แม่สาวเข็มเงิน - ตอนที่ 529 : คู่สร้างคู่สม

โดยทัวไป หลังจากทีแขกมาถึงก็  ต้องไปพบเจ้าของบ้านก่อน

แต่สถานะขององค์หญิงเต๋อหลงนั’นสุดแสนสูงศักดิG ประกอบกับพวกหญิงสาวที ถูกเชิญมางานเลี’ยงก็มีมากจริง ๆ หากว่าเข้าพบทีละคน เกรงว่าถึงตอนเปิ ดงาน แล้วก็คงยังเข้าพบไม่เสร็จ ดังนั’น ขั’นตอนการทักทายทีได้มาพบกันจึงรวมไว้ ในช่วงต้นของงานเลี’ยงในทีเดียว

สําหรับช่วงเวลานี’ สาวใช้จะเป็ นผู้นําทางไปชมสวน ซึงสวนในจวนองค์หญิงจะ ด้อยกว่าสวนยู่ฮัวเล็กน้อย

เนืองจากกงจี’ให้ข้อมูลเสริมกับเจียงป่ าวชิง นางจึงรู้ว่าสวนขององค์หญิงเต๋อหลง ได้รับการขยายให้กว้างขึ’นตามแบบจวนอัครเสนาบดีของราชวงศ์ก่อน และ รูปแบบสถาปัตยกรรมของราชวงศ์ก่อนก็ได้รับการเก็บรักษาไว้ เมือผ่านมือช่าง ผู้เชียวชาญ รูปแบบทียอดเยียมจากอดีตจึงผสมผสานกับรูปแบบของราชวงศ์ ปัจจุบัน จึงมีสวนทีสวยงามและแปลกใหม่ให้ได้เห็นกัน

ไหน ๆ ก็มาแล้ว แทนทีจะรออย่างกระวนกระวายใจว่าองค์หญิงเต๋อหลงคิดจะทํา อะไรกันแน่ สู้ทําใจให้สบายและเพลิดเพลินไปกับทิวทัศน์ทีสวยงามกันก่อน ดีกว่า

เจียงฉิงชมสวนอย่างปล่อยวางและเดินตามอยู่ข้างเจียงป่ าวชิง สองพีน้องเดินข้าม สะพานหินโค้งและเพลิดเพลินกับทัศนียภาพในสวนอันงามตา

“แม่นางเจียง” เสียงใครบางคนเหมือนกําลังเรียกพวกนาง

เจียงป่ าวชิงหยุดฝี เท้าแล้วหมุนตัวกลับไปดู ก็เห็นคุณหนูหลีหรือหลีอันหรูผู้มี นิสัยไม่เหมือนใครคนนั’นกําลังเดินมาหาพวกนางด้วยรอยยิม’

หลังจากทีเจียงฉิงกับเลียวชุนหยู่หายดีแล้ว เจียงป่ าวชิงก็พาพวกเขาไปทีบ้าน ตระกูลหลีเมือวันก่อน และให้เด็กทั’งสองกล่าวขอบคุณหลีอันหรูต่อหน้าอย่าง สุภาพ ตอนนี’เจียงฉิงเองจึงถือว่ารู้จักคุณหนูหลีทีตั’งปณิธานไว้ว่าอยากเป็ น พีสะใภ้ของนางแล้วเช่นกัน

ทั’งสองฝ่ ายทําความเคารพซึงกันและกัน ก่อนทีเจียงป่ าวชิงพูดขึ’นยิม ๆ ‘ “คุณหนูหลี บังเอิญจริง ๆ เลยนะจ๊ะ”

หลีอันหรูยิมตอบ ‘ “ไม่ได้บังเอิญอะไรหรอกจ้ะ ข้าตั’งใจมาตามหาพวกเจ้าอยู่แล้ว นีก็หามาตลอดทางเลยนะ” นางเงียบไปครู่หนึง สายตาของนางเป็ นประกายเมือ จับจ้องไปทีเจียงฉิงและพูดขึ’นอย่างมีความหมาย “โอ้! วันนี’น้องฉิงแต่งตัวได้ดี มาก ๆ เลย”

หลีอันหรูมองดูเพียงแวบเดียวก็รู้ถึงเจตนาของเจียงป่ าวชิงว่าอีกฝ่ ายต้องการให้ แต่งออกมาแบบไม่โดดเด่นแต่ก็ไม่ทําแบบขอไปที

เจียงป่ าวชิงยิมอย่ ‘ างเงียบ ๆ

เจียงฉิงชอบฟังคนอืนพูดชมพีสาวของนาง นางจึงพูดขึ’น “พีสาวของช่วยข้าเลือก จ้ะ”

หลีอันหรูเอ่ยชม “แม่นางเจียงช่างเป็ นคนฉลาดเลือกจริง ๆ ข้าชอบคบค้าสมาคม กับคนฉลาด” นางกดเสียงพูดให้เบาลง “และไม่เลวเลยทีข้าจะกลายเป็ น พีสะใภ้ของคนฉลาดนะจ๊ะ”

เจียงป่ าวชิงหลุดขําอย่างกลั’นไม่อยู่ ดูท่าแม่นางหลีคนนี’ยังรู้เรืองอยู่ นางยังรู้ว่า นางต้องระมัดระวังคําพูดและการกระทําของนางในโอกาสนี’ มิเช่นนั’นนางคงไม่ กดเสียงพูดให้เบาลงหรอก

คุณหนูหลีเองก็ช่างเป็นคนฉลาดจริง ๆ เพียงแต่ดูเหมือนว่าเจียงหยุนชานพีชาย ของนางจะไม่ได้คิดอะไรเป็นพิเศษกับแม่นางหลีคนนี’ ซึงอันทีจริงแล้วหลีอันหรู เองก็รู้สึกกลุ้มใจในเรืองนี’ แต่นางเชือมันว่  าวันหนึงเจียงหยุนชานจะพบว่าเขากับ นางเป็ นคู่สร้างคู่สมกัน

ทั’งสามคนเดินไปด้วยกันและเพลิดเพลินกับป่ าไผ่ตลอดทาง พอเหนือยก็ไปพักที ศาลานังพักในป่ าไผ่

ต้องบอกว่าการจัดแต่งของจวนองค์หญิงนั’นทําได้ดีมาก แม้แต่ศาลาหินในป่ าไผ่ แห่งนี’ก็ยังจัดเตรียมผลไม้สดกับขนมและชาร้อนไว้ด้วย หนึงในนั’นมีแปะก๊วย เชือมทีเจียงฉิงชืนชอบมาก สาวน้อยมีความสุขกับการทานขนมและแน่นอนว่า นางไม่ลืมทีจะทานขนมด้วยท่วงท่าสง่างามอย่างทีถูกฝึ กมา

“ข้าอยากปลูกป่ าไผ่แบบนี’ทีหลังเรือนของข้ามาตลอด” หลีอันหรูพูดเชิงชวน คุย

เจียงป่ าวชิงพูดขึ’นบ้าง “เรือนทีใกล้แม่นํ’าของคุณหนูหลีก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่หรือเจ้า คะ ?”

หลีอันหรูเลิกคิ’วพลางหัวเราะคิกคัก “แม้ผิวนํ’าสะท้อนภาพดอกไม้จะฟังดูดีมาก แต่พวกแมลงในฤดูร้อนมันน่ารําคาญมากจริง ๆ แล้วข้าเองก็ไม่ชอบดมกลินผง ไล่แมลงด้วยจึงไปพักร้อนทีบ้านของท่านตากับท่านยายทุกฤดูร้อนเลย” นาง มองป่ าไผ่ตรงหน้าแล้วพูดต่ออย่างทอดถอนใจ “ยามลมพัดผ่านต้นไผ่ทําให้เกิด เสียงหวิว จุดตะเกียงในเวลากลางคืนและอ่านหนังสือพร้อมกับเสียงลมพัดใบไผ่ ช่างเป็ นอะไรทีสุนทรีย์มากจริง ๆ”

ในคําพูดของนางมีนํ’าเสียงเจือความเสียดาย “แต่น่าเสียดาย ไม่รู้ว่าเกิดอะไร ขึ’นกับเรือนข้า ถึงได้ปลูกไผ่ไม่รอดอยู่เสมอ กลับไปข้าต้องใช้ให้คนรับใช้มา เรียนกับคนสวนของจวนองค์หญิงเสียแล้ว”

เจียงฉิงเช็ดปากด้วยผ้าเช็ดหน้าแล้วพูดขึ’นยิม ๆ ‘ “พีหลีคล้ายกับพีหยุนชานใน เรืองนี’ ทีทีพีหยุนชานพักอาศัยชือว่าทิงจู่ย่วน (เรือนฟังไผ่) เมือเปิ ดหน้าต่าง ด้าน นอกก็จะเห็นเป็ นไผ่สีเขียวกลุ่มใหญ่ บางครั’งข้ามักจะให้ชิงจ้างกับปี’ หลิวไปช่วย เด็ดใบไผ่ให้ข้าบ่อย ๆ แล้วนํามาใส่ไว้ในแจกัน มันสวยมากเลยล่ะจ้ะ”

หลีอันหรูดีใจมากเมือได้ฟัง นางพูดอย่างยินดี “ข้าบอกแล้วว่าเราเป็ นคู่สร้างคู่สม กัน…”

“คู่สร้างคู่สมอะไรรึ ?”

เสียงผู้หญิงดังมาจากทางด้านหลัง ซึงเสียงนั’นดูเยาะเย้ย “หลีอันหรู เจ้ากําลังพูด คําพูดทีไม่รู้จักกระดากอายอะไรอีก ?”

เจียงป่ าวชิงจําเสียงนี’ได้ นางเลิกคิ’วพลางหันกลับไปดู เป็ นกงหย่าหรูจริง ๆ ที กําลังเดินจากเส้นทางเล็ก ๆ ด้านหลังมาทีศาลาหินแห่งนี’

กงหย่าหรูมาตามเสียงของหลีอันหรู นางไม่คิดเลยว่าจะเจอกับเจียงป่ าวชิงทีนี เจียงป่ าวชิงไปรู้จักกับหลีอันหรูตั’งแต่เมือไหร่กัน!

เช่นนั’นเรืองทีนางแอบอ้างชือของหลีอันหรูเมือตอนอยู่ทีหมู่บ้านโจรบนภูเขาก็คง …

กงหย่าหรูเกือบกรีดร้องออกมา

หลีอันหรูไม่รู้สึกรําคาญอะไรเมือเห็นว่ากงหย่าหรูมาเหน็บแนม “ข้ากําลังพูดถึง แม่นางเจียงกับแม่ทัพกง ฮ่องเต้พระราชทานการแต่งงานด้วยพระองค์เอง แน่นอนว่าทั’งสองเป็ นคู่สร้างคู่สมกัน”

เมือพูดถึงตรงนี’ นางส่งเสียงอุทานเล็กน้อย และเมือเห็นสีหน้าหมองหม่นของกง หย่าหรูก็พูดขึ’นอย่างแปลกใจ “ว่าแต่กงหย่าหรู อาการอะไรของเจ้ากําเริบอีกล่ะ

?”

กงหย่าหรูใจเต้นเร็วและแรง นางถึงกับไม่กล้าสบตาหลีอันหรูเลยทีเดียว นางกัด กรามแล้วรวบรวมความกล้ามองเจียงป่ าวชิง แต่กลับพบว่าเจียงป่ าวชิงกําลังยิม’ เยาะนาง

กงหย่าหรูหน้าซีดทันทีและรีบหมุนตัววิงจากไป

หลีอันหรูสังเกตเห็นถึงความผิดปกติ นางมองกงหย่าหรู่ทีวิงไปไกลแล้วหัน  กลับมามองเจียงป่ าวชิงก่อนจะถามขึ’นอย่างสงสัย “เกิดอะไรขึ’นกับพวกเจ้าหรือ เปล่า ?”

เจียงป่ าวชิงยิม ยกชาขึ ‘ ‘นจิบแล้วพูดอย่างสบายใจ “ไม่มีอะไรเลยจ้ะ”

หลังจากพักผ่อนในศาลากันสักพัก เพือน ๆ ของหลีอันหรูก็เข้ามารวมตัวกัน หลี อันหรูจึงถือโอกาสนี’แนะนําพวกเพือน ๆ ของนางให้รู้จักกับเจียงป่ าวชิงและเจียง ฉิง

ตอนนี’เจียงป่ าวชิงถือได้ว่าเป็ นบุคคลทีโด่งดังในเมืองหลวง และคนอืนก็อยากรู้ เกียวกับนางมานานแล้ว หลังจากทีพูดคุยกันก็ถือว่ารู้จักกันพอสมควร พวกนาง จึงชวนกันไปเดินเล่นริมทะเลสาบ

ออกจากเส้นทางป่ าไผ่แล้วผ่านถนนหินสายยาวก็จะถึงริมทะเลสาบ

ราวจับทีริมทะเลสาบของจวนองค์หญิงดูเหมือนมีร่องรอยได้รับการซ่อมแซม ด้วยอิฐสีเขียวสวยงามทําให้สามารถเดินไปตามริมทะเลสาบได้อย่างปลอดภัยไม่ ต้องกังวลว่าจะลืนล้ม แต่นีทําให้สูญเสียความสนใจวิวทิวทัศน์ไปมากเช่นกัน เพราะงานช่างฝี มือทีตกแต่งซ่อมแซมราวจับทีเดิมทีคงเคยเสียหายนี’ดึงดูดความ สนใจของพวกนาง

เจียงป่ าวชิงรู้เบื’องหลังเรืองนี’ดี กงจี’เคยบอกนางเกียวกับความลับนี’ให้นางฟัง ว่า กันว่าองค์หญิงเต๋อหลงเคยเลี’ยงหนุ่มรูปงามสองสามคนไว้ในจวน หนึงในนั’น ได้รับความโปรดปรานจากองค์หญิง แต่วันหนึงศพของหนุ่มรูปงามคนนี’กลับ ลอยขึ’นมาทีริมทะเลสาบในสภาพบวมอืด มีคนบอกว่าเห็นคนรับใช้ข้างกายของ พระราชบุตรเขยผลักหนุ่มรูปงามลงไปในทะเลสาบ แต่พระราชบุตรเขยไม่ ยอมรับว่าสังให้คนใช้ทํา องค์หญิงเต๋อหลงหัวเราะอย่  างเย็นชาและในคืนวันนั’น นักร้องเพลงทีพระราชบุตรเขยโปรดปรานก็ “ลืน” ตกลงไปจมนํ’าตายอยู่ใน ทะเลสาบ ตอนทีพระราชบุตรเขยมาต่อว่าด้วยความโกรธ แน่นอนว่าองค์หญิงเต๋ อหลงเองก็ไม่ยอมรับเช่นกันว่านางเป็ นคนก่อเรืองพวกนี’

ดังนั’น การแก้แค้นกันไปมาของทั’งสองคนจึงทําให้มีคนตายในจวนมากมาย ตอน นั’นสามารถพูดได้ว่าทุกคนตกอยู่ในอันตรายและกลัวว่าตัวเองจะกลายเป็ นเหยือย สังเวยรายต่อไปของการแก้แค้นระหว่างพระราชบุตรเขยกับองค์หญิงเต๋อหลง

ฮ่องเต้องค์ก่อนทียังคงอยู่ในอํานาจในตอนนั’นออกคําสังอย่างโกรธจัดว่าให้ ซ่อมแซมราวจับทั’งหมดตามแนวทะเลสาบโดยทํายังไงก็ได้ให้ปลอดภัยทีสุด และทรงตักเตือนองค์หญิงกับพระราชบุตรเขยยกใหญ่

ตั’งแต่นั’น การแก้แค้นต่อกันก็หยุด และคนตายในจวนองค์หญิงก็หมดลง

ทะเลสาบสีเขียวงดงาม แต่ไม่รู้ว่าทีก้นทะเลสาบแห่งนี’สังเวยวิญญาณของผู้ บริสุทธิG ไปแล้วกีคน