แม่สาวเข็มเงิน - ตอนที่ 519 : ตั'งครรภ์

พระชายามองเหลียนฉิงด้วยความรู้สึกเศร้ารันทดและเยาะหยันเล็กน้อยในใจ นี คือสาวใช้ทีนางตั’งใจหามาประจําอยู่ในห้องซึงเป็ นคนทีมีรูปลักษณ์ตาม ความชอบขององค์ชายหย่งชิน แต่องค์ชายหย่งชินคงเกลียดนางเกินไปเสียจน แม้แต่เหลียนฉิงทีนางหามาให้เขาก็ไม่ได้สนใจมองด้วยซํ’า อีกฝ่ ายจึงไม่ได้ แต่งหน้าทําผมให้ดีเผือได้แต่งเข้ามาเป็ นนางสนมนางบําเรอแก่องค์ชาย

ทีผ่านมานางรู้สึกมาตลอดว่าเหลียนฉิงน่าสงสารมาก อีกทั’งคอยดูแลนางเป็ น อย่างดีในยามปกติ แต่ใครจะไปคิดว่าสุดท้ายแล้วเหลียนฉิงคนนี’จะทรยศนาง เช่นนี’

ช่างเป็ นการดูถูกกันมากเกินไปจริง ๆ

“แม่นางเหลียนฉิง สิงทีเจ้าพูดเมือสักครู่คือส่วนทีสองทีข้าจะพูด” เจียงป่ าวชิง หยิบกระเป๋ าผ้าไหมสีแดงเข้มใบนั’นมาไว้ตรงหน้า “เพราะความชื’นของห้อง กําลังพอดี คนอย่างเรา ๆ จึงรู้สึกสบายตัวมาก แต่ถ้าหากว่าใส่ยาไว้ในกระเป๋ าผ้า ไหมใบนี’เป็ นเวลานาน ตรงส่วนข้างในของกระเป๋ าผ้าไหมใบนี’จะต้องเปื’ อนคราบ ยาอยู่บ้างแน่นอน ตัวสรรพคุณยาเองก็จะเสือมไปไม่มากก็น้อย แต่ยาทีอยู่ใน กระเป๋ านั’น…” เจียงป่ าวชิงหยุดชะงักแล้วยิมอย่ ‘ างมีความหมาย “…ผิวนอก ของมันสมบูรณ์มาก ยกเว้นรอยบุ๋มเล็ก ๆ ทีข้าเพิงบีบไปเมือครู่ ไม่มีร่องรอยของ การละลายแม้แต่นิดเดียว นีหมายความว่าอะไร หมายความว่ายาเม็ดนี’เพิงถูกใส่ ลงไปในกระเป๋ าผ้าไหมใบนี’ได้ไม่นานยังไงล่ะ”

เหลียนฉิงเบิกตากว้างและเริมพูดติดอ่างอย่างเลียงไม่ได้ “บะ… บางที… บางที พระชายาอาจจะเพิงใส่ลงไปก็ได้เจ้าค่ะ ?”

องค์ชายหย่งชินขมวดคิว เขาขูดผิวด้านในของกระเป๋ าผ้าไหมแล้วนํามาดม ‘ “ไม่ ผิด ข้างในกระเป๋ าผ้าไหมใบนี’ดูเหมือนจะเปื’ อนคราบยา การทียาเม็ดนี’สมบูรณ์ดี นั’นไม่สามารถอธิบายอะไรได้ แต่แสดงให้เห็นว่าไม่รู้ว่ากระเป๋ าผ้าไหมใบนี’ใช้ ใส่ยาแบบนี’ไปมากน้อยเท่าไหร่แล้วน่ะสิ!”

เจียงป่ าวชิงเลิกคิ’ว “องค์ชายผิดแล้วเจ้าค่ะ ยาทีเปื’ อนข้างในกระเป๋ านี’ไม่ใช่ยาที จะไม่ทําให้ตั’งท้อง แต่มันคือยา…”

“พอเถอะ แม่นางเจียงเจ้าไม่ต้องพูดแล้ว” จู่ ๆ พระชายาก็พูดขัดคําพูดของเจียง ป่ าวชิงด้วยนํ’าเสียงเด็ดขาด “ข้ายอมรับ ยอมรับทั’งหมด! เป็ นข้าเองทีวางยาพระ ชายารองอิงเพือให้นางไม่สามารถตั’งท้องได้ ข้ายอมรับทั’งหมด!”

เจียงป่ าวชิงจึงหุบปากอย่างเงียบ ๆ

สีหน้าองค์ชายหย่งชินแลดูซับซ้อนมาก เขาเหมือนกําลังรอประโยคนี’ออกจาก ปากของพระชายาตั’งแต่แรกและเหมือนว่าเขาได้ปลดพันธนาการแล้วอย่างไร อย่างนั’น เขาจ้องพระชายาตาเขม็ง “นันหมายความว่  าเจ้ายอมรับด้วยตัวเองแล้ว ว่าเจ้าเก่งแต่อิจฉาริษยา และไม่ใช่พระชายาทีมีคุณสมบัติเหมาะสมงั’นรึ ?”

พระชายาเอนกายบนเก้าอี’ด้านหลังอย่างเหนือยล้า “ใช่ ข้ายอมรับแล้วเพคะ” นางหน้าขาวซีด พูดจบร่างของนางก็อ่อนระโหยและหมดสติอยู่บนเก้าอี’ทั’งอย่าง นั’น

องค์ชายหย่งชินหน้าซีดเผือด เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเพือรับร่างทีกําลัง ไถลลงไปข้างล่างของพระชายา ปากก็รีบพูดด้วยเสียงสัน ๆ “ฉินฉิน! ฉินฉินเจ้า เป็ นอะไร ?! เจ้าอย่าทําให้ข้าตกใจสิ ทีข้าจงใจโปรดปรานอิงเอ๋อร์แล้วบีบ

บังคับให้เจ้ายอมรับว่าตัวเองไม่ใช่พระชายาทีมีคุณสมบัติเหมาะสมก็เพราะข้า อยากให้เจ้าเปลียนกลับไปเป็ นฉินฉินทีร่าเริงเหมือนแต่ก่อนคนนั’นยังไงล่ะ… ฉินฉิน!”

เมือเจียงป่ าวชิงได้ฟังคําพูดนี’ นางรู้สึกว่าองค์ชายหย่งชินอาจจะเป็ นคนจิตใจ วิปริตคนหนึง

พระชายาก็เข้มงวดกับมาตรฐานในแบบของพระชายามาโดยตลอด หากไม่ชอบก็ ควรบอกมาตรง ๆ แต่กลับไม่บอกแล้วยังเลือกทีจะทําเรืองกลับไปกลับมาเสียเว ลําเวลา แล้วดูสิว่าตอนนี’เป็ นอย่างไร ทําจนพระชายาโมโหจนถึงกับสลบไป ช่าง น่าโมโหแทนพระชายาจริง ๆ

เจียงป่ าวชิงทําสีหน้าเคร่งขรึม “องค์ชายเจ้าคะ รบกวนองค์ชายโปรดหลีกทาง ข้าน้อยจะได้เข้าไปดูพระชายาให้เจ้าค่ะ”

องค์ชายหย่งชินเหมือนเพิงหลุดจากภวังค์ เขารีบอุ้มพระชายาไปวางบนเตียงโดย ไม่ยอมห่างจากข้างกายพระชายา ทําเพียงหลีกทางให้เป็ นช่องว่างเล็ก ๆ เพือให้ เจียงป่ าวชิงมาตรวจอาการ

เจียงป่ าวชิงก้าวไปข้างหน้าอย่างหมดคําจะพูด นางจับชีพจรให้กับพระชายา แต่ ยิงตรวจดูสีหน้าของเจียงป่ าวชิงก็  ยิงจริงจังและนางยังเปลียนมือจับอีกด้วย

องค์ชายหย่งชินมองดูทุกการกระทําด้วยความรู้สึกร้อนใจ เขากลัวว่าพระชายา ของเขาจะเป็ นอะไรไป

เจียงป่ าวชิงเก็บมือกลับมาอย่างเงียบ ๆ

นํ’าเสียงขององค์ชายหย่งชินตึงเครียด “เจียงป่ าวชิง ตกลงว่าพระชายาของข้าเป็ น อะไร ?”

เจียงป่ าวชิงมององค์ชายหย่งชินแล้วถอนหายใจ ท่าทางนี’ทําให้องค์ชายหย่งชิน เกือบหมดสติตามไปอีกคนเลยทีเดียว

หลินยู่หยุนจับแขนเจียงป่ าวชิงด้วยเนื’อตัวสันเทา “ไม่ใช่! ป่ าวชิง ท่านแม่ของข้า … ท่านแม่ของข้า…”

เจียงป่ าวชิงไม่อยากปล่อยให้หลินยู่หยุนต้องตกใจจึงรีบพูดขึ’นทันที “ท่านแม่ ขององค์หญิงไม่เป็ นอะไรเจ้าค่ะ…” นางเงียบไปครู่หนึงก่อนจะกดเสียงพูดให้ เบาลง “ท่านแม่ขององค์หญิงตั’งครรภ์ได้สองเดือนแล้ว องค์หญิงกําลังจะมี น้องชายหรือไม่ก็น้องสาวเจ้าค่ะ”

การเปลียนแปลงอย่างกะทันหันนี’ทําให้หลินยู่หยุนตกตะลึงอยู่กับที ส่วนองค์ชาย หย่งชินก็นิงไม่ไหวติงอยู่กับทีเหมือนถูกฟ้าผ่า

หลินยู่หยุนพูดติดอ่าง “ปะ… ป่ าวชิง เจ้า… เจ้าหมายความว่าท่านแม่ของข้า นาง… นาง…”

เจียงป่ าวชิงพยักหน้า

นีแทบจะเป็ นเรืองน่ายินดีทีตกลงมาจากฟากฟ้า แม้หลินยู่หยุนจะมีนิสัยเรียบร้อย แต่นางก็เกือบกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจอยู่แล้ว นางหันไปพูดกับองค์ชาย หย่งชิน “ท่านพ่อ! ท่านพ่อได้ยินไหมเจ้าคะ ท่านแม่เขา… ท่านแม่…”

องค์ชายหย่งชินเหมือนเพิงดึงสติกลับมาได้ แล้วเขาก็ยกมือตบหน้าตัวเองอย่าง แรงจนหลินยู่หยุนตกใจตะลึงตาค้าง นีท่านพ่อของนางดีใจหรือไม่ดีใจกันแน่ เหตุใดถึงยังตบตัวเองอยู่อีกเล่า ?

เจียงป่ าวชิงลูบแผ่นหลังของหลินยู่หยุนอย่างปลอบประโลม คนเป็ นพ่อช่างไม่ได้ เรืองจริง ๆ ชอบนักล่ะทีทําเรืองอะไรไม่รู้ต่อหน้าลูกตัวเอง

แต่หลังจากตบหน้าตัวเอง องค์ชายหย่งชินใจเย็นลง แม้นํ’าเสียงของเขายังคงสัน อยู่ก็ตาม “ตอนนั’นฉินฉินได้รับบาดเจ็บตอนคลอดถิงเอ๋อร์ หมอหลวงก็เคยบอก ว่ายากทีจะตั’งครรภ์ได้อีกครั’ง”

เจียงป่ าวชิงหัวเราะอย่างเย็นชา นางพยายามไม่ให้ตัวเองแสดงความดูถูกองค์ชาย หย่งชินออกมาทางคําพูด “เอาล่ะ องค์ชายคิดว่ายาทีโดยปกติถูกเก็บอยู่ใน กระเป๋ าผ้าไหมสีแดงเข้มใบนั’นคือยาอะไรเจ้าคะ ? นันคือยาทีช่  วยให้ตั’งท้องที พระชายายืนหยัดและกินมันในยามปกติยังไงล่ะเจ้าคะ ถ้าหากว่าองค์ชายไม่เชือก็ นํากระเป๋ าผ้าไหมใบนี’ไปให้คนอืนตรวจสอบดูก็ได้เจ้าค่ะ เศษยาเก่า ๆ ทีติดอยู่ใน กระเป๋ าผ้าไหมแดงไม่ใช่ยาทีไม่ทําให้ท้องทีเพิงถูกใครบางคนใส่ลงไป แต่เป็ นยา ทีช่วยให้ตั’งท้องเจ้าค่ะ”

องค์ชายหย่งชินตัวสัน ในใจเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและความดีใจมากล้น ทว่าตอนนี’เขาไม่รู้ว่าควรพูดอะไรออกมาแล้ว

ผ่านไปสักพักเขาก้าวเดินออกไปด้วยสีหน้าขึงขังจริงจัง ซึงไม่รู้ว่าเขาไปทีไหน หลินยู่หยุนตกตะลึงทันที “ท่านพ่อ นี… นี…”

“องค์หญิงไม่ต้องสนใจท่านพ่อขององค์หญิงในตอนนี’เจ้าค่ะ” ท่านพ่อของ องค์หญิงเป็ นโรคประสาท…

แน่นอนว่านางไม่ได้พูดคําพูดสุดท้ายออกไป เพียงแค่พูดปลอบอย่างนุ่มนวล เท่านั’น “สิงสําคัญทีสุดในตอนนี’คือร่างกายท่านแม่ขององค์หญิงเจ้าค่ะ สองสาม วันนี’เกรงว่าท่านแม่ขององค์หญิงคงจะยังไม่รู้ว่าตัวเองตั’งครรภ์ ทั’งทําร้ายร่างกาย ตัวเองและไม่ได้กินอะไร ขณะนี’พระนางกําลังทําร้ายพลังหยวนของร่างกาย ตัวเองจึงต้องพักฟื’ นร่างกายให้ดี ๆ เจ้าค่ะ นีถือว่าท่านแม่ขององค์หญิงตั’งครรภ์ ตอนอายุมาก แล้วยังต้องมาพบเจอกับเรืองน่าปวดศีรษะเช่นนี’อีก นีเป็ นเรืองที ค่อนข้างอันตรายมากเจ้าค่ะ”

สีหน้าหลินยู่หยุนเปลียนไปเมือได้ยินคําพูดนี’ แต่นางก็พยักหน้ารับประกัน ไม่ว่า สองสามวันนี’จะเป็ นอย่างไร นางก็จะเฝ้าดูแลสุขภาพร่างกายท่านแม่ของนางให้ดี ๆ

เจียงป่ าวชิงครุ่นคิดสักครู่ ก่อนจะพูดพร้อมทั’งลุกขึ’นไปด้วย “ข้าจะไปดูทีอันหย่ วนย่วนเจ้าค่ะ ถ้าหากว่าพระนางเจียฮุ่ยทราบข่าวนี’ ไม่แน่พระนางอาจรู้สึกฮึกเหิม ไม่ต้องการจากไปแล้วก็ได้นะเจ้าคะ”

อาจเป็ นเช่นนั’นได้จริง ๆ เพราะหลินยู่หยุนเองยังรู้สึกฮึกเหิมเลย นางพูดขึ’น “ป่ าวชิง ถ้าอย่างนั’นก็รบกวนเจ้าด้วย ข้าจะดูแลท่านแม่อยู่ทีนีนะ”

เจียงป่ าวชิงพยักหน้า หลังจากทีหลินยู่หยุนรู้ว่าพระชายาตั’งครรภ์ นางก็เหมือนโต เป็ นผู้ใหญ่ขึ’นมาอีกขั’น นางออกปากสังพวกสาวใช้ในเรือนของพระชายาให้แยก ย้ายกันไปทํางานอย่างเป็ นระเบียบเรียบร้อย บางส่วนให้ไปรับผิดชอบต้มยาที ช่วยเสริมสร้างพลังหยวน บางส่วนก็ให้รับผิดชอบไปต้มนํ’าต้มไก่ผสมสมุนไพร บํารุงร่างกายในห้องครัว แม้กระทังเหลียนฉิงคนนั  ‘นก็ไม่ถูกปล่อยไว้ องค์หญิงไม่ ชายตามองสาวใช้คนนี’ด้วยซํ’า แต่เลือกทีจะสังคนให้จับนางสาวใช้คนนี  ‘มัดไว้ อย่างแน่นหนาแล้วพาไปโยนไว้ในห้องฟื นพร้อมสังให้คนเฝ้าไว้เพือรอให้องค์ ชายหย่งชินมาเล่นงานอย่างถึงทีสุด

ไม่ต้องพูดถึงความผิดอืน เพียงความผิดทีกล้าใส่ร้ายพระชายา เหลียนฉิงคนนี’ก็ อย่าคิดทีจะมีชีวิตรอดอีกเลย

เจียงป่ าวชิงกับมีหลิวออกมาจากเรือนหลักของพระชายาและมุ่งหน้าไปทีอันหย่ วนย่วน

มีหลิวระบายสิงทีอยู่ในใจออกมาเบา ๆ ด้วยสีหน้าซับซ้อน “หลายปี มานี’ ใน ทีสุดพระชายาก็อดทนจนหลุดพ้นจากสภาพเลวร้ายเสียที… ต่อไปก็คงจะมี ความสุขเข้ามาแล้วเจ้าค่ะ”

เจียงป่ าวชิงหัวเราะเบา ๆ แต่ไม่ได้พูดอะไร นางเห็นท่าทางของพระชายา เหมือนกับรู้สึกผิดหวังต่อองค์ชายหย่งชินจนถึงทีสุดแล้ว องค์ชายหย่งชินทรมาน นางมาตั’งหลายปี คงไม่ง่ายเลยทีจะชดเชย

มีคนรักแต่ไม่เปิ ดใจยอมรับว่าห่วงใยอีกฝ่ าย กลับเอาแต่ทรมานจนอีกฝ่ ายเต็มไป ด้วยบาดแผลถึงจะรู้สํานึก มันก็ย่อมเกิดเรืองยุ่ง ๆ เช่นนี’ตามมานันแล…

เจียงป่ าวชิงถอนหายใจก่อนจะก้าวเข้าไปในอันหย่วนย่วน