โคตรพยัคฆ์โลกาวินาศ【之全能大師 】 - ตอนที่ 602 - กำลังภายในเลเวล B

“หนี หนีเร็ว!” สมาชิกที่เหลือ ร้องตะโกนด้วยความตื่นตระหนก

คิดสังหารคนเหล่านี้ ง่ายดายราวปอกกล้วย แต่ฉินเฟิมมิได้ลงมือ เพียงเฝ้ามองพวกมันจากไป

“ไป๋หลี ช่วยคุ้มกันฉันที” ฉินเฟิงตะโกน

“ฉันมาแล้ว เชื่อมือได้เลย” ไป๋หลีทิ้งคงถิงไว้เบื้องหลัง ก้าวมายืนหยัดข้างกายฉินเฟิง

“ขอบใจนะ” ฉินเฟิงตอบรับคำหนึ่ง ทิ้งตัวนั่งท่าขัดสมาธิ

เมื่อมีไป๋หลีอยู่เคียงข้าง ฉินเฟิงย่อมวางใจ

เปลือกตาปิดลง และใช้ใจมองเข้าไปภายในร่างกาย ฉินเฟิงตรึงสมาธิ จดจ่ออยู่กับตันเถียนทันที ในเวลานี้ ปรากฏสระน้ำกำลังภายในเพิ่มเข้ามา เล็กใหญ่แตกต่างกันไป ดังนั้นเกิดความขัดแย้งปั่นป่วน กำลังภายในที่ว่านี้เป็นของผู้ใช้วรยุทธโบราณที่ฉินเฟิงเพิ่งสังหารไป แล้วดูดซับเข้ามา

“พลังพิเศษดูดกลืน!”

กำลังภายในเริ่มถูกโยกย้าย วิ่งผ่านเส้นลมปราณ ไปกลั่นกรองในจักรวาลแห่งจิตสำนึก ก่อนย้อนกลับมายังตันเถียน ทยอยเพิ่มสระน้ำกำลังภายในที่มีคุณภาพ

หนึ่งสระน้ำ … สองสระน้ำ …

ทันใดนั้น กว่าสิบสระน้ำกำลังภายในก็เพิ่มขึ้นมา

กำลังภายในของฉินเฟิงในเวลานี้ ได้มาถึงจุดที่เกือบเติมเต็มเงื่อนไขแล้ว มันมากถึง 997 สระ!

และกำลังภายในที่กำลังหล่อหลอมอยู่ในจักรวาลแห่งจิตสำนึก ก็ยังไม่หมดเพียงเท่านี้ มันทยอยส่งเข้ามา สุดท้ายเพิ่มอีก 2 สระ เติมเต็มตันเถียนจนไม่หลงเหลือช่องว่างพอดิบพอดี!

“จงผสาน!”

ฉินเฟิงกระตุ้นทักษะลับกลืนดารา ภายในตันเถียนก่อตัวเป็นกระแสวังวน สระน้ำแต่ละสระเริ่มถูกโถมกลืน จับกลุ่มผสานกันเป็นหนึ่งเดียว

โดยปกติแล้ว สิบสระน้ำกำลังภายใน เมื่อผสานรวมกัน มันจะกลายเป็นหนึ่งทะเลสาบ เพียงพริบตาเดียว กำลังภายในของฉินเฟิงก็วิวัฒนาการไปอีกขั้นอย่างสมบูรณ์

กำลังภายในรูปแบบทะเลสาบปรากฏขึ้นในตันเถียนเขา –ในที่สุด ฉินเฟิงก็ได้มาถึงเลเวล B อย่างเป็นทางการ!

เมื่อทะเลสาบแรกเริ่มปรากฏ ทะเลสาบอื่นก็เริ่มทยอยผุดขึ้นตามมา

ตันเถียนของฉินเฟิงมีขนาดใหญ่มาก ดังนั้นต่อให้กำลังภายในที่เหลือจะถูกเปลี่ยนเป็นทะเลสาบอีกหลายแห่ง มันก็ไม่ส่งผลกระทบใดๆต่อเขา แค่ต้องใช้เวลาจัดระเบียบมันสักพักก็เท่านั้นเอง

ขณะเดียวกัน ผู้ใช้พลังที่ติดกับดักผงดึงดูดสัตว์ร้าย ได้สังหารผีเสื้อผงหอมจนหมดสิ้นแล้ว ทั้งหมดวิ่งไปรวมตัวกันในตำแหน่งที่คงโบะกำลังต่อสู้

สีหน้าของติหรังแปรเปลี่ยนเป็นน่าเกลียด ผู้ใช้อบิลิตี้ในกลุ่มชินระ ได้ถ่ายทอดคำพูดผ่านพลังสมาธิมาหาเขา บอกเล่าถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น

ผลคือแผนการนี้ล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง ทั้งยังได้รับความสูญเสียครั้งใหญ่

“ไอ้บ้าเอ๊ย!” ใบหน้าของติหรังเขียวคล้ำ นับตั้งแต่ถูกขนานนามว่าลูกรักของพระเจ้า และกลายเป็นสุดยอดตัวตนทรงพลังนานนับสิบปี ตลอดเวลาที่ผ่านมา ไม่ว่าคิดทำภารกิจใดล้วนปราศจากปัญหา ราบรื่นมาโดยตลอด แต่ตอนนี้ทุกอย่างกลับพลิกตลบ ทำให้เขารู้สึกโกรธมาก

ทว่า ความโกรธนี้มิอาจระบายได้ แม้คงโบะจะไม่สามารถสังหารติหรัง แต่ติหรังก็ไม่สามารถสังหารคงโบะเช่นกัน

“ดูเหมือนฉันจะประเมินแกต่ำไปจริงๆ!” ติหรังกล่าวประชดประชัน หลบเลี่ยงการโจมตีของคงโบะ ผลุบกายจมหายลงดินไปอย่างรวดเร็ว ผสานกลายเป็นส่วนหนึ่งของปฐพี

เห็นได้ชัดว่าต้องการคิดหลบหนี

“มิสเตอร์คง ครั้งต่อไปคุณจะไม่โชคดีแบบนี้แน่ แล้วพบกันใหม่!”

แม้แผนการครั้งนี้จะไม่ประสบผลสำเร็จ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสอีกในอนาคต ติหรังอย่างไรต้องแก้แค้นคงโบะ ลบปมที่ทำภารกิจล้มเหลวในครั้งนี้ให้จงได้

ทางฝั่งคงโบะ ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยว เปลี่ยนสีไปดูไม่ต่างจากตับหมู ติหรังเป็นเพียงผู้ใช้อบิลิตี้เลเวล C5 ทว่าคงโบะกลับเป็นฝ่ายถูกติหรังจูงจมูกตั้งแต่สู้จนถึงตอนนี้ คุณก็ลองจินตนาการดูเถอะ ว่าคงโบะรู้สึกโกรธมากแค่ไหน

แล้วไอ้คำพูดทิ้งท้ายนั่นมันอะไรกัน? คิดว่าฉันจะปล่อยแกไปทั้งๆที่ยังรู้สึกอัปยศอดสูเช่นนี้หรือ!?

ยังไงก็ตาม ครั้งนี้คงโบะไม่ได้มาเพียงลำพัง เมื่อมีกลุ่มคนที่ว่าจ้างติดตามอยู่เบื้องหลัง คงโบะเลยได้แต่กล้ำกลืนความเจ็บแค้นเอาไว้ เฝ้ามองติหรังจมหายไปอย่างเงียบๆ

“ท่านผู้ใหญ่คง คุณไม่เป็นไรนะ?”

ทุกคนต่างมองมายังคงโบะ แม้สภาพของคงโบะจะดูไม่สู้ดี แต่เหมือนจะไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร คงโบะส่ายมือและกล่าว “ฉันไม่เป็นไร ว่าแต่ฝั่งเรามีใครบาดเจ็บล้มตายบ้าง?”

ผู้ใช้อบิลิตี้น้ำก้าวออกมา กล่าวเสียงหม่น “มีผู้ใช้พลังตายไป 3 คน ที่เหลือส่วนใหญ่ได้รับบาดเจ็บมากน้อยต่างกันไป แต่โชคดียังไม่มีใครได้รับอันตรายถึงชีวิต”

สีหน้าของคงโบะแม้ดูหนักอึ้ง แต่ในหัวใจกลับรู้สึกปลอดโปร่ง เพราะความสูญเสียดังกล่าว เขายังพอสามารถชดใช้ได้

“เป็นความประมาทของฉันเอง ลูกหลานของอีกสามคนที่ตายไป ฉันจะจัดการดูแลพวกเขาอย่างเหมาะสม ส่วนรางวัลของคนที่เหลือ ฉันจะมอบให้โดยไม่หักซักสลึงเดียว!”

“นี่เป็นภารกิจที่พวกเรารับ ฉะนั้นต่อให้เสี่ยงชีวิตมันก็เป็นความรับผิดชอบของพวกเรา ท่านผู้ใหญ่คงไม่ต้องกังวลไป เชิญไปหาคงถิงเถอะ เธอได้รับการช่วยเหลือแล้ว” เจียงป๋อก้าวออกมาข้างหน้า กล่าวอย่างภาคภูมิ ราวกับเป็นคนช่วยคงถิงด้วยตนเอง

“อืม!”

คงโบะเร่งฝีเท้า ตรงมายังทิศทางของฉินเฟิง คงถิงตอนนี้ใจเย็นลงแล้ว เธอกำลังมองไป๋หลีและฉินเฟิงที่นั่งสมาธิอยู่กลางพงหญ้าด้วยความสนใจ

“เสี่ยวถิง!”

“คุณพ่อ!”

คงถิงสองตาแดงก่ำ โผเข้ากอดคงโบะ

คงโบะมองสำรวจคงถิง แม้พบว่าไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร แต่พอเห็นว่าชุดที่เธอสวม กลายเป็นเสื้อขนสัตว์ก็ลอบตกใจ เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่ของคงถิง สีหน้าของเขากลายเป็นมืดมน แต่ไม่เอ่ยถามถึงเรื่องนี้ออกมา

คงโบะหันไปอีกทาง มองไปยังฉินเฟิงกับไป๋หลีที่อยู่ไม่ไกล

ขณะนี้ ไป๋หลีกำลังไล่เก็บอุปกรณ์รูนมิติทีละชิ้น พวกมันทั้งหมดล้วนเป็นของกลุ่มปีศาจชินระที่ตายไปแล้ว บางทีอาจมีสมบัติดีๆอยู่ข้างใน

เมื่อสายตาของคงโบะมองมา ไป๋หลีก็รู้สึกตัวทันที

“ครั้งนี้ต้องขอบคุณพวกคุณจริงๆ” สายตาของคงโบะมองสำรวจไป๋หลี เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้ใช้พลังเลเวล C ก็นึกเกิดความสงสัย เพราะท้ายที่สุดแล้ว อำนาจที่เผยออกมาของไป๋หลี มันทรงพลังเกินไป

แต่เมื่อย้อนนึกถึงติหรัง เขาก็รู้สึกว่าเรื่องนี้ใช่จะเป็นไปไม่ได้ซะทีเดียว คาดว่าเด็กสาวที่ครอบครองใบหน้างามล่มเมืองผู้นี้ อาจเป็นลูกรักของพระเจ้าเช่นเดียวกับติหรัง

“ไม่เป็นไรหรอก ก็มันเป็นภารกิจนี่” ไป๋หลีตอบอย่างไม่ใส่ใจ

“ตอบได้ดี! ฉันจะเพิ่มรางวัลให้คุณ!”

แม้จะกล่าวเช่นนั้น แต่ในความเป็นจริง มันก็คือการจ่ายค่าจ้างเพิ่มขึ้นตามผลงานนั่นแหละ แต่ไป๋หลีจะมาสนใจเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ได้อย่างไร? ดังนั้นพยักหน้ารับพอเป็นพิธี ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไร

ต่อมา แนวสายตาของคงโบะตกลงบนร่างของฉินเฟิง

“น้องชายคนนี้ …” คงโบะมองสำรวจฉินเฟิง เมื่อสัมผัสได้ถึงความผันผวนของกำลังภายในจากร่างเขา ก็อดสะท้านไม่ได้ เพราะฉินเฟิงยังเป็นผู้ใช้พลังเลเวล C อยู่เลย ไฉนถึงมีกลิ่นอายของกำลังภายในเลเวล B ไปได้?

แน่นอน กลิ่นอายนี้จางหายไปในพริบตาเดียว มิอาจสัมผัสได้อีก กระทั่งคงโบะก็ยังไม่เข้าใจ

นี่คืออบิลิตี้มืดของฉินเฟิง มันช่วยเขากลบซ่อนกลิ่นอาย

“ที่รักของฉันกำลังยกระดับ ตอนนี้คุณกลับไปก่อนเถอะ อีกสักพักเดี๋ยวพวกเราจะตามไป” ไป๋หลีกล่าว ในหัวใจย้อนนึกไปถึงภายในรังแมลง ที่ยังเหลือแก่นสัตว์ร้ายของผีเสื้อผงหอมอีกนับหลายสิบแก่น

ต่อให้พวกมันไม่ต่างจากยุง แต่ก็ยังพอมีเศษเนื้อให้กิน! เธอจะไม่มีวันปล่อยให้พวกมันสูญเปล่า เพราะหลังจากเธอก้าวขึ้นสู่เลเวล B หรือ A แล้ว บางทีเธออาจไม่มีโอกาสพบเจอกับแก่นสัตว์ร้ายดีๆ ฉะนั้นเร่งเก็บสะสมพวกมันซะตอนนี้เลยดีกว่า

“พ่อคะ พวกเขาช่วยชีวิตหนูไว้ เพราะงั้นช่วยรอเขาสักนิดเถอะ” คงถิงกล่าว เธอรู้สึกสำนึกบุญคุณทั้งสองคนมาก

“ใช่แล้ว ท่านผู้ใหญ่คง ในเมื่อมาด้วยกัน ก็ต้องกลับด้วยกันเถอะ”

“ถูกต้อง ถ้าทิ้งเขาไว้เบื้องหลังแบบนี้ พวกเราคงใจร้ายเกินไป”

ทุกคนต่างเห็นพ้องต้องกัน แต่ถ้าคุณสังเกตดีๆ จะพบว่าบรรดาคนที่พูดออกมา ล้วนเป็นมือปืน

พวกเขาทั้งหมดถูกดึงดูดโดยปืนใหญ่มือของฉินเฟิง ที่ใช้จัดการกับกลุ่มชินระเมื่อครู่นี้ –ปืนใหญ่มืออันน่าทึ่ง! ฉะนั้นพวกเขาเลยอยากจะรอจนกว่าฉินเฟิงจะตื่น แล้วเอ่ยขอซื้อมันจากฉินเฟิง

แม้มือปืนเหล่านี้จะเป็นถึงเลเวล C แล้วก็ตาม แต่อาวุธประจำตัวของตนส่วนใหญ่ต้องออกแบบและดัดแปลงเอง โอกาสที่จะได้พบเจออาวุธแบบฉินเฟิงมีน้อยมาก ดังนั้นอย่างไรต้องถามฉินเฟิงให้ได้!

เพราะท้ายที่สุดแล้ว ฉินเฟิงก็ใช่ว่าจะอ่อนแอ เขามีถึงสองอาชีพ เป็นทั้งผู้ใช้วรยุทธโบราณและผู้ใช้อบิลิตี้ ฉะนั้นมีโอกาสที่อีกฝ่ายจะยอมขายปืนให้พวกเขา!

ภายใต้การอดทนรออย่างใจจดใจจ่อของฝูงชน ครึ่งชั่วโมงต่อมา ฉินเฟิงก็ลืมตาขึ้น

เขามองเข้าไปในกายตน และพบว่าสระน้ำในตันเถียนได้หายไปแล้ว มันถูกแทนที่ด้วยทะเลสาบที่ทรงพลังยิ่งกว่า ทั้งยังเป็นทะเลสาบที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าผู้ใช้วรยุทธโบราณเลเวล B0 ระดับสามัญถึง 90 เท่า!