แม่สาวเข็มเงิน - ตอนที่ 527 : เจอเพือนเก่าอีกครั'ง

คุณหญิงกงกลับไปอย่างเร่งรีบ หลิวจิ’งอีAยืนมองแผ่นหลังทีจากไปของคุณหญิงกง อยู่ทีทางเข้าบ้านพลางถอนหายใจ แล้วเขาก็ตบหน้าตัวเองเพือเรียกความมี ชีวิตชีวาให้กลับคืนมา

“เพือรุ่ยเอ๋อร์กับหยวนหยวน ข้าจะล้มไม่ได้เด็ดขาด” หลิวจิ’งอีAปลุกใจให้ฮึก เหิม

เจียงป่ าวชิงปรบมือแล้วพูดให้กําลังใจ “ดีมาก สู้ ๆ เข้าล่ะ ข้าต้องมองเจ้าด้วย มุมมองใหม่ ๆ แล้วล่ะนะ”

สามารถคัดค้านกับทีบ้านได้เพือภรรยากับลูกชาย แม้เขาจะเคยทําตัวน่ารําคาญ เกียวกับทุกปัญหาของกงหย่าหรูมาก่อน แต่ตอนนี’เขาก็ถือว่าเป็ นลูกผู้ชายแล้ว

เจียงป่ าวชิงพยักหน้าพอใจก่อนจะก้าวเข้าไปดูซูรุ่ยเอ๋อร์ในบ้าน และเห็นว่าซูรุ่ย เอ๋อร์ทียังมีสีหน้าโมโหกําลังอุ้มเสียวหยวนหยวนทียังมีนํ’าตาเกาะหางตาเล็ก ๆ นั’นอยู่เลย

เจียงป่ าวชิงไม่เข้าใจ ซูรุ่ยเอ๋อร์จึงเลิกมุมผ้าอ้อมเพือให้เจียงป่ าวชิงได้ดูว่าบนแขน ของเสียวหยวนหยวนมีรอยแดงบาง ๆ หนึงรอยทีเห็นได้ชัดเจน ซึงนันทําให้นาง  เข้าใจได้ในทันใด

ทีแท้… ทีเด็กน้อยร้องไห้เมือสักครู่ไม่ใช่เพราะเสียงดังเพียงอย่างเดียว แต่เพราะ ถูกพ่อของเขาหยิกด้วยนีเอง

“เขาทําได้ลง!” ซูรุ่ยเอ๋อร์รู้สึกโมโหจนอยากต่อยหน้าคน

เจียงป่ าวชิงเองก็หมดคําจะพูด นางมองรอยแดงนั’นอย่างละเอียดแล้วทําได้เพียง พยายามปลอบซูรุ่ยเอ๋อร์ “ผิวของเด็กทารกค่อนข้างบางจึงทิงรอยได้ง่ ‘ ายเป็ น พิเศษ รอยบาง ๆ นี’คาดว่าหลิวจิ’งอีAคงใช้แรงเพียงเล็กน้อย ข้าเดาว่าตอนทีหญิง ชราคนนั’นพูดเมือสักครู่ว่าคุณหญิงกงใกล้ถูกเจ้าทําให้โมโหจนเป็ นลม เขาคง ร้อนใจและคิดวิธีอืนไม่ออก ก็เลย…”

ซูรุ่ยเอ๋อร์ยังคงโมโห “ผู้ชายอย่างเขาใช้แรงเพียงเล็กน้อยก็เพียงพอทีจะทําให้ลูก ทุกข์ทรมานได้! นีเขาทําให้ข้าโกรธมากจริง ๆ” เมือมองดูลูกชายทียังคงมีนํ’าตา ติดอยู่ตรงหางตาและต้องหลับไปอย่างไม่ได้รับความเป็ นธรรม ซูรุ่ยเอ๋อร์ก็อยาก ฆ่าหลิวจิ’งอีAให้ตายเลยจริง ๆ

เจียงป่ าวชิงแอบพูดในใจว่าครั’งนี’ข้าช่วยเจ้าไม่ได้ ยังไงก็ระงับปัญหานี’เองเถอะ หลิวจิ’งอีAเอ๋ย…

……

ไม่ว่าเจียงป่ าวชิงจะไม่อยากให้เจียงฉิงไปเข้าร่วมงานเลี’ยงชมดอกไม้ขององค์ หญิงเต๋อหลงมากเพียงใด แต่วันงานเลี’ยงชมดอกไม้ก็มาถึงตามกําหนดเวลาทีตั’ง ไว้อยู่ดี

สองพีน้องตืนตั’งแต่เช้าตรู่ ให้สาวใช้ช่วยพวกนางหวีผมจัดทรงผมทีมีขั’นตอน ซับซ้อนซึงไม่ค่อยได้ทําในวันปกติ จากนั’นก็เลือกเครืองประดับทีเข้าชุด ซึงเป็ น เครืองประดับชิ’นใหญ่ทีดูสวยงาม รายละเอียดก็ประณีตงดงามมากเช่นกัน

พวกนางตั’งใจไว้แล้วว่าจะแต่งหน้าแต่งตัวแบบไม่ให้ดูโดดเด่นเกินไป ทว่าใน ขณะเดียวกันก็จะไม่ยอมถูกผู้คนเอาไปพูดกันว่าพวกนางเสียมารยาท

ถึงอย่างไรการแต่งกายทีทั’งไม่ทําให้ดูโดดเด่นเกินไป แต่ก็ไม่ใช่แต่งอย่างขอไปที ก็จัดเป็ นเรืองยุ่งยากทีไม่ใช่ว่าใครก็สามารถทําได้ แต่โชคดีทีเจียงป่ าวชิงจัดการ เรืองทั’งหมดนี’ตั’งแต่เนิน ๆ แล้ว

ตอนนี’เจียงฉิงดูเป็ นเด็กสาวทีร่าเริงน่ารัก คิดว่านางคงจะไม่เป็ นทีดึงดูดสายตา มากนักเมืออยู่ท่ามกลางพวกคุณหนูทีแต่งตัวดี

การแต่งกายของเจียงป่ าวชิงนั’นเรียบง่ายยิงกว่  า นางปักปิ นปักผมหยกทีทําให้ดู งดงามมากยิงขึ  ‘นไว้บนศีรษะ นางเป็ นหญิงสาวทีกําลังจะแต่งงาน จึงพยายามไม่ แต่งกายให้เกินหน้าเกินตาเจ้าภาพในงาน

หลังจากจัดการกับผมเผ้าเสร็จแล้ว เจียงป่ าวชิงก็สังให้เจียงฉิงหมุนตัว และเมือ นางมองสํารวจน้องสาวอย่างละเอียดแล้วก็พยักหน้าพึงพอใจ

การฝึ กฝนผ่านมาเป็ นเวลาสามวัน ในเรืองท่าทางของเจียงฉิง เจียงป่ าวชิงคาดว่า แม่นมทีเข้มงวดทีสุดในวังก็คงมองไม่เห็นถึงปัญหาใด ๆ อย่างแน่นอน

เลียวชุนหยู่ยังเด็ก พวกเขาจึงไม่ได้บอกความหมายลึกซึ’งของงานเลี’ยงชมดอกไม้ ในครั’งนี’ให้เขารับรู้ เขาเพียงคิดว่าเป็ นงานเลี’ยงธรรมดาสําหรับผู้มีอํานาจเท่านั’น นอกจากนี’ เขายังบอกกับเจียงฉิงอย่างตืนเต้นว่าถ้ามีอะไรทีน่าสนใจในงานเลี’ยงก็ อย่าลืมกลับมาเล่าให้เขาฟังด้วย

เด็กเล็กไม่มีอะไรให้ต้องกังวลทีสุดแล้ว แต่ในขณะเดียวกัน เจียงหยุนชานมอง หน้าเจียงป่ าวชิง ต่างฝ่ ายต่างไม่รู้ว่าควรหัวเราะหรือถอนหายใจดี

เจียงหยุนชานไม่ค่อยเป็ นห่วงเจียงป่ าวชิงเท่าไหร่ แต่คนทีเขาเป็ นห่วงทีสุดคือ เจียงฉิง

เรืองการแต่งงานของเด็กผู้หญิงเป็ นจุดอ่อนโดยธรรมชาติ เมือถูกใครบางคนล้อม กรอบเอาเราไปเป็ นลูกไก่ในกํามือ ผลทีตามมาจะน่ากลัวมาก แต่เจียงหยุนชานไม่ อยากให้อารมณ์กังวลของเขาส่งผลต่อเจียงฉิง เขาจึงพูดกําชับด้วยใบหน้ายิมแย้ม ‘ “อาฉิง แม้เจ้าจะต้องระวังตัวในงานเลี’ยง แต่ไม่บ่อยนักทีจะได้ออกไปเทียวเล่น ถ้าเจ้าเทียวเล่นในงานให้สนุกได้ก็ทําไปเถอะ ถือซะว่าไปผ่อนคลายก็แล้วกัน”

เจียงฉิงพยักหน้าอย่างว่าง่าย

สองพีน้องขึ’นไปบนรถม้า เจียงฉิงเอนกายอยู่บนหมอนอิงของรถม้าและเอ่ยถาม เจียงป่ าวชิงอย่างสงสัย “พีสาว พีกับพีหยุนชานเคยคิดจะหาคู่แต่งงานให้ข้าบ้าง ไหมจ๊ะ ?”

เจียงป่ าวชิงชะงัก ก่อนจะส่ายหน้าตอบตามความจริง “ไม่เคยคิดเลย”

หนึงคือเจียงฉิงยังเด็ก สองคือเจียงป่ าวชิงกับเจียงหยุนชานต่างหวังว่าพวกเขาจะ สามารถปกป้องเด็กทั’งสองทีอยู่ในความดูแลของพวกเขาเองได้ เมือถึงเวลาอัน ควรค่อยปล่อยให้พวกเขาได้ใช้ชีวิตตามทีพวกเขาต้องการ

แต่เมือมองจากตอนนี’ บางครั’งการใช้ชีวิตตามใจตัวเองก็ถือว่าเป็ นการเพ้อฝันจริง ๆ เมือมีน้องก็ต้องเข้าใจน้อง ธรรมชาติของชีวิตมนุษย์ วันหนึงก็ควรมีคู่สมรส

เจียงฉิงออดอ้อนเจียงป่ าวชิง “ถ้าไม่ได้คิด ตอนนี’พีสาวก็ลองคิดซะหน่อยสิจ๊ะ”

เจียงป่ าวชิงครุ่นคิดอย่างตั’งใจสักครู่ ถ้าหากว่าน้องสาวของนางต้องแต่งงาน นาง เองก็ไม่อยากให้น้องต้องตกไปเป็ นเครืองมือหาผลประโยชน์ของใคร ถ้าอย่างนั’น แล้ว นางควรหาเจ้าบ่าวแบบไหนให้กับอาฉิงดีล่ะ

“ข้าอยากให้คนทีจะมาแต่งงานกับเจ้ารักเจ้าจากใจจริง ไม่ต้องมากังวลคอยแต่จะ นึกถึงฐานะครอบครัว ขอแค่เขาดีกับเจ้าและสามารถรับผิดชอบดูแลเจ้าได้ และที สําคัญ สําหรับเขาคนนั’น เจ้าต้องมาก่อนทุกอย่าง” เจียงป่ าวชิงพูดกับเจียงฉิงอ ย่างตั’งใจ “อาฉิง เจ้ายังเด็ก ทางทีดีทีสุดค่อยมีลูกหลังจากอายุเลยสิบแปดไปแล้ว ก็ดีนะ…”

เจียงฉิงตกตะลึงเมือได้ฟัง ในขณะเดียวกันก็รู้สึกดีใจ เพียงแค่ฟังจากความคิด พีสาวของนางก็รู้แล้วพีสาวนางคิดทุกอย่างเพือนางอย่างจริงใจจริง ๆ

ปัง!

จู่ ๆ รถม้าก็ส่ายไปมารุนแรงและหยุดลงอย่างกะทันหัน

เจียงป่ าวชิงกับเจียงฉิงเกือบตกลงมาจากบนทีนังในรถม้า แต่  โชคดีทีมีหลิวกับชิง จ้างเอาตัวมาบังไว้ได้ทัน

มีหลิวจับแขนเจียงป่ าวชิงไว้อย่างตืนตระหนก “แม่นางไม่เป็ นอะไรใช่ไหมเจ้า คะ ?”

เจียงป่ าวชิงส่ายหน้า “ไม่เป็ นไร เจ้าไปดูข้างนอกหน่อยว่ามันเกิดอะไรขึ’น ?”

มีหลิวพยักหน้าแล้วเลิกม่านออกไปถามคนบังคับรถม้าข้างนอก “เกิดอะไรขึ’น หรือจ๊ะ ?”

คนบังคับรถม้ามีสีหน้าขมขืน “แม่นางมีหลิว จู่ ๆ ข้างหน้าก็มีคนขีม้าผ่านไป ถ้า หากว่าข้าน้อยไม่รีบดึงบังเหียนม้าไว้ เกรงว่าคงชนเข้ากับอีกฝ่ ายแล้วขอรับ”

ทันใดนั’น เสียงใส ๆ ของผู้หญิงดังมาจากข้างหน้า “แหม พูดเหมือนข้ามีความผิด อย่างนั’นแหละ ทางเส้นนี’กว้างมาก เจ้าจะไปไม่ได้เลยรึ ?”

เสียงแก้ต่างของคนบังคับรถดังตามมาติด ๆ “พูดแบบนี’ไม่ได้นะขอรับ ทางฝัง ของท่านเป็ นถนนเส้นเล็ก จู่ ๆ ท่านก็พุ่งออกมาจากด้านข้างแบบนี’มันอันตราย มาก ท่านไม่ได้ดูทางเลยหรือขอรับ ?”

ขวับ!

เสียงแส้ดังขึ’นกลางอากาศ ซึงดูเหมือนว่าแส้จะตีไปทีด้านข้างของคนบังคับรถม้า จนเกิดเป็ นเสียงทีดังมาก

มีหลิวรีบหลบเข้ามา โชคดีทีนางหลบหลีกส่วนแหลมคมของแส้นั’นได้ทัน

“ถุย! คนรับใช้อย่างเจ้าช่างไร้มารยาท ข้าก็บอกแล้วว่ามันกว้าง เจ้าอย่ามาเถียง ข้า” ผู้หญิงคนนั’นพูดอย่างหงุดหงิด

“แม่นางคนนั’นกําเริบเสิบสานเกินไปแล้ว…” ชิงจ้างพูดขึ’นเสียงเบาอย่างไม่ พอใจ

“มีหลิว เจ้าเป็ นอะไรหรือเปล่า ?” เจียงป่ าวชิงมองมีหลิวอย่างละเอียด หน้าผากมีหลิวซึมไปด้วยเหงือเม็ดเล็ก ๆ นางพูดด้วยรอยยิมขมขืน ‘ “แม่นาง ข้าน้อยไม่เป็ นไรเจ้าค่ะ แค่ตกใจแส้เท่านั’นเอง”

ตอนนี’เจียงป่ าวชิงค่อยเบาใจลง นางพูดขึ’นเสียงดังด้วยสีหน้าหนักแน่น “แม่นาง ช่างน่าเกรงขามจริง ๆ อย่างทีเจ้าบอกเองว่าไปไม่ได้ตรงไหน ข้าเห็นว่าทาง

ฝังจือเวยเหมินกว้างมากกว่า ทําไมเจ้าไม่ไปขีม้าทางนั’นล่ะ ?”

จือเวยเหมินเป็ นประตูวัง ทางนั’นจะมีองครักษ์เฝ้าตลอดทั’งปี เข้าออกจะต้องตรวจ ป้ายทีเอวและห้ามขีม้าโดยเด็ดขาด

เสียงผู้หญิงข้างนอกยิงหงุดหงิดเมือถูกเจียงป่ าวชิงพูดออกไปแบบนั’น “เจ้าพูด อะไร แน่จริงก็ออกมาสู้กับข้าสิ หลบอยู่ในรถม้าทําไมล่ะ ไม่แน่จริงหนิ!”

เจียงป่ าวชิงหัวเราะอย่างเย็นชาและกําลังจะเลิกม่านรถ แต่เจียงฉิงกลับดึงแขนไว้ “พีสาว ผู้หญิงข้างนอกสะบัดแส้ม้าสะเปะสะปะ พีต้องระวังตัวหน่อยนะจ๊ะ”

เจียงป่ าวชิงเผยกําไลข้อมือทีอยู่บนข้อมือซ้ายออกมาให้เห็นเพือให้เจียงฉิงได้ดู “ไม่เป็ นไร ข้ามีอาวุธลับไว้ป้องกันตัว”

เจียงฉิงลังเลแต่ก็ยอมปล่อยมือ เจียงป่ าวชิงเลิกม่านรถม้าแล้วมองผู้หญิงทีขีม้าอยู่ฝังตรงข้าม

หญิงสาวคนนั’นอยู่ในชุดสีขาวดอกสาลี นางถือแส้ม้าสีดําไว้ในมือและกําลังมอง สํารวจเจียงป่ าวชิงด้วยใบหน้าบึ’งตึง ดูเหมือนว่านางอายุมากกว่าหน่อย น่าจะสิบ แปดสิบเก้าปี โดยประมาณ

ข้างกายของนางยังมีชายร่างสูงคนหนึงสวมชุดทีดูแข็งแกร่ง เขากําลังพูดกล่อม นางอยู่ “หยุนชาน เจ้าสร้างปัญหาให้น้อย ๆ หน่อย พ่อเจ้าใกล้กลุ้มใจตายอยู่แล้ว นะ”

ร่างของเจียงป่ าวชิงเหมือนถูกฟ้าผ่า สันหลังนางตรงเหยียดโดยอัตโนมัติ แม้แต่ หัวไหล่ข้างซ้ายทีมักจะปวดเบา ๆ ในวันทีฝนตกและฟ้าครึ’ มก็เริมปวดขึ’นมา เล็กน้อยในตอนนี’

คือพวกเขา!

สองคนนี’เป็ นตัวการทีทําให้นางกับพีชายตกลงไปในนํ’าบนสะพานทีง่อนแง่นเมือ สีปี ก่อน

เดิมทีเจียงป่ าวชิงความจําเป็ นเลิศอยู่แล้ว แม้เวลาจะผ่านไปนานถึงสีปี ตอนนี’นาง ก็ยังจําอีกฝ่ ายได้

เจียงป่ าวชิงมองทั’งสองคนทีอยู่บนหลังม้าฝังตรงข้ามด้วยแววตาเยือกเย็น