โชคชะตาตื้นมาก แต่ความรักนั้นลึกซึ้ง - ตอนที่ 100 โมโห

มู่เหว่ยมีความสุข สำเร็จ!

ตราบใดที่ฮัวเทียนหลันอยู่ที่นี่ สิ่งต่อไปก็จะเกิดขึ้นตามธรรมชาติ

แต่ในวินาทีต่อมา หัวใจของมู่เหว่ยก็หล่นวูบ

ฮั่วเทียนหลันตอบเธอตามที่เธอคาดหวัง และกอดเธอไว้

เดินไปที่เตียง และวางเธอลงอย่างนุ่มนวล

มู่เหว่ยกอดคอของฮั่วเทียนหลันไม่ยอมคลาย ใบหน้าของเธอมีเสน่ห์เรียกว่าเทียนหลันจนกระดูกกรอบ รอให้มีบางอย่างเกิดขึ้นในไม่ช้า

เธอแน่ใจในใจ ว่าตราบใดที่มีบางอย่างเกิดขึ้นกับฮัวเทียนหลัน หัวใจของฮั่วเทียนหลันจะกลับมาหาเธออย่างแน่นอน

แต่ฮั่วเทียนหลันแข็งกร้าวเล็กน้อย เขาหักมือของมู่เหว่ยออก จากนั้นให้เธอนอนลง คลุมตัวด้วยผ้าห่มและพูดว่าม: “คุณพักผ่อนที่นี่ก่อน ตอนบ่ายฉันมีอะไรต้องทำ คืนนี้ฉันจะไม่กลับมา”

พูดจบ ฮั่วเทียนหลันก็ไม่สนใจสายตาที่ตกตะลึงของมู่เหว่ยและออกจากห้องไป

ทันทีที่ฮัวเทียนหลันออกไป เขาก็โทรหาโจวหยวน สามนาทีต่อมา เขาหาที่อยู่ที่ใหม่ในเมือง W

ครั้งนี้ฮัวเทียนหลันบอกแค่โจวหยวนเท่านั้น และให้โจวหยวน จัดการกระบวนการทั้งหมดด้วยตัวเอง

ดูเหมือนว่าโจวหยวนจะเข้าใจว่าฮั่วเทียนหลันหมายถึงอะไร เขาจึงตอบกลับไปว่า : “นายฮัว นี่เป็นความประมาทของผม ผมจะตัดคนหนอนบ่อนไส้ออกไป”

ทันทีที่ประตูห้องปิดลง มู่เหว่ยก็ยกผ้าห่มขึ้นมาแล้วโยนลงบนพื้นพร้อมกับหมอนบนเตียง

ด้วยเสียงกรีดร้อง เธอเอื้อมมือไปขยี้ผมของเธอจนกลายเป็นสุ่มไก่

เห็นได้ชัดว่ามันกำลังจะถูกกินในปาก แต่ในพริบตามันก็หลุดออกจากปาก

อารมณ์ของมู่เหว่ยตอนนี้ คืออยากจะฆ่าคน

ทันใดนั้นเธอก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมา เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรหาผู้ช่วย

“ช่วยฉันทำอะไรบางอย่าง” มู่เหว่ยพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม

ผู้ช่วยคุ้นเคยกับคำขอแปลกๆ ของมู่เหว่ยมานานแล้ว

เธอตอบและถามว่า : “พี่เหว่ย ต้องการอะไรคะ? ”

มู่เหว่ยกล่าวว่า : “สิ่งไหนที่ทำให้ผู้ชายกินแล้วหยุดไม่ได้”

น้ำเสียงของมู่เหว่ยนั้นชั่วร้าย แต่ผู้ช่วยเข้าใจความหมายของเธอทันที

เธอรู้ว่าวันนี้มู่เหว่ยไม่ได้อยู่ในถ่ายทำ เพียงเพื่อต้องการไปเดทกับฮั่วเทียนหลัน

แต่ตอนนี้เมื่อได้ฟังท่าทางของมู่เหว่ย ดูเหมือนว่าเธอต้องการที่จะใช้กลอุบายบางอย่าง และดูเหมือนว่าสถานการณ์จะไม่พัฒนาอย่างที่มู่เหว่ยคาดไว้

ผู้ช่วยลังเลอยู่พักหนึ่ง เรื่องนี้มีความเสี่ยงไม่น้อย และกล่าวว่า : “พี่เหว่ย ถ้าประธานฮัวรู้เรื่องนี้ จะลำบากนะ……”

ผู้ช่วยไม่ได้ทำสิ่งต่างๆโดยประมาทเหมือนมู่เหว่ย เธอมักจะต้องถอยหนีเพื่อตัวเอง

มู่เหว่ยหายใจเข้าลึกๆ และพูดด้วยความโกรธอย่างรุนแรงในน้ำเสียงของเธอ : “เพียงแค่ทำตามคำสั่งของฉัน หากมีอะไรผิดพลาดในนี้ ฉันรับผิดชอบเอง แต่ถ้าเธอทำไม่ดี อย่ามาโทษฉันล่ะ……”

ผู้ช่วยถูกคำพูดของมู่เหว่ย ขู่จนขนลุก

เธอไม่ใช่คนที่ไม่กล้าทำ แต่กล้าหรือไม่กล้าทำสิ่งนี้ขึ้นอยู่กับว่าใครจะต่อต้าน แม้ว่าโดยปกติแล้วเธอจะติดตามมู่เหว่ย เธอก็ได้ทำสิ่งที่เลวร้ายมาไม่น้อย

แต่เธออาจจะไม่ทำอะไรโง่ๆ

ในความคิดของเธอ มู่เหว่ยต้องการวางยาให้ประธานฮัว นี่ไม่ใช่คนโง่ แล้วมันคืออะไร?

แต่เธอกินเงินจากมู่เหว่ย เธอไม่มีทางเลือกอื่น เธอตอบกลับและไปติดต่อผู้ติดต่อตลาดมืดของเธอในเมือง W และไม่นานเธอก็ได้สิ่งที่มู่เหว่ยต้องการอย่างรวดเร็ว

แต่ผู้ช่วยทิ้งทางออกให้ตัวเอง นั่นคือเธอได้บันทึกการสนทนากับมู่เหว่ยไว้แล้ว

ฮัวเทียนหลันมาถึงอาคารตรวจสอบในเมือง W เถียงกันทั้งช่วงเช้า ตอนบ่ายเขามาที่นี่และไม่พูด มันก็จะเลื่อนเวลาต่อไปอีก

หากการพูดคุยยังคงล้มเหลว เขาก็ได้แค่เก็บกวาดแพะรับบาปทั้งหมดนี้เท่านั้น

ทันทีที่เขาไปถึงประตู และต้องการจะเข้าไป เขาก็ถูกยามหยุดไว้

ยามมองไปที่รถของฮัวเทียนหลัน และหลังจากเห็นโลโก้ของฟาเรนไฮต์ที่แปะไว้ เขาก็นึกถึงคำเตือนข้างบน และพูดอย่างเป็นทางการว่า : “คุณมาทำอะไรที่นี่? ”

ฮั่วเทียนหลันเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย และกล่าวว่า : “ฉันมาที่นี่เมื่อเช้านี้”

ยามรู้เพียงว่าต้องปฏิบัติตามคำสั่งเบื้องบน เขาแปลกใจเล็กน้อยที่ฮั่วเทียนหลันไม่ตอบคำถาม จากนั้นอารมณ์ก็ครอบงำขึ้นมา เขาตบโต๊ะและพูดว่า : “ฉันถามคุณว่าคุณมาทำอะไรที่นี่ ตอบอย่างตรงไปตรงมา! ”

ฮั่วเทียนหลันส่งสายตาทึ่มๆ โบกมือ และส่งสัญญาณให้ผู้คนในสาขาฟาเรนไฮต์ในเมือง W อย่ารีบร้อน จากนั้นเขาก็เข้าไปข้างใน

ฉันไม่สนใจคนเฝ้าประตู และเข้าไปที่ห้องโถงของอาคารตรวจสอบ

ยามตะโกนหลายครั้ง พยายามหยุดฮั่วเทียนหลัน

แต่ฉับพลันทำไปโดยไม่รู้ตัว คิดถึงโฆษณาของฟาเรนไฮต์มากมายที่เห็นในทีวีก่อนหน้านี้

กลุ่มฟาเรนไฮต์นี้ไม่ใช่ว่ายามตัวน้อยจะรุกรานได้

จากนั้นเขาก็นั่งลง และเลือกที่จะจ้องมองยามพูด แต่มือไม่ได้ขยับ

ฮั่วเทียนหลันเดินขึ้นไปชั้นบน และเขาไม่สนใจใครก็ตามที่เข้ามาถาม

ผู้รับผิดชอบเบื้องหลังฟาเรนไฮต์ในเมือง W กังวลเกี่ยวกับความขัดแย้งระหว่างนายฮัวและผู้คนที่นี่

ดังนั้นเขาจึงปกป้องฝั่งของฮั่วเทียนหลันอย่างระมัดระวัง และหากสถานการณ์ไม่เหมาะสม เขาจะพาคนไปปกป้องฮัวเทียนหลัน

สำหรับผลที่ตามมา เขาเป็นสมาชิกของตระกูลฮัว เนื่องจากเขาทำงานให้กับตระกูลฮัว ตระกูลฮัวจะปกป้องเขาอย่างแน่นอน

ฮั่วเทียนหลันมาถึงชั้นบนสุด นี่คือห้องประชุมของทีมตรวจสอบของเมือง W

ไฟในห้องประชุมยังคงเปิดอยู่ และมีผู้คุมสองคนอยู่นอกประตู

หลังจากเห็นผู้คนจำนวนมากขึ้นมา หนึ่งคนในนั้นดูเหมือนจะเปลี่ยนสีหน้า และหันเข้าไปในห้องประชุม

แต่ฮั่วเทียนหลันพยักหน้าเล็กน้อย และผู้รับผิดชอบของเมือง W ก็ส่งใครบางคนขึ้นมา ปราบเจ้าหน้าที่ทีมตรวจสอบทั้งสอง

เขาเดินไปข้างหน้า ค่อยๆเปิดประตู พบกับสายตาของผู้นำหลายคนของทีมตรวจสอบที่อยู่ข้างใน และเดินไปที่ตำแหน่งตรงกลางห้อง

หัวหน้าทีมตรวจสอบหลายคน รวมถึงผู้รับผิดชอบ มองกันไปมองกันมา แต่พวกเขาไม่ตอบสนองกันสักพัก

พวกเขาเป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐ โดยปกติจะอยู่ในเมือง W ทุกคนเดินไปด้านข้างตามแนวนอน

พวกเขารู้จักฮัวเทียนหลันโดยธรรมชาติ อย่างไรก็ตามในตอนเช้าพวกเขายังคงหมดอาลัยตายอยาก ประธานในตำนานของฟาเรนไฮต์ พูดไร้สาระ

พวกเขายังคงคุยกันว่าควรใช้เวลานานแค่ไหนในการค้าของเมือง W จึงจะเปิดอีกครั้ง

ท้ายที่สุดแล้วการปิดระบบชั่วคราวเป็นเพียงความหมายข้างต้น และเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ฟัง แต่เมืองการค้าที่นำมาสู่เมือง W นี้เป็น gdp ที่แท้จริง

เนื่องจากเรื่องนี้ผู้นำทุกระดับ รวมทั้งนายกเทศมนตรี * กำลังจะหลุดออกไป ดังนั้นจึงไม่สามารถล่าช้าได้อีกต่อไป

แต่พวกเขาไม่เคยคาดคิด เมื่อพวกเขาคุยกันว่าจะทำอย่างไร ฮัวเทียนหลันก็กล้าที่จะบุกเข้าไปโดยไม่ยินยอม

หัวหน้าทีมตรวจสอบจึงพูดว่า : “คุณฮัว คุณหมายความว่าอย่างไร? พาคนจำนวนมากปิดกั้นสถานที่ราชการ? ”

ผู้รับผิดชอบอีกคนตามขึ้นมาทันที ดวงตาคมของเขาค้นพบ ผู้คนที่อยู่ข้างนอกต่างก็ถูกคนของฟาเรนไฮต์กักไว้

เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า : “ฮั่วเทียนหลัน นี่คือทีมตรวจสอบของเมือง W นี่คือหน่วยงานของรัฐ ไม่ใช่ที่ที่คุณจะกระทำผิด”

……

ผู้นำกลุ่มนี้ในทุกระดับ สามารถอธิบายได้ว่าเป็นการปลุกเร้าอารมณ์โกรธ

แต่พวกเขาเกือบจะก่อความวุ่นวาย มีเพียงรอยยิ้มจางๆ ที่มุมปากของเขา ท่าทีนั้นดูเหมือนจะดูถูก

หลังจากโต้เถียงกับอีกฝ่ายเป็นเวลาสิบนาที รอยยิ้มของฮั่วเทียนหลันก็ค่อยๆหุบลง จากนั้นยื่นมือออกมาและทำท่าทางนิ่งเฉย

สิ่งไม่คาดคิดคือหัวหน้าทีมตรวจสอบหลายคนไม่ได้ตั้งใจฟังท่าทางของเขา

แต่ลึกลับ มีคนหนึ่งเงียบ คนสองก็เงียบ และในที่สุดทุกคนก็หยุดพูด

ฮั่วเทียนหลันพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาและพูดว่า : “ฉันควรพูดอะไร ฉันบอกไปหมดแล้ว วันนี้ตอนเย็นเมืองการค้าต่างประเทศฟาเรนไฮต์จะเปิดเวลา 6 โมงเย็น ถ้าใครกล้าพูดอะไร ก็อย่าโทษฉันที่ดันคุณลงไปให้ต่ำ! ”