แม่สาวเข็มเงิน - ตอนที่ 542 : โอกาส

โดยปกติหากว่ากงจิ’งพูดจาเช่นนี’ กงหว่านจะกวาดสายตามองอีกฝ่ ายอย่างไม่ใยดี หรือไม่ก็ยิมงดงามแล้วพูดจาเหน็บแนม ‘ “น้องสาว นีเจ้ากลัวว่าตัวเองจะเริมมี ความรักล่ะสิ ?”

แต่ในตอนนี’กงหว่านกลับไม่สะทกสะท้านและยังถอนหายใจราวกับมีเรือง กลุ้มใจมากมายอย่างนั’น

กงจิ’งนําพัดทรงกลมมาปิ ดปาก แม้นางจะแสดงความตกตะลึงออกมาทางสีหน้า แต่มุมปากของนางทีอยู่หลังพัดกลับยกยิม’

เสน่ห์ในแบบทีเผยหยู่เจ๋อมีช่างมีอิทธิพลต่อจิตใจของหญิงสาวนัก เขาเปรียบ เหมือนชายในฝันของสาว ๆ นับไม่ถ้วนในเมืองหลวง

ช่างน่าอัศจรรย์จริง ๆ!

วันนั’น ตั’งแต่ทีนางรู้ว่ากงหว่านมีใจให้กับเผยหยู่เจ๋อ นางก็มักพูดถึงเขาต่อหน้ากง หว่านทั’งอย่าง ‘ตั’งใจ’ และ ‘ไม่ตั’งใจ’ เสมอ ซึงตลอดหลายวันมานี’ผลลัพธ์ นั’นไม่แย่เลย เพราะกงหว่านค่อย ๆ หลงเผยหยู่เจ๋อมากขึ’นเรือย ๆ

กงจิ’งพูดด้วยสีหน้าตกใจ “พี หรือว่าเป็ นเรืองจริง ชายทีพีโปรดปรานคือคุณชาย เผยคนนั’นรึ ?”

กงหว่านเก็บท่าทีโศกเศร้าเสียใจก่อนจะพูดออกมาอย่างเย่อหยิง “ก็ใช่สิ! นอกจากเขาแล้ว คนธรรมดาในโลกนี’จะมาอยู่ในสายตาข้าได้ยังไงกันล่ะ ?”

พูดจบ นางกลับมาหงอยเหงาเซืองซึมดังเดิม “แต่ข้าคิดถึงเขาแล้วจะมีประโยชน์ อะไร… คุณชายเผยไม่รู้จักข้าด้วยซํ’า”

กงจิ’งยิมน้อย ๆ ‘ “อ้อ ทีแท้พีก็กําลังกลุ้มใจเรืองนี’นีเอง ทําไมไม่บอกข้าให้เร็วกว่า นี’ล่ะ ?”

กงหว่านเงยหน้าขึ’นด้วยความสงสัยพลางมองสํารวจกงจิ’ง “ทําไม หรือว่าเจ้ามีวิธี

?”

กงจิ’งยิม’

เมือกงหว่านเห็นว่ากงจิ’งเหมือนไม่ได้มาเพือแค่พูดคุยเฮฮา แสงแห่งความหวังก็ เปล่งประกายเต็มอยู่ในสองดวงตาของนาง “เจ้ามีวิธีจริง ๆ รึ ?!”

กงจิ’งชี’แนะกงหว่าน “พีลืมไปแล้วรึว่าพีสะใภ้ใหญ่ทีกําลังจะแต่งเข้ามาใน ครอบครัวเรานั’น พีชายนางเป็ นลูกศิษย์ของผู้เฒ่าหยุนไห่เหมือนคุณชายเผย”

เมือพูดถึงเจียงป่ าวชิง กงหว่านขมวดคิ’วอย่างทั’งเกลียดและเอือมระอา “ข้าไม่ อยากคบค้าสมาคมกับบ้านใหญ่ ทุกวันนี’ตั’งแต่กงจี’กลับมาเมืองหลวง เขาก็ทําลาย การค้าของครอบครัวเราไปมากมาย จนแม่ข้าบอกว่าจะลดเงินทีจะให้ข้าในเดือน หน้า!”

กงจิ’งใช้คําพูดหว่านล้อมให้หลงกล “ไม่ใช่ว่าข้าไม่รู้ว่าพีคิดยังไง แต่ตอนนี’ นี เป็ นวิธีเดียวทีเราจะเข้าไปสานสัมพันธ์กับคุณชายเผยได้ ข้ารู้ว่าพีไม่อยาก

เกียวข้องกับบ้านใหญ่ ข้าเองก็ไม่อยากเหมือนกันนันแหละ เหอะ! หายหัวหายตัว  ไปตั’งหลายปี แล้วข้างนอกก็เต็มไปด้วยอันตรายแต่ก็ยังอุตส่าห์กลับมาได้อย่าง สบายดี เมือนึกถึงเรืองนี’ข้ารู้สึกแค้นใจมาก… แต่ตอนนี’ ยังไงเราก็ต้องใช้ ประโยชน์จากคนของตระกูลเจียงเพือทําความรู้จักกับคุณชายเผย มันเป็ นการทํา เพือพวกเราเองซึงข้าว่ามันคุ้มนะพี”

เมือกงหว่านนึกถึงเผยหยู่เจ๋อทีมีท่าทางสง่าในแบบของคุณชายผู้โดดเด่นคนนั’น นางก็รู้สึกว่าหัวใจของตัวเองรุ่มร้อนขึ’นจึงพยักหน้าในทีสุด “ทีเจ้าพูดมาก็มี เหตุผล แต่เราจะใช้ประโยชน์จากคนของตระกูลเจียงยังไง ?” กงหว่านขมวด คิ’วอย่างนึกรังเกียจ “วงศ์ตระกูลแบบนั’น การติดต่อกับพวกเขาเป็ นการยกพวก เขาให้สูงขึ’น”

กงจิ’งแสดงท่าทางอ่อนแอออกมา “ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ข้าแค่เสนอความคิด เห็นให้พีก็เท่านั’น เพราะถึงยังไง พีก็ฉลาดกว่าข้ามากอยู่แล้ว”

นีก็คือกฎการเอาตัวรอดของกงจิ’ง ทีทําให้ตัวเองไม่เคยดูเหมือนว่าฉลาดกว่ากง หว่าน

เมือกงหว่านได้รับการชี’แนะจากกงจิ’ง นางก็มีชีวิตชีวาขึ’น นางมองกงจิ’งทีกําลัง ก้มหน้าแกว่งพัดเบา ๆ แล้วหัวเราะออกมา

ไม่ใช่ว่านางไม่รู้ว่าน้องสาวคนนี’มีความคิดเจ้าเล่ห์อยู่ในใจ แต่อีกฝ่ ายแค่ไม่กล้า แสดงออกว่าตัวเองเจ๋งกว่านางก็เท่านั’น

แต่อย่างไรก็ตาม นางไม่ได้ไม่ชอบการกระทําแบบนี’ของกงจิ’ง เพราะคนเจ้าเล่ห์ อย่างกงจิ’ง มีหรือจะไม่คิดว่าตัวเองยอดเยียมกว่าใคร ๆ นีนางก็แค่ไม่กล้าพูด ออกมาตรง ๆ เท่านั’น

แม้นางกับกงจิ’งจะทําตัวเป็ นพีน้องกัน แต่นางไม่ต้องการให้กงจิ’งมีความสัมพันธ์ ลึกซึ’งกับนาง นางแค่ต้องการผู้ติดตามทีเชือฟังก็เท่านั’น

เมือกงหว่านมีชีวิตชีวาขึ’น มื’อกลางวันนางกินข้าวเพิมหนึงถ้วยจนสาวใช้ดีใจและ พูดขึ’นอย่างต่อเนือง “ในทีสุดคุณหนูก็มีชีวิตชีวาแล้ว ช่วงนี’หมอต่างก็ร้อนใจ มากเลยเจ้าค่ะ”

กงหว่านยิมหวาน ‘ “เจ้าไปรายงานท่านแม่ว่าข้าขออภัยทีทําให้นางต้องเป็ นห่วง แต่ช่วงนี’ข้าต้องการออกไปเทียวเล่นผ่อนคลายจิตใจสักหน่อย เจ้าไปทีเรือนของ ท่านแม่แล้วหยิบป้ายห้อยเอวกลับมาให้ข้าหน่อย”

สาวใช้ไปทําตามคําสัง กงหว่านทําตามแผนของตัวเองและเผยรอยยิมบาง ๆ ‘ ประมาณว่านางทําสําเร็จแน่ ๆ ออกมาให้เห็น

…

ตอนบ่าย กงหว่านออกจากจวนไปพร้อมป้ายห้อยเอวทีคุณหญิงเหวินเคยให้ไว้

นางทราบทีตั’งบ้านตระกูลเจียงแล้ว วันนี’จึงตั’งใจไปหาร้านอาหารทีสามารถ มองเห็นภายนอกได้ นางต้องการเฝ้าเส้นทางกลับจากจวนผู้เฒ่าหยุนไห่ไปทีบ้าน ตระกูลเจียง

แต่เมือขึ’นมาบนชั’นสอง กงหว่านพบว่าหลีอันหรู คุณหนูจากตระกูลสํานักศึกษา ชั’นสูงจี’จิวอยู่ทีนีด้วยเช่นกัน

หลีอันหรูเองก็เห็นกงหว่านและกงจิ’งเช่นกัน นางยกถ้วยชาขึ’นด้วยใบหน้ายิมแย้ม ‘ เพือเป็ นการทักทาย “คุณหนูกงสองและคุณหนูกงสามก็มาทีนีเช่นกันรึ ?”

แน่นอนว่ากงหว่านจะไม่บอกอีกฝ่ ายว่าตัวเองมาดักรอดูเจียงหยุนชานไปจวนผู้ เฒ่าหยุนไห่

หลีอันหรูเองก็จะไม่บอกกงหว่านกับกงจิ’งเช่นกันว่าวันนี’นางมาดักรอพบเจียง หยุนชาน

ดังนั’น หลีอันหรูและกงหว่านกับกงจิ’ง ทั’งสองฝ่ ายมีความคิดเหมือนกันคือเตรียม ดักรอคนคนเดียวกันอยู่ในร้านอาหารเดียวกัน

ช่างบังเอิญจริง ๆ!

ถึงอย่างไรอัตราความสําเร็จก็ยังคงขึ’นอยู่กับว่าพวกนางจะมองเห็นได้ทันการหรือ ช่างสังเกตมากเพียงใด เพราะบางครั’งเจียงหยุนชานก็ขีม้า บางครั’ งก็นังมาในรถม้า

ตอนทีเขานังรถม้า เป็ นการยากทีจะมองดูว่  านันใช่  รถม้าของจวนเจียงหรือไม่ หรือไม่ก็ถ้าเขาขีม้าออกมาด้วยความเร็ว พวกนางจะเรียกเขาไว้ได้ทันหรือเปล่าก็ ยังไม่รู้เลย

ทว่ากงหว่านมีความมันใจเต็มเปี ยมว่  าจะเข้าหาเจียงหยุนชานได้ไม่ยาก ซึงความ มันใจของนางมาจากสถานะของนาง

ในเมือนางเป็ นน้องสาวสามีในอนาคตของเจียงป่ าวชิง ถึงยังไงคนเป็ นพีชายอย่าง เจียงหยุนชานก็ควรเอาใจน้องสาวของสามีในอนาคตของน้องสาวตัวเอง

เมือถึงตอนนั’น นางจะไม่บอกไปตรง ๆ ว่านางมาเพืออยากสานสัมพันธ์กับเผยหยู่ เจ๋อ เจียงหยุนชานจะได้ไม่ตกใจจนหนีไปเสียก่อน และป้องกันมิให้คุณชายเผย คิดว่านางเป็ นผู้หญิงทีไม่เรียบร้อย

นางวางแผนไว้หมดแล้ว โดยแผนของนางคือนางจะบอกเจียงหยุนชานว่าตนเอง เล่าเรียนวิชาอย่างตั’งใจและเขียนบทความขึ’นมาบทความหนึง แต่ไม่มีอาจารย์ทีมี ชือเสียงมาชี’แนะจึงอยากขอให้เจียงหยุนชานช่วยดูบทความให้หน่อย

นีล่ะ ถ้านางค่อย ๆ ดําเนินการตามลําดับทีละขั’นไปเรือย ๆ อย่างอดทน คุณชาย เผยก็น่าจะกลายเป็ นลูกไก่ในกํามือนางได้ไม่ยากไม่ใช่รึ

กงหว่านรู้สึกสบายใจอย่างมาก

ส่วนหลีอันหรู นางเพียงแค่อยากหาโอกาสรู้จักกับเจียงหยุนชานอย่างเป็ นทางการ ก็เท่านั’น แม้ตอนนี’นางจะยังไม่ได้คิดว่ามารอเจอเขาเนืองในโอกาสอะไร แต่ โอกาสก็คือโอกาส รอตอนทีโอกาสมาถึง เพียงแค่พลิกแพลงไปตามสถานการณ์ ก็น่าจะไม่ยาก

นับว่าหลีอันหรูกับสองพีน้องกงหว่านและกงจิ’งโชคดีอยู่พอสมควร พวกนางรอ จนได้พบกับเจียงหยุนชานจริง ๆ

อีกทั’งสวรรค์ยังประทานโอกาสอันดีให้กับพวกนาง ถนนด้านนอกค่อนข้างแออัด ความเร็วในการขีม้าของเจียงหยุนชานจึงจัดว่าค่อนข้างช้าอยู่

กงหว่านมองกงจิ’งเล็กน้อย

กงจิ’งรีบก้มหน้าและโยนผ้าเช็ดหน้าของตัวเองออกไปข้างนอก จากนั’นก็ส่งเสียง ด้วยท่าทางตืนตระหนกว่า “อ๊ะ! ผ้าเช็ดหน้าข้า”

ผ้าเช็ดหน้าทีมีกลินหอมจาง ๆ ร่วงหล่นลงมา เจียงหยุนชานเลือกทีจะ… ควบม้า หลบหลีกไปด้านข้างเพือทีผ้าเช็ดหน้าของหญิงสาวจะได้ไม่ตกลงบนหลังม้าของ เขา

หลีอันหรูมองดูกงจิ’งทีโยนผ้าเช็ดหน้าออกนอกหน้าต่างอย่างนึกสนุก นางมอง ปฏิกิริยาของเจียงหยุนชานแล้วอดหัวเราะไม่ได้

เนืองจากเสียงหัวเราะค่อนข้างเบิกบานเกินไป เจียงหยุนชานจึงเงยหน้ามองขึ’นมา โดยไม่รู้ตัว

หลีอันหรูรู้สึกลิงโลดในใจ นีโอกาสของนางมาแล้วไม่ใช่รึ…? โอกาสมีไว้สําหรับคนทีพร้อมจริง ๆ!

หลีอันหรูตัดสินใจอย่างรวดเร็ว นางรีบโบกมือแล้วพูดขึ’นยิม ๆ ‘ “คุณชายเจียง ข้า คือเพือนของป่ าวชิง แซ่หลี ช่วงนี’ป่ าวชิงสบายดีไหมจ๊ะ ?”

เพือนของน้องสาว แซ่หลีงั’นรึ ?

เจียงหยุนชานรู้ว่านางคือใคร นางคือแม่นางหลีหรือหลีอันหรูในข่าวลือทีดู เหมือนจะสนใจเขาเล็กน้อยคนนั’นใช่ไหม

เจียงหยุนชานพยักหน้าให้หลีอันหรูอย่างมีมารยาท “ป่ าวชิงกําลังเตรียมตัว แต่งงานอยู่ทีบ้าน นางสบายดี”

ไม่มีคําพูดอืนใดออกจากปากเขาอีก “…” หลีอันหรูรู้สึกชืนชมการรับมือของเจียงหยุนชานจริง ๆ

โดยทัวไปแล้วอีกฝ่ ายควรขึ  ‘นมาพูดคุยกันสักเล็กน้อยหรือบอกอย่างมีมารยาทว่า “ยินดีต้อนรับเจ้ามาเทียวทีบ้าน” อะไรทํานองนั’นไม่ใช่หรือไง แล้วทําไมเจียง หยุนชานคนนี’ถึงค่อนข้างเงียบเช่นนี’ล่ะ

แต่น่าแปลก เพราะนีกลับเป็ นการทําให้นางรู้สึกสนใจเขามากยิงขึ  ‘น