แม่สาวเข็มเงิน - ตอนที่ 541 : ดูเหมือนคนป่ วยเป็ นโรครัก

ตอนทีเจิ’งหนานกลับมา นางก็ตั’งใจไปทักทายเจียงป่ าวชิงโดยเฉพาะ ซึงเจียงป่ าว ชิงเองก็รู้สึกดีใจมากเช่นกัน แม้เป็ นองครักษ์ แต่ถึงยังไงเจิ’งหนานก็ถือเป็ น น้องสาวคนหนึง บางครั’งชายร่างใหญ่อย่างกานซุ่ยก็ยังเรียกใช้งานได้ไม่ค่อย สะดวกเท่าเจิ’งหนานเลย

“ขาเจ้าไม่เป็ นไรแล้วจริง ๆ นะ ?” เจียงป่ าวชิงถือโอกาสตรวจดูอาการให้เจิ’ง หนาน

“เกือบหายดีแล้วล่ะ ข้าอยู่แต่ในบ้านจนจะอึดอัดตายอยู่แล้ว” เจิ’งหนานบ่น

เจียงป่ าวชิงพยักหน้าแล้วพูดเสนอ “ข้าจับชีพจรของเจ้าแล้ว ข้าว่าอาการยังน่า ห่วงอยู่หน่อย ๆ ช่วงนี’เจ้ามาอยู่ใกล้ ๆ ข้าก่อนดีกว่า”

เจิ’งหนานลังเล แต่เจียงป่ าวชิงตัดสินใจแล้ว “ฮืม… เอาเป็ นว่าข้าจะให้มีหลิวไป จัดเก็บห้องให้เจ้าแล้วกัน”

เจิ’งหนานขมวดคิ’ว “แม่นางเจียง แม่นางไม่จําเป็ นต้องลําบากขนาดนี’เพือข้าก็ ได้…”

“ลําบากลําเบิกอะไรกัน ตอนนี’เจ้ายังเป็ นคนเจ็บ จะให้ข้าเทียวใช้งานเจ้ามัวซั  วได้ ยังไง” เจียงป่ าวชิงไม่ยอมให้เจิ’งหนานปฏิเสธ นางเขียนรายการยาทีต้องใช้ไป ด้วยและพูดไปด้วย “เจ้ายังมีอาการบาดเจ็บภายในทีสังสมไว้นานหลายปี อยู่บ้าง นิดหน่อย ถึงยังไงก็ต้องฟื’ นฟู ก็ดีเหมือนกัน จะได้รักษาด้วยกันซะเลย และมันดี กับตัวเจ้าในอนาคต”

เมือเจียงป่ าวชิงเห็นว่าเจิ’งหนานตั’งท่าปฏิเสธอีกครั’ ง นางก็ตีหน้าขรึมเพือข่มขู่อีก ฝ่ าย “นี หยุดดื’อเถอะ เจ้าคงไม่อยากขยับตัวไม่ได้ตอนแก่ใช่ไหมล่ะ ?”

เจิ’งหนานพูดขึ’นอย่างไม่สนใจ “ข้าอาจอยู่ไม่ถึงตอนนั’นก็ได้หนิ”

เจียงป่ าวชิงชะงัก แต่นางกลับยิงแน่  วแน่มากขึ’น “เจ้าต้องอยู่ถึงตอนนั’นแน่ เอาล่ะ ถ้าอย่างนั’นก็เอาตามนี’ ช่วงนี’เจ้ามารักษาอาการบาดเจ็บอยู่ใกล้ ๆ ข้านีแหละ”

“แต่นายท่าน…”

เจียงป่ าวชิงกะพริบตาปริบ ๆ “เกียวอะไรกับเขา เจ้าจะบอกว่าเขาไม่ยอมงั’นรึ ? ไม่หรอก ถึงยังไงเขาเชือฟังข้าอยู่แล้วแหละ”

ทว่าเรืองนี’กงจี’กลับคัดค้านอย่างรุนแรง

ในคืนวันนั’น หลังจากทีเขาผู้ซึงแอบบุกมาหานางได้ฟังนางพูดถึงเรืองนี’ เขาก็ โมโหหน้าดําหน้าแดง ถ้าไม่ใช่เพราะทําใจไม่ได้ เขาล่ะอยากบีบคอเล็ก ๆ ของ นางแล้วออกแรงส่ายไปมาให้รู้แล้วรู้รอดเลยจริง ๆ

“ข้าจะไปฆ่าไอ้หน้าขาวเจิ’งหนานเดีAยวนี’!” กงจี’กําด้ามดาบแน่น เจียงป่ าวชิงกลั’นขํา “อะไรกัน เจ้าไม่ดีใจทีข้าดีกับเจิ’งหนานรึ ?”

กงจี’เหลือบมองเจียงป่ าวชิงด้วยสายตาน่ากลัว ภรรยาของเขาต้องการสมคบกับ องครักษ์อย่างชู้หรือเปล่าก็ไม่รู้ จะให้เขาดีใจได้ยังไง

เจียงป่ าวชิงกลั’นไม่ไหว นางหัวเราะอยู่สักพักแล้วเกียวคอดึงร่างเขาเข้ามาใกล้ “นีคุณชายกงจี’ ข้าจะบอกความลับบางอย่างให้ แต่เจ้าอย่าไปบอกคนอืนล่ะ”

กงจี’ส่งเสียงไม่พอใจออกมาทางจมูก เขารอฟังอย่างหงุดหงิดว่านางจะพูดอะไร “เจิ’งหนานเป็ นผู้หญิง”

กงจี’ตกตะลึง สายตาเขามองเจียงป่ าวชิงอย่างสงสัยมากขึ’น “เพือปกปิ ดเรืองทีเจ้า อยากคบเจิ’งหนานเป็ นชู้ เจ้าถึงกับกล้าแต่งเรืองมาหลอกข้าเลยรึ ?”

เจียงป่ าวชิงตีแขนกงจี’ “ถ้าหากว่าเจ้าพูดว่า ‘ชู้’ อีก ข้าจะคบเจิ’งหนานเป็ นชู้ให้ เจ้าดูจริง ๆ จะว่าไปแล้วเจ้าเองก็เป็ นเจ้านายทีโหดเหี’ยมคนหนึงเหมือนกัน ผู้หญิงอย่างนางอายุรุ่นราวคราวเดียวกับข้าแต่กลับมีรอยแผลเป็ นตามตัว มากมาย… แล้วนางยังมีแผลชํ’าในอีกตั’งเยอะด้วย ถ้าข้าไม่บังคับให้นางอยู่ใกล้ ๆ ให้ข้ารักษานางให้หายดี เกรงว่านางต้องดืมยาต้มไม่เว้นแต่ละวันทั’ง ๆ ทียังไม่แก่ แน่นอน”

อันทีจริงกงจี’ยอมรับความจริงทีว่าเจิ’งหนานเป็ นผู้หญิงได้ตั’งแต่แรกทีนางบอกเขา แล้วเพราะเขาเองก็ไม่ใช่คนโง่ถึงขนาดดูไม่ออก แต่เมือเขาเห็นผู้หญิงทีเขารัก ห่วงเจิ’งหนานขนาดนี’ก็อดไม่ได้ทีจะรู้สึกหึงเล็กน้อย

“ข้าก็มีรอยแผลเป็ นตามตัวเช่นกัน งั’นทําไมเจ้าถึงไม่เป็ นห่วงข้าบ้าง ?”

เจียงป่ าวชิงพลิกมือกอดกงจี’ “ใครบอกว่าข้าไม่ห่วงเจ้า ทุกครั’งทีข้าเห็นรอยแผล ของเจ้าก็รู้สึกปวดใจอยู่ตลอด นันแหละ หลังจากนี  ‘เป็ นต้นไปเจ้าต้องดูแลตัวเอง ให้ดี ๆ มิเช่นนั’นข้าคงทนไม่ไหวจริง ๆ”

กงจี’ฟังคําพูดของนางจนเขาเกิดความรู้สึกอยากเชือฟัง แต่แล้ว เขาก็นึกเรืองอะไร บางอย่างขึ’นมาได้และเลิกคิวพูดขึ ‘ ‘น “มิน่า วันนี’ไป๋ จีถึงดูแปลก ๆ ทั’งวัน แล้วยัง ถามข้าด้วยว่าหากน้องชายเปลียนเป็ นน้องสาวอย่างกะทันหัน ควรอยู่ร่วมกัน ยังไง”

กงจี’กับเจียงป่ าวชิงมองหน้ากันก่อนจะหัวเราะอย่างรู้กัน

……

หลังจากงานเลี’ยงชมดอกไม้ของจวนองค์หญิงเต๋อหลงจบลง เจียงป่ าวชิงก็ไม่ได้ ติดต่อกับทางฝังองค์หญิงเต๋อหลงอีก ราวกับว่าพวกนั’นละทิงเรืองทีต้องการใช้ ‘ เจียงป่ าวชิงเป็ นเครืองมือกระชับความสัมพันธ์อันดีกับตระกูลกงไปแล้ว

ทว่าวันทีแดดดีวันนี’ เจียงป่ าวชิงได้รับจดหมายเชิญไปทีจวนองค์หญิงเต๋อหลง ซึง นางครุ่นคิดอยู่สักครู่แล้วปฏิเสธไปตรง ๆ

ครั’งนี’องค์หญิงเต๋อหลงไม่ได้ส่งหมอหลวงมาบังคับกลาย ๆ อีกแล้ว เพียงแค่ฝาก ให้คนนํากล่องหนึงกล่องมาส่งทีจวนเท่านั’น

เมือเจียงป่ าวชิงเปิ ดดูก็พบว่าข้างในล้วนเป็ นเครืองประดับอันลํ’าค่า นางมองแม่ นมทีเป็ นคนนํากล่องมาส่งให้ แม่นมคนนั’นยิมอย่ ‘ างเคารพ “องค์หญิงท่านบอก ว่าให้สิงเหล่านี’เป็ นของรางวัลแก่แม่นางเจียง จะได้เอาไว้เป็ นสินสอดทองหมั’น หรือสินสมรสอะไรก็ได้จ้ะ”

อันทีจริงเจียงป่ าวชิงกับองค์หญิงเต๋อหลงไม่ได้มีมิตรภาพอันดีต่อกันมากนัก นาง จึงเลิกคิ’วขึ’นเล็กน้อย “ของขวัญนี’มีค่าเกินไปเจ้าจ้ะแม่นม”

แม่นมกลับยิมอย่ ‘ างมีความหมาย “องค์หญิงท่านบอกว่าแม่นางเจียงอย่าได้ ปฏิเสธเลย ของมีค่านีแหละทีคู่ควรกับสถานะของแม่นาง”

เจียงป่ าวชิงเดาว่ากงจี’จะต้องไปทําอะไรอีกแน่นอน นางจึงนําเรืองนี’ไปถามเขา ทว่าเขาเพียงแค่บอกอย่างเกียจคร้านว่าให้นางรับไว้ ช่วงนี’เขาทํางานด้านมืดแทน ฮ่องเต้ ฉะนั’นไม่แปลกถ้าหากว่าคนทีได้รับข่าวสารไวอย่างองค์หญิงเต๋อหลงจะรู้ อะไรบางอย่าง

เจียงป่ าวชิงจึงรับไว้อย่างวางใจ

ณ ตอนนี’ เมือรวมทรัพย์สมบัติและสิงของลํ’าค่าต่าง ๆ ทีกงจี’ส่งมาให้ในตอนทีเขา มอบสินสอดทองหมั’นเมือไม่กีวันก่อน รวมกับของทีได้มาจากหลาย ๆ ตระกูล

แล้ว เจียงป่ าวชิงคํานวณคร่าว ๆ และพบว่าทรัพย์สมบัติทีนางมีในตอนนี’เป็น จํานวนมากมายมหาศาล

กงจี’ใจจดใจจ่ออยากรีบแต่งเจียงป่ าวชิงเข้าเป็ นภรรยาโดยเร็ว และภายในวันดี สามวันทีหอดูดาวหาให้ในตอนนั’น เขาเลือกวันทีทีจะมาถึงเร็วทีสุด… นันก็  คือ เดือนหน้า

พฤติกรรมทีกงจี’แสดงให้ผู้อืนเห็นในช่วงนี’คือ——ไม่ว่าเขาจะทําอะไรก็ดูมี ความสุขเป็ นพิเศษไปเสียทุกอย่าง

ไป๋ จีรู้สึกอิจฉาเมือได้เห็น ชีวิตครึ งแรกของนายท่านของพวกเขามีแต่ความโดด เดียวและลําบากมากกว่าสิบปี ในทีสุดก็มีหญิงทีนายท่านชอบพอและพวกเขา กําลังจะจูงมือเข้าประตูวิวาห์ใช้ชีวิตชัวชีวิตนี  ‘ไปด้วยกัน นีเป็ นเรืองทีทําให้ผู้คน รอบข้างมีความสุขไปด้วย

ทว่ากงจี’สุขใจมากเพียงใด ผู้คนของตระกูลกงทีมองว่าเขาเป็ นเหมือนหนามยอก อกก็ยิงเป็ นทุกข์เท่  านั’น

อย่างเช่นบ้านสองของตระกูลกง

เดิมทีกงหว่านคิดจะไปสร้างปัญหาทีบ้านเจียงป่ าวชิงก่อนวันงานแต่งงาน แต่ หลังจากทีนางเห็นเผยหยู่เจ๋อทีจวนเจียง ทั’งหัวใจและในความฝันของนางก็มีแต่ เขาเพียงคนเดียว

ถึงขนาดทีเดิมทีนางมุ่งมันว่  าจะต้องแต่งเข้าไปในตระกูลสูงศักดิGให้ได้ แต่ตอนนี’ นางกลับไม่ได้กระตือรือร้นขนาดนั’นแล้ว และเมือไม่กีวันก่อนทีนางได้รับ เครืองประดับทีแสดงถึงความโปรดปรานจากองค์หญิงเต๋อหลง นางไม่ได้รู้สึกดี ใจอะไรและถึงกับต่อต้านเล็กน้อยด้วยซํ’า

โชคดีทีเรืองระหว่างแม่นางชิวเอ้อกับองค์ชายสามเกิดขึ’นในตอนหลังพอดี งาน เลี’ยงดูตัวกลาย ๆ นี’จึงล่มไปโดยสิ’นเชิง

อย่างไรก็ตาม กงหว่านรู้สึกเศร้ามาหลายวันแล้ว ไม่ว่าจะทําอะไรก็ไม่สามารถทํา ให้ตัวเองสดชืนได้

นางตกหลุมรักชายรูปงามคนหนึงแต่กลับไม่รู้ว่าจะเข้าใกล้เขาอย่างไร ไม่มีทางให้เริมเลย…

กงหว่านเอนหลังพิงพนักพิงเก้าอี’เอนข้างหน้าต่างเรือนอย่างเกียจคร้านและมอง สาวใช้ข้างนอกโปรยอาหารนกโดยทีมีลูกนกสองสามตัวกระโดดมาจิกอาหารอยู่ ตรงนั’น

นางไม่รู้ด้วยซํ’าว่ากงจิ’งเข้ามาตั’งแต่เมือไหร่

“พี ช่วงนี’พีดูเหมือนไม่สนใจทําอะไรเลย พีเป็ นอะไรรึ ?” กงจิ’งนังลงข้างกง  หว่านแล้วถามเสียงเบาอย่างลองเชิง “ข้าคิดว่าพีดูเหมือนคนทีป่ วยเป็ นโรครักเลย นะ”