แม่สาวเข็มเงิน - ตอนที่ 534 : จบชีวิตตัวเองในทะเลสาบ

โชคดีทีแม้เด็กหนุ่มอาซินจะงุนงงและไร้เดียงสา แต่เขาก็ไม่ใช่คนทีไม่รู้เรืองรู้ ความอะไร เมือเห็นว่าเจียงป่ าวชิงไม่เต็มใจทีจะคุยกับเขาในหัวข้อสนทนานี’ เขา จึงเงียบปากอย่างน้อยใจ

ทันใดนั’น เสียงเคลือนไหวดังมาจากทางเดินเล็ก ๆ ข้างนอก สีหน้าของเด็กหนุ่ม อาซินเปลียนไปทันที ร่างเล็กรีบมุดเข้าไปในพุ่มไม้ใกล้ ๆ นั’น ตัวเขาไม่สูงและ ร่างกายก็คงยังไม่เจริญเติบโตเต็มที เมือเขาเข้าไปหลบอยู่ในพุ่มไม้ คนทีมองจาก ด้านนอกจะไม่เห็นถึงความผิดปกติแม้แต่น้อย

เด็กหนุ่มอาซินเพิงหลบเสร็จก็มีหญิงชราหน้าตาดุดันสองสามคนเดินเร็ว ๆ มา ทางนี’อย่างเร่งรีบ เห็นได้ชัดว่ากําลังตามหาใครบางคน

เมือเหล่าหญิงชราเห็นเจียงป่ าวชิงอยู่ในศาลา สีหน้าพวกนางเปลียนไปทันที หญิง ชราคนหนึงพูดขึ’นยิม ๆ ‘ “เป็ นคุณหนูทีมาเข้าร่วมงานเลี’ยงชมดอกไม้หรือเจ้าคะ

?”

เจียงป่ าวชิงพยักหน้า “อื’ม น้องสาวของข้ากินขนมผสมเหล้าไปสองสามชิ’นจึง ผล็อยหลับไปจ้ะ ทีนีเงียบสงบดี ข้าจึงอยู่เป็นเพือนนางนอนหลับ”

พวกหญิงชราเหล่านั’นรีบพูดขึ’นทันที “บนจวนมีห้องตั’งมากนะเจ้าคะ ทางเราจะ ปล่อยให้คุณหนูทีเป็ นแขกในงานมานอนพักอยู่ข้างนอกได้ยังไง ให้ข้าน้อยพา คุณหนูทั’งสองไปพักทีห้องดีไหมเจ้าคะ ?”

ข้อเสนอของหญิงชราน่าสนใจไม่น้อยเลย แต่เจียงป่ าวชิงไม่อยากตกเป็ นขี’ปาก คนอืน อีกอย่าง เจียงฉิงก็เมาไม่มาก เพียงได้พักผ่อนสักครู่เพือให้ฤทธิG เหล้าจาง ลงก็คงดีขึ’น

เมือพวกหญิงชราเหล่านั’นเห็นเจียงป่ าวชิงพูดมาเช่นนี’ พวกนางก็ไม่เซ้าซี’ ทว่า พวกนางมีท่าทีอํ’า ๆ อึ’ง ๆ ลังเลสักครู่ สุดท้ายก็เอ่ยถามออกมาว่า “เช่นนั’นขอถาม แม่นางสักหน่อยนะเจ้าคะว่าแม่นางเห็น… เห็นใครผ่านมาทางนี’บ้างไหมเจ้าคะ

?”

เจียงป่ าวชิงใจเต้นทันที นางรู้ว่าพวกหญิงชราหมายถึงเด็กหนุ่มอาซิน แต่นางไม่ เปลียนสีหน้าและแสดงท่าทางฉงนสงสัยพร้อมถามขึ’น “ใครกันรึ ? เมือครู่ข้า เองก็กําลังพักผ่อน ตั’งแต่เมือกี’นี’จนถึงตอนนี’ก็ไม่เห็นใครเลยจ้ะ”

แม้เจียงป่ าวชิงจะรู้สึกว่าเด็กหนุ่มอาซินคนนั’นแปลกประหลาด แต่นางก็รู้ว่าไม่ ควรสารภาพเรืองเด็กหนุ่มคนนั’นออกมาในตอนนี’ ถ้าหากว่าเด็กหนุ่มอาซินคน นั’นมีเรืองจําเป็ นทีจะต้องซ่อนตัวจริง ๆ นางก็ไม่อยากไปเปิ ดเผยทีซ่อนหรือทําให้ เด็กหนุ่มนันหรือแม้แต่  ตัวนางเองกับเจียงฉิงต้องเดือดร้อน

เมือพวกหญิงชราเหล่านั’นเห็นเจียงป่ าวชิงมีท่าทีฉงนและมีความง่วงนอนบน ใบหน้าทียังไม่จางหาย พวกนางจึงไม่ได้สงสัย เพียงหันมองหน้ากันอย่างเป็ น กังวลแล้วทิงท้ายไว้ว่ ‘ า “ขออภัยทีรบกวนการพักผ่อนของคุณหนูเจ้าค่ะ” และ จากไปอย่างเร่งรีบ

หลังจากทีพวกหญิงชราเหล่านั’นออกไปจากตรงนี’กันได้สักพัก อาซินทีเมือครู่เข้า ไปแอบในพุ่มไม้ก็เริมขยับตัว

เด็กหนุ่มออกมาจากในพุ่มไม้ด้วยสภาพทีบนศีรษะเต็มไปด้วยใบไม้ เขาปัดฝุ่ น บนตัวอย่างดีใจ “พีสาว พีเป็ นคนดีจริง ๆ ขอบคุณทีพีไม่ได้หักหลังข้า”

เจียงป่ าวชิงอยากเงยหน้าแล้วแผดเสียงบ่นเจ้าเด็กนีให้รู้แล้วรู้รอด ใครอยากเป็ นคนดีกันเล่า ?!

ทีนางทําแบบนี’ อันทีจริงนางแค่ไม่อยากให้ตนเองกับอาฉิงตกอยู่ในอันตรายก็ เท่านั’น

เจียงป่ าวชิงถอนหายใจยาว

เด็กหนุ่มอาซินคนนี’ลึกลับพอ ๆ กับตอนทีเขาเริมปรากฏตัว หลังจากเอ่ยขอบคุณ เขาก็จากไปอย่างลึกลับเช่นกัน เจียงป่ าวชิงก้มดูอาฉิงครู่เดียว เงยหน้าขึ’นมาอาซิน ก็หายตัวไปแล้ว เขาคงไปตอนทีชิงจ้างวิงถือผ้าเช็ดหน้าเปี ยกมาทางนี  ‘

เอาเป็นว่าเขาน่าจะได้ยินเสียงชิงจ้างจึงวิงหนีไปแล้ว

เจียงป่ าวชิงจําได้เล็กน้อยว่านางได้ยินเสียงพูดทิงท้ายอยู่ ‘ ไว ๆ ว่า “ไว้เจอกันครั’ง หน้านะพีสาว”

แต่นางกลับครุ่นคิดในใจว่าพีสาวคนนี’ไม่ได้อยากเจอเจ้าอีกแล้วน่ะสิ

ชิงจ้างวิงมาอย่  างเหนือยหอบ สีหน้านางมีความซับซ้อนเหมือนต้องการทีจะเล่า เรืองอะไรบางอย่าง แต่เพราะวิงมาเร็วเกิ  นไป หลังจากทีนางส่งผ้าเช็ดหน้าเปี ยก ให้เจียงป่ าวชิงพักใหญ่ นางถึงจะผ่อนคลายลงและพูดขึ’นในทีสุด “คุณหนูใหญ่ เจ้าคะ ดูเหมือนว่าแม่นางชิวเอ้อคนนั’นตกนํ’าเจ้าค่ะ”

เจียงป่ าวชิงกําลังวางผ้าเช็ดหน้าทีชุบนํ’าบิดมาหมาด ๆ ลงบนหน้าผากเจียงฉิง เมือ ได้ยินดังนั’น มือนางพลันหยุดชะงัก ทําให้ผ้าเช็ดหน้าผืนนั’นไถลลงข้างล่าง เล็กน้อย

นางขยับผ้าเช็ดหน้าให้ตรงตําแหน่งดี ๆ แล้วยกยิมมุมปากอย่ ‘ างนึกสนุก “เกิด อะไรขึ’นรึ ?”

ริมทะเลสาบมีราวจับกันลืนมากมาย นีชิวเพ่ยโหลวยังตกลงไปในนํ’าได้อีกหรือไง

?

คงไม่ใช่ว่านางใช้มารยาหญิง ทําเป็ นตกนํ’าหวังให้มีวีรบุรุษมาช่วยหรืออะไรทํา นอ

งนั’นหรอกใช่ไหม

ชิงจ้างพูดขึ’นอย่างตืนเต้น “ข้าน้อยเองก็ไม่ทราบเจ้าค่ะ ข้าแค่เห็นว่ามีคนมากมาย มุงกันอยู่ทีริมทะเลสาบ และมีคนตะโกนว่าคุณหนูชิวเอ้อตกนํ’า จากนั’นองค์ชาย สามก็กระโดดลงไปช่วยนางขึ’นจากนํ’าเจ้าค่ะ”

หึ! นันไง นางได้รับการช่  วยเหลือจากวีรบุรุษจริง ๆ แล้วต่อมาก็คงจะเป็ นการ มอบหัวใจให้เพือตอบแทนสินะ

เจียงป่ าวชิงหัวเราะ “ปล่อยพวกเขาไปเถอะ เราไม่ต้องไปสนใจหรอก”

“เจ้าค่ะ” ชิงจ้างพยักหน้าตอบก่อนจะผ่อนลมหายใจ นางรู้สึกนับถือความสงบ และใจเย็นของคุณหนูใหญ่ของนางจริง ๆ

แต่สิงทีเจียงป่ าวชิงคาดไม่ถึงคือเรืองนี’กลับมีส่วนเกียวข้องกับนาง

นางคิดว่าชิวเพ่ยโหลวเพียงต้องการมอบหัวใจให้ชายสักคนหลังจากทีได้รับการ ช่วยเหลือแล้วเท่านั’น แต่แล้วก็มีแม่นมของจวนองค์หญิงเต๋อหลงวิงมาหานาง  นางถึงพบว่าตัวเองมีความผิด (เฉยเลย)

ทีแท้ จุดประสงค์ของชิวเพ่ยโหลวไม่ใช่แค่อยากมอบหัวใจให้ชายหนุ่มหลังจากที ได้รับการช่วยเหลือ แต่ยายคุณหนูตัวร้ายนันต้องการใส่  ร้ายนางต่างหาก!

ตอนทีแม่นมของจวนองค์หญิงเต๋อหลงมายืนอยู่ตรงหน้านางแล้วบอกว่าองค์ หญิงเต๋อหลงเชิญนางให้ไปพบด้วยสีหน้าไร้รอยยิม เจียงป่ าวชิงยังคิดว่ ‘ าเป็ น เพราะเรืองของเด็กหนุ่มอาซินเสียอีก

โชคดีทีตอนนี’ฤทธิG เหล้าของเจียงฉิงกระจายหายไปจนหมดแล้ว เจียงป่ าวชิงจึงตบ แก้มเจียงฉิงเบา ๆ เพือเรียกนางให้ลุกขึ’น

เจียงฉิงยังรู้สึกมึน ๆ อยู่เล็กน้อย แต่จิตสํานึกของนางยังคงอยู่ นางจําได้ราง ๆ ว่า ตัวเองเป็ นแขกอยู่ในจวนองค์หญิงเต๋อหลง แต่กลับกินขนมผสมเหล้าแล้วเมา หลับอย่างเสียมารยาท เมือรู้ตัวนางก็พยายามทําให้ตัวเองกระปรี’ กระเปร่าทันที

ตอนทีเข้าพบองค์หญิงเต๋อหลงในครั’งนี’ไม่ใช่ทีงานเลี’ยง แต่เป็ นในห้องโถง ด้านข้างของเรือนทีอยู่ด้านหลังจวนองค์หญิงเต๋อหลง

ตอนทีเจียงป่ าวชิงไปถึง หลินยู่หยุนก็ลุกขึ’นและจะเดินเข้ามาหา แต่องค์หญิงเต๋ อหลงกลับพูดเสียงแข็ง “ยู่หยุนนังลงซะ ระวังสถานะของตัวเองด้วย  ”

หลินยู่หยุนกําลังจะโต้แย้ง แต่เจียงป่ าวชิงกลับส่ายหน้าเพือห้ามไว้ นางยังไม่รู้ว่า มันเกิดเรืองอะไรขึ’นในตอนนี’ ถ้าหากหลินยู่หยุนทําเช่นนี’ รังแต่จะเป็นการ กระตุ้นไฟโกรธในใจขององค์หญิงเต๋อหลงให้เพิมขึ’นก็เท่านั’น

ห้องโถงด้านข้างนี’ใหญ่พอสมควร มีคุณหนูหลายคนทีนังอยู่  ในนั’นซึงเคยเห็น หน้าค่าตากันมาก่อน และตอนนี’ทั’งหมดต่างพากันนังหน้านิ  วคิ’วขมวด

“เข้าพบองค์หญิงเจ้าค่ะ”

หลังจากทีเจียงป่ าวชิงกับเจียงฉิงทําความเคารพเสร็จแล้ว องค์หญิงเต๋อหลงก็เลิก คิ’วขึ’น “อันทีจริงทีข้าเรียกพวกเจ้าให้มาพบนั’นไม่ได้มีเรืองอะไรอืน เพียงแต่ อยากถามว่าพวกเจ้ารู้เรืองทีคุณหนูฉานเฟิ งโฮ่วจากตระกูลชิวตกนํ’าหรือเปล่า ?”

เจียงป่ าวชิงชะงักพลางตอบไปตามจริง “ข้าได้ฟังสาวใช้พูดถึงแล้วเมือครู่นี’เจ้า ค่ะ”

นํ’าเสียงขององค์หญิงเต๋อหลงแข็งขึ’นเล็กน้อย “แล้วเจ้ารู้หรือไม่ว่าเหตุใดคุณหนู ฉานเฟิ งโฮ่วจากตระกูลชิวคนนั’นถึงได้ตกลงไปในนํ’า ?”

เจียงป่ าวชิวส่ายหน้าก่อนเอ่ยตอบอย่างสงบ “ทีริมทะเลสาบของจวนองค์หญิง กั’นด้วยราวจับ ตอนนั’นข้าไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์จึงไม่ทราบว่าทําไมอยู่ดี ๆ คุณหนูชิวเอ้อถึงตกนํ’าเจ้าค่ะ”

องค์หญิงเต๋อหลงชะงักงัน นางเห็นว่าเจียงป่ าวชิงยังคงสงบและสุขุมภายใต้แรง กดดันทีหนักอึ’งและไม่มีความลุกลี’ลุกลนให้เห็นแม้แต่น้อย คุณสมบัติเช่นนี’ หาก ไม่พูดถึงวงศ์ตระกูล นางถือว่าคู่ควรกับพระราชบุตรมากจริง ๆ

แต่น่าเสียดายทีถูกเจ้าเด็กจากตระกูลกงคว้าไปก่อน

ส่วนเด็กสาวนามว่าเจียงฉิงคนนี’ก็ไม่แย่เลย อายุยังน้อยแต่กลับมีท่าทางสุขุมเยือก เย็นระคนสง่างาม

องค์หญิงเต๋อหลงครุ่นคิดในใจ แต่ความโกรธของนางกลับยังไม่จางหาย นางพูด ด้วยนํ’าเสียงหนักแน่น “แม่นมหวัง เจ้ามาบอกนางสิ”

แม่นมหวังออกมายืนด้วยท่าทางเคร่งขรึม นางถอนสายบัวแล้วเอ่ยตอบ “ที คุณหนูชิวเอ้อตกนํ’าก็เพราะนางลงไปช่วยคุณหนูกงจากตระกูลจาวฮุยโฮ่วทีตั’งใจ กระโดดทะเลสาบเพือฆ่าตัวตายเจ้าค่ะ”

‘กงหย่าหรูกระโดดทะเลสาบฆ่าตัวตายงั’นรึ…?’ เจียงป่ าวชิงเลิกคิ’ว

เมือแม่นมหวังเห็นว่าเจียงป่ าวชิงไร้ซึงปฏิกิริยาใด ๆ นํ’าเสียงของนางจึงเด็ดขาด มากยิงขึ  ‘นและมีความโกรธแค้นปนอยู่ในความเด็ดขาดนั’น “แม่นางเจียง แม่นาง รู้หรือไม่ว่าเหตุใดคุณหนูกงคนนั’นถึงกระโดดทะเลสาบฆ่าตัวตาย ?! นาง บอกว่าเพราะแม่นางไปพูดดูถูกนาง ทําให้นางถูกดูถูกเหยียดหยามอย่างมาก นาง รับไม่ไหวจึงจบชีวิตตัวเอง”

เจียงป่ าวชิงเหมือนได้ฟังเรืองตลก นางเนียนะทีเป็ นคนไปพูดดูถูกกงหย่าหรู ?!