แม่สาวเข็มเงิน - ตอนที่ 538 : ก่อเรืองวุ่นวาย

เมือเจียงป่ าวชิงได้ยินว่าไม่มีอะไรเกิดขึ’น นางก็โล่งใจแล้วพูดกับมีหลิวยิม ๆ ‘ “เจ้าไปหาสาวใช้คนหนึงแล้วบอกให้นางไปบอกทางฝังบ้านของชุนหยู่ว่าอาหวง หลุดออกมา อีกเดีAยวเราต้องไปทีบ้านรุ่ยเอ๋อร์กันแล้ว ระวังอย่าให้อาหวงวิง ออกมาทําให้สาวใช้ในบ้านตกใจอีก”

มีหลิวตอบรับแล้วไปทําตาม

หลินยู่หยุนผ่อนคลายลง นางก้าวไปพูดคุยกับเจียงป่ าวชิงเรืองสินสอดทองหมั’นที พวกนางเตรียมไว้

เจียงป่ าวชิงเตรียมป้ายหยกทีมีคําว่ามีความสุขและอายุยืนยาวเขียนไว้อย่างละด้าน ด้านหน้าคือคําว่ามีความสุข ด้านหลังคือคําว่าอายุยืนยาว ซึงทําได้อย่างประณีต ดู

สวยงามน่ารัก และเหมาะสําหรับให้พกติดตัว ส่วนหลินยู่หยุนเตรียม เครืองประดับสมปรารถนาทีทําจากไม้ชนิดหนึงซึงประณีตและดูลํ’าค่ามาก

พีน้องตระกูลเจียงคนอืน ๆ ต่างก็เตรียมสินสอดทองหมั’นไว้เป็ นของตัวเอง เช่นกัน

เนืองจากหลินยู่หยุนไม่อยากเปิ ดเผยสถานะของตัวเอง มันคงไม่ดีถ้าหากว่าแขก เด่นกว่าเจ้าภาพ นางจึงเลือกนังรถม้าไปพร้อมเจียงป่ าวชิงและเจียงฉิงอย่  างไม่ถือ ตัว

ส่วนสองพีน้องเจียงหยุนชานกับเลียวชุนหยู่ก็ขีม้าคุ้มกันอยู่ข้างรถม้านีเอง ทว่าสิงทีไม่คาดคิดเกิดขึ’น ระหว่างทาง รถม้าของพวกเขาถูกใครบางคนขวางไว้ นีราวกับว่าโลกกลมอย่างไรอย่างนั’น

เจียงหยุนชานมองดูหญิงสาวในชุดสีขาวดอกสาลีทีในมือถือแส้ม้าและนังอยู่  บน หลังม้าฝังตรงข้าม เขารู้สึกคุ้นหน้าเล็กน้อยแต่นึกไม่ออกว่าเคยเห็นอีกฝ่ ายทีไหน

“แม่นาง นีหมายความว่ายังไง ?” เขาขมวดคิ’วถาม

เหมยหยุนชานนังอยู่  บนหลังม้า นางหรีตาลงเล็กน้อย “ข้าจําได้ว่ารถม้าซอมซ่อ คันนี’เป็ นคันเดียวกับทีเจอเมือครั’งทีแล้ว เจ้าคือคนของตระกูลเจียงใช่ไหม ?” จากนั’นนางก็ตะโกนขึ’นเสียงดัง “เจียงป่ าวชิง ข้ารู้ว่าเจ้าอยู่ข้างใน เต่าทีมุดหัวอยู่ ในกระดองอย่างเจ้าออกมาเดีAยวนี’นะ!”

เจียงป่ าวชิงจําเสียงเหมยหยุนชานได้ นางเพียงรู้สึกว่าหัวคิ’วของตัวเองกระตุก อย่างต่อเนือง นีนางยังไม่ได้ไปสร้างปัญหาให้กับพวกเขาเลยแต่แม่นางแซ่เหมย คนนี’กลับมาหาถึงที หรือว่านางคิดจะทําอะไร…?

จู่ ๆ เจียงฉิงก็พบว่าพีสาวของนางทียิมแย้มมาโดยตลอดเกิ ‘ ดกระแสสังหารทาบทา อยู่บนใบหน้า

เด็กหญิงดึงแขนเสื’อของเจียงป่ าวชิงด้วยความตกใจ “พีสาว!”

เจียงป่ าวชิงกําลังจะบอกน้องว่าไม่ต้องกลัว แต่เหมยหยุนชานทีอยู่ข้างนอกเกิดบ้า คลังอะไรขึ  ‘นมาก็ไม่ทราบ นางสะบัดแส้ม้าไปบนตัวม้าตระกูลเจียงโดยตรง

คนบังคับรถม้าถูกม้าทีอารมณ์ฉุนเฉียวสลัดออกไปทันที เขาล้มลงบนพื’น ปากก็ ส่งเสียงร้องอย่างน่าเวทนา รถม้าโยกไปมาสักพัก และต่อให้รถม้าจะนังสบายมาก

เพียงใดก็ทนกับความวุ่นวายนี’ไม่ไหว ม้ามันวิงไปข้างหน้าอย่  างบ้าคลังพร้อมกั  บ ส่วนทีเป็นห้องโดยสารทีพ่วงติดมากับตัวมัน

องครักษ์ทีคอยแอบปกป้องอยู่ข้างกายเจียงป่ าวชิงในวันนี’คือเจิ’งหนาน นาง กระโดดเหินขึ’นมาอยู่ในตําแหน่งคนบังคับรถม้า ควบคุมทิศทางของรถม้าและ พยายามทําให้ม้าสงบลงอย่างช้า ๆ

เจียงหยุนชานกับเลียวชุนหยู่ขีม้าตามไป พวกเขาเหงือตกเพราะความกังวล

ตอนนี’เจิ’งหนานทําให้รถม้ามันคงได้แล้ว นางกระโดดลงจากหลังม้า รีบไปเลิก  ม่านรถและถามขึ’นอย่างร้อนใจ “แม่นางเจียงเป็ นอะไรหรือเปล่าขอรับ ?”

ในห้องโดยสารยุ่งเหยิงข้าวของกระจายไม่เป็ นระเบียบ พวกสาว ๆ ต่างเอียงไป เอียงมาอยู่ในนั’น

เจียงป่ าวชิงขยับตัวเล็กน้อย “ข้าไม่เป็ นไร… พวกเจ้ารีบไปดูยู่หยุนเถอะ…”

หลินยู่หยุนหน้าซีดเหงือเต็มหน้า แต่นางยังคงฝื นคํ’าตัวเองเอาไว้ “ข้า… ข้าก็ไม่ เป็ นอะไรเช่นกัน”

เจียงฉิงพูดเสียงสะอื’น “เมือครู่ตอนรถม้าโยกไปมา พีหลินกลัวว่าศีรษะของ พีสาวจะไปกระแทกมุมโต๊ะ นางจึงเอาตัวเองไปบังไว้…”

เจียงป่ าวชิงกลั’นความเจ็บปวดแล้วตรวจดูร่างกายให้หลินยู่หยุนกับเจียงฉิง

เจียงฉิงยังดีหน่อย มีเพียงรอยฟกชํ’าเล็กน้อยตามร่างกาย ทาด้วยยากอเอีJยะไปสัก ระยะก็หายได้ ส่วนหลินยู่หยุน เนืองจากนางรีบรุดมาบังเจียงป่ าวชิง เอวของนาง จึงกระแทกเข้ากับมุมโต๊ะจนเกิดเป็ นรอยฟกชํ’าสีม่วงเข้ม นางเจ็บมากซะจนไม่ สามารถยืดเอวให้ตรงได้

เจียงป่ าวชิงรู้สึกละอายใจมาก แต่หลินยู่หยุนฝื นทนความเจ็บปวดแล้วพูดกล่อม ว่า “ป่ าวชิง ทีผ่านมาเจ้าช่วยข้ามาตลอด ตอนนี’ในทีสุดข้าก็สามารถช่วยเจ้าได้ ครั’งหนึงแล้ว ข้าไม่เป็ นไรจริง ๆ”

เมือเกิดเรืองเช่นนี’ขึ’น แน่นอนว่าไม่สามารถไปงานแต่งงานของซูรุ่ยเอ๋อร์กับหลิว จิ’งอีAได้แล้ว พวกนางจึงฝากให้เจียงหยุนชานนําของต่าง ๆ ทีอะเอาไปให้ซูรุ่ยเอ๋อร์ ใช้เป็ นสินสอดทองหมั’นไปส่งให้นาง จากนั’นพวกนางก็พากันกลับจวนเจียง

หลินยู่หยุนได้รับบาดเจ็บตรงเอว ซึงเมือมาตรวจดูดี ๆ ก็บอบชํ’าไม่น้อยเลย เป็น ถึงขนาดนี’เกรงว่านางคงต้องล้มหมอนนอนเสือและพักฟื’ นเป็ นเวลากว่าครึ งเดือน ถึงจะลุกขึ’นได้เลยทีเดียว

เจียงป่ าวชิงพาหลินยู่หยุนไปส่งทีจวนองค์ชายด้วยความละอายใจ นางขอโทษยก ใหญ่ทีตัวเองไม่สามารถดูแลองค์หญิงเล็กให้ดีได้

พระชายากริ’วหนัก “ป่ าวชิง เจ้าจะขอโทษทําไม เจ้าเองก็ตกเป็ นผู้เคราะห์ร้ายด้วย เช่นกัน หญิงแซ่เหมยคนนั’นต่างหากทีก่อเรือง นางเป็ นบุตรสาวจากตระกูลไหน เหตุใดถึงได้บุ่มบ่ามทําสิงทียําแย่เช่นนี’!”

พระชายามองลูกสาวคนเล็กทีได้รับบาดเจ็บตรงเอวแล้วก็รู้สึกปวดใจจนนํ’าตา ไหลออกมา

หลังจากทีองค์ชายหย่งชินได้ยินข่าวก็รีบกลับจวนทันที

พระชายาระบายความโกรธกับองค์ชายหย่งชินอีกครั’ง “ท่านดูสิ! ในช่วงหลายปี ทีผ่านมาเราแม่ลูกใช้ชีวิตต่างอะไรกับหญิงหม้ายและเด็กกําพร้า ?! ถ้ายังเป็ น เช่นนี’ข้าไม่คลอดลูกในท้องออกมาจะดีเสียกว่า เพราะเด็กเกิดออกมาแล้วก็ต้อง ได้รับความทุกข์ไม่ต่างกัน! หยุนเอ๋อร์ทีน่าสงสารของข้าถูกคนชัวทําให้ได้รับ  บาดเจ็บจนกลายเป็นแบบนั’น ท่านจะจัดการเรืองนี’ยังไง ?!”

องค์ชายหย่งชินรู้สึกเจ็บปวดราวกับมีใครเอามีดมากรีดอยู่ในใจ เขาปลอบพระ ชายาอย่างต่อเนือง “ฉินฉิน ถ้าเจ้าโกรธอะไรก็ระบายทีข้าได้เลย แต่อย่าโกรธจน ทําให้สุขภาพของเจ้าเองยําแย่เด็ดขาด หยุนเอ๋อร์ได้รับบาดเจ็บข้าเองก็รู้สึกปวดใจ มากเช่นกัน ข้าตรวจสอบแล้วว่าเหมยหยุนชานคนนั’นเป็ นบุตรสาวของแม่ ทัพเจิ’นซี นางหยาบคายจนเป็นนิสัยตั’งแต่ไหนแต่ไรมา ทว่าบ้านของนางอยู่ที ด่านชายแดน นิสัยเอาแต่ใจของนางเกิดจากการถูกผู้เฒ่าตระกูลฮัวตามใจ ข้าจะ ไปพังตระกูลฮัวเพือแก้แค้นให้กับหยุนเอ๋อร์เดีAยวนี’!”

พระชายาเอาแต่ร้องไห้โดยไม่สนใจองค์ชายหย่งชิน

องค์ชายหย่งชินมองดูลูกสาวคนเล็กทีนังหน้าซีดอยู่  ในตอนนี’ นางนอนอยู่บน เตียงโดยไม่สามารถขยับตัวได้ แต่ก็ยังบอกกับเขาอย่างรู้เดียงสาว่า “ท่านพ่อ ข้า ไม่เป็ นไร”

ทว่านียิงทําให้ความโกรธขององค์ชายหย่  งชินพุ่งขึ’นหน้าทันที เขาคว้าเอาแส้ม้า มากําไว้ด้วยสีหน้าอึมครึม แล้วขีม้าบุกไปทีตระกูลฮัวทันที

“ผู้เฒ่าตระกูลฮัว ไสหัวออกมาเดีAยวนี’!” องค์ชายหย่งชินตะโกนอยู่หน้าประตู จวนฮัว ในมือกําแส้ม้ายาวแน่น

แรกเริมมีคนคุ้มกันบ้านออกมาและพยายามทีจะขับไล่ “คนบ้า” ไม่ทราบ สถานะคนนี’ แต่ต่อมาก็มีคนจําได้ว่านีคือองค์ชายหย่งชิน พวกเขาจึงพากันตกใจ และเลิกต่อต้าน แล้วก็รีบไปรายงานนายท่านของพวกเขาด้วยเนื’อตัวทีสันเทา

ท่านฮัว ขุนนางทีดูแลเรืองงานก่อสร้างเปลียนชุดแล้วออกมาอย่างเร่งรีบ “องค์ ชายเสด็จมาทีบ้านอันซอมซ่อของข้าน้อย มิทราบว่ามีอะไรหรือขอรับ ?”

ตอนนี’ท่านฮัวทีอายุมากกว่าหกสิบปี ยังไม่รู้ว่าหลานสาวสุดทีรักของเขาไปก่อ เรืองวุ่นวายทีไม่สมควรให้กับเขา

ซึงก่อกวนไปถึงสองคน!

องค์ชายหย่งชินหัวเราะพลางด่าท่านฮัวไปตรง ๆ โดยทีมือก็ยังถือแส้ม้าไว้ “ผู้ เฒ่าตระกูลฮัว เจ้าอายุขนาดนี’แล้วแต่กลับสังสอนเด็กซือบื’อคนหนึงได้ไม่ดี เจ้ายัง มีหน้าอยู่ในตําแหน่งสูง ๆ อีกได้ยังไง ?”

ท่านฮัวอายุมากแล้ว เขาเคยถูกดูถูกเหยียดหยามเช่นนี’ทีไหนกัน สีหน้าของเขา เปลียนไปทันที “องค์ชายมีอะไรคุยกันดี ๆ ก็ได้ขอรับ ทําไมต้องดูถูกกันเช่นนี’ ด้วย ?”

องค์ชายหย่งชินถ่มนํ’าลายลงพื’น “ถุย! มีอะไรคุยกันดี ๆ อย่างนั’นรึ ? ข้าต้อง ถามหลานสาวของเจ้ามากกว่าว่าทําไมนางถึงไม่พูดคุยกันดี ๆ กับองค์หญิงเล็กลูก สาวของข้า ?! ตอนนี’ลูกสาวข้ายังนอนอยู่บนเตียงและลุกไม่ขึ’น ผู้เฒ่าตระกูล ฮัว เจ้าลองบอกมาสิว่าหลานสาวของเจ้ามีกีหัวพอทีจะชดใช้!”

แม้ท่านฮัวจะยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ’น แต่เขาเองก็เข้าใจได้อย่างราง ๆ แล้วว่าหยุน ชานคงไปก่อปัญหาอะไรไว้ข้างนอก หน้าเขาซีดทันทีและพยายามสูดหายใจเข้า ลึก ๆ อยู่หลายครั’ง “องค์ชายขอรับ โปรดองค์ชายให้เวลาข้าน้อยสักหน่อย เมือ ข้าน้อยตรวจหาความจริงได้แล้ว ข้าน้อยจะให้หลานไม่รักดีคนนั’นไปขอโทษถึง ทีจวนองค์ชายเลยขอรับ”

องค์ชายหย่งชินสีหน้าดุร้าย “ยังจะไปขอโทษถึงทีจวนอีก ?! ถ้าเด็กซือบื’อคน นั’นไปทีจวน เกรงว่านางจะไปทําให้พระชายาของข้าต้องโมโหอีกครา จะไปขอ โทษถึงจวนนีนางคิดว่านางเป็ นใครกัน การขอโทษของนางมีค่ามากรึไง เจ้าให้ นางไสหัวออกมาเดีAยวนี’ ข้าจะให้นางไสหัวเข้าไปในรถม้าและจะสะบัดแส้จน พอใจ เมือพอใจแล้วข้าถึงจะไม่ถือสาเอาความไม่ว่านางจะเป็ นหรือตาย”

วิธีนี’อาจถึงตายได้ แล้วท่านฮัวจะกล้าตอบรับได้อย่างไร เขารีบบอกด้วยหน้าเบ้ว่า หลานสาวยังไม่กลับมาและเขาไม่รู้ว่านางไปทีไหน

“พวกโง่! สังสอนคนให้ออกมาเป็ นตัวอะไรกัน หา ?!”

ท่านฮัวอาศัยความอดทนของตัวเอง สู้ฟังคําก่นด่าขององค์ชายหย่งชินเป็ นเวลา กว่าสองก้านธูป ในทีสุดเขาก็ถูกพยุงเข้าไปในบ้าน แต่เมือเข้าบ้านได้ก็หมดสติ ทันที

คนในครอบครัวถูกด่าประจานเป็นเวลานาน เรืองนี’เกิดขึ’นกับใครก็ทนไม่ได้กัน ทั’งนั’น

หยุนชานของพวกเขาทําเกินไปก็ไปหาหยุนชานสิ จะมาระบายอารมณ์กับท่านฮัว ของพวกเขาทําไมกันล่ะ

……

วันต่อมา พวกลูกหลานตระกูลฮัวทีเป็ นข้าราชการในราชสํานักก็ยืนคําร้องเรียน ด้วยความโศกเศร้าเสียใจ โดยฟ้องว่าองค์ชายหย่งชินดูถูกเหยียดหยามขุนนาง แน่นอนว่านีถือว่ากลายเป็ นความวุ่นวายทีสองทีเหมยหยุนชานก่อขึ’น

กงจี’หัวเราะเยาะ เขาหยิบสาส์นกราบทูลข้าราชการของขุนนางเล่มหนาทีเขาเขียน ในคืนนั’นออกมา

ความผิดเล็ก ๆ คือคนของตระกูลฮัวแอบเทียวซ่องนางโลมในช่วงไว้ทุกข์ ความผิดใหญ่ ๆ คือรับสินบนอย่างทุจริตเป็นเงินจํานวนมาก ความผิดของตระกูล ฮัวมีมากเสียจนเขียนได้หลายสาส์นกราบทูลเลยทีเดียว

ในขณะเดียวกันก็มีหลายคนทีดําเนินการทันทีหลังจากทีได้ข่าว และรวมความผิด ของตระกูลฮัวไว้เป็ นเล่มอย่างเหี’ยมโหด

ครั’งนี’ตระกูลฮัวถูกตีจนร่วงโดยสิ’นเชิง

หลังจากทีองค์ชายหย่งชินรู้เรืองนี’ เขาก็ลอบด่ากงจี’ว่าโหดเหี’ยมเป็ นทีสุด เขาก็ว่า อยู่ว่าทําไมถึงไม่เห็นเจ้าเด็กกงจี’ไปแก้แค้นให้เจียงป่ าวชิงของเขา ทีแท้ก็กําลังรอ จังหวะเล่นงานให้หนัก ๆ อยู่นีเอง

ตระกูลฮัวมีคนอืนให้ยุแหย่ตั’งมากมายแต่กลับโง่เง่าไปยุแหย่คนของกงจี’ สําหรับ องค์ชายอย่างเขา ตอนโมโหเขาก็แค่ต้องการตีเหมยหยุนชานเพือระบายอารมณ์ก็ เท่านั’น แต่กงจี’ไม่ได้ลงมือแค่เบาะ ๆ เขาบีบบังคับทั’งวงศ์ตระกูลฮัวให้ลงไปใน หลุมความตาย

นันแหละคือวิธีของกงจี  ‘ล่ะ!

อันทีจริงมันเป็ นช่วงเวลาทีเหมาะสมพอดี เดิมทีกงจี’เตรียมถวายหลักฐานการ ทุจริตของตระกูลฮัวทีฮ่องเต้สังให้เขาแอบรวบรวมอย่างลับ ๆ อยู่แล้ว งานนี’ ตระกูลฮัวคงดิ’นหลุดได้ยาก