวกับเจ้าหน้าทีทีอยู่ตรงทางเข้า นางยัดเงินไปตรง ๆ ด้วยรอยยิม “นีพีชาย ข้าสามารถสืบข่าวกับพีได้หรือเปล่าจ๊ะ ?”
เจียงป่ าวชิงเพิงกลับมาจากจวนองค์ชายหย่งชินจึงยังสวมใส่เสือผ้าทีดูเป็ น ทางการอยู่ เจ้าหน้าทีมองตาค้าง ยิงไปกว่ านันเขายังได้รับเงินยัดมาในมือมากมาย แน่นอนว่าเขาดีใจจนรีบพูดขึนทันที “เฮ้… เอ่อ… เจ้าเชิญถามมาได้เลย”
เจียงป่ าวชิงกดเสียงพูดให้เบาลง “พีชาย ได้ยินว่าวันนีพวกเจ้าหน้าทีพาหญิง ท้องแก่คนหนึงมาหรือจ๊ะ ?”
เจ้าหน้าทีมองเจียงป่ าวชิงอย่างลังเล “แม่นาง มีคนรายงานโดยไม่เปิ ดเผยตัวตน ว่าหญิงท้องแก่คนนันเป็ นโจรภูเขา จากทีได้ยินพวกเบืองบนเขาพูดกัน ดู เหมือนว่านางเป็ นถึงระดับผู้นํา และแน่นอนว่าเบืองบนให้ความสําคัญกับนาง มากในขณะนี… แต่ทําไมเจ้าถึงได้รู้จักโจรภูเขาล่ะแม่นาง ?”
“เคยเจอกันมาก่อนน่ะจ้ะ” เจียงป่ าวชิงพูดขึนอย่างเป็นห่วง “ข้าไม่คิดว่านางดู เป็ นคนไม่ดีเลยนะจ๊ะ แล้วนางก็ท้องโตขนาดนัน จะไม่เกิดอะไรขึนกับนางทีใน คุกของพวกพีใช่ไหม…?”
เจ้าหน้าทีเห็นแก่เงินทีมากมายนันจึงอดทนต่อคําถามของเจียป่ าวชิง “แม่นางไม่ ต้องห่วง แม้โจรป่ าคนนันจะเป็ นนักโทษ แต่ท่านหยินของเราเห็นว่านางท้อง จึง จัดห้องแยกต่างหากสําหรับนาง แล้วยังสังให้คนเฝ้านางโดยเฉพาะอีกด้วย ข้าคิด ว่าจะไม่เกิดเรืองอะไรขึนแน่ ๆ”
เมือได้ยินดังนัน เจียงป่ าวชิงถึงจะรู้สึกเบาใจขึน
คงเป็ นเพราะหลิวจิงอีCเป็ นห่วงซูรุ่ยเอ๋อร์มากเกินไป เขามัวแต่คิดว่าจะพาซูรุ่ยเอ๋อร์ ออกมาอย่างไรดีจนทําให้ลืมสืบหาเรืองราวทีเป็ นพืนฐานทีสุด แต่เมือเห็นเจียง ป่ าวชิงถามอย่างละเอียดเช่นนี เขาระบายสิงทีอยู่ในใจออกมาเล็กน้อย “รายงาน โดยไม่เปิ ดเผยตัวตนอย่างนันรึ…?”
“น่าสนใจ” เจียงป่ าวชิงพูดอย่างนึกสนุก