แม่สาวเข็มเงิน - ตอนที่ 522 : รู้สึกโหยหามาก

เจียงป่ าวชิงกับหลินยู่หยุนทําความเคารพซึงกันและกัน

หลินยู่หยุนดึงชายเสื’อของเจียงป่ าวชิงอย่างเกรงใจ แต่นางไม่สามารถพูดอะไรได้ ในตอนนี’จึงทําได้เพียงส่งสายตารู้สึกผิดให้กับเจียงป่ าวชิงเท่านั’น ในขณะทีเจียง ป่ าวชิงเองก็กะพริบตาปริบ ๆ ให้นางเช่นกัน

พระชายาไม่สนใจองค์ชายหย่งชิน นางเลือกทีจะมองเจียงป่ าวชิงด้วยสีหน้าซีด เซียวและเหนือยล้า “แม่นางเจียง ข้ารบกวนเจ้าให้มาทีนีอีกแล้ว ข้าไม่ได้เป็ น อะไร หมอหลวงเองก็ตรวจดูแล้ว เพียงแค่แพ้ท้องนิดหน่อยเท่านั’น”

แต่เจียงป่ าวชิงยังคงจับชีพจรให้กับพระชายาอย่างรอบคอบ นางขมวดคิ’วเล็กน้อย “พระชายาเจ้าคะ ท่านกริ’วและไม่ค่อยทานให้ดีในช่วงไม่กีวันทีผ่านมานี’ เดิมที สภาพครรภ์ก็อ่อนแออยู่แล้ว… เพือทารกน้อย ๆ ในครรภ์ ท่านต้องดูแลร่างกาย ให้ดี ๆ นะเจ้าคะ”

พระชายาลูบท้องอย่างใจลอย นางรอคอยลูกคนนี’มาสิบกว่าปี แต่ลูกน้อยคนนี’ กลับมาหลังจากทีนางตายใจแล้ว

นีสวรรค์เล่นตลกหรือยังไง ?

เมือองค์ชายหย่งชินเห็นพระชายาใจลอยและเหนือยล้าเขาก็ร้อนรนมาก รีบดึง เจียงป่ าวชิงไปด้านข้าง “ร่างกายพระชายาของข้าอ่อนแอเกินไป เจ้ามีวิธีบํารุงให้ นางหรือไม่ ?”

เจียงป่ าวชิงมององค์ชายหย่งชินแล้วกดเสียงให้เบามากซึงรับประกันได้เลยว่าไม่ มีใครอืนได้ยินแน่ ๆ “ไม่มีวิธีหรอกเจ้าค่ะ ความอ่อนแอของพระชายาส่วนใหญ่ มาจากทารกในครรภ์ พระชนมพรรษาของพระชายาเยอะแล้ว เดิมทีการตั’งครรภ์ ครั’งนี’ก็อันตรายอยู่แล้ว ถ้าหากว่าเราทําเด็กคนนี’ให้หลุด ร่างกายของพระชายาก็ จะค่อย ๆ ฟื’ นฟูกลับมาอย่างช้า ๆ เจ้าค่ะ”

องค์ชายหย่งชินหน้าดําครําครึ เขาตะคอกอย่างไม่เชือ “เจ้าพูดอะไรของเจ้า ?!”

กงจี’ก้าวไปข้างหน้า ดึงเจียงป่ าวชิงมาไว้ด้านหลังและพูดขึ’นอย่างไม่พอใจ “องค์ ชาย ท่านจะตะคอกใส่นางไปทําไมกันขอรับ ?”

องค์ชายหย่งชินโมโหจนพูดไม่ออก ได้แต่คิดในใจอย่างเคืองโกรธ ‘นีเจ้าจะไม่ ถามหน่อยรึว่าว่าทีภรรยาเจ้าพูดอะไรออกมาเมือสักครู่!’ และเมือเห็นท่าทางซีด เซียวทุกข์ทรมานของพระชายาทีทานอาหารแล้วอาเจียน พออาเจียนเสร็จก็บังคับ ให้ตัวเองทานอาหารทีสาวใช้เตรียมไว้เข้าไปใหม่เพราะอยากบํารุงครรภ์ เขารู้สึก ว่ามีอะไรมาทิมแทงอยู่ในหัวใจ สุดท้ายพยายามอดกลั’นความเจ็บปวดในใจแล้ว ถามเจียงป่ าวชิง “หมอหญิงเจียง วิธีทีเจ้าบอกข้าเมือครู่นี’สามารถรับรองความ ปลอดภัยของพระชายาได้อย่างนั’นรึ ?”

เจียงป่ าวชิงตกใจ เมือเทียบกับทายาท องค์ชายหย่งชินเลือกพระชายา นีทําให้ ทัศนคติทีนางมีต่อองค์ชายหย่งชินเปลียนไปเล็กน้อย

เมือองค์ชายหย่งชินเห็นว่าเจียงป่ าวชิงไม่พูดอะไร เขาก็พูดขึ’นอย่างร้อนใจ “แม่ นางเจียงว่ายังไงล่ะ ตกลงว่าวิธีนั’นสามารถรับรองความปลอดภัยของพระชายาได้ หรือเปล่า ?”

เจียงป่ าวชิงพูดขึ’นช้า ๆ “องค์ชายเจ้าคะ สําหรับทารกในครรภ์ของพระชายา การ ทีสภาพครรภ์อ่อนแอเช่นนี’ส่วนใหญ่เกิดจากเรืองยุ่งเหยิงทีเกิดขึ’นก่อนหน้านั’น ขอเพียงแค่องค์ชายรับรองว่าจะไม่ทําให้พระชายาต้องมีเรืองกวนใจ ประกอบกับ ได้รับประทานอาหารทีเหมาะสมและบํารุงรักษาทุกอย่างอย่างดีทีสุด ไม่แน่ทั’ง พระชายาเองและทารกในครรภ์อาจปลอดภัยทั’งคู่ก็ได้เจ้าค่ะ”

“…” องค์ชายหย่งชินเงียบงัน เมือสักครู่เจียงป่ าวชิงกําลังทดสอบเขาด้วยคําพูด อันทีจริงไม่จําเป็ นต้องทําให้เด็กหลุดก็ได้!

เขาล่ะอยากหยิกหมอหญิงเจียงคนนี’ให้ตายจริง ๆ คนหนึงกงจี’ อีกคนก็เจียงป่ าว ชิง คู่นี’ช่างเหมือนสวรรค์สรรสร้างให้มาคู่กัน และก็น่ารําคาญไม้แพ้กันด้วย

แต่หลังจากทียืนยันว่าทารกคนนี’สามารถเกิดมาได้อย่างปลอดภัยตราบเท่าทีมีการ ดูแลผู้เป็ นแม่และครรภ์อย่างดีทีสุด องค์ชายหย่งชินก็มีท่าทางต่างไปจากเดิม เขา ถึงกับอยากให้เจียงป่ าวชิงมาพักอาศัยอยู่ในจวนจนกว่าพระชายาจะคลอดทารก น้อยออกมาและพักฟื’ นเรียบร้อยแล้วเลยทีเดียว

กงจี’หัวเราะอย่างเย็นชา เขารู้ว่าสมองขององค์ชายหย่งชินรวนไปแล้วเมือพบเจอ สภาวะจนตรอกเช่นนี’

ทว่าไม่ต้องให้เจียงป่ าวชิงปฏิเสธออกปากด้วยซํ’า เพราะพระชายาตําหนิองค์ชาย หย่งชินให้แล้ว “แหม องค์ชายละก็ เราไม่ควรรบกวนแม่นางเจียงขนาดนั’นนะเพ คะ ณ ตอนนี’แม่นางเจียงเป็ นเจ้าสาวทีรอวันแต่งงาน หากเราเรียกให้นางมาตรวจ อาการข้าทีจวนเกือบทุกวันเช่นนี’เราคงเป็ นคนทีแย่มาก เดิมทีเราก็ติดค้างนางมาก แล้ว ตอนนี’เราไม่ควรเรียกร้องให้แม่นางเจียงถึงกับต้องมาพักอยู่ทีจวนของเรา นาน ๆ แม่นางเจียงนางเป็ นคุณหญิงของแม่ทัพใหญ่ในอนาคต ไม่ว่ามองทาง ไหนก็ไม่ควรเลยเพคะ หรือถ้าพระองค์ต้องการให้แม่นางเจียงมาพักเตรียมรักษา ข้าอยู่ใกล้ ๆ ตลอดเวลา ทําไมตอนก่อนหน้านั’นท่านถึงไม่ลองติดต่อกับนางและ ตบแต่งนางเข้ามาเป็ นชายาในจวนเลยล่ะเพคะ ?”

เจียงป่ าวชิงตกตะลึงทันที นิสัยของพระชายาในตอนนี’ ราวกับเปลียนไปเป็ นคน ละคนเลยทีเดียว

ส่วนกงจี’ก็ใช้สายตาเยือกเย็นทิมแทงหลินยู่ถิงผู้สืบทอด

หลินยู่ถิงผู้ทีเพิงถูกท่านแม่ของตนเองพูดถึง และต่อด้วยถูกกงจี’ใช้สายตาทิมแทง โดยทีตัวเขาเองยังไม่ได้ทําความผิดอะไรนั’นมีอันต้องฉงนสงสัย…

นีเขาทําบาปทํากรรมอะไรไว้?!

แต่องค์ชายหย่งชินกลับรู้สึกมีความสุข “ฉินฉิน ถ้าเจ้าไม่พอใจ เจ้าก็ด่าข้าเยอะ ๆ เลย อย่าเก็บไว้จะได้ไม่เครียด”

พระชายาคร้านจะสนใจองค์ชายหย่งชิน นางจับมือเจียงป่ าวชิง “แม่นางเจียง เมือ ครู่นี’ข้าพูดเล่น เจ้าอย่าได้นําไปใส่ใจเลย สองสามวันนี’รบกวนเจ้ามากแล้วจริง ๆ ร่างกายของข้ายังรับรู้ดีและไม่ได้เป็ นอะไรมากมาย เพียงแค่รักษาร่างกายให้ดี ๆ ก็คงไม่มีอะไรน่าเป็ นห่วงแล้ว อีกสองสามวันข้าจะให้คนนําเครืองประดับไปส่ง ให้เจ้าเพือเป็ นสินสอดทองหมั’น เจ้าอย่าได้รังเกียจล่ะ”

แน่นอนว่าเจียงป่ าวชิงรู้ว่าคําพูดเช่นนี’ต้องถูกมองว่าเป็ นคนใกล้ชิดถึงจะพูดได้ นางจึงพยักหน้ายิม ๆ ‘ “ถ้าอย่างนั’นข้าน้อยจะรอสินสอดทองหมั’นของพระชายา นะเจ้าคะ”

หลายคนทีอยู่ตรงนั’นพากันยิม’

องค์ชายหย่งชินเห็นว่าตอนนี’บรรยากาศทีจวนผ่อนคลายมาก เขาก็มองอย่างอิจฉา ตาร้อนและต้องการเข้าร่วมด้วย ทว่าเขาเพิงเรียกขึ’นมาว่า “ฉินฉิน” แต่พระ ชายาก็หลับตาลงด้วยท่าทางทีไม่อยากจะสนใจเขาเสียอย่างนั’น

หลินยู่หยุนถอนหายใจเบา ๆ แล้วส่ายหน้าเล็กน้อย ตอนทีออกมาส่งเจียงป่ าวชิง นางขอบคุณเจียงป่ าวชิงอย่างซึ’งใจ “ป่ าวชิง มีสิงทีข้ายังไม่ได้พูด เจ้าเป็ นผู้มี พระคุณทียิงใหญ่  ของจวนองค์ชายของเราจริง ๆ…”

เจียงป่ าวชิงยิม’ “อย่าเพิงพูดเรืองพวกนี  ‘เลยเจ้าค่ะ ตอนนี’ยังไม่ใช่เวลาผ่อนคลาย ท่านแม่ขององค์หญิงประชวร ท่านย่าขององค์หญิงก็ล้มหมอนนอนเสือ ตอนนี’ ท่านพ่อขององค์หญิงก็ยังเป็ นเช่นนั’นอีก แล้วพีชายขององค์หญิงก็ไม่สามารถยืน มือเข้ามาเกียวข้องกับเรืองหลังบ้านเช่นนี’ได้ ตอนนี’เรืองหลังบ้านของจวนองค์ ชายแห่งนี’ก็ตกอยู่บนบ่าขององค์หญิงเท่านั’น เอ่อ… แล้วไหนจะยังมีพระชายา รองอิงคนนั’นอีกคน องค์หญิงต้องระวังหน่อยนะเจ้าคะ”

หลินยู่หยุนยิมอย่ ‘ างกระดากอาย แต่ดวงตากลมใสเหมือนกระต่ายของนางกลับ เต็มไปด้วยความแน่วแน่ “ไม่ต้องห่วงเลย ป่ าวชิง ข้าจะดูแลหลังบ้านของจวน แทนท่านแม่ให้ดี ๆ”

เจียงป่ าวชิงลังเลเล็กน้อย นางนึกถึงท่าทางอ่อนแอของพระชายาในตอนนี’และ เห็นความเข้มแข็งของหลินยู่หยุนทีต้องการแบกรับทั’งจวนตั’งแต่ยังเยาว์วัย นางก็ ถอนหายใจแล้วสังให้สาวใช้ถอยออกไป จากนั’นก็สังให้กงจี’ช่วยดูผู้คนทีเดินมา รอบ ๆ ให้หน่อยเพือให้มันใจว่  าไม่มีใครแอบฟังอยู่

นางกระซิบ “เอ่อ… องค์หญิงควรได้ทราบเรืองนี’ คือว่าเมือวันก่อนตอนทีข้าเดิน ไปทางสวนเปลียวทีมีสะพานของจวนของพวกองค์หญิง ก็บังเอิญพบกับเรือง เรืองหนึง คือว่า… มีคนสองคนกําลังแอบร่วมรักกันอยู่ทีนันเจ้าค่  ะ ฝ่ ายหญิงมี ปานสีแดงรูปหัวใจทีไหล่ แต่ข้าไม่ค่อยแน่ใจ องค์หญิงสามารถเฝ้าดูโดยสังเกต จากปานสีแดงนี’ได้เจ้าค่ะ”

เมือเจียงป่ าวชิงพูดถึงเรืองนี’ ก็เห็นว่าหลินยู่หยุนมองมาอย่างตกใจ นางจึงฝื นยิม’ และพูดขึ’น “น่าตกใจใช่ไหมเจ้าคะ ข้าเองก็ไม่อยากจะเชือเช่นกัน แต่วันนั’นมี แขกมารวมตัวทีจวนขององค์หญิงค่อนข้างมาก สองคนทีข้าเห็นอาจไม่ใช่คนของ จวนองค์หญิงก็ได้ และอาจเป็นไปได้ว่าเป็ นเพียงแค่เรืองบังเอิญ แต่ข้าเกรงว่า เรืองนี’อาจเกิดขึ’นอีกถ้าหากว่าเป็ นคนในจวนนี’จริง ๆ และท่านแม่ขององค์หญิง ทรงตั’งครรภ์อยู่ ดังนั’น องค์หญิงลองเฝ้าดูให้มาก ๆ หน่อยก็น่าจะเป็ นการดีกว่า เจ้าค่ะ เราเห็นดีกว่าให้พระชายาเป็ นคนเห็น ประเดีAยวพระชายาจะเครียดเปล่า ๆ เจ้าค่ะ”

หลินยู่หยุนพูดขึ’นอย่างรวดเร็ว “ป่ าวชิง ข้าขอบคุณเจ้ามากนะ”

เมือคนธรรมดาเจอกับคนเหล่านี’ต่างก็หลีกเลียงแทบไม่ทัน นางดูออกว่าเจียงป่ าว ชิงเองก็ไม่อยากทีจะมีส่วนร่วมในเรืองส่วนตัวหลังบ้านพวกนี’เช่นกัน

แต่เพือนาง เจียงป่ าวชิงกับลุยนํ’าโคลนซํ’าแล้วซํ’าเล่าเพือมาช่วย เช่นนี’จะไม่ให้นาง รู้สึกซาบซึ’งใจได้อย่างไร

……

ตอนกลับจากจวนองค์ชายหย่งชิน กงจี’ไม่ขีม้า แต่เลือกทีจะมุดเข้าไปในรถม้าของ ตระกูลเจียงและนังไปกั  บเจียงป่ าวชิง เขาชําเลืองมองนาง “เรืองใหญ่ขนาดนั’น แต่เจ้าเก็บไว้กับตัวได้ตั’งนานนะ”

เจียงป่ าวชิงพูดขึ’นยิม ๆ ‘ “คุณชายได้ยินหมดแล้วรึ ? หูของคนทีเชียวชาญวิทยา ยุทธ์อย่างพวกคุณชายนีน่ากลัวจริง ๆ” เดิมทีนางไม่ได้ตั’งใจจะปิ ดบังกงจี’เรืองนี’ อยู่แล้ว จึงเล่าให้เขาฟังเกียวกับเรืองราวโดยเล่าละเอียดมากขึ’น เมือเห็นว่าเขามี ท่าทีครุ่นคิด นางก็ใช้โอกาสนี’สังสอนเขา “เจ้าคิดดูสิว่าทีมาของเรืองนี’คืออะไร ก็เพราะองค์ชายหย่งชินจิตใจโลเลและรับพระชายารองอิงเข้ามาในจวนยังไงล่ะ! ถ้าหากว่าพระชายารองอิงไม่ได้เข้าจวนตั’งแต่แรกก็จะไม่มีเรืองเสีย ๆ หาย ๆ พวก นี’เกิดขึ’น และแน่นอนว่าจะไม่มีปัญหาต่าง ๆ ตามมาในภายหลังได้”

เจียงป่ าวชิงพูดอย่างมีเหตุผล ส่วนกงจี’ก็ยิมเย็นชาอย่ ‘ างต่อเนืองเมือได้ฟัง “เจ้า กําลังเตือนข้าว่าอย่าริคิดรับภรรยารองมาเลี’ยงดูอย่างนั’นรึ ?”

เจียงป่ าวชิงยิมเยือกเย็น ‘ “ไม่ใช่ซะหน่อย หึ ๆ สําหรับข้า หากคุณชายรับภรรยา รองก็ไม่เห็นเป็ นไร แต่ถ้าวันใดรับหญิงสักคนมาเป็ นภรรยารอง ข้าเองก็จะเลี’ยง หนุ่มรูปงามเลียนแบบองค์หญิงเต๋อหลงไปเลย การปฏิบัติต่อคนอืนเหมือนทีคน อืนปฏิบัติต่อเราเป็ นอะไรทียุติธรรมทีสุดแล้ว”

“อ้อ เจ้าจะหาหนุ่มรูปงามมาเลี’ยงงั’นรึ ?” กงจี’เก็บรอยยิมแล้วพูดด้วยนํ ‘ ‘าเสียง ข่มขู่ “ข้าบอกเจ้าเกียวกับเรืองขององค์หญิงเต๋อหลงเพือให้เจ้าเอาอย่างองค์หญิงรึ ไง ?”

เจียงป่ าวชิงยืนกรานทีจะเข้าใกล้ความตาย “หึ! คนเราก็ต้องเรียนรู้จาก ประสบการณ์และบทเรียนของคนรุ่นก่อน ๆ สิ เจ้าเองก็เคยเล่าให้ข้าฟังว่าราช บุตรเขยรับนางสนมสองคนทีหน้าตาสวยงามมาเลี’ยงดู องค์หญิงเต๋อหลงจึงหา หนุ่มรูปงามรวดเดียวถึงสีคนและร่วมรักร่วมสวาทกันทุกคืน ข้านีถึงกับรู้สึกโหย หาเมือได้ฟังเลยล่ะ”

เจียงป่ าวชิงเห็นว่ากงจี’ใกล้ระเบิดแล้วเต็มทน เขาอึมครึมขั’นสุด ทําสีหน้าราวกับ ต้องการฆ่านางด้วยดาบเสียเดีAยวนั’น ไม่สิ สีหน้าเขาตอนนี’เหมือนพวกวิปริตที กล้าฆ่าหันศพเป็ นสิบ ๆ ชิ  ‘นแล้วจัดใส่จาน

เจียงป่ าวชิงขยับไปข้างกายกงจี’พลางหัวเราะเริงร่า “ฮ่า ๆ ๆ ข้าแค่พูดไปอย่าง นั’นเอง คุณชายกงของข้าไม่ใช่คนประเภทหลายใจแบบนั’นสักหน่อย หรือว่าเจ้า มองว่าข้าเป็ นคนประเภททีชอบเลี’ยงดูหนุ่มรูปงาม ?”

กงจี’รู้สึกสบายใจเมือได้ฟังคําพูดนี’ของนาง แต่เขายังคงรู้สึกหงุดหงิดขณะทีมองดู นางแล้วพูดขึ’นอย่างมีความหมาย “เจ้ารอก่อนเถอะ”

เจียงป่ าวชิงทําสีหน้าไร้เดียงสา “รออะไร ?”

กงจี’ขบเขี’ยวเคี’ยวฟันและยิมร้าย …ก็ ‘ รออะไรล่ะ แน่นอนว่ารอให้นางลงจากเตียง ไม่ได้ และไม่มีความคิดทีจะไปโหยหาหนุ่มรูปงามคนอืนอีกเลยน่ะสิ!