แม่สาวเข็มเงิน - ตอนที่ 502 : ข้ายอมทุกอย่าง

พวกสาวใช้ของอันหย่วนย่วนพากันก้มหน้ายืนประสานมืออยู่ด้านข้าง ส่วน ผู้หญิงทีกําลังดิ’นรนคนนั’นก็ใช้จังหวะนี’สลัดคนทีหยุดนางออกแล้วก้าวเดินมา ข้างหน้า ก่อนจะพูดขึ’น “แม่นมกุ้ย ข้าเอง”
แม่นมกุ้ยตกใจ เมือสักครู่นางยังคิดอยู่เลยว่านายท่านหญิงของเรือนไหนกันทีไม่ รู้จักมารยาทเช่นนี’ แต่เมือผู้หญิงคนนี’เดินเข้ามาใกล้ นางถึงจําได้ว่าทีแท้ผู้หญิงที แต่งกายสวยเพียบพร้อมคนนี’คือพระชายารองอิง
หลินยู่หยุนเองก็ตกใจเช่นกัน
ในยามปกติพระชายารองอิงมักแต่งกายสวยยัวยวนด้วยผ้าแบบบาง ไม่ ใช่ว่าพระ นางเจียฮุ่ยไม่เคยกริ’วในเรืองนี’ แต่องค์ชายหย่งชินดูเหมือนจะชืนชอบเพราะเขา ปกป้องพระชายารองอิงทั’งอย่างโจ่งแจ้งและลับหลัง เขาถึงกับหยิบเรืองทีพระ นางเจียฮุ่ยทําให้พระชายารองอิงแท้งมาพูดจนพระนางเจ็บแค้นเคืองโกรธเกือบ ตัดแม่ตัดลูกกับองค์ชายหย่งชินอยู่แล้ว หลังจากนั’นพระนางก็มองดูอย่างเงียบ ๆ แม้พระชายารองอิงจะกําเริบเสิบสานทําตัวก๋ากันยั วยวนอยู่ ในจวน แต่พระนางก็ ไม่เคยสนใจอีกเลย
เป็ นเช่นนี’พระชายารองอิงยิงรู้สึกลําพองใจต่ อสงครามประสาทนี’มากขึ’น การ แต่งกายยัวยวนแทบจะกลายเป็ นชุดประจํากายของนาง ในความเห็นนาง เ สื’อผ้า บาง ๆ ทียัวยวนนั ‘นเป็ นตัวแทนว่านางมีอํานาจเหนือกว่าพระนางเจียฮุ่ยและพระ ชายา
ดังนั’น… เมือวันนี’นางมาในชุดทีเพียบพร้อมแบบธรรมดา ๆ มันจึงดูผิดปกติอย่าง ยิง
รอบ ๆ ดวงตาของพระชายารองอิงแดงชํ’าเหมือนเพิงร้องไห้มา นางใช้ผ้าเช็ดหน้า แตะทีหางตาซึงดูสํานึกเสียใจอย่างมาก “แม่นมกุ้ย ข้าได้ยินว่าเป็ นเพราะข้าถึงทํา ให้พระนางเจียฮุ่ยกริ’วจนประชวร แม้ข้าจะไม่รู้ว่าตัวเองทําอะไรผิดแต่ก็เป็ น ความผิดทีทําให้พระนางประชวร ข้าจึงตั’งใจมาขอรับโทษโดยเฉพาะ พระนาง อยากลงโทษข้าอย่างไรข้ายอมทุกอย่าง”
เจียงป่ าวชิงมองดูท่าทางเสแสร้งแกล้งทําของพระชายารองอิงอย่างเงียบ ๆ เมือ เห็นดวงตาแดงกําทีเหมือนผ่านการร้องไห้มาและท่าทางเสียใจนั’น หลายคนอาจ นึกสงสารพระชายารองอิง แต่น่าเสียดายทีเจียงป่ าวชิงตาแหลมคม ดูแวบเดียวก็ เห็นแล้วว่ามีคราบผงทาแก้มติดผ้าออกมาเล็กน้อยในตอนทีเช็ดหางตาเมือสักครู่ เห็นได้ชัดว่ารอบ ๆ ดวงตาทีแดงกํานี’ผ่านการจงใจตกแต่งมาก่อน
และเมือลองฟังคําพูดของนางทีว่า “แม้ข้าจะไม่รู้ว่าตัวเองทําอะไรผิด” แต่ยังคง มาขอรับโทษนั’น นางจงใจทําให้ตัวเองดูเป็นคนถ่อมตนและกตัญ;ู แต่ในทาง ตรงกันข้ามจงใจทําให้หญิงชราทีมีนิสัยเข้มแข็งซือตรงอย่างพระนางเจียฮุ่ยดูใจ แคบ เป็นหญิงชราดุร้ายทีไม่ยอมให้อภัยผู้อืน
แน่นอนว่าแม่นมกุ้ยเองก็ฟังออกถึงความหมายในคําพูดของพระชายารองอิง เช่นกัน นางโมโหจนเกือบเป็ นลมเลยทีเดียว ‘หึ! ทํามาเป็นรู้สึกผิดอยากขอรับ โทษ แต่ทีพูดอ้อมไปมาเช่นนี’ไม่ใช่ว่าต้องการทําลายชือเสียงของพระนางหรอก รึ!’
แม่นมกุ้ยถลึงตาใส่พระชายารองอิงด้วยความโกรธเป็ นฟื นเป็ นไฟ แต่ถึงอย่างไร ตัวนางก็เป็ นแม่นมคนเก่าคนแก่ทีสังสมประสบการณ์มาหลายปี จึงต้องสงบ อารมณ์ สูดหายใจเข้าลึก ๆ เพือควบคุมท่าทางให้ผ่อนคลายลง “พระชายารองอิง ไม่จําเป็ นต้องทําเช่นนี’หรอกเจ้าค่ะ เชิญกลับไปก่อนดีกว่า เพราะพระนางทรง สบายดีมากเจ้าค่ะ”
พระชายารองอิงเช็ดหางตาด้วยผ้าเช็ดหน้าอีกครั’ ง “แม่นมกุ้ยอย่าหลอกข้าเลยจ้ะ ข้าได้ยินมาว่าวันนั’นทีพระนางได้ยินเสียงข้าดีดพิณ พระนางก็ทรงโกรธเป็ นฟื น เป็ นไฟจนถึงกับประชวร… แม้ข้าจะไม่รู้ว่าทําไมพระนางถึงได้อคติต่อข้าถึง เพียงนี’เพราะนีข้าก็แค่ดีดพิณเอง แต่ถึงยังไงก็เป็ นความผิดของข้าทีทําให้พระนาง ประชวรจ้ะ ถ้าแม่นมกุ้ยไม่ให้ข้าเข้าไปขอรับโทษ ข้าก็จะคุกเข่าอยู่ทีนีแหละ”
พูดจบ พระชายารองอิงเตรียมคุกเข่าอยู่ทีทางเข้าอันหย่วนย่วนอย่างทุ่มสุดตัว
แน่นอนว่าถ้าหากเรืองนี’ถูกพูดออกไป คาดว่าชือเสียงของพระนางเจียฮุ่ยคงถูก ระบายด้วยหมึกเข้มอีกครั’ง
แม่นมกุ้ยสาปแช่งพระชายารองอิงในใจและสังให้สาวใช้เข้าไปพยุงนางออกไป จากนั’นก็พูดด้วยสีหน้ายิมแย้มแต่ ‘ ดวงตากลับไม่ได้ยิมตาม ‘ “เป็ นความกตัญ;ูที พระชายารองเต็มใจมาคุกเข่าขอขมาพระนาง แต่ทางเรามีแขกอยู่ในตอนนี’ อย่า ให้แขกต้องหัวเราะเยาะเลยเจ้าค่ะ”
ทันใดนั’น ชายคนหนึงเข้ามาจากนอกประตู เมือเห็นเหตุการณ์เสียงดังนี’ เขาก็ ตะคอกด้วยสีหน้าบึ’งตึง “พวกเจ้าทําอะไร ?!”
ชายผู้นี’ ถ้าไม่ใช่องค์ชายหย่งชินแล้วจะเป็นใครได้อีก ทุกคนต่างตกใจและรีบทําความเคารพทันที
แผ่นหลังของแม่นมกุ้ยมีเหงือซึม นางแอบพูดในใจว่าโชคดีทีไม่ได้ปล่อยให้พระ ชายารองอิงจอมเสแสร้งคุกเข่าอยู่ทีทางเข้า มิเช่นนั’นคงติดกับของนางไปแล้ว!
แม่นมกุ้ยรู้สึกเกลียดพระชายารองอิงถึงกับกัดฟันเลยทีเดียว
พระชายารองอิงเห็นองค์ชายหย่งชินเดินมาก็รีบเข้าไปคุกเข่าอยู่ข้างเท้าพลางรีบ ทําท่าทางน่าสงสาร “องค์ชายเพคะ เมือวานข้านังดีดพิณให้ท่ านฟัง แต่ต่อมาได้ ยินว่าพระนางเจียฮุ่ยได้ยินเสียงพิณเข้าและเกิดความกริ’วจนประชวร ข้ารู้สึกไม่ สบายใจและเสียใจมาก วันนี’จึงตั’งใจเปลียนชุดให้ดี ๆ และมาขอรับโทษ แต่ดู เหมือนว่าพระนางยังกริ’วอยู่จึงไม่ยอมพบข้าเพคะ…”
องค์ชายหย่งชินมองสํารวจพระชายารองอิงอย่างละเอียด “อิงเอ๋อร์แต่งกายเช่นนี’ ทําให้ข้านึกถึงตอนทีเจ้ายังไม่ได้เข้าจวน ตอนนั’นเจ้าสวยเพียบพร้อมแบบนี’ แหละ…”
พระชายารองอิงปั’ นสีหน้าตัวเองให้ดูมีความน่าเวทนาเล็กน้อย นางวางมือลงบน ท้องน้อยแต่ไม่ได้พูดอะไร ทว่ามันสําเร็จเพราะสีหน้าขององค์ชายหย่งชิน เปลียนไปทันที เขาเองก็นึกถึงบุตรทีแท้งไปคนนั’นเช่นกัน ตอนนั’นเขายึดมันใน ความคิดเห็นของตัวเองและแต่งน้องสาวต่างแม่ของพระชายาคนก่อนเข้ามาเป็ น พระชายารองในจวน เพือแสดงความมุ่งมัน เขาถึงกั บมีความสัมพันธ์ฉันท์สามี ภรรยากับพระชายารองอิงและทําให้นางตั’งครรภ์ได้อย่างราบรืน
แต่หลังจากทีพระนางเจียฮุ่ยรู้เข้า พระนางกริ’วโกรธเป็ นฟื นเป็ นไฟและต้องการที จะพูดคุยกับพระชายารองอิงทียังไม่ได้เข้าจวนในตอนนั’น แต่ใครจะไปรู้ว่า หลังจากทีพระชายารองอิงกลับจากจวนองค์ชายหย่งชินได้ไม่นาน นางก็หมดสติ อยู่ในกองเลือด
นีคือหลุมทีพระนางเจียฮุ่ยกับองค์ชายหย่งชินยังคงข้ามผ่านไปไม่ได้
พระชายารองอิงมองสีหน้าอึมครึมขององค์ชายหย่งชินก่อนจะก้มหน้าลงพูดด้วย นํ’าเสียงโศกเศร้า “จะว่าไปแล้วอาจเป็ นเพราะสวรรค์ลงโทษข้าก็ได้เจ้าค่ะ หลาย ปี มานี’ข้าได้รับความรักอันยิงใหญ่ จากองค์ชาย แต่กลับไม่มีลูกให้กับองค์ชาย
แม้แต่คนเดียว คิดว่าสวรรค์คงกําลังลงโทษทีข้าไม่สามารถรักษาลูกคนนั’นไว้ได้ เจ้าค่ะ”
สีหน้าขององค์ชายหย่งชินเหมือนแตกร้าวอย่างถึงทีสุด เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพยุงพระชายารองอิงขึ’นมาด้วยตัวเอง “ลุกขึ’นเถอะพื’นมันเย็นนัก เดิมที ร่างกายของอิงเอ๋อร์ก็อ่อนแออยู่แล้ว ไม่ต้องคุกเข่าแล้ว”
พระชายารองอิงตอบรับอย่างนุ่มนวลและลุกขึ’นยืนอยู่ข้างองค์ชายหย่งชิน
ในทีสุดหลินยู่หยุนก็หาช่องว่างได้ นางคารวะองค์ชายหย่งชินและเรียก “ท่านพ่อ …”
องค์ชายหย่งชินเหมือนเพิงเห็นหลินยู่หยุนอยู่ตรงนั’น เขาพยักหน้าให้เล็กน้อย “หยุนเอ๋อร์ เจ้ามาเยียมท่านย่าของเจ้ารึ ?” จากนั’นสายตาของเขาก็จับจ้องไปที เจียงป่ าวชิงและพยักหน้าให้อย่างเกรงใจ “แม่นางเจียง”
ตอนนี’สถานะของเจียงป่ าวชิงไม่ได้เป็ นเพียงหมอทีมีความสามารถไม่ธรรมดา เท่านั’น ยิงไปกว่ านั’นนางยังได้รับพระราชทานการแต่งงานจากฮ่องเต้และใกล้จะ กลายเป็ นภรรยาหลักของกงจี’ แม่ทัพใหญ่ผู้เป็นทีโด่งดังในเมืองหลวงแล้วด้วย
ไม่ว่าจะดูจากสถานะไหนต่างก็ต้องปฏิบัติต่ออีกฝ่ ายอย่างระมัดระวัง
หลินยู่หยุนมองพระชายารองอิงทีอยู่ข้างกายองค์ชายหย่งชินด้วยความทุกข์ใจ จากนั’นก็มององค์ชายหย่งชิน “ท่านย่าไม่ยอมพบคนอืนเลยแม้แต่ข้า ทําอย่างไรดี เจ้าคะท่านพ่อ ?”
องค์ชายหย่งชินชะงัก เขานึกถึงอารมณ์ของพระนางเจียฮุ่ยทีดื’อรั’ นขึ’นเรือย ๆ ตั’งแต่ล้มป่ วย เขาเองก็รู้สึกปวดศีรษะและอดไม่ได้ทีจะนึกถึงลูกทีแท้งไปซึงพระ ชายารองอิงพูดถึงเมือสักครู่อีกครั’ง
องค์ชายหย่งชินสูดหายใจเข้าลึก ๆ “ในเมือท่านย่าของเจ้าทําเช่นนี’ ท่านย่าเจ้า จะต้องมีเหตุผลเป็ นของตัวเอง เราเป็ นลูกหลานยังไงก็ต้องเคารพผู้ใหญ่” เขา หยุดชะงักไปครู่หนึงก่อนจะพูดต่อ “ข้าคิดว่าอาการท่านย่าของเจ้าคงไม่ได้ รุนแรงอะไร ค่อยมาเยียมวันอืนเถอะ”