แม่สาวเข็มเงิน - ตอนที 521 : เหตุใดไม่ทะนุถนอมตั'งแต่แรก

ตอนที 521 : เหตุใดไม่ทะนุถนอมตั’งแต่แรก เช้าวันต่อมาประตูจวนเจียงถูกหลินรุ่ยหลานหรือองค์ชายหย่งชินเคาะเสียงดัง ตั’งแต่เช้าตรู่

คนเฝ้าประตูของจวนเจียงไม่รู้จักองค์ชายหย่งชิน เมือเห็นชายวัยกลางคนทีรูปร่าง สูงใหญ่ขีม้ามาคนเดียวโดยไม่พกจดหมายเยียมเยือนและผู้ติดตามมาด้วย เอาแต่ ตะโกนว่า “แม่นางเจียงของพวกเจ้าอยู่ไหน ?!” และต้องการบุกเข้ามาใน จวน ท่าทางเช่นนี’เป็ นใครบ้างจะไม่กลัว

แน่นอนว่าคนเฝ้าประตูพยายามห้ามองค์ชายหย่งชินอย่างสุดความสามารถ แต่ ขณะนี’องค์ชายหย่งชินร้อนใจมาก เขาสะบัดแส้ม้าข่มขู่และเกือบมีเรืองกับผู้คุ้ม กันบ้านของจวนเจียงอยู่แล้ว แต่บังเอิญว่าเมือคืนกงจี’อยู่จัดการธุระในวัง เช้ามา เขากลับออกมาจากในวังอย่างเอ้อระเหยและนึกอยากถือโอกาสไปดูเจียงป่ าวชิง คนรัก แม้ไม่เห็นหน้าอีกฝ่ ายก็ไม่เป็ นไร ขอเพียงแค่ได้เดินรอบ ๆ ประตูจวนเจียง ก็พอใจแล้ว

เขาวนเวียนอยู่แถวนั’นและเจอกับองค์ชายหย่งชินทีกําลังมุ่งไปยังจวนเจียงอย่าง บ้าคลังพอดี

กงจี’ขมวดคิ’วพลางกระโดดลงจากหลังม้าและชักดาบออกจากฝักไปขวาง ตรงหน้าเพือห้ามองค์ชายหย่งชิน “องค์ชายจะทําอะไรขอรับ ?”

“หลีกไปซะข้ามีธุระ!” องค์ชายหย่งชินพูดอย่างรีบร้อน

แต่กงจี’เอือยเฉือยมาก “องค์ชายจะมีธุระสําคัญมากเพียงใดก็ไม่ควรวิงโร่  มาที จวนของว่าทีเจ้าสาวข้าตั’งแต่เช้าตรู่เช่นนี’นะขอรับ” เขามองซ้ายมองขวาแล้ว หัวเราะอย่างเย็นชา “หึ ๆ แล้วองค์ชายยังไม่ได้พาองครักษ์มาด้วยเลยสักคน คน ทีรู้ก็จะบอกว่าองค์ชายมีธุระ แต่คนทีไม่รู้ ไม่แน่พวกเขาอาจสร้างเรืองอะไรสัก อย่างขึ’นมาก็ได้”

องค์ชายหย่งชินร้อนใจจนถึงกับอดถลึงตาอย่างโกรธแค้นไม่ได้ “ข้าอายุขนาดนี’ แล้ว ใครยังจะมามัวสร้างเรืองกัน! เจ้าหนุ่มตระกูลกง ยามปกติข้าปฏิบัติต่อเจ้า เป็ นอย่างดี ตอนนี’เจ้าก็ควรปฏิบัติต่อข้าดี ๆ เช่นกัน หลีกไป!”

กงจี’ขมวดคิ’ว “เอาล่ะองค์ชาย ข้ารู้ว่าท่านร้อนใจ สภาพสังคมเช่นนี’ไม่ง่ายเลย สําหรับสตรี ข้ารู้ว่าท่านไม่ได้กําลังทําในสิงทีต้องละอายแก่ใจ แต่ข้าต้องปกป้อง ว่าทีเจ้าสาวของข้าเป็ นอย่างดี เรืองอะไรกันทีทําให้ท่านร้อนใจจนถึงกับต้องการ จะบุกเข้าไปเช่นนี’——”

เขาหยุดชะงักก่อนเอ่ยสังคนเฝ้าประตูเหมือนชี’นิ’วสังคนใช้บ้านตัวเอง “เจ้าไป รายงานคุณชายใหญ่ของพวกเจ้าว่าข้ากับองค์ชายหย่งชินมา”

แน่นอนว่าคนเฝ้าประตูรู้จักกงจี’ เมือได้ยินว่าคนทีดูบุ่มบ่ามชัวร้ายนี  ‘คือองค์ชาย หย่งชิน แน่นอนว่าพวกเขาไม่กล้าเฉยเมย รีบเช็ดเหงือบนหน้าผากแล้วกุลีกุจอเข้า ไปแจ้งในจวนทันที

องค์ชายหย่งชินถลึงตาใส่กงจี’อีกครั’ ง “เหอะ! บอกต่อกันเป็ นชั’น ๆ เช่นนี’ ชักช้า นัก!”

กงจี’มีท่าทีสงบ เขาแกว่งดาบในมือวนรอบ ๆ ดอกไม้อย่างสบายใจ “จวนเจียง ไม่ได้ใหญ่เหมือนจวนองค์ชายของพวกท่าน และไม่ได้มีกฎระเบียบทีมี ข้อบกพร่องมากมายเหมือนจวนองค์ชายของพวกท่านเช่นกัน แน่นอนว่าทีนีเรา ทําอะไรรวดเร็วมากพอทีจะทําให้ไม่ถือว่าเสียเวลามากจนเกินไป องค์ชาย ท่าน อย่าได้มีความคิดอืนเลย มีข้าอยู่ทีนีตอนนี’ แน่นอนว่าข้าจะไม่ปล่อยให้ท่านบุก เข้าไปในจวนเจียงอย่างแน่นอน”

องค์ชายหย่งชินโกรธหัวฟัดหัวเหวียง แต่กงจี’กลับยังคงมีท่าทีดึงดันทีจะอยู่เฝ้าเขา คนเป็ นองค์ชายอย่างเขาทําได้เพียงรู้สึกสูญเสียความมันใจและต้องรอคอยทั  ‘งทียัง เดือดดาลอยู่ทีนัน

โชคดีทีพวกพ่อบ้านประจําจวนและเหล่าสาวใช้ของจวนเจียงทํางานกันอย่าง รวดเร็ว ผ่านไปไม่นานเจียงหยุนชานก็ออกมาต้อนรับทั’งสองคนอย่างเร่งรีบ เดิม ทีเขาเตรียมตัวไปรําเรียนทีจวนผู้เฒ่าหยุนไห่แล้ว แต่ตอนทีสาวใช้มารายงานเขา ว่าองค์ชายหย่งชินกับแม่ทัพกงมา เขายังคิดว่าตัวเองฟังผิดอยู่เลย

เจียงหยุนชานพาทั’งสองคนไปทีห้องโถง ตอนนี’เจียงป่ าวชิงก็ทราบแล้วเช่นกันว่า ทั’งสองมา นางจึงเร่งแต่งตัวให้เหมาะสมและออกมาพบแขก

กงจี’นังลงบนเก้  าอี’ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์และยกถ้วยชาขึ’นจิบด้วยท่าทางสง่าเช่น เคย เมือเขาเห็นเจียงป่ าวชิงออกมาก็เงยหน้าขึ’นมองนาง

เจียงป่ าวชิงมีสีหน้าประหลาดใจ บนใบหน้าของนางเต็มไปด้วยคําถามประมาณ ว่า “เจ้ากําลังทําอะไร…?”

ไม่รอให้กงจี’เปิ ดปากพูด องค์ชายหย่งชินพูดขึ’นอย่างร้อนใจ “แม่นางเจียง เจ้ารีบ ตามข้าไปทีจวน ตั’งแต่ทีพระชายาของข้ารู้ว่าตัวเองตั’งครรภ์นางก็ยอมทาน อะไรบ้างแล้ว แต่กลับยังไม่ยอมสนใจข้า ตอนเช้าของวันนี’ข้าเห็นว่านางอาเจียน อย่างทรมาน ข้าสงสารนางมากแต่ไม่รู้จะทํายังไงดี ข้าจึงมาขอให้เจ้าช่วยตามไปดู นางหน่อยเพราะนางเชือถือเจ้ามาโดยตลอด”

ทีแท้ก็เพราะเรืองแพ้ท้องของพระชายานีเอง

เจียงป่ าวชิงมององค์ชายหย่งชินพลางคิดในใจ ‘หึ! ตอนนี’รู้จักร้อนใจแล้วสิ ถ้ารู้ ว่าจะเป็ นแบบนี’แล้วทําไมถึงไม่ทะนุถนอมพระชายาของตัวเองตั’งแต่แรกล่ะ’

กงจี’มองดูอยู่ด้านข้าง แม้เจียงป่ าวชิงของเขาจะไม่ได้พูดอะไรสักคําแต่ประโยคที อีกฝ่ ายพูดแขวะอยู่ในใจก็แทบจะเขียนอยู่บนใบหน้าของนางอย่างชัดเจน โดยเฉพาะสายตาเอือมระอาทีนางมีต่อองค์ชายหย่งชินนั’นเป็ นทีเข้าใจได้โดยไม่ ต้องพูดออกมา

แต่แขวะไปก็เท่านั’น เพราะพระชายาเป็ นสตรีมีครรภ์ในวัยสูงอายุ ประกอบกับยัง มีปัญหาเกียวกับอารมณ์ อาหาร และอืน ๆ ในช่วงก่อนตั’งครรภ์ด้วย จะเป็ นเรืองที เหมาะสมกว่าถ้าหากว่านางไปตรวจดูอีกครั’ง

เจียงป่ าวชิงไม่ได้ปฏิเสธคําขอขององค์ชายหย่งชิน “ได้เจ้าค่ะ ข้าน้อยจะให้คน เตรียมรถม้าเดีAยวนี’เจ้าค่ะ”

องค์ชายหย่งชินไม่พอใจเล็กน้อย “แม่นางเจียง เจ้าขีม้าไม่เป็ นรึ ?”

กงจี’วางแก้วชาทีถืออยู่ในมือลงบนโต๊ะจนเกิดเป็ นเสียงแกร๊กเบา ๆ พลางพูดด้วย สีหน้าราบเรียบ “องค์ชาย นีท่านหมายความว่ายังไง ป่ าวชิงของข้าเป็ นหญิงสาว งดงามหยาดเยิม ท่ ‘ านจะปล่อยให้นางตามท่านไปโดยขีม้าอย่างบ้าคลังในเมือง  หลวงอย่างนั’นหรือขอรับ ?”

“…” องค์ชายหย่งชินชะงัก เขาขมวดคิ’วอย่างรังเกียจ “เจ้าช่างเป็ นคนทีชวนให้ ผู้คนเอือมระอาจริง ๆ เลยนะ”

ตั’งแต่เช้าวันนี’ เจ้าหนุ่มกงจี’ทําตัวเป็ นศัตรูกับเขามาตลอด นีทําให้องค์ชายหย่งชิน โกรธมาก

เจียงหยุนชานคิดในใจ ‘คุณชายกงปกป้องป่ าวชิงขนาดนี’ หลังจากทีป่ าวชิงแต่ง ออกไปแล้วนางคงไม่ได้รับความทุกข์ยากอย่างแน่นอน’

……

ตลอดทาง องค์ชายหย่งชินรู้สึกไม่ชอบหน้ากงจี’มากขึ’นเรือย ๆ เขาเชิญเจียงป่ าว ชิงไปตรวจอาการพระชายาทีจวน แล้วเจ้าหนุ่มกงจี’นีมันจะตามไปทําไม

กว่าเขาจะเร่งให้รถม้าเคลือนทีได้เร็วขึ’นนั’นไม่ง่ายเลย แม่นางเจียงยังไม่พูดอะไร แต่เจ้าเด็กบ้ากงจี’กลับขมวดคิ’วด้วยท่าทางอยากฆ่าคนและสังให้คนบังคับรถม้า ชะลอให้ช้าลง ทั’งยังบอกอีกว่า “องค์ชายรู้สึกเป็นห่วงพระชายาของท่าน แน่นอนว่าข้าเองก็รู้สึกเป็ นห่วงป่ าวชิงของข้าเช่นกัน”

เขาชักมีนํ’าโหมากขึ’นเรือย ๆ!

ดูก็รู้ว่าเด็กสาวอย่างเจียงป่ าวชิงนั’นร่างกายแข็งแรงมาก นังในรถม้าเร็วทีโคลง  นิดเคลงหน่อยคงไม่เป็ นไร แต่พระชายาของเขาตั’งครรภ์อยู่และในขณะนี’กําลังแย่ นีมันเหมือนกันทีไหนกันเล่า!

เมือมาถึงจวนองค์ชาย องค์ชายหย่งชินก็ใกล้จะควบคุมตัวเองไม่ได้ เขาอยากมี เรืองกับกงจี’เต็มทน “เอาล่ะ แม่นางเจียงต้องเข้าไปรักษาพระชายาของข้าแล้ว เจ้า ส่งนางทีนีและรีบกลับไปซะ!”

องค์ชายหย่งชินไล่กงจี’อย่างออกนอกหน้า

กงจี’เงยหน้าขึ’นส่งสายตาเยือกเย็นให้องค์ชายหย่งชินพลางกดเสียงพูดให้เบาลง “องค์ชาย เนืองด้วยท่านให้ความสําคัญกับพระชายามากกว่าทุกสิงในตอนนี’ จึง

ทําให้ท่านลืมนึกถึงคนอืน แต่ข้าเองก็เป็ นห่วงว่าทีเจ้าสาวของข้าเช่นกัน ถ้าหาก ว่าท่านไม่ให้ข้าเข้าไปกับท่านในวันนี’ หลังจากวันทีป่ าวชิงแต่งงานกับข้าแล้ว ท่านก็อย่าแม้แต่จะคิดให้นางมาปรากฏตัวในจวนของท่านอีกเลย”

นีแสดงให้เห็นว่าอีกฝ่ ายไม่เชือใจเขา!

องค์ชายหย่งชินกริ’วหนักจนถึงกับต้องสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขาพยายามอดกลั’น แรงกระตุ้นทีอยากจะด่าอีกฝ่ ายไว้และไม่สนใจกงจี’อีก และหันหลังรีบเดินเข้าไป ในจวนอย่างรวดเร็ว

แน่นอนว่ากงจี’เองก็เดินตามเจียงป่ าวชิงเข้าไปในจวนองค์ชายเช่นกัน

เจียงป่ าวชิงมององค์ชายหย่งชินโมโหจนใกล้จะเป็ นบ้าแต่กลับต้องพยายาม ควบคุมตัวเอง แล้วมองชายคนรักทีเดินอยู่ข้าง ๆ อย่างช้า ๆ ด้วยท่าทางของผู้สูง ศักดิGและอดไม่ได้ทีจะชืนชมเขาอยู่ในใจ

เมือเข้ามาทีเรือนหลักของพระชายาก็เห็นหลินยู่หยุนยังปรนนิบัติพระชายาอยู่ใน เรือน นางกําลังกล่อมให้พระชายาซดนํ’าต้มไก่ผสมสมุนไพรด้วยนํ’าเสียง

อ่อนโยน

ครั’งนี’ผู้สืบทอดอย่างหลินยู่ถิงอยู่ด้วยเช่นกัน เขาถือผลไม้เชือมอยู่ตรงหน้าเตียง ของพระชายาและเอาใจช่วย อยากให้พระชายาทานอาหารให้มาก ๆ

ช่วงเวลาทีองค์ชายหย่งชินเห็นพระชายา ดวงตาเขาเป็ นประกายทันที เขาก้าวไป ข้างหน้า ต้องการจับมือของพระชายาทีวางอยู่ข้างเตียง “ฉินฉิน ข้าเชิญเจียงป่ าว ชิงกลับมาแล้ว ร่างกายของเจ้าดีขึ’นหรือยัง ?”