โคตรพยัคฆ์โลกาวินาศ【之全能大師 】 - ตอนที่ 50

โคตรพยัคฆ์โลกาวินาศ Ep.50 – เสี่ยวไป๋อยากดูดี

เครือข่ายนักล่าเงินรางวัล เป็นสมาคมที่ออกแบบมาเพื่อตามล่ากลุ่มองค์กรมืด ในขณะเดียวกัน ทางเครือข่ายจะมีการลงทะเบียนอาชญากรไว้หลายหมื่นคน เก็บรวมรวบภาพ , ส่วนสูง , มวลกาย ฯลฯ

อุปกรณ์สื่อสารของพวกเขาเป็นสิ่งที่มีประสิทธิภาพเป็นอย่างมาก มันสามารถสแกนพื้นที่โดยรอบได้ และหากมีอาชญากรปรากฏตัวขึ้นภายในระยะ 100 เมตร ตัวเครื่องก็จะทำการแจ้งเตือนทันที

อันที่จริง ถึงแม้ว่าคุณจะไม่ได้เป็นนักล่าเงินรางวัล แต่คุณก็สามารถดาวน์โหลดซอฟต์แวร์พิเศษตัวนี้ลงในอุปกรณ์สื่อสารของตัวเองได้เช่นกัน อย่างน้อยหากพบอาชญากร คุณก็จะสามารถซ่อนตัวหรือหลบเลี่ยงให้ห่างจากพวกเขา

มันคือซอฟต์แวร์ที่แทบทุกคนต่างก็มี

อย่างไรก็ตาม อุปกรณ์สื่อสารในปัจจุบันของฉินเฟิงไม่สามารถทำสิ่งเหล่านี้ได้ แต่เขายังมีระบบแจ้งเตือนระดับท็อปของรถศึกล่องเวหา ดังนั้นหากดาวน์โหลดมันมา ก็จะสามารถสแกนหาอาชญากรได้เลยในระยะหนึ่งกิโลเมตร

“ช่างเถอะ ยังไม่ต้องโหลดหรอก ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรเกิดขึ้น ก็แค่ออกไปซื้อเสือผ้าซักตัวสองตัวเท่านั้นเอง!”

ฉินเฟิงลุกจากเตียง บิดขี้เกียจเล็กน้อย สวมเสื้อตัวเดิมที่เขาใส่ก่อนหน้านี้ แต่กลับรู้สึกว่ามันแน่นขึ้นถนัดตา เพราะร่างกายของฉินเฟิงมีมวลกล้ามเนื้อมากขึ้นยิ่งกว่าในครั้งก่อน

แต่ฉินเฟิงก็ไม่ใส่ใจอะไรกับมันอยู่แล้ว

“เสี่ยวไป๋ ฉันจะออกไปข้างนอก แกจะนอนรออยู่ที่บ้านรึเปล่า?” ฉินเฟิงถาม

เสี่ยวไป๋เดิมทีกำลังเล่นอยู่ในห้องใต้หลังคาอย่างมีความสุข แต่พริบตาที่ได้ยินคำพูดของฉินเฟิง มันก็ตอบสนองทันที ขนปุยตัวน้อยสับเท้าวิ่งลงมาอย่างบ้าคลั่ง สะบัดตัวส่ายหัวปฏิเสธอย่างรุนแรง ก่อนจะกระโดดเข้ามาในอ้อมอกของฉินเฟิง สื่อสารชัดเจนว่า

‘ไม่เอา จะไปด้วย!’

“ก็ได้ๆ”

ฉินเฟิงหยิบกระเป๋าเป้สะพายหลังขึ้นมาอีกครั้ง และหย่อนเสี่ยวไป๋ลงไป

รถล่องเวหาถูกจอดทิ้งไว้ที่ชั้นล่าง แม้จะอยู่ท่ามกลางกลุ่มรถยนต์หรูหรา แต่มันก็ยังโดดเด่นสะดุดตา อีกอย่างก็มีอยู่ไม่กี่คนเท่านั้นที่อาศัยอยู่ในพื้นที่เล็กๆแห่งนี้ พวกเขาเลยอดไม่ได้ที่จะยืนมองมัน

“ดูเหมือนว่าจะมีสมาชิกใหม่มาอยู่ที่นี่อีกแล้ว!”

“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเขาเป็นใคร เอาไว้ค่อยมาตรวจสอบดูทีหลังก็แล้วกัน!”

ฉินเฟิงไม่สนใจความคิดที่แตกต่างกันออกไปของคนเหล่านั้น เขาขึ้นไปในรถ และขับมุ่งหน้าสู่ย่านการค้าอย่างรวดเร็ว

นี่คือสถานที่ที่คนธรรมดาไม่สามารถเหยียบย่างเข้ามาได้ แม้ว่าจะไม่มีใครคอยห้ามปรามก็ตาม แต่ราคาของสินค้าทุกอย่างมันสูงลิ่วจนน่าหวาดกลัว หากพวกเขาไปสัมผัสโดนแล้วเกิดสกปรกขึ้นมา มันจะเป็นปัญหาใหญ่

ฉินเฟิงขับรถลงในพื้นที่จอด และทันใดนั้นสายตาของเขาก็ราวกับหยุดนิ่ง

“แอ๊!”

กระทั่งเสี่ยวไป๋ที่เห็นภาพตรงหน้าก็ยังต้องร้องอุทานออกมา

มองไปยังผู้หญิงร่ำรวยคนหนึ่งที่กำลังเดินถือเชือก คล้องคอสุนัขตัวใหญ่ที่ดูทรงพลังและสง่างาม

สายพันธ์โกลเด้นรีทรีฟเวอร์!

มันคือสัตว์เลี้ยงตัวใหญ่ที่ได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก ในช่วงเวลาที่โลกยังสงบสุข มันมีบุคลิกที่อ่อนโยนและใกล้ชิดกับมนุษย์ แต่หลังจากโลกถูกโจมตีโดยรอยแยกมิติ สัตว์เลี้ยงสามารถวิวัฒนาการได้ก่อนมนุษย์ ดังนั้น สัตว์เลี้ยงบางตัวเลยกลายเป็นแข็งแกร่งกว่าคนธรรมดาและมีความสามารถในการต่อสู้

อย่างสายพันธ์นี้ มันได้กลายเป็นสุนัขล่าเนื้อที่คอยรับหน้าที่ปกป้องเจ้านายตน คอยเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายหากเกิดรอยแยกมิติใหม่ปรากฏขึ้น

จนถึงทุกวันนี้ การฝึกฝนสัตว์ร้ายหรือสัตว์กลายพันธ์เอง ก็ได้กลายมาเป็นหนึ่งในอาชีพที่นิยม และยังมีคนอีกกลุ่มหนึ่งหันมาประกอบอาชีพ : ผู้ฝึกสัตว์

แน่นอน การจะวัดว่าพวกผู้ฝึกสัตว์แข็งแกร่งหรือไม่นั้น ล้วนขึ้นอยู่กับว่าสัตว์เลี้ยงของพวกเขาแข็งแกร่งมากแค่ไหน

สัญญาระหว่างฉินเฟิงกับเสี่ยวไป๋เองก็มีรากฐานมาจากอาชีพผู้ฝึกสัตว์นี่แหละ

“เห? ฉันมีความคิดดีๆแล้ว!”

ก่อนหน้านี้ ในหมู่คนธรรมดาทั่วไป การนำสัตว์เลี้ยงเดินเข้าไปในตลาดชุมชน เป็นเรื่องที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงการดึงดูดความสนใจได้ หากแต่ตอนนี้ มันต่างออกไป

นี่คือย่านคนรวย ดังนั้นการมีสัตว์เลี้ยงจึงเป็นเรื่องปกติ!

สิบนาทีต่อมา บนหลังของเสี่ยวไป๋ก็ถูกคล้องไว้ด้วยโซ่ ไม่เพียงเท่านั้น ตรงคอของมันยังผูกโบว์สีชมพู เวลานี้ไม่ว่าใคร ก็คงไม่คิดว่ามันจะเป็นสัตว์ร้ายระดับนายพล

นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เสี่ยวไป๋ได้เดินบนถนนแบบโต้งๆ มันรู้สึกตื่นเต้นสุดๆ เพียงแต่โซ่ที่คล้องทำให้มันรู้สึกไม่สบายตัวเล็กน้อย แต่ข้อดีของการได้ออกมาเดินเล่นมีมากเกินไป ดังนั้นมันจึงไม่ใส่ใจในข้อเสียเล็กๆน้อยๆแบบนี้

ฉินเฟิงเข้าไปซื้ออุปกรณ์สื่อสารใหม่เป็นอันดับแรก เขาเลือกอันที่แพงที่สุดในชุมชนทางตอนเหนือ ซึ่งคิดเป็นเงิน 100,000 เหรียญ ปัจจุบันฉินเฟิงมีเงินในกระเป๋ามากเกินกว่า 1 ล้าน ฉะนั้นต่อให้ต้องจ่ายเงินจำนวนนี้ไป เขาก็ไม่เก็บมาคิดใส่ใจกับมัน

อุปกรณ์สื่อสารสีเงินนั้นยอดเยี่ยมมาก เพียงแค่เหลือบมอง คุณก็จะสามารถบอกความแตกต่างระหว่างมันกับอุปกรณ์สื่อสารระดับต่ำได้ทันที

ฉินเฟิงทำการดาวน์โหลดซอฟค์แวร์เครือข่ายนักล่าเงินรางวัล

“ฉันสงสัยจริงๆว่าในสถานที่ชุมชนตอนเหนือจะมีอาชญากรอยู่ซักกี่คนกัน!”

กลิ่นอายสังหารผุดขึ้นมาในแววตาของฉินเฟิง

แน่นอน ว่าเขาไม่ได้ดาวน์โหลดซอฟต์แวร์ตัวนี้เพื่อระวังภัย หรือป้องกันมิให้อาชญากรโจมตีเขา ตรงกันข้าม ฉินเฟิงโหลดมันมาเพราะต้องการข้อมูลอาชญากรเพื่อทำการล่าสังหารโดยเฉพาะต่างหาก! บอกเลยว่าถ้ามีซอฟต์แวร์ตัวนี้ ต่อให้อาชญากรอยู่ในเมืองเฉิงหยาง เขาก็จะไปตามล่าพวกมันด้วยตัวเอง!!

นี่ไม่เพียงจะสามารถสร้างเงิน แต่ยังเป็นวิธีการเพิ่มพูนความแข็งแกร่งให้แก่ตัวเองได้อย่างรวดเร็วอีกด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวแบบนี้ใครเล่าจะไม่ทำ?

ฉินเฟิงพาเสี่ยวไป๋เดินผ่านร้านขายเสื้อผ้าแบรนด์ดัง

“แอ๊!”

จู่ๆเสี่ยวไป๋ก็หยุดฝีเท้า ยืนกรานไม่ยอมเดินอีกต่อไป

“มีอะไรงั้นหรอ?”

ฉินเฟิงมองมาทางเสี่ยวไป๋อย่างสงสัย และเขาก็พบว่าอีกฝ่ายกำลังมองหุ่นตัวโชว์หน้าทางเข้าอยู่

ทั้งสองหุ่นเป็นชายและหญิง ชายสวมใส่ชุดสูทสีดำเข้ม , หญิงสวมชุดที่ดูหรูหรา พร้อมติดป้ายราคา 300,000 เหรียญ ภายใต้แสงสว่าง ชุดของทั้งสองทอประกายไสวดั่งดวงดาว

อย่างไรก็ตาม ประกายดวงดาวที่มองเห็นเหล่านี้ มิได้เกิดจากอัญมณี แต่เป็นวัสดุเรืองแสงที่ทำมาจากแมลงซึ่งเป็นสัตว์กลายพันธุ์ชนิดหนึ่ง เรียกว่าแมลงแสงกระหายเลือด -เลือดในกายของพวกมันมีสารเรืองแสง เลยถูกนำมาใช้ประดับตกแต่ง แน่นอน ว่ามันไม่ได้มีผลข้างเคียงใดๆ

แต่ภายในทุ่งล่า หากคุณประดับเลือดเรืองแสงของพวกมันบนเสื้อผ้า นั่นอาจหมายถึงการปรารถนาหาที่ตาย

อย่างไรก็ตาม หากเป็นในสถานที่ชุมชน มันคือการช่วยเพิ่มสีสันให้เสื้อผ้าสวยงาม ดูน่าดึงดูดจนเศรษฐีร่ำรวยบางคนถึงขั้นยอมซื้อหรือผลิตขึ้นมาใช้ในงานแต่งงาน

เสี่ยวไป๋แน่นอนว่าไม่ได้กำลังมองหุ่นจำลองมนุษย์ แต่มันกำลังมองหุ่นจำลองลูกสุนัขสองตัวที่นั่งยองๆอยู่ตรงหน้าหุ่นมนุษย์ทั้งสองต่างหาก  ลูกหมาหนึ่งขาวหนึ่งดำ ตัวสีขาวมองไปดูราวกับของเล่นน่ากอด เพราะมันกำลังสวมชุดแต่งงานขนาดเล็กอยู่

ฉินเฟิงพูดไม่ออกทันที

“แอ๊! แอ๊!” เสี่ยวไป๋ยื่นมือไปทางมัน กระโดดขึ้นๆลงๆ

ฉินเฟิง “ … ฉันไม่นึกเลยว่าแกจะชอบชุดแบบนี้!”

เสี่ยวไป๋หันหัวของมันมา คู่ดวงตาดำขลับจ้องมองฉินเฟิงคล้ายกำลังอ้อนวอน

“เออซื้อ! จะซื้อให้!” ฉินเฟิงรู้สึกหมดหนทาง เขาพบว่าตนเองไม่ทีทางเลือกอื่น นอกจากยอมตามใจเสี่ยวไป๋ พากันเดินเข้าไปในร้าน

เพราะสำหรับฉินเฟิงแล้ว การที่มีเสี่ยวไป๋อยู่เคียงข้าง มันก็เปรียบดั่งติดปีกโผบินขึ้นสู่สรวงสวรรค์

พนักงานร้านได้สังเกตเห็นถึงฉินเฟิงแล้ว แต่ตอนแรกเธอไม่สนใจ เนื่องจากฉินเฟิงแต่งตัวไม่ดี แต่พอได้ลองมองอุปกรณ์สื่อสารในมือของฉินเฟิงดูอีกครั้ง ดวงตาของเธอก็เปล่งประกาย

ที่แท้ก็เป็นคนร่ำรวยที่ทำตัวติดดิน!

ไม่ต้องรอให้ฉินเฟิงเรียกขาน เธอก็พุ่งเข้าทักทายฉินเฟิงด้วยรอยยิ้มทันที

“ขอโทษที คุณพอจะขายชุดแต่งงานสัตว์เลี้ยงนี้ให้ผมได้รึเปล่า” ฉินเฟิงชี้มือลงไป

มุมปากของพนักงานร้านกระตุก มีลูกค้าหลายคนมาที่นี่เพื่อซื้อชุดแต่งงาน บ้างก็มีสั่งทำใช้เอง แต่นี่เป็นครั้งแรกเลยที่มีคนเอ่ยถามถึงชุดแต่งงานสัตว์เลี้ยง

“มิสเตอร์ ชุดแต่งงานนี้มีไว้แค่โชว์เท่านั้น”

“สรุปว่าจะไม่ยอมขาย?”

“นี่ … ” พนักงานดูกระสับกระส่ายเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยปาก “โปรดรอสักครู่ ฉันจะไปถามให้”

พนักงานเปิดอุปกรณ์สื่อสาร เดินแยกไปโทรหาใครบางคน ในเวลาเดียวกัน ประตูร้านก็เปิดขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับชายและหญิงเดินเข้ามา

“ที่รัก คุณซื้อของให้ฉันตั้งหลายอย่างแล้ว คราวนี้ฉันจะเลือกเสื้อผ้าให้คุณบ้าง คุณไม่ควรจะใส่เสื้อผ้าสบายๆตลอดเวลานะรู้ไหม เพราะคุณน่ะหล่อมาก ต้องนี่! ลองใส่แบรนด์นี้ดู มันมีชื่อเสียงมากเลยนะในกลุ่มวัยรุ่น!”

เสียงเจื้อยแจ้วน่ารักดังขึ้น เพียงได้ยินก็ทำให้ผู้คนรู้สึกด้านชา

ขณะเดียวกัน อุปกรณ์สื่อสารของฉินเฟิงก็สั่นไหว

พร้อมกับปรากฏข้อความแจ้งเตือนขึ้นมาอย่างเงียบๆ

【แจ้งเตือนนักล่าเงินรางวัล , ล็อคเป้าหมาย : อาชญากรหลีไห่!】

ฉินเฟิงผงะไปครู่หนึ่ง ก่อนจะปิดอุปกรณ์สื่อสารลงอย่างสงบ แล้วค่อยๆหันไปมองสองคนที่เพิ่งเดินเข้ามาในร้านอย่างช้าๆ …

*หลังจากนี้จะมีเปิดให้อ่านล่วงหน้านะครับ ติดต่อได้ทางเพจ :  คลิ๊ก (ชื่อเพจยังเป็นชื่อนิยายเก่าอยู่)

**ตอนฟรีลงทุกวันเหมือนเดิม วันละ 1 ตอนครับ