แม่สาวเข็มเงิน - ตอนที่ 532 : หินโมราสีแดง

แม้หลินยู่หยุนจะมีศักดิGเป็ นองค์หญิง แต่นางมีนิสัยทีอ่อนโยนคุยง่ายเสมอมา เจียงฉิงเองก็ไม่ใช่คนประเภททีเข้ากับคนยาก ไม่นานเจียงฉิงก็คุ้นเคยกับหลินยู่ หยุน

หลินยู่หยุนจับมือเจียงฉิงแล้วเชิญนางไปเทียวเล่นทีจวนองค์ชายในโอกาสหน้า อย่างกระตือรือร้น ซึงเจียงฉิงเองก็ตอบรับอย่างดีใจ

ทั’งสามคนพูดคุยกันอยู่ตรงริมทะเลสาบสักครู่ เนืองจากผู้คนทีรู้จักกับหลินยู่หยุน มีมากและพวกนางมักเข้ามาคารวะหลินยู่หยุนในตอนทีเดินผ่านมายังศาลาแห่งนี’ จึงทําให้เสียงเริมดังขึ’นมาบ้างแล้ว

หลินยู่หยุนเองก็รู้สึกจนปัญญา แต่นางเป็ นคนอ่อนโยนและปฏิเสธผู้อืนไม่ค่อย เป็ น นับประสาอะไรกับการชักสีหน้าใส่คนอืนโดยตั’งใจ จนกระทังตอนหลัง  เจียงฉิงก็รู้เริมสึกเห็นอกเห็นใจพีสาวทีอายุมากกว่านางไม่กีปี คนนี’

โชคดีทีใกล้เวลาเริมงานเลี’ยง ทั’งสามคนจึงปลีกตัวได้ โดยขอตัวไปสวนทีจัดงาน เลี’ยงชมดอกไม้

เนืองจากเชิญคนมามากมาย งานเลี’ยงนี’จึงถูกจัดท่ามกลางไม้ดอกในทีโล่งกว้าง และมีเวทีละครเพลงอยู่ไม่ไกลออกไปซึงดู ๆ แล้วเห็นได้ชัดว่าจัดงานได้อย่างใส่ ใจเป็นพิเศษ

หลินยู่หยุนต้องการนังกั  บพวกเจียงป่ าวชิง เพียงแต่สถานะแตกต่างกัน ถ้าหากว่า อิงตามสถานะ หลินยู่หยุนต้องนังทีตําแหน่  งแรก ทีงานเลี’ยงครั’ งนี’ นอกจากองค์ หญิงเต๋อหลงแล้ว ดูเหมือนสถานะองค์หญิงของหลินยู่หยุนจะสูงทีสุด

แต่เจียงป่ าวชิงกับเจียงฉิง ถ้าหากว่านับตามสถานะอย่างละเอียดจริง ๆ จดหมาย เชิญงานเลี’ยงในครั’งนี’คงมาไม่ถึงมือของพวกนางตั’งแต่แรก ดังนั’น ตอนจัดทีนัง จึงค่อนข้างเก้อเขินอยู่เล็กน้อย

แต่สมแล้วทีพ่อบ้านของจวนองค์หญิงได้เป็ นพ่อบ้านดูแลงานเลี’ยงใหญ่ เขาและ เหล่าสาวใช้ผู้ช่วย ช่วยกันจัดทีนังให้แขกเหรือทุกคนอย่  างดีโดยไม่แยกตําแหน่ง สูงตําอะไรเลย ซึงทุกคนก็พึงพอใจ

เจียงป่ าวชิงกับเจียงฉิงได้นังในทีทีไม่  สะดุดตาซึงทั’งสองชอบมาก หลังจากนังได้  ไม่นานองค์หญิงเต๋อหลงก็เข้ามา

นีเป็ นครั’งแรกทีเจียงป่ าวชิงพบกับองค์หญิงเต๋อหลง องค์หญิงมีรูปลักษณ์น่าเกรง ขาม หวีผมขึ’นสูงและหางตายกขึ’น ถ้าหากดูจากหน้าตาแล้ว เห็นทีว่านิสัยของ องค์หญิงคงไม่เหมือนกับคนทีเข้ากับคนอืนได้ง่ายเท่าไหร่นัก

แต่องค์หญิงเต๋อหลงในเวลานี’กลับเหมือนผู้ใหญ่ทีมีความเมตตาอ่อนโยน นาง พูดคุยกับพวกหญิงสาวทีคุ้นเคยอย่างปรองดอง เมือเผชิญหน้ากับพวกสาว ๆ ที เข้ามาคารวะนางก็ปฏิบัติต่อหญิงสาวเหล่านั’นอย่างอ่อนโยนเช่นกัน สาวใช้ข้าง กายของนางถือถาดไว้ในมือ บนถาดมีถุงหอมวางอยู่เต็มไปหมด องค์หญิงเต๋อห ลงพูดกับพวกสาวใช้เล็กน้อย ก่อนจะมอบถุงหอมเพือเป็นของขวัญเนืองใน โอกาสทีได้พบหน้ากัน

มีเด็กสาวสองสามคนทีองค์หญิงเต๋อหลงมอบของขวัญให้พวกนางด้วยสิงของใน ถาดทีสาวใช้ส่วนตัวของนางถือไว้ เช่นเดียวกับต่างหู ปิ นปักผมสีแดงเข้มและ แหวนวงเล็ก ๆ

ดูเหมือนว่าคนทีได้รับของมีค่าเหล่านี’จะสนิทสนมมากกว่าคนทีได้ถุงหอมก่อน หน้านั’นเล็กน้อย

เจียงป่ าวชิงค่อย ๆ ดูออกทีละนิดว่าพวกเด็กสาวหรือหญิงสาวทีองค์หญิงเต๋อห ลงมอบของขวัญให้เป็ นต่างหู ปิ นปักผมสีแดงเข้มและแหวนเหล่านั’นส่วนใหญ่ จะโดดเด่นมาก ไม่ว่าจะรูปลักษณ์ การแต่งกายหรือคําพูดและการกระทํา ซึงสาว ๆ ทีได้ของขวัญมีค่าเหล่านั’นส่วนใหญ่จะสวมใส่สิงทีได้รับทันทีเพือเป็ นการ แสดงความเคารพต่อองค์หญิงเต๋อหลง

บนเครืองประดับชิ’นเล็ก ๆ เหล่านี’ฝังด้วยหินโมราสีแดงทีเป็ นเครืองบรรณาการ จากตะวันตก มันช่วยขับให้เด็กสาวพวกนั’นสวยงามมากขึ’น

สีหน้าของเจียงป่ าวชิงเปลียนไปทันที หากนางเดาไม่ผิด เด็กสาวทีได้รับ เครืองประดับหินโมราสีแดงเหล่านี’คือคนทีองค์หญิงเต๋อหลงค่อนข้างถูกอกถูกใจ อยู่ในใจ เมือถึงตอนนั’น ไม่แน่องค์หญิงอาจหาโอกาสให้พวกพระราชบุตรโดย ให้ดูจากหินโมราสีแดงนี’ทีใช้เป็ นสิงยืนยันก็ได้

และปัญหาอยู่ทีนี ปิ นปักผมทีนางปักมาในวันนี’มาจากในกองเครืองประดับทีกงจี’ มอบให้ ซึงบนปิ นปักผมนี’ฝังพลอยแดงทีไม่มีสีอืนผสม และมันส่องแสงเจิดจ้า ท่ามกลางแสงแดดสีทองอ่อน

แม้พลอยแดงนี’จะค่อนข้างแตกต่างจากหินโมราสีแดงทีเป็ นเครืองบรรณาการจาก ตะวันตก แต่เมือมองแวบแรกก็แทบแยกไม่ออกเลยด้วยซํ’า

เป็ นเช่นนี’มันเหมือนกับว่าเจียงป่ าวชิงก็ได้รับของขวัญจากองค์หญิงเต๋อหลงด้วย เช่นกัน คนไหนไม่รู้แล้วมองมาก็อาจคิดว่าองค์หญิงเต๋อหลงรู้สึกถูกอกถูกใจเจียง ป่ าวชิง

เจียงป่ าวชิงกําลังคิดหาวิธีรับมือ แต่เสียงขององค์หญิงเต๋อหลงดังมาจากด้านหน้า งานเสียก่อน “แม่นางเจียงป่ าวชิงทีโด่งดังไปทัวเมืองหลวงในช่  วงนี’หรือหมอ เทวดาเจียงคนนั’นมาหรือยัง ?”

มีหลายคนทีจําเจียงป่ าวชิงได้ สายตาของพวกเขาจึงจับจ้องมองมายังนาง และชี’ ทางให้องค์หญิงเต๋อหลงโดยตรง

องค์หญิงเต๋อหลงมีรอยยิมประดับบนใบหน้า แต่ ‘ ในแววตากลับเต็มไปด้วยการ มองสํารวจอย่างละเอียด

“ตอนทีอยู่ในวังก่อนหน้านี’ หมอเทวดาเจียงยุ่งอยู่กับการรักษาไทเฮา แม้ข้าจะมี ความตั’งใจอยากพบแม่นางแต่กลับไม่มีโอกาสสักครั’ง คราวนี’จึงถือโอกาสจัดงาน เลี’ยงชมดอกไม้เพือเชิญหมอเทวดาเจียงมาเข้าร่วม หมอเทวดาเจียง ข้าไม่ได้ รบกวนการเตรียมตัวเข้าพิธีแต่งงานของเจ้าใช่หรือไม่ ?”

เรืองมาถึงขั’นนี’แล้ว เจียงป่ าวชิงจึงทําตัวให้ไม่เป็ นจุดสนใจต่อไม่ได้อีก นางจึงลุก ขึ’นจากทีนังอย่  างช้า ๆ แล้วถอนสายบัวด้วยท่าทางทีดูเพียบพร้อมเพือเป็ นการทํา ความเคารพองค์หญิงเต๋อหลงจากทีไกล

“ไม่รบกวนเลยเจ้าค่ะ การถูกองค์หญิงเรียกเข้าพบเป็ นความโชคดีของข้าน้อยเจ้า ค่ะ”

“พออายุเยอะแล้วสายตาข้าก็ไม่ค่อยดีนัก” องค์หญิงเต๋อหลงหรีตาลงเล็กน้อย นางโบกมือให้เจียงป่ าวชิงด้วยท่าทางอ่อนโยน “มาทางนี’สิหมอเทวดาเจียง อ้อ

แล้ววันนี’เจียงฉิงน้องสาวของเจ้าก็มาด้วยใช่ไหม เจ้ากับน้องสาวเจ้าเดินมา ข้างหน้าทั’งคู่ มาให้ข้าดูหน้าอย่างละเอียดหน่อย”

เมือเทียบกับเจียงป่ าวชิงแล้ว อาจกล่าวได้ว่าเจียงฉิงไม่เป็นทีรู้จักในเมืองหลวง มี เพียงไม่กีคนทีรู้ว่าหมอเทวดาเจียงทีโด่งดังในเมืองหลวง ณ ตอนนี’ยังมีเจียงฉิง เป็ นน้องสาวบุญธรรมทีรับเลี’ยงไว้อีกคน

เมือองค์หญิงเต๋อหลงเรียกชือเจียงฉิง เกือบทุกสายตาก็รวมกันไปมองทีเด็กหญิง ทันที

สายตามากมายหลากหลาย มีทั’งสายตาทีแฝงไปด้วยเจตนาดี เจตนาร้าย สายตาตั’ง คําถามและสายตาแบบแอบมอง

สําหรับเจียงฉิง แม้นางโตขนาดนี’แล้วแต่นีเป็ นครั’งแรกทีนางถูกผู้คนมองมาเยอะ ๆ นางบอกตัวเองในใจอย่างต่อเนืองว่าต้องสงบ… ต้องสงบ… ขณะทีเดินเคียงข้าง พีสาวของนางไปตรงหน้าองค์หญิงเต๋อหลงด้วยท่าทางเรียบร้อยราวกับหญิงสาว ผู้งดงามทีฝึ กมารยาทมาอย่างดี จากนั’นก็คุกเข่าลงโดยทีร่างกายท่อนบนของนาง ไม่โคลงเคลงเลยตามทีนางฝึ กมา และนางค่อย ๆ ทําความเคารพช้า ๆ

“คารวะองค์หญิงเจ้าค่ะ” สายตาองค์หญิงเต๋อหลงมองผ่านเจียงป่ าวชิงไปหยุดทีเจียงฉิง

ตั’งแต่แรกเห็น องค์หญิงเต๋อหลงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย สิงทีทําให้นางรู้สึก ประหลาดใจก็คือเด็กสาวคนนี’เหมือนกับพีสาวของนาง แต่กลับดูไม่ได้โดดเด่น เท่าไหร่นัก ตั’งแต่รูปลักษณ์ การแต่งกาย ไปจนถึงมารยาทและกิริยาทีไม่สามารถ หาข้อผิดพลาดได้ แต่ทั’งหมดพูดได้เพียงคําว่า “ดี” เท่านั’น

นางครุ่นคิดอีกครั’ง เดิมทีพีน้องตระกูลเจียงไม่อยากให้เจียงฉิงมาเข้าร่วมงานเลี’ยง ครั’งนี’ แต่คงเป็ นเพราะว่าองค์หญิงอย่างนางใช้วิธีการเล็ก ๆ น้อย ๆ เพือบีบบังคับ ให้สาวน้อยมาเข้าร่วมงานเลี’ยงในครั’งนี’ นางจึงมา

องค์หญิงเต๋อหลงยิมน้อย ๆ พลางยกมือขึ ‘ ‘น “ลุกขึ’นเถอะ พวกเจ้าเป็ นเด็กดีทั’งคู่ ข้าก็เอ็นดู” พูดจบ นางก็ถามเจียงฉิงว่าทําอะไรทีบ้านในยามปกติ ราวกับชวน พูดคุยเรืองเรือยเปื อย

และเป็ นไปตามทีคิดไว้ คําตอบของเจียงฉิงเหมือนถูกออกแบบไว้แล้ว มันเป็ น คําตอบทีไม่โดดเด่นแต่ก็ไม่ได้ตอบอย่างขอไปที

สาวน้อยตั’งใจตอบอย่างจริงจังถึงสิงทีนางทําทีบ้าน อย่างเช่นเข้าเรียนกับครูผู้มี นามว่าครูเวิน ฝึ กเขียนตัวอักษรให้สวยงาม ซึงฟังดูเหมือนคุณหนูธรรมดา ๆ คน หนึงทีไม่ได้มีชีวิตพิเศษอะไร

องค์หญิงเต๋อหลงยิงสํารวจก็  ยิงรู้สึกตกตะลึงในใจ การตอบอย่  างรอบคอบทุก ส่วนเช่นนี’ทําให้นางรู้สึกประหลาดใจและนึกสงสัยว่าความ “ไม่โดดเด่น” ที เจียงฉิงแสดงออกมานั’นเป็นสิงทีอีกฝ่ ายเป็ นอยู่แล้วหรือว่าเพิงได้รับการฝึ กมา อย่างดีกันแน่

ถ้าหากว่าทั’งหมดนี’เป็ นสิงทีผ่านการตระเตรียมมา เช่นนั’นก็น่ากลัวเกินไป

สายตาสํารวจขององค์หญิงเต๋อหลงจับจ้องไปทีเจียงป่ าวชิงอย่างอดไม่ได้ และก็ เห็นว่าเจียงป่ าวชิงมองกลับมายังนางอย่างเรียบร้อยโดยทีไม่แสดงตัวโอหังแต่ อย่างใด

องค์หญิงเต๋อหลงคิดไตร่ตรอง เดิมทีไม่ว่าจะอย่างไร นางก็ตั’งใจจะให้ เครืองประดับหินโมราสีแดงกับเจียงฉิง แต่ตอนนี’นางลังเลเล็กน้อย

สุดท้าย องค์หญิงเต๋อหลงก็ให้ถุงหอมกับเจียงป่ าวชิงและเจียงฉิงคนละถุง

เจียงฉิงเองก็เริมเข้าใจพวกเด็กสาวมากมายทีอยู่ก่อนหน้านางบ้างแล้ว เครืองประดับหินโมราสีแดงเหล่านั’นคงเป็ นตัวแทนของคนทีองค์หญิงเต๋อหลง ถูกอกถูกใจในขั’นต้น ถ้าเช่นนั’นตอนนี’ทีนางได้รับถุงหอม ก็หมายความว่านาง ปลอดภัยแล้วสิใช่ไหม…?

เจียงฉิงยังไม่ทันได้ดีใจ เมือหันหน้ากลับไปก็เห็นว่าสีหน้าของเจียงป่ าวชิงไม่ได้ ผ่อนคลายลงแม้แต่น้อยเลย นางชะงักแต่ก็พยายามทําจิตใจให้สงบพลางถือถุง หอมทีได้รับมากลับไปนังทีกั  บเจียงป่ าวชิง