แม่สาวเข็มเงิน - ตอนที่ 507 : มีค่า

สองพีน้องสามารถแลกเงินทีโรงรับจํานํากลับมาได้สองพันตําลึง เมือนํามารวม กับเพชรพลอยทีแลกเป็ นเงินได้ก็ได้ครบห้าพันตําลึงพอดี
ตอนทีเจียงป่ าวชิงกับเจียงหยุนชานนําเงินกลับมาทีจวน เจิ’งหนานก็รออยู่ในจวน แล้ว แววตาทีนางใช้มองเจียงป่ าวชิงมีความเลือมใสเล็กน้อย “เป็ นอย่างทีแม่นาง คาดการณ์ไว้ ขอทานตัวน้อยคนนั’นมีพิรุธจริง ๆ”
เจียงป่ าวชิงสบตากับเจียงหยุนชาน “เจ้าหาทีทีอาฉิงอยู่เจอแล้วรึ ?”
เจิ’งหนานส่ายหน้า “ขอทานคนนั’นยังเด็กแต่กลับกลอกมาก เขาอ้อมไปอ้อมมา อยู่หลายทางกว่าจะเข้าไปในบ้านร้างทางตอนใต้ของเมือง แต่ข้าได้ยินเขาคุยโว อยู่ทีนันว่ าเขาแสร้งทําเป็ นโง่และได้ยินว่าตระกูลเจียงเตรียมเอาของมีค่าไปจํานํา เพือเอาเงินไปไถ่ตัวคน บอกให้หัวผีรอรับเงินได้เลย”
“หัวผีรึ ?”
“ฟังจากนํ’าเสียงแล้วคงเป็ นคนวางแผนพวกนี’” เจิ’งหนานพูดอย่างระมัดระวัง “ข้าว่าเหตุการณ์นี’ถูกวางแผนไว้ล่วงหน้าจริง ๆ” นางหยุดชะงักพลางมองเจียง ป่ าวชิง “พวกเขายังคงเสียดาย พูดกันว่าเจียงป่ าวชิงทีมีค่าทีสุดไม่ได้มาด้วย จับ มาได้ก็แต่เจียงฉิงเท่านั’น”
ปัง! เจียงหยุนชานตบโต๊ะอย่างโกรธจัด “บ๊ะ! ไอ้โจรกลุ่มนี’วอนซะแล้ว”
เจียงป่ าวชิงดึงมือเจียงหยุนชานกลับมาอย่างปวดใจเล็กน้อย เมือครู่เสียงตบโต๊ะ ของพีชายดังขนาดนั’น และนางรู้สึกว่าอีกฝ่ ายคงจะเจ็บมากจากทีได้ฟังเสียงจึงพูด ขึ’นอย่างปวดใจ “พี ระวังมือพีด้วย”
“…” เจิ’งหนานจึงกลืนคําพูดกลับไปตามเดิม นางยังไม่ได้บอกว่าตอนทีนาย ท่านของนางได้ฟังเรืองนี’ เขาชักดาบมาสับโต๊ะทันที แม้เขามีใบหน้าหล่อเหลา สง่างาม แต่ท่าทางทีเขาหัวเราะอย่างเย็นชาและบอกว่าฝ่ ายนั’นเบือทีจะมีชีวิตอยู่ ต่อแล้วนั’น นางยังคงรู้สึกกลัวมาจนถึงตอนนี’
แต่ถึงยังไงนางก็ต้องบอกกับเจียงป่ าวชิง “นายท่านบอกว่าอย่าแหวกหญ้าให้งูตืน เขาส่งองครักษ์คนอืนสะกดรอยตามคนเหล่านั’นแล้วและจะปกป้องแม่นางเจียงฉิ งเป็ นอย่างดี นายท่านกลัวว่าแม่นางเจียงจะเป็ นกังวลจึงสังให้ข้ากลับมาบอกแม่ นางเจียงโดยเฉพาะว่าไม่จําเป็ นต้องกังวล เขาจะจัดการเรืองนี’เอง”
เจียงป่ าวชิงส่ายหน้าเล็กน้อย “ถึงยังไงข้าก็ไม่อยากนิงดูดาย แล้วพวกเขารู้ได้ ยังไงว่าข้ากับอาฉิงจะออกไปข้างนอกวันนี’ เพราะมีไม่กีคนทีรู้เรืองนี’นะ…”
“เจ้าหมายความว่ามีหนอนบ่อนไส้อยู่ในบ้านรึ ?” เจียงหยุนชานพูดขึ’นอย่าง ลังเล
“อาจไม่ได้อยู่ในบ้านก็ได้…” เจียงป่ าวชิงมองออกไปข้างนอกยังทีไกล ๆ ไม่รู้ว่านางกําลังคิดอะไรอยู่
……
เจียงฉิงถูกยัดปากด้วยผ้า ซึงกลินแปลก ๆ ทีเหม็นโฉ่ออกมาจากผ้านั’นทําให้นาง แทบจะอาเจียนออกมาอยู่รอมร่อแต่นางพยายามอดกลั’นไว้ หลังจากทีนางถูก กระชากออกมาจากในรถม้าก็ถูกจับใส่ลงไปในกระสอบแล้วถูกแบกขึ’นไหล่โดย ทีไอ้คนแบกมันวิงอยู่ สักพักและมันโคลงเคลงมากจริง ๆ โคลงเคลงจนนางรู้สึก เวียนศีรษะขั’นสุด อีกทั’งยังเซ็งทีไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ทีไหนแล้วในตอนนี’ รู้แค่ว่าใกล้ สํารอกอาหารในท้องออกมาเพราะความโคลงเคลง
อย่างไรก็ตาม แม้นางจะกลัวมากแต่ก็รู้ดีว่าพวกพี ๆ ไม่มีทางทิงนาง พวกเขาต้อง ‘ คิดหาวิธีมาช่วยอย่างแน่นอน เมือคิดถึงตรงนี’เจียงฉิงก็รู้สึกเป็ นห่วงเลียวชุนหยู่ผู้ เป็ นน้องชายขึ’นมา เขาถูกทุบตีจนได้เลือดขนาดนั’นก็เพราะปกป้องนาง… ไม่รู้ว่า ตอนนี’จะอาการเป็ นอย่างไร
เจียงฉิงรู้สึกตื’นตันใจเหลือเกิน
ในทีสุดก็ดูเหมือนว่าจะมาถึงจุดหมายปลายทางแล้ว เจียงฉิงถูกโยนลงไปบนพื’น จนเจ็บเนื’อตัวไปหมด นางได้ยินเสียงชายร่างใหญ่ด้านนอกพรําบ่น “เจ้าเด็กนีกิน ดีมาก ตัวหนักกว่าเด็กทีบ้านข้าเสียอีก…”
“โย! เจ้าเองก็ไม่คิดหน่อยว่าลูกสาวของเจ้าเป็ นใคร เป็ นเด็กทีกินนํ’าซาวข้าวทุก วันมิใช่รึ ? แล้วเด็กในกระสอบเป็ นใคร คนทีอยู่ในดินในโคลนยังคิดจะเทียบ กับพวกเด็กทีเป็ นคุณหนูอีก เหอะ!” เสียงผู้ชายอีกคนทีค่อนข้างไม่เรียบร้อยพูด ขึ’น
“ทําไม ต่อให้เป็ นคุณหนูก็ถูกเราจับยัดลงกระสอบอยู่ดีไม่ใช่รึ ?!” เสียงชาย ร่างใหญ่คนนั’นเจือความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดและเขายังถีบกระสอบด้วย เจียง ฉิงเจ็บจนนํ’าตาไหลพราก ทว่าจากนั’นก็มีเสียงอีกเสียงด่าออกมาว่า “เฮ้ย! เบา หน่อยสิวะ ตัวประกันในกระสอบมีค่าห้าพันตําลึงเชียวนะโว้ย ถ้าเจ้าถีบจนพังเจ้า จะไปหาใครมาแทนได้!”
เจียงฉิงเจ็บจนนํ’าตาไหลแต่ก็รู้สึกเบาใจเพราะดูเหมือนจะไม่โดนถีบอีกเป็นครั’งที สอง
เหอะ! ไอ้โจรบ้าพวกนี’ตั’งใจจะใช้นางแลกเงินจริง ๆ ในเมือเป็ นเช่นนี’ อย่างน้อย ความปลอดภัยในชีวิตของนางก็ยังถือว่าพอมีอยู่
ตอนหลังคงมีคนกลัวว่าเจียงฉิงจะอึดอัดตายอยู่ในกระสอบ จึงปลดกระสอบแล้ว ยกร่างนางออกมามัดมือมัดเท้าโยนลงกับพื’น
“นีไอ้เด็กคุณหนู ข้าขอเตือนเจ้าว่าเรามีกันสิบกว่าคน เจ้าอย่าได้คิดพิเรนทร์อะไร นะโว้ย!”
เจียงฉิงพยายามกลั’นความเจ็บแล้วลืมตาขึ’นมองสํารวจทุกอย่างตรงหน้า …นีเป็ น สภาพแวดล้อมทีนางคุ้นเคยมากนันก็ คือวัดร้าง เมือก่อนตอนทีนางเป็ นขอทาน นางมักแย่งทีนอนในวัดร้างกับกลุ่มขอทานคนอืนเสมอ หากว่าดวงไม่ดีก็จะไม่มี แม้แต่กระเบื’องหรือชายคาชํารุดทีใช้สําหรับซุกหัวนอน
ตอนนี’มีคนมากมายอยู่ในวัดร้าง เจียงฉิงฝื นทนกลั’นความเจ็บค่อย ๆ มองดูพวก โจรทีละคนก่อนจะพบว่าพวกเขาดูไม่เหมือนขอทานทัว ๆ ไปทีกิ นและรอความ ตาย แสงชัวร้ายในแววตาของพวกเขาเหมือนเคยผ่ านการฆ่าคนมาก่อนอย่างไร อย่างนั’น
เจียงฉิงตกใจ หรือว่านีคือผู้อพยพประเภททีหนีการกระทําผิดกฎบ้านเมือง ? คนประเภทนี’หนีไปทัวทุกหนแห่ งและทําผิดไปทัว คอยแต่ จะก่อเหตุชัวแล้วหนี ใครก็จับพวกเขาไม่ได้…
ชายคนหนึงทีฟันเหลืองมากยกเท้าขึ’นมาเตะเจียงฉิงแล้วพูดขึ’นอย่างเยาะเย้ย “แม่ หนูน้อยขนยังไม่ทันขึ’นคนนี’มีค่าห้าพันตําลึงเลยรึ ? หัวผี เจ้าอย่าเรียกราคาสูง เกินไปสิ ถ้าพวกนั’นไม่ต้องการเจ้าเด็กนีขึ’นมาล่ะ”
เจียงฉิงรู้สึกโดยสัญชาตญาณว่าคําเรียก “หัวผี” ทีออกมาจากปากของชายฟัน เหลืองอ๋อยคือหัวหน้าของคนพวกนี’ นางจึงแอบมองไปทีคนทีถูกเรียกว่าหัวผีคน นั’น แต่นางยังไม่ทันได้เห็นอะไรก็มีคนพูดขึ’นด้วยท่าทางนํ’าลายไหลอย่างน่า รังเกียจเสียก่อน “ฮาย จะสนใจทําไมว่านางแลกเป็ นเงินได้หรือเปล่า… หัวผี กว่าจะจับผู้หญิงกลับมาได้นั’นไม่ใช่เรืองง่ายเลย ข้าเห็นว่านางเป็นเด็กน่ารักจิ’มลิม’ ดี ปล่อยให้พวกพีน้องมีความสุขกันก่อนจะดีกว่าไหม ?”
“ขนยังขึ’นไม่หมดแบบนั’นเจ้าลงมือได้ลงคอรึ ?” อีกคนบ่น
“ข้าไม่ได้ใกล้ชิดผู้หญิงมาหลายปี แล้ว ตอนนี’แค่เห็นแม่หมูข้ายังรู้สึกว่ามันสวย เลย เด็กผู้หญิงหน้าตาจิ’มลิ’มแบบนี’นียิงไม่ ต้องพูดถึง เจ้าจะสนใจเรืองขนขึ’นไม่ ขึ’นไปทําไมวะ ?!”
เจียงฉิงรู้สึกตกใจทันที
จากนั’นก็ได้ยินเสียงแปลก ๆ พูดขึ’นอีกครั’ง “พวกเจ้าหุบปากซะ ไม่ว่ายังไงก็ห้า พันตําลึงเชียวนะโว้ย มันคงกั นหน่อยเซ่! ข้าได้ยินมาว่าพีสาวเจ้าเด็กนีหน้าตา สะสวยเหมือนคนในภาพวาด ถึงตอนนั’นค่อยจับนางมาให้พวกเจ้าได้มีความสุข กันให้พอ!”
เสียงโห่ร้องชอบใจดังอยู่ในวัดร้าง
ความชัวร้ายขั ‘นสุดเช่นนี’ทําให้เจียงฉิงรู้สึกโกรธเลือดขึ’นหน้าแต่ก็ทําอะไรไม่ได้ ได้แต่พยายามสูดหายใจเข้าลึก ๆ และภาวนาในใจไปเรือย ๆ
‘ทวยเทพเทวดาทัวฟ้าเจ้าขา พวกท่ านโปรดดลบันดาลอย่าให้เกิดเรืองขึ’นกับพี ป่ าวชิงเลยนะเจ้าคะ’
……
แม้กงจี’บอกอย่างชัดเจนแล้วว่าเจียงฉิงจะไม่เป็ นไร แต่เจียงป่ าวชิงยังคงไม่ได้ นอนตลอดทั’งคืน
เมือตืนขึ’นมาในวันถัดมา เลียวชุนหยู่ยังคงไม่ได้สติ ตอนทีเจียงป่ าวชิงกับเจียง หยุนชานพบหน้ากันในสภาพทีต่างคนต่างใต้ตาคลํ’า ทั’งสองคนก็ตกตะลึงมอง หน้ากัน และได้แต่ยิมอย่ ‘ างขมขืน
ดูเหมือนว่าใครก็ไม่สามารถพักผ่อนได้อย่างสบายใจ
เจียงป่ าวชิงตรวจดูกระเป๋ าใส่เข็มทีเอวของตัวเองอีกครั’ง หลังจากทีแน่ใจว่าไม่ลืม อะไรแล้วก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะก้าวขึ’นรถม้าไปกับเจียงหยุนชาน
เจิ’งหนานกับกานซุ่ยมองหน้ากันอยู่ในทีลับ ก่อนทีกานซุ่ยจะพยักหน้าให้เจิ’ง หนานซึงหมายความว่าทุกอย่างจัดเตรียมเรียบร้อยแล้ว