แม่สาวเข็มเงิน - ตอนที่ 518 : เจ้ายอมรับเถอะ

ณ เรือนหลักของจวนองค์ชายหย่งชิน พระชายานังอยู่บนทีนังหลักโดยกํ  าลังมอง องค์ชายหย่งชินด้วยสายตาเย็นชา

องค์ชายหย่งชินโยนกระเป๋ าผ้าไหมสีแดงเข้มลงบนพื’นพร้อมตะคอกเสียงดัง “นี เป็ นสิงทีสาวใช้ในเรือนเจ้าเจอ เจ้ายังมีอะไรจะพูดไหม ?”

พระชายามองดูกระเป๋ าผ้าไหมสีแดงเข้มทีคุ้นเคยนั’น พลันสีหน้าของนาง เปลียนไป

ทุกสิงทุกอย่างตกอยู่ในสายตาขององค์ชายหย่งชิน ตอนทีเขาทราบเรืองนี’ เขา แทบไม่อยากเชือเลยด้วยซํ’า แต่สายตาของพระชายาในตอนนี’พิสูจน์ให้เห็นแล้ว ว่าเรืองพวกนี’เป็ นความจริง!

พระชายาหลับตาแล้วพูดขึ’นอย่างทือ ๆ “องค์ชายพูดเรืองอะไรเพคะ ?”

องค์ชายหย่งชินหัวเราะอย่างเย็นชา “ก็ได้ ฉินฉินหนอฉินฉิน มาถึงขั’นนี’แล้วเจ้า ยังไม่ยอมรับอีก! ถ้าหากว่าเจ้าเป็ นคนทําจริง ๆ ก็เพียงแค่ยอมรับมา ยอมรับว่าเจ้า วางยาทีจะไม่ทําให้ท้องกับอิงเอ๋อร์เพราะเจ้าอิจฉาริษยา”

คําพูดประโยคสุดท้ายดูร้อนใจเล็กน้อย

ฉินฉินหรือฉินเอ๋อร์ คือชือของพระชายา นางตัวสันเทา ครานี’เขาเรียกนางด้วยชือ ของนางแต่กลับพูดจาโหดร้ายทีสุดกับนาง นีเขาหวังให้พระชายาผู้ไม่เป็ นที โปรดปรานอย่างนางรับโทษแทนพระชายารองทีเป็ นทีรักของเขาขนาดนั’นเลย หรือไร…?

“ท่านพ่อ ท่านพ่อ!” หลินยู่หยุนวิงมาอย่างรีบร้อนแล้วดึงแขนองค์ชายหย่งชิน ไว้อย่างร้อนใจ “มีอะไรก็พูดกันดี ๆ เถอะนะเจ้าคะ สองสามวันนี’สุขภาพท่านแม่ ไม่แข็งแรง ท่านพ่ออย่ารุนแรงกับท่านแม่นะเจ้าคะ”

องค์ชายหย่งชินไม่รู้ว่าบุตรสาวคนเล็กมาได้อย่างไร และยังมีเจียงป่ าวชิงทีเดิน ตามอยู่ด้านหลังอย่างช้า ๆ ด้วย เมือเห็นดังนั’นเส้นเอ็นบนหน้าผากเขากระตุก ทันที

เหตุใดถึงเป็นแม่นางหมอคนนี’อีกแล้ว…?

เมือเผชิญกับสายตาทีเต็มไปด้วยความโกรธแค้นขององค์ชายหย่งชิน เจียงป่ าวชิง ก็ถอนหายใจอย่างจนปัญญา นีองค์ชายคิดว่านางอยากมามากนักรึไง ตอนทีหลิน ยู่หยุนวิงมาอย่  างรีบร้อนเมือสักครู่ก็หกล้มไปแล้วสามครั’ง นางคงไม่สบายใจจริง ๆ ถ้าหากว่าไม่ตามมาด้วย ยิงไปกว่  านั’นหลินยู่หยุนเองก็อยากให้นางช่วยมาตรวจ ร่างกายให้พระชายาด้วยเช่นกัน

ในช่วงไม่กีวันทีผ่านมาพระชายาประชวรแต่กลับไม่ยอมพบเจอใครและไม่ จัดการเรืองต่าง ๆ หลินยู่หยุนกลัวว่าพระชายาจะเริมต้องการทีจะตายเหมือนกับ พระนางเจียฮุ่ย องค์หญิงเล็กทีถูกเลี’ยงดูประหนึงรูปวาดลํ’าค่ามาตั’งแต่เล็กก็แทบ ล้มลุกคลุกคลานมาทีนีเลยทีเดียว

แม้หลินยู่หยุนจะกลัวท่านพ่อของนางมาก แต่นางก็ยังมาบังอยู่ตรงหน้าเจียงป่ าว ชิงพร้อมพูดทั’ง ๆ ทีสะอื’นไห้ไปด้วย “ท่านพ่อ ทะ… ท่านอย่าตําหนิป่ าวชิงเลย นะเจ้าคะ เป็น… เป็นข้าเองทีขอร้องให้นางมาตรวจร่างกายท่านแม่ นีตกลงว่ามัน เกิดเรืองอะไรขึ’นเจ้าคะ ?”

องค์ชายหย่งชินตกใจเมือตระหนักได้ว่าตนเองเผลอลืมตัว เขารีบสูดหายใจเข้าลึก ๆ พลางชี’กระเป๋ าผ้าไหมสีแดงเข้มทีอยู่บนพื’น “เดิมทีข้าไม่อยากให้เจ้ารับรู้เรือง แบบนี’ แต่หยุนเอ๋อร์ ข้ากลัวว่าเจ้าจะไปเรียนรู้วิธีทีโหดเหี’ ยมแบบนี’มาด้วย สู้ให้ ข้าสอนเจ้าเป็นอย่างดียังจะดีกว่า ข้าอยากให้เจ้าได้รู้ว่าเรืองทีโหดเหี’ยมนี’เป็ นสิงที นายหญิงของบ้านทีมีคุณสมบัติเหมาะสมไม่ควรแตะต้องหรือกระทําเป็ นอัน ขาด!”

ทั’งร่างพระชายาสันเทา แต่ยังคงเผยรอยยิมเย็นชาออกมาให้เห็น ‘

หลินยู่หยุนเช็ดนํ’าตาบนใบหน้าแล้วเก็บกระเป๋ าผ้าไหมสีแดงเข้มใบนั’นขึ’นมาจาก บนพื’น “กระเป๋ าผ้าไหมใบนี’…”

องค์ชายหย่งชินแค่นหัวเราะ “เจ้าเองก็เคยเห็นใช่ไหม ? นีเป็ นของทีท่านแม่ ของเจ้าวางไว้บนหัวเตียงนอนของนางมาตลอด… ข้าหาหมอยามือหนึงทีมี ความรู้เรืองเกียวกับการตั’งท้องมาตรวจสอบดูแล้ว ยาในกระเป๋ าคือยาทีจะไม่ทํา ให้ท้องแบบชัวคราวทีอิงเอ๋อร์กิ  นมาเป็ นเวลาหลายปี”

พระชายาหน้าซีดทันที ส่วนหลินยู่หยุนพูดขึ’นอย่างยากทีจะเชือ “นีเป็ นไปไม่ได้ ท่านแม่จะไม่ทําเรืองแบบนี’อย่างแน่นอน ข้าเชือในตัวท่านแม่!”

นอนบนเตียงเดียวกันมาสิบกว่าปี และถือว่าเป็ นชายผู้ซึงสนิททีสุดกลับยังไม่เชือ นางเท่าลูกสาวทีไม่เกียวข้องกันทางสายเลือดทีนางรับเลี’ยงไว้ด้วยซํ’า!

นํ’าตาใสค่อย ๆ หลังรินลงมาจากดวงตาเศร้าสร้อยของพระชายา

เมือเห็นพระชายาร้องไห้ องค์ชายหย่งชินก็ฉุนเฉียวขึ’นอย่างเห็นได้ชัด นํ’าเสียง ของเขาถึงกับเปลียนไปเล็กน้อย “ฉินฉิน! เจ้ายอมรับแล้วมันจะเป็ นอะไรไป ถ้า ทําจริงก็ยอมรับมาสิ”

พระชายายังคงไม่พูดไม่จา จะให้นางยอมรับว่าทําเรืองทีนางไม่ได้ทําไปทําไมกัน ทีเขาเดือดดาลใส่นางขนาดนี’… เป็นเพราะพระชายารองอิงของเขามีค่ามากกว่า นางอย่างนั’นใช่ไหม…?

นางกับเขาเคยสัญญาว่าจะรักกันชัวนิรันดร์มิใช่  หรือ ทีผ่านมาตลอดหลายปี นางสู้ อุตส่าห์ทําตัวเองให้ได้ใกล้เคียงกับพระชายาคนก่อนทีมีคุณสมบัติเหมาะสมใน ทุก ๆ คําพูดและการกระทํา

แล้วนางจะทําไปทําไมในเมือเขาเปลียนเป็ นคนละคนเช่นนี’…

เมือเห็นพระชายาไม่พูดอะไรและเอาแต่ร้องไห้อย่างเงียบ ๆ อยู่ตรงนั’น องค์ชาย หย่งชินก็ทุบเก้าอี’อย่างควบคุมตัวเองไม่ได้

หลินยู่หยุนไม่เคยเห็นท่านพ่อทํารุนแรงเช่นนี’มาก่อนเลย สาวน้อยจึงตกใจจนเนื’อ ตัวสันเทานํ’าตาไหลพราก

ชายทีชอบใช้ความรุนแรงต่อหน้าเด็กทีอายุยังไม่มากนั’นไม่ใช่คน! เจียงป่ าวชิง ถลึงตาใส่องค์ชายหย่งชินอย่างตําหนิพลางรีบคว้าร่างหลินยู่หยุนมากอดไว้และ รับเอากระเป๋ าผ้าไหมสีแดงเข้มใบนั’นมาจากในมืออีกฝ่ าย

“องค์ชายเจ้าคะ ข้าน้อยสามารถดูยาในกระเป๋ าใบนี’หน่อยได้ไหมเจ้าคะ ?” เจียงป่ าวชิงส่ายกระเป๋ าผ้าไหมสีแดงเข้มในมือไปมา

เมือเห็นลูกสาวคนเล็กตกใจจนกลายเป็ นเช่นนี’ องค์ชายหย่งชินรู้สึกเสียใจทีหลัง เล็กน้อย เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพือทําให้ตัวเองใจเย็นลงโดยอาศัยจังหวะทีเจียง ป่ าวชิงกําลังถาม

“ดูเถอะ ดูให้ละเอียดล่ะว่ายาในนั’นคือยาอย่างทีข้าบอกหรือเปล่า ?” องค์ชาย หย่งชินพูดอย่างเย็นชา

เจียงป่ าวชิงพยักหน้าแล้วยืนมือไปหยิบยาออกมาจากในกระเป๋ าผ้าไหมสีแดงเข้ม หนึงเม็ด นีอาจเป็ นยาเม็ดสุดท้ายเพราะพอหยิบออกมาแล้วภายในกระเป๋ าผ้าไหม สีแดงเข้มว่างเปล่า นางพลิกกลับด้านกระเป๋ าผ้าไหมสีแดงเข้มใบนั’นแล้วสํารวจ มันอย่างละเอียด ตรวจดูเสร็จก็ดมกลินยาในมือก่อนจะบีบมันจนเป็ นผงละเอียด และลองชิมดูเล็กน้อย สุดท้ายก็พ่นออกมา “ไม่ผิดเจ้าค่ะ ยาเม็ดนี’เป็ นยาคุมการ ตั’งท้องแบบชัวคราว ซึงคงจะเป็ นชนิดทีพระชายารองอิงทานเจ้าค่  ะ”

หลินยู่หยุนเผยสีหน้าหมดหวังออกมาให้เห็น

องค์ชายหย่งชินมองพระชายา “เจ้าได้ยินหรือยัง แม้แต่แม่นางเจียงป่ าวชิงก็ยังพูด เช่นนี’——”

ทว่าเจียงป่ าวชิงพูดขัดคําพูดขององค์ชายหย่งชิน “แต่ยังมีบางอย่างทีแปลก ประหลาดเกียวกับเรืองนี’เจ้าค่ะ”

องค์ชายหย่งชินพูดอย่างหงุดหงิด “มีอะไรให้แปลกประหลาดกัน ? พยานหลักฐานและพยานบุคคลต่างก็มีครบ แล้วเจ้าเองก็บอกว่านีคือยาประเภท นั’น”

เจียงป่ าวชิงเผยรอยยิมพลางเหยียดนิ ‘ ‘วเรียวยาวสองนิ’วเพือขัดคําพูดขององค์ชาย หย่งชิน “มีสองส่วนเจ้าค่ะ”

“ส่วนแรก ก่อนหน้านี’องค์ชายบอกว่าพระชายาวางกระเป๋ าผ้าไหมใบนี’ไว้บน เตียงนอนทุกวัน”

“ใช่ แล้วมันยังไง ?” องค์ชายหย่งชินพูดอย่างหงุดหงิด

เจียงป่ าวชิงเดินไปทีด้านในของห้องและผลักมันออก นอกหน้าต่างเป็นสระนํ’า เล็ก ๆ ทีเงียบสงบซึงมีการปลูกดอกบัวไว้ในนั’นมากมาย ตอนนี’ยังไม่ใช่ฤดู ดอกบัวบานจึงมีเพียงใบบัวทีตั’งตระหง่านอยู่ในสระนํ’านั’น

พระชายารู้สึกปวดใจเมือเห็นสระนํ’า ในปี ทีนางเพิงเข้าจวนมา นางเคยพูดว่าชอบ ดูดอกบัวริมหน้าต่างแต่นางไม่คิดว่าองค์ชายหย่งชินจะจดจําไว้ในใจ เขาใช้ความ พยายามอย่างมากเพือขุดสระนํ’าให้นางโดยทีสังรื  ‘อเรือนข้าง ๆ ทิงอย่ ‘ างไม่ลังเล เพือให้นางได้ดูดอกบัวทีริมหน้าต่าง

เจียงป่ าวชิงชี’ไปนอกหน้าต่าง “ทีนีคือสระนํ’า ระดับความชื’นภายในห้องจะดีมาก เจ้าค่ะ แต่ยาคุมกําเนิดชนิดนี’ต้องเก็บรักษาไว้ในทีแห้ง มิฉะนั’นมันจะส่งผลต่อ คุณภาพของยาหรืออาจทําให้ยาเสือมใช้ไม่ได้ผล ในเมือพระชายาได้ยาชนิดนี’ มาแล้ว แต่ทําไมพระนางถึงใส่มันลงไปในกระเป๋ าผ้าไหมทีดูแล้วน่าจะชื’นง่าย เช่นนี’ล่ะเจ้าคะ และถ้าหากว่ายาเสือมไปจะทําเช่นไรเจ้าคะ ?”

นัยน์ตาหลินยู่หยุนเป็ นประกายทันที นางรีบพยักหน้าตามอย่างขึงขังเพราะในใจ นางรู้อยู่แล้วว่าป่ าวชิงเชือถือได้ทีสุด

องค์ชายหย่งชินไตร่ตรองในใจ จะว่าไปแล้วแม่นางเจียงก็พูดได้อย่างมีเหตุผลจริง ๆ

ทว่าทันใดนั’น สาวใช้คนหนึงพูดขึ’นอย่างขลาดกลัว “อาจ… อาจเป็นไปได้ว่า ผลกระทบจากเรืองความชื’นไม่ได้รุนแรงและพระชายาไม่ได้สนใจอะไรก็ได้เจ้า ค่ะ…”

“เจ้าชืออะไร ?” เจียงป่ าวชิงมองสาวใช้คนนั’น

สาวใช้คนนั’นมาพร้อมกับความขลาดกลัวบนใบหน้า “ข้าน้อยชือว่าเหลียนฉิงเจ้า ค่ะ”

องค์ชายหย่งชินมองสาวใช้คนนั’น “นางเป็ นคนพบเจอกระเป๋ าผ้าไหมใบนี’”

เจียงป่ าวชิงพยักหน้าอย่างมีความหมาย “อ้อ แม่นางเหลียนฉิงคือพยานบุคคล สินะเจ้าคะ”